Mijn dochter is nooit een schootkind geweest, maar vanaf 1,5 jaar ging ze het ineens wel doen. Ze vond toen waarschijnlijk andere dingen interessanter en had absoluut geen geduld om ook maar even bij je te zitten, (ze was alleen maar in beweging) maar nu is ze wel wat rustiger geworden en komen de knuffels steeds vaker.
Boaz is bijna 8 maanden en ook niet echt van het knuffelen, maar van het 'lief spelen'. Dus 's avonds 'gooien' we hem op ons bed en gaan we lekker gek doen, kietelen, kiekeboe etc. En dan stiekem af en toe even knuffelen. Dan na het bedritueel af en toe nog even op ons bed liggen, speen in zijn mond, knuffel erbij, en dan op zijn buik op mijn buik zeg maar. Daar wordt hij rustig van en dat is even mijn knuffelmomentje(of die van mijn man..) Voor de rest vindt hij het prima om op schoot te zitten, als hij maar iets in zijn handen heeft om mee te spelen. Hij geeft trouwens wel kusjes(mond wagenwijd open tegen de wang aanduwen) dat is dan wel weer heel lief.
onze 9 mnd oude knul is ook anti knuffel, altijd al geweest eigenlijk. hij is ook super druk en altijd bewegelijk en knuffelen = stil zitten. dat wil hij niet. ik beschouw de fles altijd als knuffel moment, en soms slaapt die overdag in ons bed, dan knuffel ik ook stiekum met hem. maar het word wel beter, hij wil wel graag samen dingen doen en lijkt dan tussen door seconden-knuffelen te doen. dus heb goede hoop voor de toekomst. maar boekje lezen of tv kijken zit er nog niet in.
ik heb op marktplaats t boekje baby's wil is wet gekocht van derk ogilvie . hierin kun je leren je kind beter te begrijpen . ik denk wel dat dat iets voor mij is , omdat ik soms wel onzeker ben over van alles
Mijn zoontje was ook niet echt een knuffel kont. Als baby. Dat werd wel beter naar maten hij ouderwerd. En nog is het een knuffel. Hij is bijna tien maar wil toch elke avond even gezellig samen zijn met mama of papa. Even kroelen kusje en dan lekker slapen. Nu dochterlief die vind tot nu toe het kroelen nog leuk. maar weet er komt een tijd dat ze de wereld om haar heen steeds leuker gaat vinden en dat het knuffelen minder word. maar stoeien en zo is eigenlijk ook een soort van knuffelen maar dan anders hihi. Even gedult meis tijd komt raad toch
Zo was Aaron ook altijd tot een maand of 10 denk ik. Toen kwam hij knuffelen en begon hij met kusjes geven. Sinds een weekje komt hij ook naar me toe en legt even zijn hoofdje op mijn been. Dus het knuffelen komt echt wel!
misschien komt het nog wel. Ties is sinds een paar weekjes dol op knuffelen! (en jeetje wat geniet ik er van!)
Hahaha! Sorry, ik lach je niet uit maar toe. Derek Oglivie is een zgn. paranormaal begaafd tv-persoon uit Schotland. Ze noemen hem ook wel de 'babyfluisteraar'. Nou ja, niet echt mijn ding iig... Dus nee, geen pedagoog.... On topic: Hier ook een dochter die niet van knuffelen houdt, nooit gedaan ook. Ze duwt je ook echt weg en net als bij Umm ook met voeden (fles) altijd dat armpje of handje ertussen. Wel vindt ze het machtig mooi als mijn man en ik knuffelen (gaat ze klappen in haar handjes, zo schattig) en soms vindt ze het ook leuk als we haar tegelijk kussen geven, elk aan 1 kant met veel lawaai en gebaar. Maar ze is ook ontzettend beweeglijk en houdt er niet van om in haar bewegingsvrijheid beperkt te worden. De kinderstoel is voor haar al een opgave soms, laat staan in een knuffelhoudgreep. Haar moeder is hetzelfde maar mijn man is een echte knuffelkont en die was er ook een hele tijd wel gefrustreerd over. Tja, er is niks aan te doen, dwingen werkt echt averechts... Je kan je kindje hier niet in veranderen, wel hoe je er zelf mee omgaat en of je het jezelf toestaat teleurgesteld te zijn als hij dingen anders doet of wil dan jij van tevoren voor ogen had.
Mijn zoontje hield ook absoluut niet van knuffelen. Hij wilde ook nooit lekker rustig bij ons zitten. Sinds een paar dagen is het ineens een heel ander mannetje! Hij geeft ons de hele dag door kusjes en kruipt constant bij mij op schoot. Hij geeft enorm dikke knuffels, super lief! Ik denk dus dat het vanzelf wel komt hoor. Wat mij wel opviel was dat stimuleren (dus hem op schoot pakken en proberen te knuffelen enz) echt niet hielp. Wij accepteerden gewoon dat hij geen knuffelkont was en dat was prima. Toch heeft hij blijkbaar zelf besloten dat hij nu wel een knuffelkont is
Meen je dat nou? Even serieus: hoe kan je je hoop in godesnaam vestigen op hoe Miepie het zo mooi noemt: "zgn. paranormaal begaafd tv-persoon uit Schotland". Die man heeft geen enkele pedagogische achtergrond. 'Derek ontdekte, per toeval, dat hij kon communiceren met babies en jonge kinderen. "Het was voor zowel mij als de moeder die me had uitgenodigd om bij haar thuis te komen in de hoop een boodschap door te krijgen uit de spirit world, een verrassing. Ik voelde direct dat er iets vreemds aan de hand was toen ik de moeder en haar 2 jarige dochter ontmoette. Ik besefte me ineens dat ik de moeder kon vertellen wat haar dochter dacht. Vanaf die dag, in januari 2001, praat ik met kinderen op een telepathisch niveau en daarmee help ik hen hun problemen op te lossen."' Geestig! Ik denk dat er zinniger pedagogen of psychologen zijn die boekjes hebben geschreven over hoe je je (beter) kind kan leren begrijpen. Ik persoonlijk vind Ogilvie een fantast die alleen uit is op persoonlijk gewin.
Geestig? Hilarisch! Echt, er is vast meer tussen hemel en aarde maar deze man vind ik zo raar. Die besluit uit Schotland, waar hij is mislukt, zijn heil te zoeken in, of all places, Nederland. En ja hoor, hele volksstammen.... Ik denk dat dit probleem niet eens een pedagoog nodig heeft maar wat ik zei, dat wij als ouders onze verwachtingen een beetje bijstellen als blijkt dat een kindje "nu eenmaal" zus of zo is. Er is niks mis met niet knuffelig zijn wat mij betreft... O ja, ik zie het ook altijd als iets positiefs: mijn dochter is heel goed in het aanvoelen en aangeven van haar grenzen, dat vind ik (als voormalig voetveeg ) een heeeeele belangrijke eigenschap!
Ik denk dat "knuffelen" leeftijds- dan wel karakter afhankelijk is. Daar heb je idd geen boekjes voor nodig, want er hoeft niks mis te zijn met je kindje als het niet knuffelig is! Wel bestaan er minder zweverige boekjes over hoe kinderen zijn, denken en handelen. Mijn zoontje is heel gevoelig en soms is dat best moeilijk als ouder om mee om te gaan. Heb daar een zinnig boek over gekocht en snap nu beter hoe ik moet handelen als hij zich op een bepaalde manier uit.
eef wilde dat ook totaal niet rond die tijd, oh wat maakte ik me daar druk om. Nu is het nog steeds geen giga knuffelkont, maar regelmatig komt ze naar me toe en krijg ik een natte lebber of knuffel of komt ze ff bij me hangen op de bank. Hoe meer ik opdring, hoe vervelender zij het vind, ze wil gewoon doen waar ze zelf zin in heeft. ik pest haar wel eens, dan ren ik achter haar aan en roep ik "mama wil een knuffel" en dan kruipt ze gillend van het lachen door de kamer heen..
Ja, dan is het zeker handig als je een zinnig boek erbij kan pakken! Dan kun je idd jouw gedrag aanpassen omdat je misschien beter begrijpt welke benadering wel en welke niet werkt bij je kindje. (alhoewel ik ook altijd een beetje huiverig ben voor het al te snel en streng in hokjes plaatsen van kindjes, je moet dan m.i. ook opstaan voor veranderingen in het karakter of veranderde situaties, maw een beetje flexibel blijven)
het kan ook karakter zijn. mijn middelste is ook geen knuffelbeer bnooit geweest ook,de tijd zal het bij jou leren. maar meestal is het wel zo hoe meer jij je opdringt hoe minder ze ervan willen weten. mijn zoontje is nu wat ouder en hij kan al zelf beslissen wat hij doet zeg maar. mijn vriend wil hem altijd claimen en dan moet ie op schoot komen zitten en komen kroelen net als toen hij 4 maanden of een half jaar was. toen bleef hij nog lief stil liggen natuurlijk. dat wil hij dus niet en wringt om weg te komen en huilt dan. even later klimt hij bij mij op de bank en gaat dan naast me zitten en legt zijn hoofdje tegen me aan en zit dan breed glunderend naast me op de bank, even later klimt hij er weer af en gaat weer verder. ik laat hem dan gewoon van de bank klimmen en houdt hem niet tegen. mijn vriend wordt dan soms chaggie en zegt waarom nu bij jou wel. hij ziet het dus gewoon niet dat claimen niet werkt.
Hier niet echt een knuffelaar.. maar hij komt wel vaak tegen mn benen aan hangen en legt zn hoofd dan op mn schoot. Soort van knuffel denk ik dan maar Ik zou zo graag een kusje van m krijgen maar das nog niet gebeurd. Ben zelf een enorme kusserd, ik zoen m zoooooooooo veel Vraag me af vanaf wanneer ze dat gaan doen.. mama wil zoentjessss
Het is mijn idee, toen ik je verhaal las, dat het een fase is. Oh zo herkenbaar, want onze zoon deed/doet dat ook. Je aan hem "opdringen" werkt averechts en hij houdt er niet van stevig vast gehouden te worden. Hij zit graag bij je op schoot, maar het moet niet te "straks/krap" worden. De laatste weken gaat het steeds beter. Hij reikt nu zelf ook zijn armen naar ons en oma's en opa uit als hij opgepakt of overgetild wil worden en steeds vaker slaat hij zijn armpjes om je hals om vervolgens tegen ons aan te duiken en een knuffel op zijn manier te geven Kusjes geven doet hij al enige tijd. Hij word dan helemaal enthousiast als wij hem een kus geven en er ook eentje van hem vragen. Steeds vaker ook krijgen wij spontaan een kus So cute!!! Er is dus nog hoop Geduld is een schone zaak, zoals zo vaak
Ons zoontje is ook geen knuffelaar hoor. Ook nooit gehad. Hij wil rondkijken, kruipen, staan, lopen langs de tafels enz. Als ie maar bezig is. Hij komt wel vaak naar mij (of papa) toe, en dan trekt ie zich aan je benen omhoog. Maar vaak wil ie dan alleen maar tegen je aan staan. Pak je hem op, wurmt ie zich helemaal los tot ie weer op de grond staat. Pushen werkt idd niet bij hem. Mijn schoonzus heeft er nog weleens een handje van. Zit ze allemaal te zeuren om een 'kussssje'. Dan draait ons zoontje zijn hoofd weg, en gaat ze snel aan de andere kant staan/zitten en geeft hem snel een kus op zijn mond. Ik hou niet van dat afdwingen. Hij wil het of hij wil het niet, klaar.
Pushen heeft helemaal geen effect. Mijn zoontje moet ook altijd rondrennen en daarvoor rondkruipen als een dolle. Ik las wel gewoon een verhaaltje voor; je zag hem dan gewoon aandachtig luisteren terwijl hij aan het spelen was. Het komt echt vanzelf; ik heb nu de grootste knuffelkont die er bestaat!