Whehehehe Hier was ik dus (wisten jullie dat ik perongeluk twee keer hoer schreef ipv hier Maar ik was nooit een hoer, dus snap het niet zo goed ) Was gisteren weer de slaapdienst uitgekomen, nu net weer thuis. Lees dat jullie willen dat ik op roze ga... IK WIL DAT OOK!!! Heb ook nog steeds wel een redelijk gevoel!!!
Dan verandert jou gevoel ook vanzelf naar positief.... word gewoon keihard knallen met een volle emmer roze!!!!!!!!!!
@Sil: dat is een goede opmerking. Meiden even een vraagje. Zijn er veel mensen die op de hoogte zijn van jullie mmm? Ik vraag dit omdat mijn schoonzusje zelf twee kinderen heeft via icsi en dit pas heeft verteld na de tweede zwangerschap. Haar keuze natuurlijk maar het zette me wel even aan het denken.
mn ouders en schoonouders wisten het en mn vriendin verder wist niemand het heb er de 1e 2 behandelingen ook over gepraat met de mensen die het wisten daarna niet meer...op het werk hebben we het nooit verteld ik vond zelf toen ik de diagnose had onvruchtbaar te zijn dat ik gefaald had als vrouw en dat mn ex mij mn vrouwelijkheid had afgenomen dus vond het toen heel moeilijk om te bespreken en ik wist niet van dit soort fora af . heb bij de laatste 2 pogingen pas verteld dat we gestart waren toen we al een positieve test in handen hadden je krijgt heel gauw het idee en gevoel dat je zeurd als je het weer eens over een behandeling hebt...tenminste dat gevoel had ik..
Ik ben het langzaam aan mensen gaan vertellen toen wij met IUI moesten beginnen, ruim 2 jaar geleden. Vanaf toen moest ik regelmatig weg van mijn werk voor echo's enzo en wilde ik niet steeds moeten liegen. Toen ik een keer tijdens mijn volleybaltraining de pregnyl moest zetten heb ik het ook daar verteld. Ook daar wilde ik niet liegen over wat ik ineens in die kleedkamer ging doen. En zo zijn gestaag steeds meer mensen op de hoogte geraakt. Sommige na een domme opmerking van 'wordt 't niet eens tijd voor kinderen' en dan met het antwoord, ja misschien zal de volgende ivf-poging wel aanslaan.
Dat heb ik ook wel ja, maar aan de andere kant merk ik ook dat veel meiden uit mijn volleybalteam of van mijn werk wel graag mee willen leven en meedenken. (Niet allemaal helaas :x, maar goed, er zijn ook leuke, lieve meiden bij). En juist erover praten lucht voor mij weer op en dan krijg ik mijn hoofd weer leeg. Maar dat is bij iedereen anders natuurlijk.
Weeeeh Maartje, jij hebt dikke tieten!!! Nynke, wij zijn heel open over de mmm. Mijn directe collega's weten sinds oktober van de mmm (meteen vanaf het begin eigenlijk dus) en mijn bazen weten het sinds een maandje denk ik. Ik zie mijn bazen niet vaak, dus ze missen me niet als ik er even niet ben Toen ik met IUI begon was ik vaker afwezig en vond ik dat ze het moesten weten. Mijn familie en vrienden weten het allemaal. Sommige collega's van andere vestigingen weten het ook. We maken er geen geheim meer van. Als mensen vragen stellen waarom we nog geen kinderen hebben of een domme opmerking maken zoals "tijd voor kindjes" dan zeggen we wel eerlijk dat het voor ons niet zo vanzelfsprekend is. Er zijn ook een aantal kennissen die het weten. Ik heb ook een aantal vriendinnen die het niet weten. Het is nooit echt ter sprake gekomen en zij studeren allemaal nog en leiden een typisch studentenleven. Sommigen van hen weten het wel omdat ze er naar vroegen of een opmerking maakten, maar die snappen weinig van wat het met je doet dat ik het er met hun eigenlijk nooit over heb. Daar erger ik me alleen maar aan Het is hier dus wisselend, maar de meesten weten het en de dierbaarste personen zijn allemaal op de hoogte.
na jaren mislukte pogingen etc en honderduizend keer de vraag of ik geen kinderwens had heb ik uiteindelijk geantwoord met nee ik wil geen kinderen was dat gezeur zo beu.... net of dat je niet normaal bent als je geen kinderen hebt... mensen hebben gewoon geen gevoel die kijken niet langer dan hun neus is.... hoe kwetsend het soms over kan komen door domweg te vragen of het niet eens tijd word om kinderen te nemen...DIE NEEM JE NIET DIE WORDEN JE GESCHONKEN!!!!!!!!!!! had gewoon er zo geen zin in om tegen iedereen weer hetzelfde verhaal te vertellen.... en vooral omdat mijn probleem veroorzaakt is door een lul die hem niet in zijn broek kon houden....... pffffff
Silvia, dat zou ook nog idd wel mogen Haha het liefst positief gevoel en hartstikke zwanger!! Want dan optimaal genieten, maar sjaggie zijn om denken dat het niet gelukt is en dan toch gelukt mag ook!!! Ik wil SOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO graag!!! Nynke, bij ons zijn de mensen wel op de hoogte. Datums van wat en hoe wanneer precies iets houd ik wel eens vaag. Zoals nu ook de testdatum, maar dat we heel graag een kindje willen zeggen we wel en dat we bezig zijn weten ook veel mensen... Vind je het zelf raar dat ze het nooit eerder gezegd heeft? ff leuk nieuws: Die echo van in de Tjongerschans... a la 180 euro voor 5 minuten doosloererij en dan ook nog een verkeerd advies geven... heb ik zonder verwijsbrief of iets dergelijks vergoed gekregen van een hele lieve Menzis vrouw!! Denk ineens weer wat positiever over de medewerkers van Menzis... Wat een schat is die vrouw!! Als er een geboortekaartje ooit ontstaat bij ons, krijgt ze er eentje opgestuurd hahaha
@ Silvia, dat gevoel heb ik ook wel eens ooit. Ik praat er ook veel minder over dan een tijdje geleden. Ik merk steeds meer dat mensen die het nooit meegemaakt hebben, eigenlijk totaal geen idee hebben wat het met je doet. Sommigen wel, maar die zijn zeldzaam. Zoals Nynke
En oh ja, tegen mensen die het niet hoeven te weten ('voorbijgangers' noem ik hen) en kinderen van mn werk en of hun ouders als ze vragen zeg ik standaard: Ikkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk kinderen?? WHAAAAAAA zie je dat al voor je?? Mannn ben echt nog niet aan kinderen toe, ghighi het idee alleen al.... Maar niet iedereen, zoals bijv de kapper zeg ik altijd maar, hoeven te weten hoeveel pijn ik heb en laat ik dus ook niet toe bij mijn pijn en verdriet. Zijn er meer mensen die zulke reacties geven aan vreemden of mensen die er 'niets mee te maken hebben'? Na zo'n vraag en als ik dan zo'n leugenachtig antwoord heb gegeven voel ik me altijd erg rot... Het taboe ook, maar ook omdat ik niet zou willen dat zij mij kunnen raken. Tis toch ook wel een stukje zelfbescherming om op zo'n moment zo te praten...
Ze hebben nooit aangegeven waarom ze het niet hebben verteld en ik heb hun er ook verder niet naar gevraagd. Iedereen maakt zijn keuze daarin zelf natuurlijk. Maar ik merk wel dat ik jammer vind. Het is na de geboorte van de tweede tussen neus en lippen door verteld en verder wordt/werd en geen woord aan vuil gemaakt. Mijn schoonouders hadden vele vragen en die heb ik maar zo goed als ik kon beantwoord. Ik had ze graag willen steunen en willen meeleven. Maar misschien komt dat ook wel door jullie verhalen. Als ik lees hoe zwaar jullie het soms hebben met alle behandelingen en teleurstellingen kan ik maar moeilijk snappen dat je het voor je kan houden. En vind ik het verdrietig dat ze dit samen hebben moeten doorstaan. Maar nogmaals dat is mijn gevoel. Zij zullen dit anders hebben ervaren.
Wij hebben het aan mijn ouders, zus en schoonfamilie verteld toen we naar de gyn gingen. Later hebben we het een aantal vrienden en collega's verteld. Bijna iedereen die het weet vraagt gelukkig wel zo af en toe hoe het ervoor staat, maar ik heb ook wel het gevoel dat ze ons zielig vinden ofzo 8). Wat ik wel heel erg waardeer aan 1 vriendin en 2 collega's is dat zij mij apart vertelden van hun zwangerschap en het daarna pas aan de hele groep vertelden. Op deze manier wist ik dus al wat er ging komen en had ik mijn slikmomentje al gehad . En erover praten lucht mij ook wel op. Daarnaast ben ik erg slecht in liegen dus ik had dit nooit verborgen kunnen houden voor mijn collega's waar ik direct mee samenwerk. Sil, ik herken jouw gevoel wel van dat je gefaald hebt. Dat je lichaam niet eens zwanger kan worden, terwijl dat voor zoveel vrouwen iets heel natuurlijks is. Maar goed, als je dan weer op dit forum leest, merk je wel dat zwanger worden niet voor iedereen iets vanzelfsprekends is.
Hee lekkere breezersletjes van me! Toen ik 10 minuten geleden even snel spiekte ging het over, juist, breezersletjes. maar zie dat de onderwerpen ondertussen wat serieuzer zijn geworden. Fijn he dat dat kan! Over dat laatste onderwerp: kan ik niet over meepraten natuurlijk. Zat niet in de MMM. Maar bij ons wist wel echt iedereen in de omgeving van hoe en wat, bijna het moment van bevruchting zeg maar. Dat kwam door 'whaaaaa wheeeee we kunnen geen kinderen krijgen!!! ' Nou iedereen in shock en als dat dan verandert naar 'het kan misschien toch' 'oh maar dan moet het NU' etc, dan kan je mensen moeilijk in de waan laten dat het nooit zal kunnen. Dus iedereen wist dat wij er voor gingen/moesten gaan. Maar doordat iedereen wist hoe spannend het was heb ik eigenlijk nooit vragen gehad als 'nog niet!?!?' etc. Het was dan ook een kick dat ik 5 weken zwanger mijn verjaardag vierde en echt NIEMAND dat gemerkt heeft ondanks geen alcohol. Hing op een gegeven moment tegen een vriend aan en zei: ooh hihi ben een beetje aangeschoten. Klaar! Ik snap alle overwegingen van wel/niet vertellen. Dat gevraag en gewacht, vreselijk! Andere kant is het ook wel heel fijn om het erover te kunnen hebben en af en toe je hart uit te storten. Goed en verder: Nynke wat fijn dat Marijn de goede kant op gaat! Gezond op vakantie! En in jubelstemming hier terugkomen wegens veeeel roze! Maartje: ik vind het zooo superfijn te horen dat je een goed gevoel hebt! Dan gaan bij mij altijd de sprieten omhoog staan! SPANNEND! Al uit over hoe en wanneer testen? Emma: ook al spannend! Knap dat je zo relaxed bent/doet. Ik was dat eigenlijk ook altijd wel, maar hoe dichterbij NOD kwam... Je kent t wel! Sassebas heeft gen**kt!!!! hahaha... Geeft hier ook weer wat rust in de tent! Jo: echt :x en . Ik kan me echt heeel goed voorstellen dat dat je heel erg raakt! Zo oneerlijk en je kan je er haast niet tegen verdedigen, dat voelt zo kut! Je weet gewoon dat je eerlijk bent en dat anderen daar dan aan twijfelen. Bah! Ik zou dat ook gewoon zo rechtsreeks tegen je baas zeggen, volgens mij laat je daarmee nog het beste zien dat JIJ degene bent die open en eerlijk is. En ook zeggen dat je dit heel naar vindt! eikels.. En dat terwijl ze weten waarom enzo. :x Sik: Herpes in oog?!?!??!!? Jakkes! Ooit toen ik bij soa/aids gaven we wel voorlichting dat dat ook in oog kan door verkeerd richten zeg maar! Maar dit is wel heel naar! Weet je ook hoe het komt? heb je wel eens een koortslip ofzo? Of gewoon pech? :x Hopelijk helpen de medicijnen snel en ik zou dr S maar vertrouwen dat het nu geen kwaad kan, maar snap je baal heel goed!! Sil: aaah die lieve mathijs... Ik moet hier ook af en toe zoooo lachen als zoonlief iets heel stouts doet. Gewoon omdat het eigenlijk zo schattig is. Maar zeker als hij zo groot is dat hij je echt komt troosten. Smelt! Uh Uh Uh Kweetnietmeer... Emma was er nog, even teruglezen! Zo terug Emma!
Dat heb ik ook Sas! Ik praatte er eerst meer over dan nu. Het is net of voor de mensen het nieuwtje eraf is en ze meer gaan denken, daar heb je haar weer... En eigenlijk heb ik zelf ook minder behoefte om er veel over te praten met onwetende, onbegrijpende mensen. Ook mijn beste vriendin kan zich er niet echt in inleven. Als ik er dan over praat luistert ze wel, maar eens een lief berichtje, kaartje, telefoontje zit er dan weer niet in... Ze snappen het gewoon niet helemaal denk ik. Maar Nynke gelukkig wel! We zijn heel blij met jou Nynke!!
dat herken ik heel erg hoor meiden, dat is ook niet alleen zo met de MMM. Na een tijdje is de meeleefboog gewoon op. Als jullie snappen wat ik bedoel! Mensen houden het gewoon maar een relatief korte tijd vol om heel erg betrokken te zijn... Ook met langdurige ziektes zo. terwijl het voor degene over wie het gaat met de tijd juist moeilijker wordt! Heel lastig is dat..