Lolieken jij bent toch ook van belgië heh? Jij weet iets van de dop of je werkeloosheidsuitkering. Weet jij hoeveel je ongeveer krijgt als je man hoofdverdiener is? Tja uitzendkracht heb je niks op te zeggen helaas ze mogen dat. xxx
Elif. Lastig zeg. Ik weet niet hoe het zit als je uitzendkracht bent. Je zou is op internet moeten kijken want dat staat vast wel ergens. Had je het al wel verteld? Want het lijkt net alsof ze nu van je af willen als je het niet had zien aankomen! Ik vind het echt erg voor je! Wat ik me al een poosje afvraag bij jou... Heb jij helemaal geen last van onzekerheid. Je komt altijd zo zeker over wat betreft je zwangerschap... Ik ben nog steeds zo bang. Na elke echo denk ik: Nu moet ik gewoon geloven dat het goed gaat. En nu een week later ben ik weer zo onzeker en ben ik weer zo bang voor slecht nieuws. Het lijkt net of jij dat niet hebt... en nu vraag ik me af... hoe doe je dat? haha Lolieken. Wat ontzettend gaaf dat je de kleine al hebt gevoeld. Ik heb 1 keer dat idee gehad. Toen lag ik heel stil in bed. Maar heb het daarna nooit meer gevoeld. Heerlijk zeg dat jij het al meerdere keren hebt gevoeld! Hopelijk voel je het steeds beter! Het lijkt me zo onwijs gaaf als je je kindje elke dag kan voelen. Ik zal zeker voor je duimen voor dinsdag. Maar er moet gewoon een springlevend mensje in je zitten. Zeker als je het al hebt kunnen voelen! Ik kan op zich nog wel mn gewone kleren aan maar positiekleding zit echt veeeel lekkerder! Wij zijn op vakantie in Zeeland. Gisteren was het echt warm strandweer en nu is het echt stormachtig... raar hoor!
Liedjepiedje ik ben heel vaak heeeeel onzeker geweest vooral omdat het niet van een leien dakje is gegaan het zwanger raken. Maar ik denk door de hogere waarden en het ziekenhuis wat me zei het ziet er veel beter uit. Kreeg ik er meer hoop in dat deze zwangerschap beter zou zijn dan de mk toen. Ik probeer gewoon positief te blijven en te genieten want het is zoooooo belangrijk!!
@Elif, wat balen! voor tijdelijke krachten en uitzendkrachten geldt (in NL) niet de ontslagbeschermingsrecht. Ik hoor nog genoeg positieve verhalen van vrouwen die tijdens zwangerschap een andere baan vinden. Komt goed @Lolieke, ohw dat is el spannend en baby gevoeld.. wow vraag me af hoe dat voelt. @here, so far so good. Volgens mijn man is iedere dag er weer 1 bij. Ben wel erg bang en onzeker. Vannacht beroerd geslapen. droomde van alles en nog wat en de dromen waren net levensecht. Zelfs in mijn slaap kostte het veel inspanning. werd wakker en had gelijk een gespannen gevoel in mijn onderbuik.. ben zo bang dat al het stress ten koste gaat van mijn mooie baby. morgen intake en dan nog 2,5 wk wachten op volgende echo..
@Lolieke, ohw dat is el spannend en baby gevoeld.. wow vraag me af hoe dat voelt. als een vlindertje of kriebeltje in je buik! ik hoop dat ik dit keer niet weer de placenta voor heb liggen want dan duurt het weer zo lang tot ik hem of haar voel!
Blijkbaar kan je je baby best vroeg voelen bij een tweede zwangerschap. Bij mijn eerste voelde ik Lore rond 16 weken en het was exact hetzelfde gevoel als dat ik nu voel. Heel raar... Ik kan het gevoel er ook zo uitpikken. Ik ben wel bang van mijn eigen uitspraak. Ik krijg echt een angstgevoel maandag is het zo ver!!! Pff, ik hoop een pracht kindje te mogen bewonderen... Ik hoop het zo, zo, zo. Het kan bijna niet anders na alles wat ik voel maar de twijfel zit diep na mijn laatste miskraam. Heb nu heel lang moeten wachten op de tweede echo. Hopelijk word ik nu beloond ook. Ben 14 weken nu... Ik denk steeds maar als er iets mis was had ik het nu al zo moeten weten. Zo troost ik me dus. Maar ook al heb schrik voor een miskraam... ik heb ook schrik voor het kindje zelf ik denk heel de tijd als alles er maar op en aan is. Please, please, please... Je ziet het ik zit in de stress!! Wat het voelen betreft ik voel het enkel als ik rustig in de zetel lig. De strelingen, stampjes en duwtjes zijn héél licht maar ze zijn er wel. De eerste keer was het bijzonder onverwacht. Kreeg een smile op mijn gezicht. Anders moet ik het hier weer even aan de verloskundige vragen? Heb die mensen al bestookt met allerlei vragen en ze antwoorden altijd even behoorlijk en vriendelijk. Ik snap niet hoe ze het hier uithouden. Al die hormonen. Al die angsten... Pff van de hak op de tak. Ik denk nog heel vaak aan Loki. De lieve meid heeft deze topic opgestart en nu heb ik het gevoel dat we hem inpikken. Hij is zijn doel een beetje kwijt voor ons. Snapt iemand wat ik bedoel. Ik wil niet dat ze zich alleen voelt ook al is dit bijzonder zwaar... Mss wel extra zwaar. Want een tijd geleden zaten we allemaal in hetzelfde schuitje. Nu de meeste zwanger zijn en zwanger blijven voel ik me best wat schuldig. Ik heb ook nog niet het "defintieve" verdict gekregen dat ik krijg ik maandag pas. Natuurlijk HOOP ik héél sterk dat het fantastisch nieuws is maar het lijkt me eenzaam voor Loki op deze manier. Snapt iemand wat ik bedoel? Loki, lieve meid ook al is het mss heel moeilijk om hier te komen. Ik denk aan je meid... Vind het bijzonder erg wat je allemaal moet doormaken. Elif, ik weet niet hoeveel je dan verdiend. Ik geloof dat het tussen de 600 en 700 euro ligt. Dénk ik... Dikke knuffels voor alle dames!!!
Lolieken. Ik snap heel goed wat je bedoeld. Ik heb dat gevoel van 'inpikken' ook heel erg. Heb zelf ook wel overwogen om een nieuw topic met jullie te starten: we klimmen weer op de roze wolk. Is dat geen idee? Wat vinden jullie? Ik herken je onzekerheid zo ontzettend goed. Ook al heb je nu al een keer goed nieuws gehad je blijft bang voor slecht nieuws! Ik vind het ook heel lastig omdat ik me zo ontzettend goed voel. Ik heb echt nergens meer last van alleen van een bollere buik. Maar ik weet uit ervaring dat die blijft groeien ook al stopt je kindje met leven. Maar het moet gewoon. We kunnen hier niet nog meer slecht nieuws horen. Ik hou me heel erg vast aan het idee dat de vorige keren het is mis gegaan met 6 weken. En dat ik nu het kindje al vier keer springlevend heb gezien. En aan het feit dat we nog maar 5 procent kans hadden dat het mis zou gaan. Tel je inmiddels ook al weer de dagen tot je echo? Elif. Ik vind het zo knap van je dat je zo positief probeert te blijven ook al ben je toch ook onzeker. Ik probeer juist thuis heel positief te zijn en dat lukt ook goed maar ben blij dat ik hier af en toe onzeker 'mag' zijn. Want dat moet ik toch ergens kwijt. Je kamertje is echt gaaf! Ik had het al in het babykamer topic gezegd. Vooral de kleur blauw en de vloer zijn erg mooi. Wij hebben al een kamertje dat nu dienst doet als strijkkamer. De vloer is twee jaar geleden gelegd. Heel donker laminaat. Met twee muren lichtblauw en grijse rolgordijnen. We krijgen witte meubeltjes waarschijnlijk. Als het een meisje is dan doen we blauw met roze bloemen stofjes en assecoires. En is het een jongentje is houden we het meer blauw met grijs. Shaida. Succes op de intake vandaag.En succes met geduldig afwachten tot over 2,5 week!! Durf je al een beetje te genieten van het idee?
Ja ik denk er hetzelfde over.. vind het ook zooo naar voor Loki.. en het idee van een nieuw topic vind ik goed. Ik hoop gewoon echt dat Loki dan zo gauw mogelijk ook weer op n roze wolk komt. Maar dat ze eerst goed hersteld van alle narigheid. Maar volgens mij kom je er niet echt over heen.. die stress en onzekerheid blijft haar nu straks dubbelop achtervolgen.. Meid als je dit leest ik denk ook aan je! Ik heb vandaag veelsteveel gedaan..Vanmorgen zijn we met ons 3tjes wezen zwemmen, vanmiddag ben ik naar het werk geweest om kennis te maken met mn nieuwe stagiaire. Daarna naar het dorp geweest en toen gekookt en toen mn zoontje gedoucht en toen het huis gestoft en gedweilt! Omdat mn vriend met mn zoontjes toekomstige kamer bezig is stopcontacten extra erin te maken.. pffff wat n stof en n zooi! dus moest ik het hele huis weer doen. Ik kan er niet tegen dat het zo'n zooi is. Nou ben ik bijna klaar gelukkig maar heb nog n heleboel was.. denk dat ik dat maar tot overmorgen laat liggen.. want morgen gaan we gezellig een dagje uit naar Kettelerhof kennen jullie dat? is een pretpark leuk voor de allerkleinsten.. vlak over de grens dus vlak bij. Kan merken dat mn buik nu zeer doet... heb toch veelsteveel gedaan. Pff soms kun je gewoon niet anders en nu baal ik dus.. ga zo lekker onder n warme douche en dan met lekker in bed met mn spannende boek van Danielle Steels. Fijne avond allemaal!
hier net met de buurvrouw staan kletsen, ze is hoogzwanger. ze vertelde net dat haar vriendinnen verderop in de straat ook zwanger zijn. en er zijn er de laatste maanden al 5 geboren!! En nu komen er dus nog minstens 3 bij voor het einde van het jaar. ik heb echt even knuffels nodig, want ik kan ook niet spuien tegen de buurvrouw en mn vriend is nog steeds op kamp (tot zondag). Zit er echt even doorheen... sorry voor mn ego bericht, maar moet het echt even kwijt.
Ach meid, we weten allemaal hoe dat voelt. Het is geen ego bericht. Wij hebben d'r zelf dit jaar in totaal 12 zwangeren gehad. net na onze 1ste mk kregen we alle blije berichten te horen. Dan voelt het erg zuur aan. Ook als we nu op straat ineens roze/blauwe balonnen zien hangen, dan voel je weer het verdriet. Maar ergens geeft het je ook weer de kracht en moed om verder te gaan. Je verlangen wordt daardoor alleen maar groter. Wij waren net als jullie. Eind vorig jaar gestopt met het idee we zien het wel wanneer de tijd rijp is. We hebben tegenslagen gehad maar ineens betekent het voor ons zoveel meer. Dat hadden we nooit geweten als wij onze lieve vlindertjes niet waren kwijt geraakt. dikke knuffel
denk dat we misschien idd een andere topic moeten op starten, we hebben er nu al aantal die de 12 wk grens voorbij zijn.. Maar aan de andere kant wil ik ook wel contact blijven houden met de anderen.. Loki, hoop dat je het allemaal een beetje een "plekje" hebt kunnen geven. Bij mij is het ook 2 keer mis gegaan, maar het lijkt toch echt alsof het dit keer goed gaat komen. dus geef de hoop niet op. Gisteren de intake gehad. Had meer vragen dan de vorige keer hihi. Was ook wel een dubbel gevoel gisteren. Gister had namelijk ons eerste kindje geboren moeten worden Anderzijds zijn we volop bezig met deze zwangerschap.. we waren op weg naar de vk toen ik tegen m'n man zei" ik had nu ook in de ziekenhuis kunnen liggen" Intake ging voor de rest wel goed. was meer informatief. de vk gaf ook aan dat de kans op mk nu wel kleiner wordt na de echo van vorige week dus dat gaf wel moed. nu nog ruim 2 weekjes wachten tot de volgende echo. we hebben het alleen komende weken erg druk, dus hopelijk gaat daarmee ook de tijd snel voorbij. Moeten trouwens maandag laten weten of wij de nekplooimeting willen laten doen. Allereerst moeten we het zelf betalen omdat ik onder 36 jaar ben. kost iets van 200 euro. Nu is het geld niet zo zeer het probleem, maar meer de vervolg onderzoeken. Daar loop je dus risico op een mk. Die vervolgonderzoeken willen wij niet. Vraag is of het dan wel zin heeft om de nekplooimeting te laten doen.
Sahi. Een dikke knuffel voor jou! Ook voor jou Saida. Ik weet hoe moeilijk die tijd is. Mijn eerste kindje zou op 1 april geboren worden. Ik was toen ook zo verdrietig! In september was ik uitgerekend van ons tweede kindje. En nu in februari... Ik ga een nieuw topic aanmaken. Ik zal hier de link straks plaatsen.
wij hadden toen al nagedacht over de nekplooimeting, leek ons niet nuttig, omdat het alleen een kansberekening is. En het gaat alleen over down syndroom en een kind met downsyndroom laten wij gewoon komen, hoe moeilijk dat ook is, dat zou geen reden zijn om de zwangerschap af te breken. dus wij doen geen nekplooimeting. dankje voor je knuffel liedjepiedje. mijn eerste UD is pas 2 december, zal het tegen die tijd wel moeilijk hebben denk ik. Ik hoop dan in ieder geval weer zwanger te zijn, dat geeft dan toch weer moed. De tijd zal het leren...
Sahi. Als je het fijn/leuk vindt dan kan je ook in ons nieuwe topic komen praten hoor!! Ik hoop ook dat je weer zwanger bent voor je uitgerekende datum. Want dan heb je echt weer iets nieuws waar je naar uitkijkt!
ik denk dat ik liever nog even hier blijf (als hier nog meiden achterblijven), want ik ben zelf nog niet op de roze wolk geklommen, dus voel me daar nog niet zo lekker bij. Ik heb er vandaag wel weer vertrouwen in, het wisselt bij mij zo erg. Maar ik geloof best dat het weer gaat lukken en vast ook nog wel voor december!
Dat kan ik me goed voorstellen. Ik zal Loki even pb'en dat wij nu een eigen topic hebben. Maar ik zal vast hier ook nog meelezen!
Lijkt me een goed plan, een nieuw vervolg-topic. Kunnen hier de 'recente' meiden blijven praten en zodra de tijd rijp is over naar topic 2 .
Via Loki kreeg ik de uitnodiging om hier mee te kletsen. Ben alleen niet zo'n hele actieve forumschrijfster...hou meer van lezen... Hieronder mijn verhaal... 3 jaar geleden heb ik mijn vriend leren kennen en wist dat hij gesterilliseerd was. (hij was pas 32) maar zijn ex en hij hadden besloten om geen kinderen meer te krijgen. Ze hadden er namelijk al 2. Maar goed ex weg, vriend alleen en mij tegen gekomen. Ik wilde wel heel graag een kindje dus na een jaar praten en uitzoeken besloten om te proberen de sterilisatie ongedaan te laten maken. Dit was vorig jaar mei. In september kregen we de uitslag of het allemaal gelukt was en ja hoor zaad was meer de 100% in orde. We konden dus eindelijk aan onze droom beginnen. 8 lange maanden gingen voorbij en werd hierdoor erg onzeker. Je gaat gekke dingen denken.. (misschien potjes wel verwisseld in het ziekenhuis etc) Maar dan toch op 25 mei (precies 1 jaar na operatie) had ik een zwaar positieve test in handen. Helemaal dolblij waren we... Nadat ik 6 weken zwanger was, had mijn moeder geen zin meer in het leven. Ze heeft een poging tot zelfmoord gedaan. Zo verschrikkelijk dat je het leven niet meer ziet zitten terwijl je weet dat je dochter zwanger is...erg ego, ik weet het, maar zo dacht ik wel. Gelukkig heeft ze het wle net gehaald, maar de stress die erbij kwam kijken was zo verschrikkelijk groot dat ik heel onzeker werd over mijn zwangerschap. Stress kan nooit goed zijn en heb de verloskunidge gebeld. Ik mocht eerder komen voor een echo, voor onze gemoedsrust. 21 juli was het dan eindelijk zo ver, maar helaas een lege vruchtzak met een heel klein embryotje erin. Het kindje leefde niet meer en is gestopt met groeien op 6 a 6,5 week. We gingen verslagen naar huis, wat nu??? We konden gelijk die middag nog terecht bij de verloskundige en die heeft een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog. We konden 22 juli al terecht. Ook zij heeft nog een keer gekeken, maar het was echt leeg en stil daarbinnen. Wat een verdriet en hoe hoog kan je van die roze wolk af vallen!! Ik mocht zelf de keus maken tussen pillen, afwachten of curattage. Ik heb gekozen voor een curattage, ik wilde het weg hebben en wilde verder gaan. 24 juli kon in al terecht. Het is me allemaal erg mee gevallen fysiek dan. We zijn inmiddels 7 weken verder maar psych ben ik nog een wrak. Gelukkig is mijn omgeving er begripvol en heb ik veel steun eraan. We zijn deze maand weer begonnen met klussen en heb er eigenlijk helemaal geen zin in. Heb geen zin om weer in die spanning te zitten wel/niet/wel/niet, maar goed het vliegt er niet vanzelf in Ik denk dat het tijd nodig heeft!!! Sorry voor mijn lange verhaal!!! Wel fijn dat dit topic bestaat, ik hoef hier niet uit te leggen hoe ik me voel!! Ik moet nu gaan werken..... meiden tot snel!!!