Ik schrijf het hier, omdat jullie als mede alleenstaande moeders weten hoe belangrijk vrienden zijn! IK had nog 1 echte vriendin....dacht ik..tot vandaag. Voor de zoveelste keer zei ze zomaar een afspraak af..dus ik zei daar iets van,want ik had me enorm verheugd om eindelijk eens wat leuks te gaan doen... Nou toen kreeg ik toch een scheldpartij over me heen...dat ik van een mug een olifant maaktte, dat ik maar een rare was. Ze ging zelfs op mijn hyves zeggen dat ik een aansteller was en dat ik misbruik maak van andere mensen. Ik zit momenteel nog thuis, omdat ik een postnatale depressie heb gehad en sinds kort weer een beetje lekker in mijn vel zit, maar nu zegt zij dat ik me al die tijd al aanstel en dus misbruik heb gemaakt van het gegeven dat je loondoorbetaling krijgt bij ziekte. Toen zei ze ook nog dat haar moeder me toch al niet moest...dat mens kent mij geeneensdie maakt op basis van een foto haar oordeel.... en dat doet me nog het meeste pijn! Ik heb namelijk al wat moeite om contact te maken met andere mensen..en doordat iemand zoiets zegt durf ik al helemaal niet meer, want dan ga ik mezelf weer een raar persoon vinden Toen ging ze ook nog mijn nicht lastig vallen en haar allemaal dingen vertellen om maar ruzie uit te lokken:xgelukkig is mijn nicht een stuk volwassener sorry voor het gezeur, maar moest het even kwijt...voel me gewoon echt ellendig hier..maakt de keuze om hier uit dit stukje nederland weg te gaan alleen maar nog makkelijker....ergens helemaal opnieuw beginnen
Jee wat naar zeg, kan me voorstellen dat je daar verdrietig over bent. Welke regio woon je, misschien woont een van de andere alleenstaande mama's wel in je buurt? Sterkte!
aww meis, t zit je niet mee met vrienden/familie he! Wou dat ik dichterbij woonde.. *knuffel* als je wilt mag je me toevoegen op msn hoor, om gewoon eens gezellig te kletsen als je daar behoefte aan hebt!
Jeetje wat naar zeg... Ik ken het, sinds me bevalling zijn er nog maar weinig vrienden/kennissen over gebleven... Had het er eerst erg moeilijk mee, maar denk nu maar dat ze het niet waard zijn...
Hoi meiden, Bedankt voor de reacties. Ik heb me echt een dag superrot gevoeld. Vooral ook omdat ik altijd voor die meid klaargestaan heb. Zelfs toen ik zelf bijna niks te besteden had mocht ze altijd bij me komen mee-eten of trakteerde ik haar op frietjes ofzo. Ik heb haar ook heel vaak geld voorgeschoten als we ergens gingen eten, omdat zij op haar loon aan het wachten was, maar dat heeft ze me nooit terugbetaald en daar heb ik ook verder niet moeilijk over gedaan. Nu is zij echter terror aan het maken omdat ik haar nog 10 euro zou moeten betalen nu heeft zij ook nog mijn autotheorieboeken en ik heb haar gezegd dat ze die maar eerst terug moet brengen en dan geef ik haar wel haar felbegeerde 10 euro, want ik heb echt geen zin om nagewezen te worden, omdat madameke vind dat ik haar geld niet geef....waarom kun je je toch zo vergissen in mensen @Kuidebokibi: Ik stuur je straks even een pb-tje met mijn msn erin En ik kom straks ECHT in het kletstopic meekletsen!
ik herken me zo erg in jouw gevoel.. Zo stom kan je je voelen als je keer op keer genaaid wordt door mensen die je dacht te kunnen vertrouwen, en te denken ooit staan ze ook vast zo voor mij klaar zoals ik nu voor hen. En t gebeurd maar zelden dat t dus ook wederzijds is... En dan voel je je zo dom, en ben je ook gewoon teleurgesteld in jezelf. Terwijl dat ook helemaal niet hoeft, want het zijn de anderen die iets fout doen, en dom en stom doen, en iets gaan missen! Jij hebt gewoon gedaan wat je dacht dat goed was, je bent aardig, behulpzaam en lief geweest, je stond klaar voor je medemens... Oke misschien een tikkeltje naief, maar goed t pakt ook heus wel een keer goed uit! (ook dat heb ik ervaren) 1 ding is zeker.. je leert ervan.. en je wordt wat terughoudender, maar je komt wel voor jezelf op! En je leert ook de ware aard kennen van de personen om je heen.. Liefs..
Is dat niet triest? Ik heb het ook meegemaakt (tijdens de zwangerschap) volledig in de steek gelaten door 'mijn beste' vriendin. En nog veel erger, ze is van alles tegen mij gaan bekookstoven... Jammer jammer dat je zo'n harde lessen moet leren terwijl je alleen het beste doet voor iedereen en altijd klaar voor ze staat. En jammer dat je (men) zo terughoudend (wantrouwend) moet worden Hou je taai meid. Je komt er wel overheen en komt er zeker sterker uit. Het is cliche ik zeet het... maar zo komt de ware aard naar boven.
Het wat verschrikkelijk rot zeg, ik ken je gevoel hoor. het klaarstaan voor anderen, tot het eens andersom moet zijn, dan geven ze niet thuis, zo al een aantal goede (dacht) vrienden de rug toegekeerd, tja harde leerschool is dat, en het vertrouwen in andere mensen wordt er niet beter op, klopt helemaal. als je wil kletsen, (via msn ofzo) dat mag altijd hoor, (ps ben geen alleen staande mamma, maar momenteel loopt het hier wel stroef, op een of andere manier leef ik erg met jullie mee, en hoop zelf dan wel niet in de situatie te komen)
Hier ook heel herkenbaar, tijdens mijn zwangerschap was iedereen reuze benieuwd en geinterreseerd in me, en nu ik ben bevallen, vallen ze met bosjes af. Hoor bijna niemand meer, is net of ik er niet meer bij hoor. Had er eerst veel moeite mee, maar nu weet ik hoe ze zijn, wil ik niet eens mijn tijd aan ze verspillen. De mensen die overblijven daar ben ik erg blij mee, al zijn het er niet veel meer... Mocht je een keer willen kletsen via msn of zo, zeg je het maar..
Hoi meiden @Dobbel: Hopelijk loopt het bij jou dan snel weer lekker!! Ik ben niet anders gewend dan alleen zijn met mijn ukkie, maar het lijkt me nog moeilijker als je al als "gezin" hebt geleefd zeg maar.. @Chicka: Hier ook al van die mensen...kraamtijd wist ik niet hoe ik het had...iedere dag hele huis vol bezoek ,en dan wordt je kind groter en dan weten ze dat je wel eens oppas zoekt of dat je kind mee gaat als je gaat shoppen en hoppa ineens zie je niemand meer. Erg jammer
Heel herkenbaar allemaal... Mensen gaan en mensen komen. Mijn leven is ook enorm veranderd sinds ik moeder ben, van sommige "vrienden" hoor ik niks meer maar heb ook vele nieuwe vriendinnen er bij gekregen inm. waaronder ook 2 alleenstaande moeders met wie ik veel ervaringen kan delen. Mijn beste vriendin heeft me nooit in de steek gelaten gelukkig en die zie ik nog regelmatig al heb ik nu een heel ander leven als zij... maar ze komt hier regelmatig langs en dan ondernemen we leuke dingen met mijn zoon. Maar ook met andere ouders/moeders heb ik nu leuke contacten opgebouwd. Mellepel25 ik zag dat je hyves hebt op mamaplus.hyves.nl je mag me altijd toevoegen dan kunnen we daar kletsen en ervaringen delen e.d. op msn ben ik niet zo actief nl.
Jeetje, wat rot voor je! Wat een rare vriendin. Ik heb na mijn bevalling ook de twijfels gekregen over wat nou echte vrienden zijn maar dit is wel erg gemeen:s Ik weet niet waar je woont... maar als je wil mag je mij ook wel toevoegen hoor Liefs!
Er is een vriendinnenforum (ik dacht van het tijdschrift flair) waar je nieuwe contacten kunt opdoen. Ik ben via deze weg een geweldige nieuwe vriendin tegen gekomen. Verder zijn er in Nederland diverse mama's clubs. Daar worden allerlei activiteiten georganiseerd (met en zonder kinderen). Ga niet bij de pakken neerzitten en ontdek net als ik hoe leuk het is om nieuwe vriendinnen te maken. Nieuwe input is echt heel fijn!
Ook ik ben door alle roddels en leugens een hoop vrienden kwijtgeraakt toen mijn ex in mijn zwangerschap bij me wegging. Echter men zegt: in tijden van nood leer je je echte vrienden kennen. En zo is het maar net mensen die zo stom over je denken zijn het niet waar je echte vrienden te zijn, de echte vrienden blijven over en idd kom je ook wel weer nieuwe mensen tegen die je vrienden kunnen zijn.
Ik herken je verhaal volkomen! Ik had ook 1 vriendin, dacht ik althans. Ze kwam ook niet opdagen terwijl ik me er zo op had verheugd en ze feliciteerde me niet eens op me verjaardag.. Terwijl paar dagen terug haar verjaardag was en ik haar zelfs dingen had gekocht enzo. Ik heb het contact nu ook met haar verbroken.. Tis soms wel een kloot gevoel en heel eenzaam voel ik mij dan ook, maar gelukkig ga ik studeren binnenkort dan zit ik niet de hele tijd thuis.. Mijn advies ook, hobbies zoeken, veel afleiding. Meer tussen de mensen zitten!
ik herken het ook heel erg. ik ben niet alleenstaand meer maar wel 12 jaar geweest. ik heb in die tijd ook heel wat te verkroppen gekregen. meerdere keren heb ik hetzelfde meegemaakt als jij nu. en zelfs met andere alleenstaanden ook.( van een andere site ) ik ben nu op het punt beland dat ik niemand meer toelaat. ik hou iedereen op een afstand, zeker op internet. het hakt er iedere keer zo verschrikkelijk in. wat jou situatie betreft probeer het los te laten en af te sluiten als je je boeken terug hebt en die zogemaande schuld bij haar ingelost hebt. hou de eer aan jezelf en verbreek alle contakten. wel lief dat enkele meiden hier spontaan hun msn aanbieden. zo heb je toch wat aanspraak van mensen die je wel waarderen als mens en als alleenstaande. helemaal top! ook zonder haar kom je er wel hoor meid. trek het je niet al te persoonlijk aan. mensen gooien blijkbaar graag met modder. en zulke "vrienden"zijn helemaal geen vrienden. die kun je missen als kiespijn.