Hoi MMMeisjes, Ik vraag me af of jullie dit gevoel ook kennen. Ben er op dit moment helemaal klaar mee! Heb het gevoel dat ik de afgelopen 2,5 jaar op m'n tenen aan het lopen ben en eigenlijk niet mezelf ben. Alles wat ik eet, drink en doe laat ik door een scan gaan: "mag/kan dat wel als ik zwanger wil worden" "stel ik ben zwanger" etc. Na 2,5 jaar dit gedrag sta ik nog met lege handen. Waar doe ik het voor??? Ben het helemaal zat. Vanaf nu hou ik nergens meer rekening mee. Terrasjes here I come en laat de Rose-bier maar stromen Misschien komt dit nu wel omdat ik in de zomerstop van IUI zit en pas in oktober weer verder kan. Als je middenin een behandeling zit wil je er toch alles uit halen en geen stomme dingen doen. Maar dat is weer een zorg die in oktober komt, nu ga ik eens genieten! Bij deze wil ik ook gelijk iedereen onwijs veel succes en sterkte wensen in deze molen, dat er deze zomer maar veel positieve testen tevoorschijn mogen komen. Liefs, Beginneling
Hoi Beginneling, Ik ken het gevoel maar al te goed! Laat je deze zomer maar even lekker gaan hoor, kan echt geen kwaad Ik denk dat het juist heel goed is om even helemaal nergens rekening mee te houden. Heel veel sterkte en ik hoop dat oktober jullie maand gaat worden!
Hoi Beginneling, Ik ken dat gevoel, ik zit momenteel ook in de periode dat ik alles zat ben. Het liefst ga ik op een terrasje zitten en wil dit allemaal even vergeten met een heerlijke sigaret erbij of een drankje. Maar dan gaat er een alarm in m'n hoofd af. Ik heb ook het gevoel dat ik alles moet laten terwijl er nog steeds geen resultaat is. Terwijl een ander lekker los gaat en gewoon op een natuurlijke manier zwanger kan raken. Jij ook veel succes beginneling!!
Erg herkenbaar! Nu ik middenin een IVF-poging zit gedraag ik me qua dieet ubernetjes (vind ik zelf dan ). Terwijl doc twee weken geleden nog gewoon zei: Mevrouw, u gaat toch wel van uw wijntjes genieten in de vakantie? En meneer, u ook toch zeker wel? Denk dat een wijntje hier en daar heel eerlijk gezegd ook echt niet de reden is dat het niet lukt, hoor, dat zit 'm in andere dingen. Ik zou deze zomer ook lekker van terrasjes en zo genieten als ik jou was! In oktober is het nog vroeg genoeg om weer alles volgens de regeltjes te doen, dat houd je anders ook niet lang vol.
Heel herkenbaar beginneling.. vooral het mezelf zijn. Ik mis de oude lientje nog wel eens en soms verlang ik naar de tijd dat de kinderwens er nog niet was.. toen was ik ietsje zorgelozer als nu en had ik meer ruimte in mijn hoofd voor andere dingen.. je staat er toch mee op en gaat er mee naar bed... Dat maakt me vaak verdrietig..
Herken het heel goed. ik zit momenteel ook gewoon weer te klussen voor niets. Omdat er zomerstop is idd, en voel me eindelijk weer eventjes mezelf. In 2004 al begonnen...en constant bezig met zwanger worden...en zwanger zijn....dat breekt echt op. Zal blij zijn als ik weer zwanger ben en dat die baby eruit is en al 2 jaar word....dan word het makkelijker hoop ik. Voor een derde...wat ik wel zou willen voordat ik 35 word. Wacht ik toch nog even....wie weet hoe het gaat en hoe ik me ga voelen. Maar voor nu, geniet ik weer van mezelf! Gewoon even niets....geen moeten...geen opletten...geen helemaal niets! (ik heb PCO en geen eisprong zonder clomid....) Ik word trouwens 30 dit jaar.... DUs we zijn vroeg begonnen en nu nog steeds bezig...ik had er al 4 of 5 kunne hebben! zucht...en al die jaren alles gelaten..ik lust zelfs geen alcohol meer omdat ik nooit drink....en bepaalde voedingswaren ook niet meer..... Groetjes, MIranda
Ja ik herken het ook wel. Daarom bewust gestopt met behandelingen deze zomer om lekker te kunnen leven, ook voor mijn man. Nergens aan denken op vakantie en geen rekening hoeven houden met eten en drinken, lekker op stap deze zomer en in oktober zien we wel weer verder. Heb er soms ook helemaal geen zin meer in om te beginnnen, er zijn toch ook andere dingen in het leven dan alleen maar met het zieknhuis bezig te zijn en de kinderwens. Voor ons dan. Er zijn al zo veel jaren verpest door dat, de aankomende jaren wil ik het anders. Maar steeds ga je toch door omdat je ook zo graag wilt. Succes allemaal
Ik zeg altijd precies hetzelfde. Soms verlang ik inderdaad terug naar die tijd zonder kinderwens. Het is heel herkenbaar allemaal. In september op vakantie en dan gaan we ook eens nergens naar kijken!
hey Allemaal, Heel herkenbaar hoor dat gevoel. Wij zitten nog niet zolang in de MMM maar we zijn wel al een jaartje aan het proberen. Heb al maanden geen wijntje meer aangeraakt!! Probeer ook rekening te houden met het eten.. Steeds als ik denk, nu laat ik het even los en ga lekker opstap met vriendinnen, gaat er toch weer en lampje branden...Kan het gewoon niet loslaten.. en heb nu niet eens behandelingen. Daar begin ik pas in oktober mee! hoop niet dat mijn gevoel dan erger wordt!... Beginneling; jij ook veel succes en sterkte de komende tijd! liefs..
Ik ken dit gevoel ook goed, hoor. Het onderwerp zwanger worden beheerst al bijna 2 jaar lang mijn leven en ik ben het op sommige momenten goed zat. Het eerste jaar nam ik ook bijna nooit een wijntje en lette ik op mijn eten (bijv. geen rauw vlees), maar op gegeven moment ben ik daar maar mee gestopt, want ik liet het toch elke keer voor niets staan. Als ik er zin in heb neem ik nu wel lekker een wijntje (gebeurd toch al niet vaak, hoor) of het broodje filet. Ik wou ook weleens dat die kinderwens er niet (meer) was en ik verder kon met mijn leven. Dan wil ik gewoon weer mezelf zijn en gelukkig zijn met wat ik heb. Zonder die knagende pijn en die wens, die alles overschaduwt. Door de mmm ben ik iets rustiger geworden en ik weet dat er een oorzaak is voor onze kinderloosheid. Ik heb geprobeerd de 'wachttijden' van de mmm te benutten en het een beetje los te laten en te relativeren (na 2 jaar wachten maken die paar weken of maanden tussen de behandelingen ook niets meer uit). Maar wat mij betreft mag de volgende IUI poging nu toch snel komen, haha. Ik zal proberen, de rust, die ik nu heb, het traject mee in te nemen en vast te houden aan het beeld van mezelf hoe ik voor mijn kinderwens was en niet hoe ik een paar maanden geleden was toen ik er bijna aan onderdoor ging. Is voor mijn partner ook leuker denk ik. Er is meer in het leven dan zwanger worden, dus lekker genieten allemaal deze zomer, zwanger of niet! Groetjes, Nati N.B.: Ik verbaas mij erover dat er meer meiden zijn, die aangeven dat hun ziekenhuis in de zomer dicht is! Is dat normaal of zo? Ik was echt boos toen ik hoorde dat ze dicht gingen, ik vind dat je dat niet kunt maken! :x Mensen lopen er niet voor niets en het is emotioneel al heel zwaar en dan laten ze mensen gewoon nog langer wachten. Ik dacht dat dat alleen in mijn ziekenhuis zo was, maar blijkbaar niet.
Hey Nati, Je hebt inderdaad gelijk en ik proberen om van de vakantie te genieten! Dat vind ik inderdaad niet normaal. Het ziekenhuis bij ons is niet gesloten in de zomer. heb dit eerlijk gezegd ook nog nooit eerder gehoord. Ik vind het idd belachelijk dat ze dit doen en dat ze de mensen gewoon extra laten wachten..:x..Alsof de wachttijden al niet lang genoeg zijn! Nou meid, sterke. Porbeer toch vollop te genieten van de zomer.. Liefs..
Oh meiden, ik let even niet op en er zijn al heel wat reacties. Fijn dat ik (wij) niet alleen sta(an)! (stiekum wist ik dat wel ) Die zomerstop... tsja ik ben er totaal niet blij mee. Maar wist het van te voren toen we met IUI begonnen. Ik mocht al blij zijn dat ik nog voor de zomerstop een poging IUI mocht doen. Dus dat was voor ons nog een pluspuntje. Het is voor ons ook een ander verhaal, wij kunnen theoretisch gezien ook op de natuurlijke wijze zwanger worden (zeggen ze), dus een IUI geeft niet heel veel meer kans. Maar als het nou zonder MMM niet gaat lukken is zo'n zomerstop wel heeeeel naar. Ik heb dit weekend al geprobeerd mijn standpunt vast te houden: alles doen waar ik zin in heb en mij niet laten leiden/lijden (!) door het zwanger worden. Nou... ik kan je zeggen; er zijn geloof ik wel 100 alarmbellen af gegaan in 2 dagen tijd haha... maar heb ze proberen te negeren. Erg moeilijk. Je moet toch een gewoonte doorbreken. Ik hou ook in gedachten dat ik te veel verhalen hoor van mensen die zwanger raakten die veel drinken, roken en ongezond leven. Lijkt wel alsof dat dé manier is... Naar maar waar!
Ik vraag me af waarom het ons niet is gegeven Ik vraag me af wat wij fout doen in ons leven Ik vraag me af wat de zin is van dit wachten? Ik vraag me af kan iets het verdriet verzachten? Ik vraag me af waar de tranen goed voor zijn Ik vraag me af zal ik zonder kindje ooit echt gelukkig zijn? Gelukkig weet ik dat onze liefde door blijft gaan Gelukkig weet ik dat wij samen sterk staan Gelukkig weet ik dat wij hier samen doorheen gaan komen Gelukkig weet ik dat we nog steeds mogen dromen. Maar waarom lijkt het nu dan nu zo ver weg? Waarom hebben wij hierin zoveel pech? Ik weet het, ik moet blijven hopen. Maar van hoop kun je helaas geen kindjes kopen
Hey meiden, Brabbel, wat een mooi gedicht! Helemaal zoals mijn gevoel is. Ik vind dat het loslaten steeds moeilijker wordt naarmate het proces volgt, maar misschien verschilt dat per persoon. Ik loop in de Geertgen kliniek, daar hebben ze gelukkig geen zomerstop en geen wachttijden Iedereen met dit rotgevoel en die zichzelf al een tijdje kwijt is.. veel sterkte! Lien
Het slaat de spijker recht op zijn kop! Ik had het gelezen en ik dacht dat het wel een toepassend gedichtje zou zijn!! Heel erg bedankt, super leuke reacties!!!
Ook ik herken het gevoel zo verschrikkelijk goed. Wij hebben ook een rustpauze genomen van 2 jaar (erg lang) naar dat was ook echt even nodig. We waren klaar met teleurstellingen, ziekenhuis bezoeken, spanningen en inderdaad de vraag wat als. We zijn al jaren bezig met onze grootste wens. In die 2 jaar hebben we weer kunnen genieten van elkaar en waren we opgeladen voor een nieuwe poging. In Juli zijn we begonnen aan een nieuwe poging en deze voelde ook zo anders doordat we beide zo kalm waren. Vanmorgen bleek dat ons wachten is beloond. Nu maar hopen dat het allemaal goed mag blijven gaan. Jullie alvast een fijne zomer toegewenst. Hopen dat de rust ook jullie even goed doed. Knuffel, Elvira
Zeker ontzettend herkenbaar hoor. Ik heb in mei de laatste icsi poging gehad en was er echt helemaal klaar mee. Ik zou zo ontzettend graag zwanger willen worden, maar zodra ik dan aan het zh denk komt er zo'n naar gevoel van angst en spanning naar boven..stel je voor dat het de volgende poging wéér niet lukt, wat dan...wanneer is het genoeg geweest.. Ik zit in Dusseldorf dus het is echt een heel gereis heen en weer en het moet echt gepland worden icm m'n werk.En dat breekt gewoon op, het is al spannend genoeg zónder m'n werk. Slik al maanden geen foliumzuur meer, want wat heeft het voor nut? Ik schijn nog steeds spontaan zwanger te kunnen raken, doe er elke maand ook wel m'n best voor, maar het vertrouwen is wel gedaald tot het minimum.. En dan komt die leeftijd ook om de hoek kijken, ik word 35 in september en dan voel ik die druk weer.. Ik weet het gewoon allemaal niet meer.Sta echt in dubio, nog ff rust nemen of er toch maar wéér voor gaan...