Hoi Hoi, Ik zit met een groot dilemma. Ik ben alleenstaande mama van een zoontje van twee en half. Mijn financiele situatie is heel slecht. Ik ben onlangs failliet verklaard,mijn bankrekening is bevroren, dus ik kan niet eens een tientje opnemen. En nu ben ik zwanger....van de tweede....ontzettend stom! maar wel een feit. Er gaat van alles door me heen. Heb ik de kleine wel iets te bieden? financieel zowiezo niet voorlopig. okay, we leven in nederland, dus er zijn altijd wegen te vinden. maar toch. doe ik dan mijn zoontje die ik nu heb ook niet ontzettend tekort? want nu redt ik me nog met hem. af en toe iets leuks doen gaat nog. maar dat zal met twee kids een stuk moeilijker worden financieel. En dan nog de aandacht....mijn zoon is nog in zo een bewerkelijke leeftijd. Is dat wel haalbaar om mijn aandacht te kunnen verdelen straks? Echt,een stemmetje in mij is zo ontzettend tegen abortus....maar hoe realistisch en egoistisch is het om een kindje in deze situatie te laten komen? wie o wie helpt mij please....... xxxxxxxxxxx twijfelien
Alles wat een kind nodig heeft is liefde, en niks meer. Als jij dit jouw eerste én 2e kunt bieden, zou ik er voor gaan. Maar dat is mijn mening.
Hoi, Ik begrijp je dilemma, wat een ongeloofelijk zware situatie. Als je besluit dit kindje te houden dan zal het bij jullie financieel gezien zeker minder worden. Maar of een abortus dan de weg is? Volgensmij ben je als moeder vanaf dag 1 al verknocht aan dat nieuwe leven in je. Als je kiest voor een abortus is dat echt onomkeerbaar. Ik heb op onze zolder nog veel baby en kinderkleding staan(wij hebben vorig jaar een dochtertje gekregen). Dit wil ik je met alle liefde toesturen. De vader van het kindje dat je nu draagt is ook verplicht alimentatie te betalen. Hoe zit dat dan?
hoi hoi, O wat lief dat je dat aanbied van die kleding. Ja wat de vaders betreft..... van mijn zoontje ging ik een half jaar met een (turkse) jongen. Hij woonde in amsterdam , en ik een drie kwartier daarvandaan rijden. Hij werkte nachdienst en ik dagdienst. Dus alles bij elkaar vond ik het niet heel gek dat ik hem niet dagelijks zag Hij was zo n een 3 keer per week bij me en sliep ook altijd bij me. Met oud en nieuw gooide hij mijn pillen weg, omdat hij zo graag een kind van me wilde. ( en ik ook van hem hoor begrijp me niet verkeerd hihi) Toen ik zwanger was (5 maanden) belde ik hem op een ochtend, nam er een turkse vrouw op. Bleek hij al 8 jaar getrouwd te zijn. Na lange tijd rond de geboorte toch weer contact met hem gekregen, maar van enige financiele of emotionele steun is absoluut geen sprake. Hij heeft zijn zoon ook niet erkend ( heb ik overigens ook niet gevraagd hoor) Dus geen alimentatie. Na twee jaar met mijn zoon alleen te zijn geweest werd ik opeens in een tankstation versierd door een medewerker. Totaal mijn type, en na twee jaar ben je ook wel weer ergens aan toe om eerlijk te zijn..... Van het 1 kwam het ander en het is gebeurd. na een paar weekjes vertelde meneer me opeens dat hij me wat moest vertellen.... Hij gaat volgend jaar trouwen..... dus ja....mijn geschiedenis herhaald zich een beetje... en nee....ook van hem hoef ik niks te verwachten ( en ik zit ook niet zo in elkaar eigenlijk om bij zo een lul mijn hand op te houden) Dus dat is een beetje het verhaal....maar ja....nu ben ik dus failliet, en zwanger van de tweede. eerlijk gezegt heb ik voor volgende week al een abortus afspraak. maar ik denk gewoon dat ik het niet kan. dat ik die dag wakker word en het gewooon niet doe. maar de twijfel is groot, want ik wil mijn kids eigen;ijk wel IETS te bieden kunnen hebben.....
sorry dit vond ik zo'n dooddoener Ik kan ook niet leven van liefde alleen. Je kindje zal ook voeding en kleren nodig hebben. En daar zij financien voor. Ik vind het knap van je dat je er nu al bij stil staat. Dat getuigt van een goede en fijne moeder. tegenwoordig zijn er vele kortingen en toeslagen waar je korting op krijgt. Dus dat scheelt dan wel weer. en als die bankrekening weer ontdooit is kan je weer bij je geld. Ik neem aan dat het niet voor eeuwig is ( bevroren ) Liefs cc
thanxx voor deze reactie, ik ben het helemaal met je eens, en daarom heb ik ook niet op die andere reactie gereageerd idd. Want hoe goed we het in nederland ook hebben, kinderen moeten kleding aan. kinderen moeten luiers om, en kinderen moeten op een gegeven moment naar school, en bij mijn zoontje heb ik ooit uit nood wel eens moltex luiers gekocht (3,99). maar geloof me, dat voeld niet fijn. En het voeld ook niet fijn als je uit crisis naar een park gaat (ipv naar zwembad ofzo) , en dan ziet je zoon zo een levensgroot ijsje , en begint te roepen :mama ijssie!!!! en je kan het gewoon niet kopen omdat je geen 90 cent op zak hebt..... dus ja....ik weet, in nederland hebben we het goed, en liefde is echt megaaaaaaaaaaaaaaa belangrijk, en dat komen ze ook zeker niet te kort als de tweede ook zou komen. maar ja.....ik weet gewoon niet of ik het trek om gewoon helemaal niks te bieden te hebben aan twee terwijl ik nu op goede dagen nog wel iETS kan bieden aan 1.....
en ja.....lang leve alle toeslagen idd!! want zonder dat is het echt niet te redden... maar eh...ook die worden op dit moment rechtstreeks naar currator gestort...(. en geen idee hoe lang dat nog gaat duren... pfffffffffff gevoel of verstand....???
Ik zou zeggen gevoel,verstand krijg je spijt van(denk ik). Hoe ellendig het ook lijkt,er is altijd een oplossing. Heb zelf de afgelopen jaren ook veel tegenslagen te verwerken gehad,heb ook onder bewindvoering gestaan enz maar,er is altijd licht aan het eind van die tunnel.
ja dat weet ik. maar ik ben niet zo opgevoed. klaar. als ze me zo in de zeik hebben genomen heb ik absoluut dus geen behoefte om de komende 20 jaar afhankelijk van zo iemand te zijn.
Ik ben zelf niet tegen abortus, maar ik zou geen abortus nemen alleen vanwege de financiële situatie. Daar krijg je namelijk gigantisch spijt van vrees ik. Ik snap dat je situatie behoorlijk kansloos is. Maar van de andere kant komt zo'n kind ook niet van vandaag op morgen, ik bedoel je hebt toch een heel aantal maanden om nog vanalles te regelen en om de boel misschien ietsje meer op orde te brengen. En met een kind erbij zullen ze je toch ook meer geld moeten geven? Ik bedoel, op zijn minst bijstandsniveau toch? En dat is zeker niet veel nee, maar wel genoeg om van te leven met je kindjes. Dus als het geld echt het enige is, zou ik zeggen: niet doen.
hoi hoi, het is idd niet alleen de reden dat ik twijfel. wat ik ook moeilijk vind is dat mijn zoontje ook pas twee en half is. die heeft ook nog zoveel aandacht (en toezicht) nodig. Want hoe ga ik het doen als ik straks iets simpels als de baby in bad moet doen. wie let er dan op mijn zoontje? die kan ondeertussen wel in de woonkamer op een kast klimmen en er vanaf vallen om maar iets te noemen. En buiten de gevaren die ik zie, zou ik het ook heel moeilijk vinden om mijn aandacht te verdelen. Ik ben maar 1 persoon. met twee handen. als ik met de 1 bezig ben kan ik dus nooit tegelijkertijd ook met de ander bezig zijn. Ik zou denk ik constant het gevoel hebben allebei tekort te doen. En ik snap dat het iets makkelijker is als je kind bijv 12 is. of 10. die kan namelijk als een beetje voor zichzelf zorgen.Eigen broodje maken, zelf in bad, dat soort dingen. Maar die van mij is nog in een leeftijd dat hij ook nog afhankelijk is van mij. dus dat speelt ook mee voor me
Als ik heel eerlijk ben dan weet ik niet of ik in jouw situatie een tweede zou willen. Financieel zit je al aan de grond, wat een hoop onzekerheid meebrengt voor jou en je zoon. Ik zou denk ik zelf de verantwoordelijkheid niet willen en kunnen dragen voor een tweede. Ik zou dat pas willen als ik mijn leven weer een beetje op orde heb, ook juist voor mijn zoon, die zou ik willen bieden wat ik op dit moment kan zonder dat hij daarbij hoeft in te leveren. Maar goed, dat zeg ik nu, heel rationeel, ik ben dan ook niet principieel tegen abortus.
Wat een moeilijke situatie. Ik denk dat het er aan ligt of je steun hebt van buitenaf. Heb je misschien ouders, broers/zussen, andere familie of vrienden waarop je kunt rekenen? Ik neem aan dat je de babyspullen (badje, kinderwagen, bedje) nog van je zoontje hebt? Dat scheelt alweer een hele boel geld. Ik ben niet tegen abortus, maar als jij echt tegen abortus bent dan zou ik het niet doen meid.
Ik zou het uiteindelijk niet doen. Niet om de rede qua financieen en aandacht van je eerste kind. Je zegt zelf dat je het liefde kan geven. Het zal zwaar worden, maar wij vrouwen zijn sterk genoeg om dit aan te kunnen. Daarbij je zoontje heeft de leeftijd voor peuterspeelzaal. Misschien is er iets te regelen met de gemeente of wat dan ook. Maar in ieder geval zou hij een paar dagdelen daar naar toe gaan zodat je het een beetje kan verdelen. Daarbij idd je weet niet hoe je situatie volgend jaar is. Lijkt me niet dat je in deze situatie wilt blijven zitten, dus met een beetje motivatie en kracht moet het allemaal te doen zijn. Ik ben ook met niks begonnen, zelfs in opvang gezeten, 5 euro per week kreeg ik tot mn uitkering rond was. Had onzekerheid op elk gebied. En nu 5 jaar later, eigen huis, eigen inkomen, auto voor de deur, diploma gehaald, man van mn leven ontmoet en zwanger van de tweede. Zware jaren gehad, maar geen moment spijt, terwijl iedereen mij zei, je gaat het niet redden, doe abortus!!!! Alleen dat al gaf me kracht om het tegendeel te bewijzen, en zie hier.... Wil hier alleen maar mee zeggen, als je het zelf wilt, dan komt alles uiteindelijk goed!!!!!
Dit zijn enkel praktische problemen, en die lossen zich op het betreffende moment op. Als het zo ingewikkeld zou zijn zou er niemand aan een 2e kind beginnen voordat de eerste 10 was. Kinderen krijgen er niks van als ze even op hun beurt moeten wachten. En je wordt echt heel creatief in het oplossen van dat soort 'probleempjes' (ik zetten bijv. het babybadje voor Bodhi de 1e maanden in de slaapkamer van Nilo. Als ik B dan in bad deed, dan zat N daar ook lekker te spelen. En zet ik aan de tafel om te eten, en op dat moment gaf ik B een fles of iets). Inmiddels doe ik een flink aantal dingen tegelijk met ze (bad, eten, spelen). Dus dat komt echt allemaal wel goed hoor. En wat iemand anders al zei, is er geen psz waar hij 1 of 2 keer p.w heen zou kunnen om jezelf wat te ontlasten? Ik denk dat als je enkel om het financiële gedeelte de zwangerschap zou laten afbreken, je het op een gegeven moment dubbel zo hard terug krijgt. Een kind valt het echt niet op welk merk luier of merk eten hij krijgt. En ja, het zal ongetwijfeld een tijd heel zwaar worden, en misschien wel elk dubbeltje omdraaien, maar zie ook eens wat je ervoor terug gaat krijgen? Als jouw gevoel nu al zegt dat je het wil houden, zou ik daar zeker naar luisteren. Meid, je redt het echt wel! En dan zal je trots achterom kijken, want dan heb je het toch mooi maar even gered met je dan 2 geweldige kinderen!
hoi hoi Nou het zit zo. Mijn zoon gaat nu al 5 dagen per week naar de creche, omdat ik full time werk. en hij vind de creche superleuk. zelfs in het weekend zegt hij nog " tina toe!!!, maartje toe!!" En dat is dus ook 1 van de dingen waar ik me zorgen om maak. Ik heb namelijk nu nog een baan. Maar mijn contract loopt in november af. dan zou ik toe zijn aan een vast contract. Maar het is een supermarkt, dus de kans dat mijn contract word verlengd is al vrij klein, want meestal gooien ze tegen de tijd dat een contract vast moet worden, diegene eruit, en nemen er een jongere voor in de plaats. Nou is de kans dat mijn contract verlengd word als ik tegen die tijd hoogzwanger ben natuurlijk helemaal nihil. Okay, en dan? hoogzwanger een nieuwe baan vinden gaat heel reeel gezien ook niet lukken. Dus moet mijn zoontje van de creche. want geen baan is in nederland namelijk geen creche. Ja , of je moet het zelf betalen, maar ja, dat gaat in mijn situatie dus niet lukken. Dus ik moet mijn zoontje ook nog eens bij al zijn vriendjes en dinnetjes weg gaan halen. dan lees ik ook nog dat mijn situatie waarschijnlijk toch wel snel zal verbeteren, maar ik ben echt bang van niet. Ik heb namelijk al drie jaar op minimum geleefd in de schuldsanering. maar omdat hun vonden dat ik niet genoeg werkte (32 uur ipv 36 uur) , hebben ze me nu uit de schuldsanering gegooid. wat dus inhoud dat ik nu net pas failliet verklaard ben. en dat deze situatie zich echt niet binnen twee maanden ofzo zal oplossen. Het geval is nog eerder dat ik de komende JAREN salaris beslag zal hebben tot het minimum. en de kans is ook erg groot dat vandaag of morgen mijn huis word leeg getrokken oor firma curator en consorten. Dan hebben we nog het feit dat ik in een ienie mienie flatje woon met mijn zoon. woonkamer/ en een mega kleine slaapkamer. En de kans op een iets groter huis zit er ook voorlopig niet in. Dus meiden, even serieus, zouden jullie echt koste wat het kost in zo een situatie een tweede kindje laten komen? begrijp me niet verkeerds hoor, gewoon eerlijk zijn want daar leer ik het meeste van.
Sorry hoor maar ik lees nu dat je eigelijk al heb gekozen voor een abortus. Wij komen met 'oplossingen' en overal heb je een weerwoord op. Hoe kunnen wij jou helpen als je zelf eigelijk al besloten hebt om het niet te laten komen. Kijk je kiest er niet voor om nu een tweede kindje te krijgen, maar je bent nu al eenmaal zwanger. Als jij zegt tegen abortus te zijn, dan gaan wij erop in om jouw duidelijk te maken dat het financieel wel mogelijk kan zijn. Zolang je het zelf maar wilt. En ja als je contract niet verlengd wordt door je zwangerschap (volgens mij mag dit geen reden zijn) dan zal je waarschijnlijk in een uitkeringssituatie komen. ja so be it. Zodra je kleine is geboren kan je proberen om weer te solliciteren. Heb geen idee hoe oud je bent, wat voor opleidingen je hebt of wat dan ook, kan je ook aanraden om weer met een studie te beginnen. Geen vetpot, maar wel inkomen. Kinderen kunnen naar de creche en je bent bezig voor je toekomst om die er beter uit te laten zien. Het is uiteindelijk aan jou de keus. Maar om nu te kiezen op basis van materiele zaken en praktische zaken om je kindje weg te halen, tja ik persoonlijk zou er alles aan doen om mijn zaken beter op orde te krijgen en mijn kindjes alles te geven wat ze nodig hebben. Later als je zaken in orde zijn, en je mocht dan zwanger raken, is er ook altijd kans dat je je baan kwijt raakt of whatever. Je kan niet kijken naar de toekomst. Je weet niet wat de toekomst voor jou in petto heeft. Je leeft nu, en als je (zoals ik lees er niet klaar voor ben) dan haal je het weg, jouw keus, jouw leven. Maar ik zelf zou het noooooooooooit doen. Want uiteindleijk kom je er wel weer bovenop, en dan zal je de rest van je leven rondlopen met een enorm schuldgevoel (of niet, i dont know) Ik wel ieder geval!!!