Dit is wel een goed artikel over hoe erg HG kan voelen. Ik kwam het tegen via de www.helpher.org site. Ik wil hier verder geen discussie over abortus mee starten. Ik wil eigenlijk gewoon delen hoe erg HG (extreme misselijkheid) kan zijn. Het artikel trof me heel erg. Groetjes Rosa Link: Women With Hellish Morning Sickness Elect Abortion - ABC News Abortion: Last Resort For Hellish Morning Sickness Hyperemesis Gravidarum Can Threaten Woman's Health, and Maybe Her Baby's, Too By SUSAN DONALDSON JAMES / June 30, 2010
erg ja, snap alleen niet dat er onderaan staat dat voor bijna alle vrouwen het tot 17,3 weken duurt en dat die vrouw dan bij 16 weken het kindje weg laat halen terwijl het waarschijnlijk nog maar 1,5 week duurt. Plus dat ze der 1e kindje met 8 weken al weg laat halen, en dan vervolgens nu weer zwanger is en hoopt dit kind wel te voldragen.. eh
Ik snap om eerlijk te zijn ook niet zo goed dat je twee keer zo'n rampzalige zwangerschap hebt, dat je zelfs overgaat tot abortus en dan vervolgens het nog een keer waagt... Sprak ik voorzichtig........
Omdat geen enkele zwangerschap hetzelfde is.... Maar idd abortus met 17 weken omdat je zo misselijk bent...kan ik me niet indenken eigenlijk. (en ik ben toch echt 9 maanden lang strond en strond ziek geweest...woog aan het eind 1 kg meer als aan begin van zwangerschap en was na de bevalling 18kg kwijt....) Waarvan ik dus in de eerste 18 weken de meeste kwijt ben geraakt...daarna leerde mijn lichaam te leven op melk...en water....en lange vingers...en af en toe een patatje of wat dan ook. De sport werd om het zo lang mogelijk binnen te houden zodat het toch een beetje kon verteren....Vaak was dat max 1 uur......waarna het er weer uit spoot. ik begrijp de wanhoop, en de pijn...heb soms ook op punt gestaan..haal het eruit want ik kan niet meer!!! Maar om een leven te onderbreken....omdat je je niet goed voelt....ik zou het nooit maar dan ook nooit hebben gekunnen.
Maar als je 'n hg zwangerschap hebt gehad, is de kans toch groot dat 't bij een volgende zwangerschap weer zo gaat? Da's tenminste wat ik altijd begrepen heb. (Correct me if I am wrong..)
Maar dat terzijde.. Wat ik zo lees is HG idd heel erg heftig. Ik vond deze site: Steunpunt Hyperemesis Gravidarum (HG) - Extreme Zwangerschapsmisselijkheid wel erg verhelderend en ook 'n beter beeld geven dan het genoemde (en toch best controversiële) artikel
Mijn schoonmoeder heeft het gehad met alle drie zwangerschappen (alle drie langer dan 40 weken gedragen). Op de foto's tijdens de zwangerschap zag ze eruit als een met HIV besmette junkie. En ze ook vaak opgenomen geweest tijdens de zwangerschap. Dus het kan vreselijk heftig zijn... oh, en abortus heeft ze nooit overwogen. Zelfs niet inleiden met 37 weken, terwijl ze tot en met de bevalling aan het overgeven was.
Ik heb ook HG gehad,heb tot aan de bevalling liggen kotsen,en vaak genoeg gedacht...zal ik het weg laten halen...ben blij dat ik het nooit gedaan heb maar de wanhoop en ellende die je voelt zijn verschrikkelijk.
De kans op herhaling op van HG is 67% dus waarschijnlijk hoopten de vrouwen die tot abortus zijn overgegaan dat ze bij een volgende zwangerschap geen HG zouden hebben of het tenminste een stuk beter zou gaan. Ik heb niet in hun schoenen gestaan dus ik kan niet voor hen oordelen en ik wil ook niet over hen oordelen. Natuurlijk is het op zijn zachtst gezegd geen optimale beslissing om voor een abortus te kiezen maar ik kan me niet voorstellen dat er niet heel goed over is nagedacht en ook over gesproken met artsen.
Ben het wel eens dat dit artikel ook over de extreme situaties gaat, maar die zijn niet zo uniek als je zou denken. Dit gaat echt om vrouwen die niets binnen kunnen houden en waarbij de situatie soms zelfs levensgevaarlijk wordt. In zo'n situatie is abortus soms niet eens meer een keuze maar meer iets wat je moet doen om te overleven. Wat ik vooral het nare vindt is dat vrouwen die tot abortus overgaan niet goed begeleidt worden en ook vaak geen goede zorg krijgen. Op het moment dat ze die beslissing maken voelen ze zich zo wanhopig en zo ellendig dat dat nog de enige uitweg blijft. Vaak voelen ze zich niet eens meer zwanger, maar alleen nog ziek. Het is dan ook zeker geen kwestie meer van ik hou het nog een weekje vol en dan is het weg. Want dat is vaak niet zo (en die week is dan trouwens ook niet meer te overzien). Gemiddeld wordt het misschien minder bij 17 weken, maar dat is echt niet bij iedereen zo. Ik vind het getal van 20% waarbij het de hele zwangerschap duurt ook redelijk laag. Ik ken relatief veel vrouwen waarbij het heel lang duurde voordat de misselijkheid wegging. Vrouwen die na zo'n abortus toch nog een keer proberen, willen gewoon heel graag een kindje en hopen dat het misschien toch te dragen valt. Het is moeilijk terugkijken, want je kunt je niet goed meer herinneren hoe het nou echt voelt. Ik heb in mijn zwangerschap ook wel meerdere momenten gehad dat ik dacht, dit trek ik niet! Ik stop er gewoon mee! En dat na jaren van proberen zwanger te worden. Gelukkig had ik op het goede moment de juiste hulp!
20% vd vrouwen is veel hoor, bereken dat eens over 1 miljoen zwangere vrouwen. Dat zijn er 200.000 die er de hele zwangerschap mee zitten.
Volgens mij bedoelen ze 20% van de vrouwen met HG hebben het de hele zwangerschap. Tenminste zo heb ik het gelezen. De cijfers die ik (uit andere bronnen heb) zijn: 60-80% van alle zwangere vrouwen heeft een vorm van misselijkheid 0,5% tot 2% daarvan heeft HG en daarvan heeft ongeveer de helft er de hele zwangerschap last van.
Snap hoe ontzettend heftig dit moet zijn, ikzelf ben al de hele zwangerschap misselijk, maar hou alles meestal binnen en heb ook 'goeie' dagen, maar als je maanden en maanden zo ziek bent, pfff daar word ik gewoon verdrietig van.
Hoi, Een paar van jullie vroegen zich af hoe je zo ver kunt komen dat je afscheid neemt van een gewenste zwangerschap. Ik heb vandaag dit ervaringsverhaal gelezen: http://www.steunpunthg.nl/phpBB/viewtopic.php?f=21&t=83 Als je dat leest dan snap je wel dat je dat nog als enige uitweg ziet. Ik word er echt zo verdrietig van dat dit nog mogelijk is in Nederland!
Bij 4 maanden vind ik eerlijk gezegd wel erg laat... Die eerste abortus met 8 weken, daar kan ik op zich nog wel in komen. Als je echt ZO ontzettend ziek bent... Maar met 4 maanden?! En dat terwijl ze het dus blijkbaar al een keer eerder had meegemaakt?! Had dan de knoop eerder doorgehakt... Met 4 maanden is het al echt een kindje. En VOORAL omdat ze het dus van tevoren al wist...
Maar ook al weet je dat je dit kunt krijgen, je hoopt toch van niet. En als je dan heel graag een kindje wilt dan probeer je het toch. Je probeert het dan zo lang mogelijk vol te houden, maar het kan dus (ondanks dat je het van te voren wist) psychologisch of fysiek te veel worden...
Ja dat snap ik ook wel, en ik vind het ook super rot voor die vrouw... Maar dan vraag ik me nog af waar dan de grens ligt. Want als ze het nog 2 maanden langer vol had gehouden? Het is gewoon heel lastig.
Hmm, Laat ik het iets je harder zeggen zonder iemand te willen kwetsen. Als je 2maanden niks binnen kunt houden? Dan ga je volgens mij zo goed als dood. Zelf ben ik ook 2keer negen maanden vreselijk beroerd geweest. En al het spugen heeft me mijn gebit gekost. Ik zat bij de eerste op een gemiddeld van 8x per dag en bij mijn 2e 6x. Als ik maar zo stil mogelijk bleef zitten en niks raars rook ging het redelijk. Maar gelukkig had ik het niet zo erg als ik hier van sommige lees. Ik heb niet in het ziekenhuis gelegen. Maar aan mijn lijf ook geen gedoe meer. De arts heeft het me wel afgeraden om nog meer kinderen te krijgen.