Ik zal binnenkort gaan bevallen in het ziekenhuis dmv inleiding. Ik zal tenminste een nacht moeten blijven om medische redenen. Hoe kan ik mijn oudste, die 2,5 is het beste voorbereiden op wat komen gaat? Zal hij het begrijpen dat mama niet mee naar huis kan... En hoe zit het met de kraamperiode, er zal ineens veel op hem afkomen. Al wat over vertellen over dat er een mevrouw (kraamverzorgster) in huis zal komen etc?
Wat betreft een nacht niet thuis slapen; mijn man slaapt een aantal keer per jaar een paar nachten niet thuis en mijn zoontje maalt er nauwelijks om Ik denk dat dat geen punt zal zijn. En verder kun je hem inderdaad af en toe wat vertellen over de periode die komen gaat. Maar maak er geen big deal van. Ik vind de kraamperiode met zoonlief ook wel spannend. Ook omdat hij naar het KDV gaat; gaat ie dat wel trekken met al die nieuwe indrukken? Kan ie zijn slaap wel goed pakken?
Ik vind dat dat je de leeftijden niet echt kan vergelijken..... een kind van 2,5 pikt veel meer op dan die van 1,5..... TS Weet niet of je kindje bekend is met het ziekenhuis? amandelen geknipt ofzo... ik vertel hier dat mama buikpijn heeft als de baby eruit wil..... en dat mama daarom in bed moet blijven tot die buikpijn over is... Nu is mijn zoontje weer iets ouder nu.... en vertel ik hem wat meer.... Heb hem zelfs ook een bevallingsfilmpje laten zien.... (niet op het gat gericht...) aangezien hij nu erg met "bevallen" bezig is...en elke dag nu vraagt wanneer de baby komt... Wij hadden bij de geboorte van dochter... (toen was zoontje dus net 2) express de eerste dagen geen bezoek gedaan..... om hem te laten wennen.... en hem toen pas met de kennismaking met kraamverzorgster verteld, dat deze mevrouw kwam helpen..... Denk als je TE veel verteld dat het hoofdje "overuren" gaat draaien... dus stap voor stap... dreumes weet hier alleen dat er een baby in mn buik zit... en loopt nu heel de dag met dr babypop rond.... Heb die pop laatst dus ook in het babybedje laten slapen.... Probeer hier straks weer om alle aandacht om hun te laten draaien..... Zij zijn belangrijk.... zij zijn grote broer en zus geworden..... Zorgde bijvoorbeeld als er visite kwam, dat baby eerst boven was... dat het bezoek eerst naar zoontje ging..... etc. etc.
Mijn zoontje is nu bijna 2, maar ik vrees dat hij er geen snars van zal begrijpen, wat ik ook vertel... Nou is 2,5 natuurlijk al een stuk ouder, maar ik denk dat die ook nog niet het tijdsbesef hebben dat ze weten wat het inhoudt als mama een paar dagen weg is. Maarja, we zien wel... Denk dat het vanzelf wel goed komt.
Oke, dat kan, maar vertel dan maar eens met jouw wijsheid hoe een kind van 2,5 reageert als mama een nachtje niet thuis slaapt. Eerlijk gezegd denk ik nog steeds dat dat in de meeste gevallen geen big deal zal zijn. Al zal dat natuurlijk per kind verschillen.
Hier zijn ze iets ouder... 3,5 en net 5 en ik leg gewoon uit dat als de baby eruit komt ik naar het ziekenhuis ga en daar de baby komt. Ik krijg een ks dus heb verteld dat ik ong 4 nachtjes daar slaap (denk zelf 3 maar dan valt het hun alleen maar mee). Ik vertel ook dat er dan een lieve mevrouw komt die ons even komt helpen met de baby en het huis. Er zijn ook zat boekjes over in de bieb, misschien dat eens zoeken?
Hier was de oudste 2,5 toen de baby geboren werd. Wij hebben het er niet over gehad van te voren omdat we het idee hadden het zo alleen maar extra spannend te maken omdat hij het toch niet echt zou snappen. Hij is naar opa en oma gegaan toen de weeen begonnen en heeft daar gelogeerd tot ik weer thuis kwam. Ik ben op zaterdag bevallen en op zondag heeft mijn man hem opgehaald om voor het eerst zijn broertje te zien. Hij vond het toen fijn om mij te zien maar maakte er geen heel drama van. Hij voelde wel dat het anders was en bij het weggaan vond hij het heel even moeilijk maar was zo weer over. Verder hebben we hem de dag dat ik naar huis kwam wel gewoon naar het kdv gebracht en ook de woensdag naar oma en donderdag weer kdv. Dus gewoon zijn eigen ritme aangehouden. Alles is al zo vreemd en dan heeft hij daar nog een beetje houvast aan. Ook zorgden we ervoor dat hij weg was voor de kraamverzorgster kwam en dat hij pas thuis kwam als zij weer weg was. Hij heeft haar dus maar een paar dagen gezien, maar dit vond hij wel erg spannend. Hij was erg druk door alle veranderingen maar ik denk dat het goed voor hem was om zijn gewone ritme aan te houden. Ik betrok hem wel bij het helpen met de baby en had ook af en toe even express een knuffeltijd met hem . Ik merkte dat hij dat het moeilijkste vond dat hij zijn mama moest delen. Hier was het dus erg belangrijk dat hij wat speciale mama tijd had elke dag. Maar goed heel verhaal ik zou dus er niks over zeggen en het gewoon op je af laten komen. Na de bevalling ook zoveel mogelijk het eigen ritme van je kindje aan houden.
Hier een dochter 2j8mnd als de baby komt. Ik heb haar verteld dat mama naar het ziekenhuis moet als het baby'tje uit mama`s buik komt. En dat zij dan bij opa & oma mag spelen en slapen. Dochter vindt het erg leuk bij opa en oma en het ziekenhuis kent ze want ze gaat elke week mee op controle. Ik heb haar ook verteld dat als de baby er is, mama misschien wel en paar nachtjes in het ziekenhuis moet slapen. Toevallig heeft oma net een paar dagen in het ziekenhuis gelegen en is ze mee geweest op bezoek, ze weet dus wel dat je dan in bed ligt. De kraamzorgmevrouw heb ik nog niet verteld, maar dochter ziet veel vreemde hier over de vloer komen dus daar zal ze niet van schrikken. Ik wil dat pas vertellen als we naar huis gaan. Ik beval sowieso in het ziekenhuis ivm keizersnede bij dochter.
nou hier was... en is het wel een probleem hoor.... maarja heb ik dan ook een peuter... die altijd elke nacht wakker wordt....en dan dus vraagt naar..... juist: Mama...... en IK neem aan dat TS de vraag niet voor niets stelt.... Dan heb je nog HET moment dat papa met peuter in het ziekenhuis op bezoek komt.... en dan "zonder mama" moeten vertrekken...., omdat mama daar moet blijven..... Een kind mist zn moeder hoor.... zeker als het kindje niet gewend is om "zonder mama" te zijn...... en dan blijft de baby ook nog eens WEL bij mama...... Nee kan me de zorgen van TS levendig voorstellen...!!
Ik heb deze winter ook 2 keer een paar dagen in het ziekenhuis gelegen. Niet voor de bevalling, maar wel met een jochie van 2,5 toen. De 1e keer was onvoorbereid, spoedopname dus. Gelukkig konden papa en oma dat toen goed opvangen. 2 weken later was er een geplande opname met operatie. Dat heb ik wel uitgelegd. Dat ik een nachtje of 2 uit logeren ging, dat de dokter me beter ging maken, en dat ik daarna nog een paar daagjes hem niet zou kunnen tillen. Maar dat Oma of papa er ook zouden zijn. Dat is eigenlijk prima gegaan. Dus ik zou het in jou geval wel vertellen (een nachtje naar het ziekenhuis, en dan mag ik de volgende dag naar huis en heb je een broertje/zusje). Vragen die je krijgt gewoon beantwoorden op het nivo van je kindje.
ik heb gister geoord dat ik over 6 weekjes word ingeleid , en ik vind dat aan de ene kant wel prettig want dan kan ik alles tot in de puntjes goed regelen valentijn gaat een dag ervoor bij mijn zus logeren, dus hij krijgt er weinig van mee zeg maar mocht het allemaal erg lang duren gaat hij nog een nachtje naar mn ouders toe gelukkig vind hij logeren erg leuk allemaal iik zal hem zeker gaan voorbereiden dat het dan bijna zover is, en ik denk dat ik hem pas vertel als ik hem wegbreng dat zn brusje op hem wacht als hij uitgelogeerd is en dat er een mevrouw ons komt helpen en dat iederen de stoere broer (valentijn) wil zien dan , dan voelt hij zich ook niet achtergesteld denk ik
@ seth: heb je wel eens elders geslapen dan, of denk je dat het een probleem zou zijn voor je zoontje? En mijn zoontje is niet achterlijk, die heeft met zijn ruim 1,5 jaar oud ook wel door als zijn papa of mama niet thuis is. Als het trouwens om 1 nachtje gaat, zou ik persoonlijk mijn zoontje niet naar het ziekenhuis laten komen. Maar dus de volgende dag gewoon thuiskomen met de baby. Mij lijkt de combinatie ziekenhuis en baby verwarrender dan alleen de thuiskomst met de baby. Maar misschien vergis ik mij daar in.
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Mijn zoontje is inderdaad erg gevoelig en wordt nog vaak 's nachts wakker, dus ik ben erg benieuwd hoe hij erop zal reageren. We zullen zien...
mijn zoontje wil nog niet eens slapen als wij hem niet samen naar bed brengen.... als mijn vriend er dus niet is..... blijft hij dus vaak wakker... (soms in combinatiet met huilen,schreeuwen) totdat vriend er weer is.... Net als zoontje van TS... een heel gevoelig kindje.... Heb trouwens nergens geschreven dat jouw zoontje achterlijk is.... MAAR... ik zie hier ook het verschil tussen zoon en dochter... Heb een dochter die zowat even oud is als die jou.. (remember...) kinderen van 1,5 merken wel dat er "iets" anders is, maar passen zich vaak wat eerder aan.... kindjes van 2-2,5 (en wat ouder) blijven vaak ermee in hun hoofd lopen... gaan er over nadenken.... (zelf soms antwoorden zoeken, waardoor ze dingen in hun hoofd erger maken) en vragen WAAROM dingen zo zijn...... Dat doet een kind van 1,5 nog niet..... Als zij een beker laten vallen... is het bijvoorbeeld niet zo'n probleem....ze wijzen er naar, maar als de rommel is opgeruimd zijn ze het alweer vergeten maar een peuter kan daarvan over stuur raken: "stoute beker".... en het weer doorvertellen als papa thuiskomt... en het zich weer levendig voor zich halen... (ff een simpel voorbeeld) Een peuter is gewoon anders daarin als een dreumes..... DAT bedoel ik met dat het niet te vergelijken is....
helder verhaal voor mij! Zo zie ik dat aan mijn zoontje nu ook .. net 2 geworden maar wordt zich steeds bewuster van dingen en dus ook steeds gevoeliger .. wil bijvoorbeeld sinds een week of 2 dat wij bij hem zitten als hij gaat slapen heeft hij nog nooit om gevraagd maar hij doet dit dus sinds hij naar de peutergroep op het kdv gaat .. ik denk door de verandering..
Mijn dochter is nu 3,5 en die heeft echt de leeftijd dat ze alles door heeft maar nog niet alles kan begrijpen. Ze hangt nu heel erg aan me, en gilt alles bij elkaar als mama even weg moet. Zelfs alleen naar de wc gaan kan ik niet. Ik zie dan ook grote problemen voor de bevalling vooral als ik een nacht in het ziekenhuis moet blijven (ik moet een zh bevalling). Maar ik probeer er niet aan te denken, en als het zover is ga ik haar pas vertellen wat er precies gebeurd. Ik weet dat ze anders gaat malen en NOG erger aan me gaat hangen omdat ze het enorm eng vind en het nog niet allemaal snapt.
Mijn dochtertje was 2 jaar en 3 maanden toen de jongste geboren werd. Ik heb haar pas een dag tevoren verteld dat mama in het ziekenhuis moest blijven en dat de dokter de baby uit mijn buik ging halen. Opa en oma kwamen om voor haar te zorgen en zijn de dagen van het ZH (4 dagen na ks) hier gebleven. Ze vond het niet leuk dat ik niet naar huis mocht als ze bij me was...dan wilde ze blijven of ik moest mee naar huis! Maar thuis ging alles prima. In de maanden erna heb ik wel een paar keer nog gehoord als we langs het ziekenhuis reden: mama, je hoeft nu niet naar het zh, toch? Leg niet teveel uit, houd het simpel zou ik zeggen.
Echt voorbereiden kun je ze niet. Hier verschillen ze op de kop af 2 jaar en 5 maanden. Zoon is meegeweest op controle bij de vk en ik had wel verteld dat ik naar het zh ging. We hebben samen de tas ingepakt en de maxicosi geoefend met een knuffel. Meer omdat hij dat zelf pakte. Ik ben ingeleid, dus opvang was geen probleem, opa en oma zijn zo vertrouwd. Maar na de ks moest ik dus langer blijven. Op het moment zelf ws het geen drama, huilen na bezoekuur ofzo. Zusje was gelijk interessant, maar mama's bed met afstandbediening veel leuker. Toen ik weer thuis kwam, was het de eerste avond (ik op bed, hij ook), telkens roepen: mama thuis? Hij kon de slaap niet vatten, dus heeft hij nog even bij mij gelegen. Heerlijk voor ons beiden. Met de kraamzorg ging het prima, maar hij is wel ook een dagje of wat bij opa en oma geweest. Papa moet toch veel regelen, ik kon nog niet veel ivm de ks. En bij opa en oma toch heerlijk alle aandacht. Af en toe vraagt hij wel: mama klaar met ziekenhuis. Dus hij heeft zijn mama wel degelijk gemist, terwijl dat op dat moment er niet op leek. Nu de kraamzorg weg is, zijn we weer met zijn viertjes. Met elkaar een boterham eten op een normale tijd en bezoek ook binnen de perken. Hij eet weer een boterham meer en hoeft geen luier meer om. Hij was zindelijk, maar de afgelopen 10 dagen wilde hij graag een luier om. Al met al, denk ik dat je ze niet echt kunt voorbereiden. En elk kind reageert er anders op. Het ritme van je peuter weer oppakken zo snel je kan, is denk ik de beste oplossing. Succes ermee dames!