Ik denk dat ik er nog wel op terug zal (moeten) komen maar de maximale leeftijd is hier echt 1,5 tot 2 jaar.
Ik zei eerst zelfs max 1 jaar, maar toen ik me erin ging verdiepen kwam ik er al snel achter dat dat misschien wat optimistisch is. Bovendien zijn wij langzaam aan ook ouder aan het worden, manlief wordt al 35 over 2 weken, dus tja... Heb net nog eens gekeken bij China, maar daar zijn toch ook nog steeds wel veel mogelijkheden. En veel jongere kindjes. Zo zie je, wij zijn er nog lang niet uit welk land het wordt
HOi meiden! Hier nog één! Wij zijn nu 4 jaar aan het prutsen en we zijn er vorig jaar achter gekomen dat ik een hele lage eicelreserve heb (ben al lang in de overgang op 33 jarige leeftijd). Dus of er een eigen kindje inzit? We zijn ook ons aan het orienteren op eiceldonatie, wat waarschijnlijk de enige opties is om een "soort van" eigen kind te kunnen krijgen. Het kind is an natuurlijk 50% ons, maar ik heb het lekker mogen dragen . Dus ja... adoptie of ecd...? Doe mij maar ecd. Maar helaas, dat is ook al geen garantie. Wij staan ingeschreven sinds oktober 2009 en wij gaan waarschijnlijk februari op cursus, misschien eerder want er was een probleem met de betaling, dat moets worden opgelost. We zitten in zo'n enorme achtbaan, dat wij ons nog niet hebben kunnen verdiepen in onze wensen. Ja, natuurlijk zo jong mogelijk, gezond mogelijk etc etc etc etc etc etc etc. Jullie kennen het wel. Maar zoals hier al eerder even is aangegeven: "Ik denk dat ik er nog wel op terug zal (moeten) komen ". Ik kijk uit naar wat jullie rvaringen enzo zijn. Misschien kan ik me dan ook weer beter een beeld gaan vormen. Marja denkt altijd door te babbelen... vandaar mijn enorme geklets af en toe in andere topics!
Hihi Marja, welkom hoor! Alleen maar gezellig dat geklets, doen Sas en ik ook hoor . Sorry Sas, scheer je gewoon over dezelfde kam Maar je weet zo te horen nog niet zo heel lang dat je in de vervroegde overgang zit? En toch al zo lang bezig, is dus nooit onderzocht begrijp ik? Tsss... prutsers dan zeg! Oh , mijn oog valt nu op je onderschrift... sinds 2009 dus. En nu ook naar DD zie ik? Ik ga 5 augustus op gesprek, ben erg benieuwd wat hij zal zeggen en hoe groot onze kansen nog zijn. Als hij aangeeft weinig mogelijkheden en kansen te zien ga ik denk ik vragen de cursus te vervroegen, dan wil ik liever meteen maar door het adoptietraject in. Het duurt allemaal toch al zo lang, hier ook al meer dan 4 jaar in de MMM :x. Blablabla... ok, weer aan 't werk!
De cursus heeft ons wel aan het twijfelen gebracht. Polen lijkt leuk maar dat zijn allemaal kindje met het VAS syndroom. De moeder heeft gedurende de zwanerschap veel alcohol gedronken hierdoor krijg je kinderen met een ontwikkelingsachterstand wat nooit meer iin te halen valt. Weet niet precies welk geloof maar christen is er 1 van. Een kindje met een hazelip lijkt in de eerste instantie oke maar er kan veel meer achterweg komen dan alleen die hazelip vaak ligt alles open en heeft het kindje veel operaties nodig voor het beter wordt. Wat ik al zei ik wil me hier ook nog iets meer in gaan verdiepen want een kindje wat een teen mist is natuurlijk niet zo erg. De cursus was leerzaam maar zet je ook aan het denken zeker omdat het allemaal niet meer zo makkelijk gaat als vroeger. De keuze is ook heel moeilijk zeker als je ook nog in het medisch traject zit. Jo: wij gaan weekje naar Schiermonnikoog (kom ik mijn hele leven al)nu hopen op mooi weer. XXX
Als ik jou verhaal lees Quinty, dan zie ik in dat het allemaal nog veel moeilijker is dan ik al dacht. En geloof me, ik wist al dat het moeilijk zou worden. Ik word er ergens ook wel heel verdrietig van Ik roep al heel lang dat ik noooooooooooit een zaaddonor zou willen om diverse redenen. Maar ik denk dat als ik de do's en dont's langs elkaar ga leggen, ik er misschien nog wel ooit op terug ga komen. Alleen Sasman denk ik niet Het is allemaal zo ingewikkeld, zucht! O ja, Marjah welkom!!! Heftig dat je in de vervroegde overgang zit Jij zit dus ook ecd en adoptie met elkaar af te wegen? Lastig hè!
Quinty: dat gevoel had ik al een beetje ja. Dat er tegenwoordig toch bijna alleen nog kindjes met echt (ernstige) special needs zijn. Sas: maakt mij ook verdrietig hoor! Je backupplan valt een beetje weg he? Zo moeilijk!
Ja Jo Je krijgt al zoveel voor je kiezen en alles wordt steeds moeilijker. Er wordt hier al lekker gekletst in ieder geval! Het adoptieforum is altijd zo rustig. Daar zullen wij eens even verandering in gaan brengen
Het lijkt indedaad wel of er tegenwordig bijna geen mogelijkheden meer zijn om een kindje te adopteren. Je leest alleen maar wachttijden van 6 tot 10 jaar en handicaps waar van ik niet weet of ik het aan zou kunnen en willen kunnen. Zou het nog zin heben om het te willen vraag ik me af. Aan de ene kant is het natuurlijk goed dat deze kindjes in eigen land worden opgevangen door de eigen 'rijkere' bevolking die ook steeds meer gaat adopteren maar aan de andere kant wij willen ook een jong gezond kindje hoe egoistisch dat ook mischien klinkt. We hebben het de laadste tijd wel over onze wensen en staan best open voor bepaalde special needs maar het wordt steeds ernstiger allemaal. De kindjes worden steeds ouder en wij moeten langer wachten. Over de landen hebben we als voorkeur Azie of Afrika. Oost europa valt voor ons af. We zijn niet praktiserend christen dus valt het een en ander weer af. Wel getrouwd en nog redelijk jong in adoptie land. Dus ik hoop dat wij bemiddelbaar zijn. Groetjes Herma
Hallo, Wij hebben ons destijds ook in laten schrijven toen we in de mmm gingen. Het duurt nl zeker 1 a 1,5 jaar voor je op cursus kan. Dus een bka nummer aanvragen kan altijd. Wij hadden net beginseltoestemming toen ik zwanger raakte en bleef.... Ik vond het geen belemmering om tegelijk met adoptie en medische behandelingen bezig te zijn. In adoptieland is het echter not done. Wij hadden zoiets van, we zien wel hoe het loopt, bio of adoptie, beide is enorm welkom. Vond het wel lastig om afscheid te nemen van het adoptiegebeuren toen ik zwanger was. Vooral de opmerkingen dat dat beter was, want dan hoefden we niet te adopteren vond ik kwetsend. Een adoptiekindje was net zo welkom geweest. Ik vond de cursus leerzaam en vond het totaal geen opvoedingscursus. Tijdens zo'n cursus wordt je best goed voorgelicht. Polen komen 98% van de kindjes met FAS. Deze kindjes hebben een ontwikkelingsachterstand (denk aan laag iq, adhd, pdd-nos) Hazelip wordt amper nog als SN gezien. eker als hij in land ver herkomst geopereerd wordt. De wachtlijsten zijn slopend lang. Wij zouden op de lijst van Congo. Onze adoptieprocedure is stopgezet wegens de geboorte. Heb lang getwijfeld of we door gingen. Wilde wel graag, maar de ontwikkelingen in adoptieland hebben ons doen besluiten om te stoppen. We wilden heel graag China, maar komen we wegens leeftijd niet meer voor in aanmerking. Steeds meer landen vallen af en je moet je grenzen steeds meer verleggen. Er staan heel heel veel mensen op de wachtlijst zonder kindjes. Voelt een beetje raar om dan te adopteren terwijl wij uiteindelijk een kindje hebben gekregen. Ik weet dat je zo niet hoort te denken, maar het voelt wel zo. En de kosten zijn dusdanig hoog dat het voor ons niet meer haalbaar is. Met een kleine gaat het sparen minder hard. Succes met alle onderzoeken, beslissingen en moeilijke wegen die jullie nog gaan krijgen. Ik hoop dat een ieder uiteindelijk hun droomkindje zal krijgen.
Hallo dames, ik kom me hier ook even melden. Volgens mij heb ik een aantal van jullie al eerder gesproken in een topic over adoptie dat ik zelf heb gestart Wij staan al sinds afgelopen januari ingeschreven voor de VIA. Als alles gaat volgens de huidige planning, dan zouden wij in feb 2011 aan de beurt zijn. Tegen die tijd zijn we ook weer wat verder in de MMM. Ik weet nog niet wat we dan zullen doen, VIA en MMM tegelijk of eerst het een en dan het ander. We zien wel hoe het loopt. Ondertussen heb ik me al best uitgebreid verdiept in adoptie. Zoals we er nu tegenaan kijken zouden we graag een sibling adopteren (maar één kindje is ook prima hoor) en neigen we naar een Afrikaans land. Misschien Kenia. Daar moet je minstens een half jaar blijven, wat nogal lastig en kostbaar is, maar het lijkt ons juist ook wel een mooi avontuur en een voordeel dat je het kindje niet gelijk mee hoeft te nemen naar een vreemd land. Hoe wij tegenover SN staan weet ik nog niet. Ik denk dat ik zelf voor meer problemen open zou staan dan mijn man. Maar we zullen het er natuurlijk wel samen over eens moeten zijn
He Lien, welkom! Ik heb inderdaad meegeschreven in je topic destijds en ook in het IUI-topic van mei. We hebben toch de stap genomen om ons in te schrijven voor adoptie. Mede door de lange wachtlijsten en ook door wat jij zei. Je zei dat je de VIA-cursus kon doen juist om te kijken of het bij je past en of je er voor wil gaan. Ik heb me er daarna heel erg in verdiept en we zijn er over na gaan denken en hebben veel gepraat. De VIA is ook echt een voorbereiding inderdaad, zo zien wij het nu ook. Stoppen kan altijd nog. Dank je wel nog voor je motivatie! @ Herma, hoe jij het beschrijft, zo voelt het voor mij ook. Precies hetzelfde. Ik vraag me ook weleens af of het wel zin heeft om het te willen. Ergens heb ik het gevoel dat we er gewoon voor moeten gaan. We hebben niks te verliezen. Dus we gaan ervoor. Met in ons achterhoofd dat we ooit misschien op moeten geven. Ik denk dat wij wel bemiddelbaar zijn. We zijn nog erg jong. 25 en 28. We staan open voor bepaalde special needs. Eventueel ook voor een sibling. We staan open voor verschillende landen. Alleen willen we wel heel graag een jong kindje en een kindje zonder zware handicaps. Dat wordt misschien lastig. Maar dat zijn ook dingen die gedurende het traject nog kunnen veranderen.
@Saskia, wat fijn om te horen dat je wat aan mijn advies hebt gehad ! Ik meende me al te herinneren dat jij destijds nog twijfelde en er eerder naar neigde het nog even uit te stellen. Heb je al enig idee wanneer jullie aan de beurt zullen zijn voor de VIA? Het blijft inderdaad wel lastig dat je in het adoptietraject ook geen zekerheden krijgt, nadat je in de MMM al zoveel met onzekerheden te kampen hebt gehad. Soms zou ik willen dat we alvast 1 minuutje in de toekomst konden kijken
@ saskia, we hebben niks te verliezen inderdaad en de cursus lijkt me heel nuttig om er achter te komen of het echt iets voor ons is. Ik weet wel zeker dat ik het wil maar kan het ook nog. Niet dat ik straks nog jaren zit te hopen op iets dat nooit komt of kan.
Daar ben ik ook zo bang voor Herma. Jaren hopen op iets dat misschien niet komt. En dat is in de MMM al zo, maar nu lijkt ook het adoptietraject daarop uit te draaien! Vreselijk die onzekerheid!
Ja precies. Hier helemaal hetzelfde! Ik ben bang dat hetgene wat ik graag wil, gewoon onmogelijk is. @ Lien, we staan nu pas ingepland op november 2011 geloof ik.
Hey meiden! Ik zie allemaal bekenden vanuit de MMM-topics! Eindelijk een adoptietopic dat een beetje loopt....tis hier altijd zo stil! Wij hebben na de mk (na ICSI 2) in april eigenlijk meteen een BKA nummer aangevraagd. Vooral omdat het zo ontzettend lang duurt allemaal bij adoptie. Eigenlijk is adoptie iets wat mij al jarenlang interesseert. Dus nu het krijgen van een eigen kindje zo moeizaam gaat kwam het regelmatig ter sprake. Ook manlief staat ervoor open. Ik denk dat het BKA nummer van Saskia en mij niet veel verschilt, want wij staan ook gepland op nov11-jan12. Ik schrok ontzettend van hoe lang dat duurde! Ik had max een jaar verwacht. Maar goed, misschien wordt de lijst nog aangepast en zijn we eerder aan de beurt. Wij hebben ook zoiets van...eerst maar eens die cursus doen en dan zien we wel weer verder. Sri Lanka trekt ons ook enorm (zijn we ook geweest; mooi land!) of evt China. Wat wij regelmatig hebben is dat we veel meer oog hebben voor mensen met adoptiekindjes, omdat je er zelf ook meer mee bezig bent. We wijzen elkaar er regelmatig op van "kijk, die mensen hebben twee meisjes uit China", maar reageert de ander vaak met "ja, dat zag ik ook al." Ik weet niet hoe het zal gaan zijn als we toch eigen kinderen kunnen krijgen. Op zich zit adoptie al langer in ons hoofd. Maar ik kan ook wel meegaan met de gedachte van Hartewens. Je gunt anderen (zonder eigen kinderen) dan eigenlijk ook eerder een adoptiekindje. Maar dat is allemaal nog toekomstmuziek. Voorlopig eerst maar eens deze 3e ICSI poging afwachten! Xxx Hypo
Hypo: ja, ik ben blij dat er hier wat meer gekletst wordt. De andere topics zijn zo rustig. Vroeg me al af of ik de enige was die hier al mee bezig was... Blijkbaar niet dus En wat gek dat bij jullie die planning zo laat is voor die cursus! Ik moet het nakijken, maar volgens mij hebben wij ons in maart/april 2009 aangemeld en kregen in november 2009 al de rekening om met de cursus van februari mee te doen. Dat ging ons toen wat te snel, dus hebben we zelfs uitstel gevraagd , omdat we nog met IVF moesten beginnen! Dus bij ons was 't nog krap een jaar. Zou het nu zo druk zijn? En dat met letten op adoptiekindjes is heel herkenbaar. Ineens valt 't mij ook veel meer op en blijk ik eigenlijk veel meer adoptiekindjes te 'kennen' dan ik oorspronkelijk dacht. En ja, het gevoel van een ander ook een kindje gunnen als wij zelf wel kinderen kunnen krijgen heb ik ook. Er staan zoveel mensen op de wachtlijst die echt geen kinderen kunnen krijgen, zij mogen dan wel eerst. Zeker nu het aantal adoptiekinderen zo sterk afneemt!