hihi, ik had alleen maar weeen zonder pauze dus als ik had gewacht totdat dei storm over was en de weeen productiever werden zoalks de vk zei hadden we haar zelf op moeten vangen. Nu zag hij dr koppie al en 2 persweeen later (9 minuutjes) was ze er
Die ligt nog in de auto. We willen vanmiddag de stad ff in dus dan ga ik mn debuut er in maken. al lijkt eht er op dat dochterlief niet van plan is om lekker te gaan slapen dus misschien dat we zo al gaan.
Heb hier inderdaad het gevoel dat "onze" maand voor JULLIE begonnen is Het zal bij mij wel een keertje oktober worden ofzo pffffff
ja, daar ben ik ook heel blij mee hoor. Moet gewoon ff door de zure appel heen en dan is eht wel weer goed.
hier had ik ze nog helemaal niet om de 5 minuten.... en ze had gezegd als je 1 uur om de 5 minuten hebt.... nou ik had pas 1 uur onregelmatige weeen.....
daar lijkt het wel op, als je op een blauwe plek drukt doet het ook pijn... maar wat me ook weer zorgen maakt is dat bij de plek ook mijn placenta zit, mijn placenta zit aan de buikwant...
Die placenta kan gelukkig best veel hebben. ivy trapte in de buik zo hard dat ik met 34 weken een flinke bloeding kreeg en bij echo te zien was dat de placenta vol bloeduitstortingen zat. Maar joh als je je zorgen maakt gewoon ff je vk bellen.
Meiden kom maar op met deze positieve bevallingsverhalen .. ik hoop dat het ook zo snel gaat bij mij deze keer.. Bij Sepp 's nachts om 03.15 wakker geworden van krampjes waar ik niet echt meer van kon slapen maar echt pijn kan ik het niet noemen.. om 07.00 naar het toilet en slijmprop verloren.. vk was hier om 09.00 toen had ik 1 cm ontsluiting en wat onregelmatige weeen niet echt heel pijnlijk wel moeten weg puffen vanaf 11.00 begonnen de weeen regelmatiger te worden en vanaf 13.00 ook been en rugweeen erbij .. schoonouders zijn gekomen om 14.00 om de honden op te halen en om 16.30 was vk er weer .. nu 4.5 cm ontsluiting .. wij naar ziekenhuis 17.15 daar aangekomen daar aangesloten op weeen meter Pfff weeeen sprongen van het papier af en alleen maar been en rugweeeen om 18.00 vliezen geprikt nog steeds 4.5 - 5 cm ontsluiting en om 18.30 aangesloten aan infuus met pijnstilling (ref .. nog iets) helpt niks tegen de pijn maar mijn lichaam ging zich eindelijk iets meer ontspannen zodat ontsluiting ging vorderen om 20.15 volledige ontsluiting dus ik mocht persen en om 21.45 is sepp geboren nadat ik moest smeken om ene knip na 1.5 uur persen en het meeduwen op mijn buik door verpleegkundige wilden ze nog steeds niet geloven dat het niet ging passen .. 1 knip later en sepp was geboren
mijn zoontje is nu ook erg bezig met de baby, gisteren bij de hap zag hij een baby en hij was eigenlijk verdrietig dat die van ons er nog niet is en vroeg een paar keer wanneer die van ons komt... IK probeerde hem uit te leggen dat als de baby er aan komt dat mamas buik erg pijn doet en mama naar het ziekehuis gaat... hij vroeg gelijk of mijn buik al pijn doet...lekker ding ook... gisteren nacht was de baby erg actief en mijn man had zijn hand op mijn buik en die schrok er een beetje van, daarna kreeg de baby de hik wat 10 minuten duurde ongeveer... me man werd er een beetje bang van en trok zijn hand weg... hij vind het maar een raar idee dat er een baby in zit... ik zei probeer er nou van te genieten we willen niet weer zwanger raken, zo eng is het helemaal neit en jij voelt nog geen eens alle bewegingen... een paar uur later toen me man was opgestaan voor de ramadan kwam hij weer naast me liggen en weer hand op mijn buik en baby was weer actief en me man trok weer zijn hand weg en draaide zich om naar de andere kant... ik kan het maar niet begrijpen waarom hij zo iets doet... het is een wonder dat we een kind krijgen en dan doet hij zo... @sann...veel plezier in de stad en hopelijk kan je een beetje wennen aan de rolstoel...het is alleen maar beter voor je... @bevalling, ik had helemaal geen pauzes tussen de weeen, als ene wee net afzakte kwam de volgende al weer... ik had het niet meer op een gegeven moment en wilde zo graag pijnstilling maar omdat het te snel ging had het geen nut want in 2 uur was t geboren zonder knip of uit gescheurd te zijn alleen 2 hechtingen aan de binnenkant... maar goed ik had een klein kindje... dat zal straks wel anders zijn als ik na 37 weken ga bevallen...
Heerlijk dat ook jou kindje er zo mee bezig is lief he.. Tja van je man begrijp ik het niet zo goed.. hoe was hij dan tijdens de zwangerschap van je zoontje? Hier juist andersom bij zwangerschap van sepp had hij (en moest er ook niks van hebben) niks met mijn buik. Het deed hem gewoon helemaal niks en moet zeggen dat ik dat zelf ook een beetje had wij konden ons er gewoon geen voorstelling van maken dat er ook dat werkelijk een kindje uit zou komen .. terwijl nu ndus echt graag aan mijn buik voelt en ook echt samen met mij zit te kijken naar alle ledematen die er aan alle kanten uitsteken .. waar is je man precies bang voor? Dat hij hem pijn doet ofzo met aan de buitenkant te volen?
bij mijn vorige heeft hij maar weinig aan mijn buik gezeten en was hij er maar weinig mee bezig, alleen met de 20 weken echo was hij erg zenuwachtig en erg nieuwsgierig naar de baby... nu wel meer maar moet hem er nog steeds aan herinneren dat er een baby aan komt, dat ik raar kan doen door de hormonen etc. etc. Als ik niets zeg over de zwangerschap, de afspraken bij de vk of wat dan ook dan vraagt hij er ook niet naar. Hij is niet bang dat hij de baby pijn doet maar dat er een baby in zit dat vind hij eng, hij kan het zich niet voorstellen... ik zeg vaak dat ik niet alleen zwanger ben maar dat we samen zwanger zijn en dat hij ook zijn deel heeft gedaan om zwanger te raken... dan moet hij wel lachen maar toch heb ik soms het gevoel dat ik alles in mijn eentje doe...
de tijd gaat soms snel vind ik.. kan me nog herinneren dat de meeste misselijk en ziek waren, afvallen door het overgeven, onzeker waren of het hartje wel klopte en de dagen aftelde tot de 13 weken want dan zit het goed... en nu zijn we bijna allemaal 37 weken en zitten we te wachten op tekens van de bevalling...
ik begrijp daar dus ook niks van .. jullie hebben toch al een zoontje? Hij heeft het toch al een keer meegemaakt? Snap dat het echt helemaal niet leuk is dat er zo weinig interesse is.. manlief hier begrijpt inderdaad niet hoe zwaar het kan zijn om zwanger te zijn dus daarin weinig begrip maar is wel heel erg bezig met de baby en hoe ze eruit zal zien enzo dus dat maakt in ieder geval een hoop goed ..
Ja dat ik me ook nog al te goed herinneren jeetje wat een ellende ana het begin ben blij dat die tijd voorbij is.. was zooooooo ziek
toen t werd geboren was hij er wel erg mee bezig, hij was vrijwel altijd met hem bezig, maakte zich zorgen als hij aan het huilen was, prikjes kreeg etc... hij zegt nu dat hij er niet zo veel mee kan doen als de baby in de buik zit, en dat hij pas er bezig mee kan zijn als de baby er eenmaal is... op een gegeven moment laat ik het zo want ik kan hoog en laag springen want het helpt toch niet en dwingen kan ik hem ook niet...