Ik wil er denk ik wel 2 (even er van uit gaande dat dat ook mag lukken) maar vind de keuze voor 1 kindje helemaal niet egoïstisch. Of wacht, ik moet het anders zeggen. Ik vind de keuze om het bij 1 kindje te houden net zo egoïstisch als kiezen voor meerdere kindjes. Tenslotte volg je toch je gevoel en kies je voor de situatie waarbij jij je het prettigst voelt? Nee hoor, ik begrijp heel goed de voordelen van 1 kindje. Vandaar dat ik zelf ook nog een beetje twijfel.
Wij zitten op 1 lijn... Ik wilde ook eerst 2 maar het is me ook zwaar gevallen. Wel vind ik het nu echt geweldig en ook goed te doen maar makkelijk vind ik het niet.
Mijn zus heeft 1 kind... geen bewuste keuze maar wel een eigen keuze. De zwangerschap en bevalling waren zo ongelofelijk traumatisch dat ze het gewoon nooit meer aangedurfd heeft. Dat vond ik wel sneu en toen dus ook moeilijk om haar te vertellen dat ik weer zwanger was. Maar ik weet ook dat zij heel gelukkig is met haar zoon en dat ze er ook van overtuigd is dat ze nooit meer zo'n leuk kind had kunnen maken *GRIN* Eén of 10... ik gun het iedereen om hierin een keuze te maken.
Wij hebben ook bewust maar 1 kind. Onze dochter heeft een hartafwijking waarvoor ze haar gehele leven onder controle moet blijven, waarschijnlijk komt er ooit (ze kunnen niet zeggen wanneer, op het moment gaat het goed) en zware operatie aan. Wij vinden het goed zo, en dat mensen zeggen; 1 is geen, kan ik me zooooooooo dood aan ergeren he.
Eén is geen?????? Wat belachelijk! Wat vreselijk dat mensen dat zeggen! Ik denk dat ik echt met mijn mond vol tanden zou staan.. en dat gebeurt me niet snel!
ja die uitspraak heb ik ook al eens gehoord..... nou ik kan zeggen: ik ben er 1 van 1 (hihi) en mankeer er toch echt niks aan hoor!!
Sam heeft ook een hartafwijking, gaat nu best heel goed eigenlijk. In het begin zei de cardiloog ze zal zeker geopereerd moeten worden. Maar het gaat nu zo goed dat hij het steeds uitsteld en heel misschien toch niet nodig zal zijn. Dus wij zijn voorzichtig blij. Sam heeft een ASDII en een kleine VSD (die spontaan gesloten is gelukkig) Maar dit is nog lang niet haar grootste probleem, dus vandaar hier ook maar 1!!!
Van de week vroeg er ook iemand; vind je het niet zielig voor haar? Dus ik zeg; huh, zielig? Ze weet toch niet beter dat ze alleen is, wat is dat nu voor stomme vraag. @Sam; onze dochter heeft een vernauwde longslagader aan beide vertakkingen. Ik merk nu ook niets aan haar (weet wel wat de symptomen zijn), en daar zijn we heel blij om. We hoeven pas weer in januari terug te komen dus dat was een goed teken.
Hier blijft het ook bij 1. Ben inmiddels 38 en onze dochter is geboren met een spoedkeizersnee ivm HELPP. Het risico dat we bij een tweede zwangerschap/bevalling lopen is ons te groot.
Bij mijn nichtje is het ook zo, de aller heftigste vorm van HELLP. Ze is nog maar 26. Maar tegen haar is echt uitdrukkelijk gezegd nooit meer zwanger worden de kans dat je dat overleefd is heel klein. Was bij deze al kantje boord. En ik was daar bij was heel heftig allemaal.
Pfff nou wij waren er dus uit, man was er ook altijd heel duidelijk in, en wat zegt hij gisteren, ik zou er toch nog wel heel graag 1 bij willen. Ik baal hier echt van, want ik weet eigenlijk wel zeker dat ik het niet wil.
Ik wilde eigenlijk heel bewust geen kinderen... ik houd zielsveel van m'n zoontje, maar hij was van de eerste keer seks, meteen raak, na 5 maanden verkering... en mijn standpunt blijft min of meer 't zelfde; ik wil niet meer kinderen! Ik ben niet voor het moederschap in de wieg gelegd, maar nu hij er is maak ik er het allerbeste van.