Ben ik even om te melden dat mijn menstruatie eindelijk door is gebroken, heel licht, maar zeker het begin.... Op naar de volgende ronde! Ik reageer snel op jullie berichtjes, alvast bedankt!!!
Ik herken eraan.. m'n zus! Heeft er jaaaren over gedaan en niks lukte. Nu heeft ze een kindje van bijna 2 jaar en pas een baby gekregen. Hoe erg het ook is het kreeg een afwijking, had ook tot 2x toe miskramen gehad en een keizersnee Ik vind het zo triest allemaal, ik/wij als fam. leefde enorm met haar mee! Ik hoop ook dat het jou snel gaat lukken, heel en heel veel sterkte! Hou je ons op de hoogte?
Hoi allemaal, mag ik even wat gif komen spuwen hier?! Komt ie: vanochtend is een collega van mij op kantoor langs geweest met haar baby. Het is iemand, die ik al niet kon uitstaan voor zij zwanger werd, maar toen ze zwanger was werd het nog erger. Ze is heel dun en knap (als ik mijn mannelijke collegas moet geloven) en het leven lacht haar toe (leuk huis, veel geld, leuke vent (ok, die heb ik ook wel!),..). Toen vertelde ze mij op een lullige manier dat ze dus ook nog zwanger was: ik was met een collega aan het praten over diëten en toen vertelde zij dat ze niet mocht lijnen (niet, dat ze dat nodig heeft!!!!), omdat ze zwanger was. Ze klaagde al meteen over haar dikke buik, terwijl er nog helemaal niets te zien was! Ook vertelde ze iedereen (!) dat het een ongelukje was en dat ze het er heel erg moeilijk mee had. Ik had haar kunnen wurgen! De hele zwangerschap bleef ze klagen en zeuren, ik werd er gek van. Ik dacht de hele tijd dat het andersom had moeten zijn (ik zwanger, zij niet), maar het leven kan soms zo oneerlijk zijn. Net was ze dus op bezoek met de meest schattige baby, die ik ooit heb gezien, en mijn collega heeft natuurlijk alweer maatje 34. De baby slaapt sinds de geboorte lekker door, zodat mama ook aan haar rust toe komt en ze zag er dus stralend uit. Maar nog klagen over hoe zwaar het moederschap is. Het deed mij zo veel verdriet dat ik op de wc een potje heb lopen brullen en janken. Het is gewoon zo oneerlijk, zij wilde het kind niet eens!!!!! Het liefst zou ik haar door elkaar willen schudden en tegen haar zeggen hoe het bij mij (en met mij nog zo veel andere vrouwen!) zit en dat ze het kind dan maar had moeten laten weghalen als zij het zo ondraaglijk vind allemaal! In ieder geval moet ze eens ophouden met haar geklaag en genieten van wat zij heeft! Puh, dat ben ik kwijt. Ik weet, dat het gemeen is zo te denken en dat ik simpelweg jaloers ben, maar het doet mij zo veel pijn en verdriet haar zo met de baby te zien en vooral haar er zo over te horen praten. Gelukkig is ze weer weg, maar zoals ik al zei, ik ben even van slag en al het verdriet is weer naar boven gekomen. Balen. Ik doe de rest van de middag rustig aan en probeer mijn relativeringsvermogen weer aan de praat te krijgen. Fijn dat ik het even van me kon afschrijven, voel me alweer ietsjes beter! Groetjes Nati
Nati: Dit is de meest eerlijk en logische jaloerse reactie die ik ooit gelezen heb Ik haat jaloezie maar óóh wat klinkt dit me bekend in de oren!! Hier in de familie hebben we ook zo'n vreselijk secreet. Omdat ze graag 'oma het eerste kleinkind wilde geven' is ze vroeg begonnen met kinderen (ze was toen 22, mijn vriend en zijn zus (mijn schoonzusje dus) kregen toen net beide een nieuwe relatie dus ze rook concurrentie aangezien hun ouder zijn). Bij zulke ligt het geluk voor de hand en jawel, de eerste ronde raak. Vervolgens werd er enkel geklaagd over de zwangerschap en nog vóór de kleine er was werd er al over een 2e gepraat. Die moest snel volgen. Kleine werd geboren en wat deed mevrouw? Genieten van haar leven als voor de kleine. Op stap, feesten enz. Kindje had meer oppassers dan rompers... Blijkbaar zijn ze meteen na de bevalling weer begonnen maar lukte het niet meer zo hard (net goed) maar na 9 cycli proberen was mevrouw weer zwanger. Haar aankondiging? Op een feest van een ander kindje trok ze zoonlief een shirtje aan "Ik ben stoer, ik wordt grote broer" en zette hem frontaal voor mij en mijn schoonzusje neer, die beide een maand ervoor een miskraam doorgemaakt hadden. En bedankt... Het moge duidelijk zijn dat ik haar niet meer aankijk... "Gelukkig" weet ik dat hun leventje alles behalve mooi is en als er íemand jaloers is op andere is zij het wel maar god god god wat kan zoiets toch steken... Oke, terug naar het topic Inmiddels zijn wij ook bijna een jaar bezig (eind sept 09 met de pil gestopt) en nee, zwanger worden is niet het probleem. Zwanger blíjven helaas wel. En zoals jij zelf ook noemt, je hele mood slaat er door om en je omgeving en werk worden de dupe. Iets wat een geweldig mooie en positief spannende tijd moest zijn wordt een ware nachtmerrie en een periode vol moodswings en angst. Tuurlijk, voor de meeste mensen komt het vroeg of laat goed. Maar geld dat voor ons ook? En hoeveel geduld en pijn moeten we offeren voor we op die roze wolk mogen zitten? Als iemand dit kon vertellen, zou alles zoveel makkelijker zijn... Of je er iets aan hebt weet ik niet, maar voor nu ben ik mijn ei ook weer even kwijt
ja vreselijk zijn die mensen he?? Ik heb na mijn mk ook veel gif gespuwd, mijn client liep/loopt precies gelijk met mij. Ze gebruikt drugs, rookt, heeft een IQ van 56, heeft borderline, heeft pas sinds vorige maand een eigen huis. Geen familie achter haar, elke dag ruzie met haar vriend en ik moet dat begeleiden... Met het idee, zo ver had ik ook kunnen zijn, want ze is bijna op de zelfde dag uitgerekend als ik was. ik heb hier op mijn werk over kunnen praten en ik vind het nu prima om haar te begeleiden, kan het goed loslaten van mezelf, maar het steekt wel hoe zij ermee omgaat... Bah! Kindje zal ook waarschijnlijk niet bij de ouders gaan opgroeien, echt zo zielig!! Waarom was het niet andersom geweest? Mijn kindje zal in een warm gezin terecht komen, dit kind hupt van pleeggezin naar pleeggezin en zal altijd een moeder hebben die zich gedraagt als een klein kind. En nu ze begint aan te komen, vindt ze het ook niet leuk meer...
@ Mama86, hoe is het met je? Heb je nog een keer getest? @ Nataly, je verhaal is heel herkenbaar. Ben nu echt aan stressen terwijl ik er eigenlijk niets mee opschiet. @ Roos84, ook zo herkenbaar, pfff Ik weet nog steeds niet wanneer mijn luteale fase is. Hoe ben jij dit te weten gekomen? Maar je bent nog niet lang bezig meid, ik hoop dat je snel verblijd wordt met wat je hartje wenst! @ Dikkebuik, wat heb jij een geweldige handtekening! Hahaha, ik hoor ook heel vaak dat ik er niet zo mee bezig moet zijn, net als of er daar een aan en uit knopje voor bestaat. @ Debster, welkom, je mag hier zeker wel reageren. Juist vrouwen die zwanger zijn of al een kindje hebben zijn een inspiratie voor mij. Ik hoop dat je kleine meid er snel een broertje of zusje bij krijgt! @ Bobbing, thx voor je bericht. Ik zie dat jij rond dezelfde periode gestopt bent met de pil. Is je cyclus nu regelmatiger na de provera/ clomid? En heb je dat als eenmalige kuur moeten innemen of vaker? @ Sugarblossom, wat vervelend voor je zus en de familie. Heeft het kindje een ernstige afwijking? Heel veel sterkte voor jou en je familie! @ Nati, krijg gewoon tranen in mijn ogen bij het lezen over je geweldige collega. Zulke momenten doen echt pijn zeg. Mensen zijn zo harteloos, denken niet eens na over wat ze zeggen en dan nog klagen. Ik kan daar ook echt boos van worden, laat staan de jaloezie die begint te borrelen. @ Loki, wat is dat wijf een vreselijk K.T mens zeg (sorry voor mijn taal!). Vooral die bekendmaking van haar tweede zwangerschap. Heb je haar op dat moment niet wat aangedaan? Ik weet niet of ik het geduld zou hebben rustig te blijven. Ik heb pas gehoord dat een vriendin zwanger is, ze dacht dat het lang bij haar zou duren, maar was toch wel heel onverwachts binnen 2 rondes zwanger. En ik heb weer van twee andere vriendinnen gehoord dat ze net gestopt zijn met de pil. Ik heb nu al de angst dat ook zij mij in gaan halen. Iedereen lijkt zwanger of bezig te zijn met zwanger worden. Ik gun het ze echt, zijn top meiden, maar doet me zon pijn, net alsof ik steeds overgeslagen wordt L
Ook een MW'er? Ik maak ze ook wel eens mee, ongewenst zwanger of 'onverantwoord' zwanger. Ik kan er wel redelijk goed mee omgaan op mijn werk, maar het raakt me wel dat moet ik eerlijk toegeven. Vooral dat wij ze inderdaad een warm en veilig nest kunnen bieden waarin een kind niets tekort komt...
Hoi meiden, Ik weet precies wat jullie bedoelen zeg! Het lijkt wel of iedereen om mijn heen zwanger wordt terwijl wij nu pas bezig zijn voor de 4e ronde En dan vraag ik mezelf toch af, hoe kan dat zo snel??!! Ik heb soms het gevoel dat er iets mis is met ons, ik weet het, ik overdrijf, maar zo gaan mijn gedachtes in mijn hoofd. En dan vertel ik het aan mijn mannetje en dan vindt hij weer dat ik hem opzadel met allemaal baby dingen. Hij wilt het ook heel graag hoor, daar niet van, maar soms wordt het voor hem allemaal teveel en wilt juist niet stressen, vooral nu we bezig zijn. Dat is natuurlijk allemaal niet goed. Als je iets zo graag wilt en je ziet om je heen allemaal mensen in je omgeving en buiten dat ze hetgene krijgen van wat je zo graag wilt, doet het wel pijn en verdriet Moest het even kwijt meiden! Sterkte jullie allemaal! Liefs,
Hey allemaal Ik begrijp jullie volkomen. Zit momenteel in ronde 8 en ik begin zo waar mijn moed te verliezen. iedere ronde is weer een teleurstelling en een dag huilen. Ook ik heb helaas te veel mensen verteld over onze plannen. Op mijn werk moest dit wel ivm agressie, maar ik kon buiten mijn werk ook mijn mond niet houden. Ik krijg ook wel eens vragen hierover. Het erge is dat mijn vriendinnen of allemaal zwanger zijn of al een kleine hebben, ik wordt er overal mee geconfronteerd. Mijn man is gelukkig erg nuchter en houd me met beide benen op de grond, maar ik daar in tegen..... Ik begrijp jullie dus volkomen... Ik hoop dat we samen weer wat moed en energie krijgen om er in te geloven, want deze stress werkt ook niet in ons voordeel. Succes meiden.... gr. Chelleke
@lullaby: ja MW'er, bij ons noemen ze het Ambulant Dienstverlener, ik werk met mensen met een verstandelijke beperking en erg veel bijkomende problemen. En ze willen die kinderen vaak heel graag, maar hebben gewoon idee waar ze aan beginnen. maar genoeg over mijn werk chelleke: je agressie?
@Sahi. Ook ik werk met mensen met een verstandelijke beperking met daarbij veel psychiatrische problematiek en dagelijks hevige agressie. i.v.m. veiligheid is bij ons binnen de afdeling afgesproken dat men kenbaar maakt wanneer je zwanger wilt worden of denkt te zijn. Vandaar. Had ook liever anders gezien maar veiligheid dan maar voorop he Tevens zijn er enkele binnen mijn woongroep die een bepaalde afkeer hebben van zwangeren. Dit doet ze denken aan dingen uit het verleden met als gevolg agressie of angst. Gelukkig ben ik momenteel niet de enige op het werk die hier mee zit en kan ik dus ook daar met momenten lekker er over praten.... maar toch.... het vreet echt aan mij... Waarom anderen wel, en soms ook nog perongeluk...... grrrrr. gr. Chelleke
Chelleke, frustrerend! Wel fijn dat je collega's hebt die het begrijpen. Op mijn werk weet alleen 1 directe collega het, maar die gaat is gelukkig heel begripvol.
Lullaby, ja ben ik ook erg blij om zijn ook lieve collega's, alleen wel frustrerend wanneer je dan ziet dat iedere collega zo onderhand zwanger is of al mamma is.... k Krijg ik van een vriend ook nog de opmerking "ben ik tenminste nog érgens eerder mee dan jou" toen hij vertelde dat hij pappa werd. werkt allemaal niet echt bevorderend he hahah. Maar ik hou hoop, wat zijn nu 8 maanden, als ik hier soms lees dat vrouwen er al 5 jaar over doen, dan vraag ik mij af waarom ik loop te zeuren en te klagen.... gr. Chelleke
Ja dat vraag ik mij ook dagelijks af, maar toch zit er iets mij dwars en dat zal pas weggaan als mijn wens in vervulling gaat...
Ja inderdaad, dat heb ik ook. kan ook voor niemand blij zijn, dat zal ik pas kunnen als ik zelf eindelijk zwanger ben. Hoop dat het voor ons niet lang meer hoeft te duren. Heb vanaf de eerste dag gezegd dat ik ook niet mee zou schrijven op een forum, maar nu het toch al een poosje duurt merk ik dat het ook voor mijn man niet leuk is om er steeds over te praten, vandaar dat ik toch besloten heb om hier mijn verhaal te doen, immers zitten hier meer mensen in het zelfde schuitje. Ik moet zeggen dat me dit echt heel goed doet. Voel me al een paar dagen niet lekker, heb echt hele erge ongi pijn en misselijk bij t opstaan. opgezette borsten etc, maar ik heb mijn eisprong nog niet eens gehad. Dus je kent het, ik maar weer denken, zou het dan toch???? die arme man van mij krijgt er zowaar een punthoofd van Kom op we houden de moed erin, ons wondertje komt er ook wel!!! liefs Chelleke
Lullaby, ja eigenlijk heb ik daarover niet te klagen ik zit altijd tussen de 28 en 31 dagen in met 2x een uitschieter van 24 dagen. Dus ik vind dit wel netjes. stom vraagje, weet jij of het kan dat je al meer opgezwollen borsten krijgt, je buik opgezet is en steekjes voelt in je liezen en baarmoeder voordat je je ei hebt gehad? Ik moet namelijk normaal gezien zaterdag mijn ei hebben maar heb al vanaf maandagavond last van bovenstaande kwaaltjes. Wilde eigenlijk een testje doen vanavond maar toch maar niet gedaan om een teleurstelling te voorkomen. ben trouwens wel ongesteld geweest van de 24e t/m de 31e waarvan 2 1/2 dagen hevig en daarna en ervoor maar heel weinig. Mijn lichaam houd me volgens mij behoorlijk voor de gek maja. Liefs Chelleke
nou ik heb vandaag echt een down dag zeg... werd vanmorgen al chagrijnig wakker, maar eenmaal op werk ging het wel (afleiding is goed voor me). Net buiten met de buurvrouwen staan kletsen, nog 2 zwangeren erbij (zijn net 5 baby's in de straat geboren en mijn directe buurvrouw staat op springen). En dan vragen ze ook nog of het niet besmettelijk is?? (buurvrouw die overduidelijk is dat ze nooooit kinderen zou willen) bah zeg. Mn vriend is weg en heb echt zin om een potje te janken, maar ja, er is niemand om mee te knuffelen nu... sorry voor mn gezeur, maar ik zit er echt enorm doorheen!!!