hoe overleef je de eerste 12 weken?

ik ben ook angstig. maar ik voel helemaal niks! dat vind ik eng wat zijn vrouwen toch raar. ben je (eindelijk) zwanger, geniet je nog niet! ik kijk mee voor de gouden tip

 

aller eerst van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap!!

het is heel normaal dat je je ongerust maakt en die 12 weken graag voorbij wilt zijn. ik dnek dat bijna iedere zwangere vrouw dit heeft!
ik weet niet hoe ik die ongerustheid weg zou kunnen nemen, kan je alleen adviseren probeer gewoon echt te genieten! voor je het weet zijn die 12 weken voorbij en ook die kun je niet meer over doen!
geniet er van!

 

Van harte met de zwangerschap iig!

Na de missed abortion van vorig jaar was ik dit jaar opnieuw zwanger en ben nog nooit zo bang geweest dus ik weet hoe het voelt! Je moet jezelf alleen duidelijk maken dat je sowieso blij mag wezen dat je uberhaupt zwanger kan raken, want dat is echt niet vanzelfsprekend en verder kun je niets anders doen dan afwachten.....en dat duurt lang, maar ook die 12 weken gaan voorbij!

Succes!

 

Ik herken het helemaal!! Wij kregen in dec te horen dat we spontaan niet zwanger konden raken. Moesten aan de ICSI. De maand erna: PLOP!!!! spontaan zwanger.....

Maar we durfden niet blij te zijn...want stel dat! Toen stelden we de 12 weken grens..Dan mochten we blij zijn.

Toen we die bereikt hadden, vonden we dat we pas blij mochten zijn als de 20wk-echo goed was...Want ja, ook dan kan er nog van alles aan het licht komen.

Toen die goed was, vonden we 28wk pas een mooie grens, want dan zijn groot percentage baby's levensvatbaar....

En zo kan je door blijven gaan.....

Ik kan je de tip geven het in ieder geval aan de gyn/vk aan te geven. Ze kan je dan extra op je gemak stellen en evt een eerdere echo geven. Probeer toch te genieten!!!! Het kan altijd misgaan...ook met wk 39 nog!!
Ga lekker lezen op internet en in boeken maar GENIET!!!!!!!!!!!!

 

Je bent zwanger geworden met IUI dus je zult wel een vroege echo krijgen met 7 weken. Vraag er anders om. Als met 7 weken het hartje klopt, is er al heel wat gewonnen. Geen garantie, wel een grotere kans dat het goed blijft gaan.

 

Ik ben weliswaar spontaan zwanger geraakt, maar ben van dag één tot aan de bevalling bang geweest om vanalles. Eerst angst voor een miskraam, toen angst voor Down-syndroom en andere complicaties, vervolgens voor overlijden tijdens de bevalling (zowel ik als de baby) en ga zo maar door!
Ik probeerde het steeds van me af te zetten, maar elke nacht kwam het weer en lag ik er weer over te malen Gelukkig is alles hartstikke goed gegaan, hoor, maar ik had toch gewild dat ik het wat beter los had kunnen laten. Mijn fout is overigens geweest dat ik er nooit met iemand over praatte, dus laat me dat als tip meegeven: wees eerlijk over je angsten en laat je vooral niet afschepen met 'ah, joh, dat komt wel goed'. Het hoort er misschien ook wel een beetje bij, maar het genieten moet toch echt snel de overhand krijgen, hoor!

Succes!

 

Ja het is denk ik normaal dat wij zo denken....

Bij de eerste had ik ook wel die angst, eerst 12 weken. Daarna de weken aftellen dat het kind levensvatbaar zal zijn. Je blijft in je hoofd ermee tobben.

Met deze zwangerschap eigelijk nog erger. Heb vorige week het hartje zien kloppen, toch bezorgd. Wat als het ineens niet meer klopt, wat als het niet goed gaat, wat als het overlijdt in mn buik.... Allemaal angsten..... en je kan er eigelijk niks aan doen...
Je kan denken, als het fout is, is het fout kan je er niks aan doen, maar juist die gedachte dat het fout is, wil je niet aan denken,......

Het blijft afwachten.......

Mijn tip: niet teveel doemscenario's lezen op internet. Ik heb de neiging om verhalen te lezen over miskramen en baby's die overlijden in de buik etc.. maar die verhalen maken je pas gek!!!!
Probeer zo te denken: DE MEESTE ZWANGERSCHAPPEN GAAN GOED!!!!!

 

Het is ook zó onwerkelijk de eerste tijd.... je ziet niks, voelt niks, en moet dus maar geloven dat je echt zwanger bent. Zo heb ik het iig ervaren.

Tot aan de eerste echo met 9 weken was ik dan ook mega onzeker en hield voor mezelf een enorme slag om de arm (hield er zelf rekening mee dat het niet goed zat). Na die echo, die goed was, kreeg ik pas het vertrouwen dat het goed gaat. Sindsdien kan ik er van genieten. En helemaal sinds ik sinds een paar dagen langzaamaan een buikje begin te krijgen.

Maar de onzekerheid blijft altijd wel een beetje hoor! Ik kwam er vanochtend bijvoorbeeld achter dat ik gedurende mijn hele zwangerschap 1 kg ben afgevallen. "zou dat wel goed zijn?" gaat er dan door mijn hoofd. Ik heb geleerd dat soort gedachtes los te laten. Niemand is volgens de boekjes zwanger.

Wees idd eerlijk over je angsten. Zelf heb ik veel (gehad) aan de dames die bijna even ver zijn in hun zwangerschap. dan merk je dat je allemaal tegen dezelfde dingen aan loopt. Heel fijn! Kan je elkaar tot steun zijn.

Ik heb laatst het boek "bakerpraatjes" gelezen (weet de schrijfster even niet meer). Zij gaat in op alle dingen rondom zwangerschap en kinderen waar altijd jubelend over gedaan worden, maar in werkelijkheid écht even anders zijn. Vond dat zelf heel verhelderend om te lezen. Mijn nuchterheid is sindsdien ook terug Wellicht ook iets voor jou.

 

Heel herkenbaar! Maar de ene dag na de andere gaat voorbij. Die eerste weken inderdaad héél langzaam. Maar voor je het weet zit je niet alleen voor de termijnecho maar zelfs al voor de 20-wkn echo. Het gaat straks echt wel snel, zeker zodra je aan de buitenkant wat gaat zien en vooral als je de baby gaat voelen!
Gefeliciteerd en een fijne zwangerschap gewenst!

 

Gefeliciteerd met je zwangerschap!! Wat fijn dat het eindelijk raak is!

Ik heb zelf niet zoveel waarde gehecht aan de 12 weken. Dat klinkt raar, maar daarna heb je nog geen garanties. Toen de echo met 9 weken 4 dagen goed was, waren we heel blij en hebben we het verteld. De reden dat ik niet zo aan die 12 weken hecht, is omdat het daarna altijd nog fout kan gaan, een collega'tje van me heeft met 38 weken haar gezonde kindje verloren, ineens was er geen hartactiviteit meer. Ook een tante van mijn man is dit overkomen ( En dat beide in hetzelfde jaar... ) Verder hebben trouwens de kwaaltjes mij wel door die 12 weken heen geholpen, misselijkheid en moeheid hielden me wel zoet

( Ik heb heus weleens angstige momenten hoor! )

 

Gefeliciteerd!
Ook ik ben erg onzeker, ben regelmatig aan het 'voelen' of ik al mn klachten nog wel heb..
Morgen voor een intake naar de VK, vind het onwijs spannend, heb er aan de ene kant onwijs veel zin in maar blijf ook steeds denken van wat als dit of dat...
Maar ik probeer ook wel echt al te genieten, heb bijv. al wel echt een buikje en ben daar ook wel weer erg trots op!
Het is zo'n leuke achtbaan waar je continue inzit

 

hey ik heb morgen ook mijn eerste gesprek (intake) bij de vk..spannend! en hier ook...ben best zenuwachtig voor morgen...
En idd ook onzeker en blij..wat iedereen wel heeft denk ik! probeer me gewoon niet te veel zorgen te maken want dat heeft toch geen nut!

 

heel herkenbaar. ben ook nog niet misselijk dus dan denk je zal het wel goed gaan. wel beetje gevoelige boobs en veel afscheiding

 

Ik was ook heel angstig hoewel ik nooit een miskraam heb gehad.. wel 2x abortus...
Maar goed... je moet er echt niet aandenken dat het misgaat.. want als je dat juist teveel doet dan zou het juist fout kunnen gaan...
Maar ik weet precies wat je bedoeld...
En tja... het kan altijd fout gaan hoeft niet perse tot aan 12 weken te zijn...

Dus.. maak je al niet teveel te druk... je kleine komt wel...
Geen zorgen!

PS: hahaha dit is eigenlijk bedoeld voor Gulillian2009.... sorry.. per ongeluk op Quote gedrukt...

 

Vandaag intake gehad, was alleen administratieve toestand..
Wel geprobeerd of het hartje al te vinden was maar baarmoeder was nog te laag / te ver weg.
Volgende week donderdag echo; spannend!
Hoe was het bij jou gegaan Liz?

 

Gefeliciteerd, wat gaaf!!
Geniet er van, neus vast naar allerlei dingen, en denk vooral aan dat het vaker goed dan fout gaat!

 

Dat je bang bent dat het misgaat is heel normaal! Denk dat iedereen dat heeft! Het is bij jullie ook niet zo vanzelf gegaan zie ik dus dan is het extra spannend lijkt mij. Waarschijnlijk kan ook niemand je van de onzekerheid afhelpen! Ik weet dat iedereen mij vertelde dat alles wel goed zou komen maar pas als je die 12 weken voorbij bent ga j een beetje gerust ademhalen hoor! En dan is het nog spannend!!! Zo waren wij echt weer op van de zenuwen toen we de 20-weken echo hadden. Nu ben ik 26 weken en voel ik me niet meer onzeker. Ik voel de kleine meid heel de dag door! Het enige waar ik me nu soms druk om maak, zijn de harde buiken enzovoort. Probeer je natuurlijk niet al te druk te maken want dit is niet goed voor de kleine beeb. Maar wat jij hebt zijn gezonde spanningen die iedere aanstaande moeder wel ervaart volgens mij! Succes meid!

 

hoi siepie!

ja ook eerst veel administratief zegmaar..en bloed geprikt enz..
en daarna de echo..computer stond vast...toen deed ie het eindelijk...kon ze niets zien en zei waarschijnlijk moet het inwendig maar dat kan pas over 2 weken want dan is de echoscopiste er weer.. ineens zei me vriend jaaa ik zie hem!! en de vk ook oh ja ik zie hem ook!!! wat een klein wurmpie! haha en ik zag hem ook...en toen hoorde ik mijn vriend ineens zeggen..jaaaaa en ik zie het hartje..is dat een stipje wat heel snel knippert? vroeg me vriend...de vk ook met r neus op het beeldscherm jaaaaa das idd het hartje zei ze..echt een onwerkelijk gevoel was het..

helaas geen afdruk want ze wist niet hoe dat moest..en ze kon ook niet vertellen hoever ik precies was enzo..omdat ze geen echoscopiste is..maar het belangrijkste was dat die heel beweeglijk is en het hartje klopt...ben zo blij!!

en toch ook nog steeds bezorgd! gek is dat he? maarja over 2 weken de termijn echo..dus nog lekker 2 weken in de zenuwen zitten haha.. ben niet elke dag bezorgd hoor had ik bij de eerste 8 weken ook niet...maar er zitten gewoon van die dagen tussen dat je gewoon ineens heel onzeker bent..maar echt stressen doe ik niet..

siepie jammer dat ze het bij jou nog niet konden zien joh...wanneer mag je voor de termijnecho?

xx