Vind sommige wel hard in hun oordeel. Tuurlijk moet je een pas geboren babytje niet te lang laten huilen. En sommige gaven al de tip om er even bij te blijven. Zelf toen ze zo jong was was ze bijna de hele dag bij me. Ze sliep in het wippertje en zo was ze vaak bijme. Laten huilen heb ik een keer geprobeerd en dat voelde NIET goed. Maar ook kan ik me wel voor stellen dat je er af en toe gek van word. Welke ouder niet. O er zullen vast ouders zijn die er wel tegen kunnen. Maar ik kon er ook niet tegen. Ga lekker naar je kindje toe troost het knuffel en blijf er even lekker bij. En een beetje jengelen enz dat hoor je wel. En echt huilen dat hoor je ook.Dat leer je snel genoeg. Heb nog even gedult meestal gaat het binnen drie maanden beter. En leren ze vaak wel lekker in slaap vallen als je weg loopt.
sorry maar als ik mijn zoontje troost, wordt hij duf, en terug in bed begint het liedje weer opnieuw. En sorry, ik hecht ook best waarde aan de mensen die dit veel meemaken. De eerste weken ging ik steeds naar hem toe, waardoor het juist uit de hand liep. Elke keer als ik kwam kreeg hij nieuwe prikkels. En een baby van bijna 4 maanden is niet zo pasgeboren dat je hem niet aan dingen kan laten wennen! Idem voor 7 weken, dat kan je opbouwen, de baby moet eraan wennen dat hij moet proberen zelf in slaap te vallen. Toen hadden wij de regel, we proberen het 3 keer (10 minuten huilen, troosten en weer opnieuw). Werkt het niet mag hij eruit.
Hij was toen 11 bijna 12 weken (lezen aub) en dat deed hij inderdaad, een paar dagen later werd hij opgenomen in het ziekenhuis en daar kregen we ook de opmerking dat hij wel heerlijk zijn eigen kan aanstellen, en met aandacht weer big smile geeft. We zijn niet gek hoor. En huilen of jengelen ik noem jengelen ook huilen? Je hebt huilen en huilen natuurlijk... Als hij hard huilt of krijst is het anders dan zijn we er altijd gelijk. Vaak is hij dan op zijn rug gedraaid (terug lukt nog net niet) of hij zit klem tussen de tralies van zijn bed. Hij ´jengelt´zich dus altijd in slaap.. Zo beter? Owja, na de laatste voeding jengelt hij dus nooit, gaat hij ook nog wakker naar bed, maar geeft hij nooit geen kik
Het gaat er alleen om dat een baby van 3 dagen, 3 weken of 3 maanden oud totaal geen besef heeft van tijd en ruimte. Die weet dus niet of jij hem 10 seconden, 10 min. of 10 uur alleen hebt gelaten. Net zo min als die weet waar de moeder is gebleven, want hij weet niet wat ruimte is. Hij kan alleen voelen en ruiken, als ie je niet kan voelen, zien of ruiken, besta je op dat moment niet. En kun je je voorstellen hoe een pasgeboren wezen zich moet voelen als ie verlaten wordt (voor hoe lang?) door de enige wezen waar die volledige vertrouwen in heeft? Hij voelt dan allesoverheersende paniek en angst en gaat huilen (want dat is de enige wat ie kan doen). Vervolgens valt ie uit uitputting in slaap. Want niemand kan BLIJVEN huilen. Een baby kan zichzelf in slaap kletsen of jengelen, dat is iets anders dan huilen. Kijk, een kindje van 1 jaar weet wel dat jij in de woonkamer zit, en dat ie even alles bij elkaar moet krijsen om aandacht te krijgen of weer te mogen spelen. En dat kindje kun je wel iets gaan aanleren. Maar een zo kleine baby KAN nou eenmaal niks leren, zo zit die nog niet in elkaar. Die kan alleen van uitputting en teleurstelling in slaap vallen, of het op gegeven moment opgeven (mama komt toch niet). En iedereen moet het natuurlijk voor zichzelf weten, maar ik vind het gewoon hartstikke zielig voor de babys waarvan de ouders zeggen dat ZIJ gek worden van het gehuil en de baby dan willen trainen.
Nee, als jij het zo zegt laten wij hem niet huilen. Maar jengelen. Ik hou het altijd goed in de gaten, hij jengelt nu soms. Maar tussendoor voert hij hele gespreken met zijn beer in zijn taaltje. Nou dan weet je, er is niks aan de hand. Sta ik eerder stiekum achter de deur te lachen hihi.. Wat hij allemaal uit slaat En de eerste weken was mijn zoontje bijna altijd bij mij. Tot 5 a 6 weken. Toen zijn we hem in gaan bakeren (hij sliep slecht, ging zelfs op mijn buik onrustig slapen) en door het slechte slapen slecht drinken etc. Toen moesten we hem af en toe laten huilen. Maar vaak ging ik erbij zitten of elke zoveel minuten terug. Na een paar dagen ging hij beter slapen en dus ook beter drinken. Ik geloof wel dat je ze dingen kan laten ontdekken, zoals het dag en nacht ritme (snachts weinig aandacht), als je zulke dingen volhoudt hebben ze het zo door. Zo zijn er nog veel meer dingen. Als hij gaat huilen als hij zijn bed ziet, zeg ik niet.. Aaa jongen dan ga je toch niet naar bed, want moe is hij echt. Hij huilt beneden dan ook. En zoals paar weken terug dat hij tegen je aan in slaap valt, dat komt echt nog zelden voor. Hij heeft echt zijn bedje nodig!
Ik laat mijn zoontje nooit huilen. Ik weet dat ik hem 's avonds op zijn vaste tijd in bed kan leggen en dan valt hij vanzelf in slaap. Door de dag moet ik hem altijd in slaap wiegen, anders blijft hij huilen, dus dan laat ik hem in mijn armen in slaap vallen en leg hem dan pas neer. Toen hij maar een paar weken oud was sliep hij meer in mijn armen dan in zijn bedje. En ik kan begrijpen dat het niet fijn is als je kindje maar blijft huilen, maar het is voor dat kindje nog minder fijn hoor.
Maar het is toch best normaal dat je er af en toe 'gek' van wordt. Dat je het op een gegeven moment even niet meer weet.. En ik denk dat iedereen het verschil ziet tussen jengelen en echt huilen en daar ook gewoon op reageert door haar kleintje te troosten.
Je moet je kindje alles aanleren, zo ook zelf leren in slaap te vallen. En dat kost tijd. Houd dus in dat je je kindje niet zo maar op bed legt en wegloopt, de eerste weken ga je met hem/haar in zijn kamertje zitten op een stoel in het donker en kalmeer je hem door hem rechtop tegen je aan te houden en zachtjes ritmisch op zijn rug te kloppen (volgens de methode van Tracey Hogg, 'Wat je Baby Verteld'). Dit doet hem denken aan de tijd in jou buik toen hij je hartslag goed kon horen en dus geeft het geruststelling. Net voordat hij/zij in slaapt dreigt te vallen leg je je kindje nog wakker neer en kan hij rustig inslapen, desnoods met hulp van speen en ingebakerd. Zou er niet aan beginnen om je kind op je arm in slaap te laten vallen of aan de fles/borst. Als je kind dan wakker wordt begrijpt hij al helemaal niet waar hij is/was en gaat vervolgens weer huilen. Vanaf week 4 hebben we dit 3 weken lang gedaan met Fleur en vanaf 10 weken sliep ze door. Nog nooit sindsdien zijn er problemen geweest met slapen gaan, ook niet toen ze ouder werd of verlatingsangst had. Je moet er gewoon echt de tijd voor nemen, of het nou om slapen gaat, laten wennen aan een tuitbeker of wat dan ook, het neemt gewoon ruim 3 weken in beslag maar dan heb je wel resultaat. Succes er mee, en zeker niet laten huilen. Charlie
Pff hier wordt er ook nog steeds gehuild voor het slapen gaan.. Hoop dat het bij jou eerder minder wordt!
Ik vond het de eerste weken ook vréselijk als mijn zoontje huilde maar dat was omdat ik me zo machteloos voelde en omdat ik het zoooo erg vond voor m'n zoontje dat er iets was met hem dat hem zo deed huilen. Maar ik heb hem geen minuut alléén laten huilen! En nee, je kan je kindje niet altijd troosten of erachter komen wat er aan de hand is maar ik vind het véél belangrijker om mijn kindje te leren dat ik er ben voor hem als hij verdriet heeft dan mijn kindje te leren alleen in slaap te vallen! Waarom moet een kindje dit toch persé zo vroeg 'leren'??? -Omdat je dan minder werk denkt te hebben? Als je laat huilen, moet je de tijd in het oog houden zodat je om de 5 of 10 of 20 minuten kan gaan kijken en dan weer rechtstaan om ff te gaan aaien of weetikveelwat. Ik blijf gewoon ff rondwandelen of ga lekker op bed liggen met m'n kindje en hij is zowat àltijd binnen de 10min. gekalmeerd! -Omdat je hem anders verwend? Tja...zoals ik eerder in m'n bericht al zei, het is maar waar je prioriteiten liggen. Huilen heeft niet voor niets zo'n irritant geluid hè?! En ter info: mijn zoontje huilt zelden, hij huilt niet eens elke dag! Hij kan alleen in slaap vallen maar als dit hem niet lukt om de één of andere reden, help ik hem. En mijn zoontje begint ook te lachen als hij me ziet komen, ja... GELUKKIG!!! Hoop dat hij zijn hele leven zal blijven lachen als hij mij ziet binnenkomen!!!