Kyra is nu 15 maanden en ik begin nu te merken dat ze alles uit gaat proberen. "Nee" kennen we niet meer, dat lijkt nu een woord te zijn voor aanmoediging. Ze hangt bijvoorbeeld alles in de waterbak van de hond. Boekjes, knuffels en ander speelgoed komt allemaal weer zeiknat de kamer in. Dan zeg je "nee" en dan lijkt het wel of ze je niet wil horen en gaat vrolijk verder met spetteren. Nu is dit dus ook het geval met slapen. Als je alleen al zegt "we gaan lekker naar bed" dan springen de tranen al gelijk in haar ogen en begint ze al te huilen. Terwijl ze hiervoor toch echt altijd supergoed sliep. Aan het begin ging ik wel terug om te troosten, maar volgens mij weet ze gewoon precies hoe ze dit voor elkaar krijgt, dus ik laat haar tegenwoordig liggen als ze gaat huilen. Dan merk je dus ook dat ze binnen de 5 a 10 minuten stil is en gewoon slaapt. Herkent iemand deze fase van slechter slapen rond de 15 maanden? (ik moet trouwens wel zeggen dat ik ook het gevoel heb dat haar hoektandjes door gaan komen)
Heeeeeeeeeeeeel herkenbaar! Hier begon het alleen al net voor zn verjaardag. (maar hij was met 7 maanden ook al bezig met driftbuien e.d...helaas! Haha) Hier ook..als je zegt..."gaan we slapen" Krijsen voor zn leven! Echt niet te geloven! En bij "Nee" is het of negeren of ook keihard janken...en dan echt zichzelf op de grond gooien en heeeeeeeel zielig doen. Het stomme is dat Finn als ie eenmaal ion bed ligt (bijna altijd) wel gewoon gelijk gaat slapen) maar ik speel boven nog even met hem en nog even samen tandenpoetsen. Maar de oorpluggen zitten hier soms ook diep in zn oren! Word er soms een beetje dol van zelf...ook omdat ie heel er driftig is en boos kan worden. Ik heb soms echt medelijden met hem. Hij weet dan echt niet wat ie met zichzelf aan moet. Als gaat het maar om een rozijntje wat niet uit het doosje wil. Maar dat zal ook allemaal wel goed komen. Is bij zn vader ook allemaal goedgekomen en die was net zo erg! Hahaha!
ja heel herkenbaar,onze dochter was 3 weken zichzelf niet,, niks wilde ze,alleen maar bij mij zijn,,als ik zei ik ga koken,,nouh moeh mama zitten mama zitten,mama spelen,, ik kon niks,ik kon niks zeggen,alles was teveel voor der,niet eten ... er zat ook een tand te vringen dus dat kan het ook zijn,, het is echt een fase en uitproberen ,,, het gaat allemaal over,, maar is wel moeilijk.... je moet maar zo denken voor die kindjes is het ook niet niks
Wij zijn ook hard bezig met het aanleren van nee, zucht.... Hij weet het wel hoor, echt, maar hij doet het niet. Waterbakken werden gewoon omgekieperd waar ik naast stond met zo'n brutaal smoelwerk van: "ik doe het lekker toch wel!". Boos word ik niet, maar til hem wel op en zet hem ergens anders neer, brullen natuurlijk! Naar bed gaan is juist leuk! Als ik zeg: "we gaan lekker slapen", mag hij namelijk zelf de trap oplopen en dat is leuk!
Jaaaaaaaaaa het komt mij bekend voor hoor. Neeeee doet het niet meer. Die moedigt vooral aan om Jaaaaa te doen. Daarbij gilt ie enorm. Als iets niet lukt, niet mag, niet kan, nou dan gilt ie zo hard niet normaal. Echt zo'n hoge gil. Uiteraard verhef ik mijn stem en zeg dat ie normaal moet doen. Nou dan blijft ie me echt heel lang heel boos en "gevaarlijk"(alsof die aan het bedenken is wat mij gaat flikken) aankijken(ziet er ergens echt grappig uit) Kijk net zo boos en "gevaarlijk" terug haha. Ja het is een lastige fase dit. Vanmorgen gooide die gewoon me hete koffie om. Normaal blijft ie alleen naar mijn koffiekopje kijken als ik NEEE zeg. Dan gaat ie er helemaal boven hangen en tegen praten, maar raakt het niet aan. Nu zei ik nee, wilde me kopje weg pakken, pakt hij ineens me kopje. Ik trek hem weg uit reactie(bang dat ie zich zou verbanden) nou daar schrok ie nog het meest van. Trok haast zijn arm uit de kom maar wilde echt niet die koffie tegen zijn lijfje hebben. Vond het wel heel zielig. Hij schrok enorm.
Zoiets had ik net...ik was bij mn zus en Finn weet donders goed dat ie niet op de hond mag gaan zitten. Dat doet ie ook echt nooit! Nu waarschuwde ik hem en toen twijfelde hij...ik zag hem echt denken. En hij wil weg lopen en hij struikeld zo boemmmm...op de hond..Dus ik trek hem snel weg. Je weet nooit of zo'n beest schrikt. (nee dus...hij sliep gewoon verder) Maar Finn was wel erg geschrokken...ik trok ook echt hard aan zn arm...oops! @Zogelukkig...daar zeg je wat...Finn mag als we gaan douchen of in bad gaan zelf naar boven en dan vindt ie het niet erg. Ik dacht dat dat misschien was omdat ik dan niet zei dat ie gaat slapen. Maar het zou ook best kunnen dat het is omdat ie dan zelf naar boven klautert.
hier ook zo'n dame... heb haar net 36 keer acher de bank weggehaald. ze weet dat ze daar niet mag komen en dat wanneer ze dat doet even in de box moet spelen. nu had ik haar al 10 keer in de box gezet...(verschillende tijden hoor, soms 1 min soms 10 soms 5min)maar zodra ik haar er uit haalde liep ze met een big smile achter de bank. heb er toen naast mij op de bank gezet elke keer een minuut. (ze heeft dan niks te spelen) ook dit 10 keer, toen naar d'r bedje gebracht. toen na 5 min op gehaald en ze liep jaja met de grootste lach weer achter de bank heb er toen nog 15 keer er achter vandaan gehaald. moeilijke en vermoeiende fase dit. elke keer huilt en krijst ze als ik haar weg haal. ik sluit altijd af met knuffel en kus toen ik haar voor de 30ste keer weg haalde gaf ze meteen knuffel en een kus(met andere woorden nu kan ik weer spelen) het zal wel overgaan denk ik maar liefs Hellen
Ik vind dat je een kind van 1 jaar nog niet kan straffen. Want het begrijpt niet waarom het niet achter de bank mag. In deze fase moeten ze zelfs nog vaak lachen als mama boos doet, dat is toch ook grappig! Je kan wel zeggen: "nee, vind mama niet goed/leuk" en dan een ander speeltje aanbieden wat ook leuk is en wel voor het kind.
@zogelukkig er is een verschil tussen straffen en je kind iets leren. ze snapt heel goed al actie reactie * ik druk op dit knop je en er komt een muziekje. * ik wijs naar iets en roep die en ik krijg het * ik doe de la open want daar zit wat in ze zal dus ook snappen elke keer als ik achter de bank kom wordt ik weggehaald en volgt er een consequentie ik sla mijn dochter niet ik, en ik straf haar ook niet ik begrens haar in haar mogelijkheden. en geloof mij dat lukt niet door haar even wat anders aan te bieden. dit is onze manier van opvoeden lfs Hellen
De consequentie die jij geeft is: 1) niet consequent gekozen. Het is steeds weer een andere plek; dan de box, dan op de bank zonder speelgoed, dan weer in bed 2) hebben geen duidelijke tijdsspanne 3) die gekozen plekken zijn dus strafplek en tevens fijne plek. Ik neem aan dat in de box spelen, bij mama op schoot zitten en slapen in je bedje ook een fijn situatie is Neem dan 1 vaste plek als "strafplek" en hanteer een vaste tijd. Maar ik denk dat een kind van 1 jaar nog te jong is om een "strafplek" te begrijpen. Oorzaak-gevolg van dingen (er zit iets in het bakje, na knopje drukken volgt een muziekje) is iets anders en bovendien iets positiefs. Een kind van 1 snapt niet waarom het niet achter de bank mag en snapt daarom de consequentie ervan ook niet. Het 1 is geen logisch gevolg van het ander, helemaal niet als de consequentie dus niet consequent gekozen is, dan zou je daar wel strikter in moeten zijn, wil je dat een strafplek werkt. Begrenzen is iets heel anders. Als mijn ventje heel druk is en hij gaat zichzelf stoten en tolt als een dolle in het rond, dan neem ik hem tegen zichzelf in bescherming; dan begrens ik hem door hem in de box te zetten. Dat is voor hem een fijne plek, waar hij rustig kan spelen. Ik haal hem er dan niet weer uit als hij rustig is, dat is te verwarrend en komt de onrust weer terug. Ik laat hem dan lekker een tijd spelen op zijn eigen veilige plek, dat is duidelijk en zo komt hij tot rust.
je hebt helemaal gelijk, ik ben geen consequente ouder en ik doe het allemaal fout, fijn zo'n hart onder de riem! schreef eigenlijk mee om wat steun te ontvangen ipv kritiek ik begrens haar in de box omdat achter de bank dingen staan die voor een gevaarlijke situatie zorgen. ik straf dus niet ik begrens. en ja gister was ik niet consequent omdat het erger was dan ik van haar gewend ben, de reden waarom ik even van me af schreef in dit forum. Momenteel kwetst het me meer dan dat ik me gesteund voel. dit is dus de reden waarom ik liever mee lees dan iets hier schrijf. altijd een oordeel...als ik advies wil had ik het wel gevraagd. houdt het voorlopig wel weer op mee lezen ipv is iets schrijven. groetjes Hellen
Ik geef gewoon en fatsoenlijk mijn mening, zoals dat op een forum gebeurt, je zit wel heel erg op de kast! Echt niet nodig hoor! Als iedereen ja en amen zou zeggen, zouden fora geen bestaansrecht hebben. Ik val je niet aan en veroordeel niet. En vind jou geen slechte ouder hoor, dat maak jij er zelf van. Als er gevaarlijke spullen in je huiskamer staan, moet je die wegzetten als "nee" en anderszins straffen (of begrenzen zoals jij het noemt) nog niet begrepen wordt. Dat lijkt me een stuk rustiger, niet?
je hebt gelijk hoor. Gewoon doen wat je wilt en niet consequent zijn is niet altijd erg je wil nog je eigen weg vinden in het opvoeden en je doet het gewoon goed. Die hard onder de riem krijg je van mij niet van z,n zuur. Zogelukkig wat kan jij mekkere zeg bah. zeker zelf het opvoeden uit gekozen. En ga nu eens lekker belerend doen. Ooit kom je je zelf wel een tegen met je kritiek bah. Laat mensen eens in hun waarden. En ik een nog meer moeders van al oudere kinderen weten wat jij zegt niet altijd op gaat. En ik heb al een zoon van tien en mens dan weet je pas wat het is. En vrouwen die al kinderen hebben in de puberteit die zullen ook vast denken tegen over mij wacht maar tot ze de puberteit in gaan. En tot die tijd heb je geen recht van spreken op de toon zo als jij het brengt .
@pnirmal dank je wel voor je lieve woorden. soms heb je wel is een dag dat het allemaal niet gaat zoals je het wil en dat je even van je af wil schrijven, en dat had ik gister! ik denk net als jij dat je binnen de opvoeding altijd opzoek bent naar de juiste weg van opvoeden en dat elk kind en elke leeftijd weer nieuwe vraagstukken mee brengt. @zogelukkig je geeft je mening zeker gewoon en fatsoenlijk alleen werd je niet om je mening gevraagd maar om je steun of een blijk van herkenning. liefs hellen
Goh, ik wilde net precies zo'n bericht plaatsen als jij! Anne is nu ook aan het uitproberen en of je nou boos of lief reageert, Nee luistert ze niet naar. Wat wij hier doen is wel consequent reageren, dus bij 1e keer 'overtreding' van wat dan ook nee zeggen en weg zetten, tweede keer zelfde en derde keer gaat ze in de box. Voor 1,5 minuut. Daarna eruit en tegen haar zeggen of ze het begrepen heeft dat dat niet mag. TUurlijk snapt ze daar niets van, maar misschien na verloop van tijd wel. Maar dat lijkt nu HELEMAAL NIKS te helpen. Word er wel erg moedeloos van! Zit ze me nou expres zo te tergen? Vanmorgen had ik het helemaal gehad met 'r.
En wat voor toon sla jij aan dan? Wat jij doet is geen kritiek hebben? Wie is er nu belerend en speelt bovendien op de man? Typisch gevalletje van pot verwijt de ketel. Ik laat mensen altijd in hun waarde. Je snapt helemaal niet wat ik bedoel. Als mensen het in de box zetten of in bed voor straf begrenzen noemen, dan weerleg ik dat, want begrenzen is heel wat anders. Volg je het nog? Dat is geen kritiek, dat is communiceren en discussieren. En je hebt pas recht van spreken volgens jou, wanneer? Als je kinderen op eigen benen gaan staan? Ik hou niet zo van toontjes als die van jou, van: "wacht maar". We leven in het hier en nu, wie nu leeft wie nu zorgt. Beeeh terug.
Ik ga even niet in de discussie hierboven, ik geef wel m'n ervaringen op dit gebied van een eigen willetje ontdekken... Hier ook zo'n kereltje, niet te geloven soms. Een 'nee' is inderdaad een aanmoediging, lijkt het wel. Dan wordt de grijns alleen maar groter en dan doet-ie het nog een keer. En dan nog harder lachen... Maar die lach is wel wat onzeker en hij kijkt ook met een beetje vragende oogjes. Hij is dus echt aan het uitproberen wat wel en wat niet mag. En ik kan echt niet altijd even consequent zijn, simpelweg omdat ik soms wel eens vergeet hoe ik de situatie de vorige keer had aangepakt. M'n zoontje is inmiddels achttien maanden en het gaat nu al een stuk beter. Hij snapt 'nee' (hij handelt er niet altijd naar hoor ), en hij loopt continu naar dingen toe waar hij niet aan mag zitten (fornuis, vaatwasser, prullenbak) en dan schudt-ie met z'n vingertje, dat dat niet mag. Zo lief! Hij heeft het echt wel door. Nu elke keer dat iets niet mag, hurk ik bij hem, zeg ik 'nee' en schudt mijn vinger ook heen en weer bij het voorwerp waar hij niet aan mag zitten. Werkt perfect! Ik hoop dat het voor jou ook snel mag werken, hellen, en voor alle andere moeders die er nog een weg in moeten vinden!
@ladydi85 dankje, ik moet wel zeggen dat het normaal prima werkt met nee niet doen en dan even verplaatsen en wat aanbieden. als ze iets doen wat voor gevaar zorgt zoals bij de bedrading achter de kast, hete koffie op de tafel achter de bank of de hete oven dan zetten we haar naar twee keer waarschuwen in de box.. maar gister... pfff vandaar de herkening. vandaag was ze zo lief. dan schudt ze nee met haar hoofdje en loopt dan giechelend weg. en lijkt ook niet de behoefte te hebben om grenzen te zoeken. ps ken je zoontje niet maar kan me helemaal voorstellen dat vingertje liefs Hellen