Helaas is het geen pech, er is iets mis met me. Er is dus wel degelijk een reden dat mijn zwangerschappen allemaal fout lopen. Maar welke? Zo weet ik sinds kort dat ons laatste kindje helemaal gezond was. Ze hebben namelijk chromosoomonderzoek op het vruchtje gedaan. Dus de kindjes zijn gezond, maar worden toch afgestoten. Waarom weet niemand, dus weet ook niemand hoe je dat kunt voorkomen. Ik word geopereerd aan de verklevingen en daarna is het afwachten of ik ooit nog zwanger word. Daar kan niemand iets zinnigs over zeggen. Ik kan niet voorspellen of je misselijk wordt van de cytotec. Laat het even los voor het weekend, ook al is dat heel moeilijk, en bespreek het met je vk. Van de narcose kun je trouwens ook heel misselijk worden, hè. Misschien kun je je onder plaatselijke verdoving laten curetteren om dat te voorkomen? Dat heb ik ook zo laten doen. En dank voor de steunbetuigingen! Suus
Dat is helemaal kl*te dan, dat er echt een oorzaak is dat je zwangerschappen fout lopen En heel rot dat ze nog niet weten wat de oorzaak is, anders kunnen ze het idd misschien op wat voor manier dan ook voorkomen. Dus helaas nog een hele lange weg te gaan dan. Heel veel sterkte in ieder geval met alles, en ik hoop heel erg dat het uiteindelijk goedkomt en dat ook jij een gezond kindje zult krijgen!
En ik zal het idd proberen voor nu even los te laten. Tot maandag hoef ik toch nog geen knopen door te hakken, en de 'beste' oplossing komt er dan vast wel.
Ik ben al in 5 ziekenhuizen geweest, ook in het buitenland, maar niemand weet een oorzaak en ze zoeken ook niet verder. Ik moet het maar blijven proberen zeggen de artsen en dan hopen dat het een keer goed gaat, maar ja, hoe lang hou je dat vol? Maar tuurlijk hoop ik ook dat het goed komt! En klopt, met rust komt vanzelf een oplossing. Wie weet komt het nog vanzelf, dat kan best hoor!
Nou, daar ben je mooi klaar mee dan En ik kan me idd voorstellen dat je je afvraagt hoe lang je het nog volhoudt op deze manier. 5 keer de blijdschap en 5 keer het verdriet, vreselijk! Zo oneerlijk hoe dat soort dingen gaan, maar helaas heb je er zelf niets over te zeggen Nogmaals veel sterkte! Ik vraag me eigenlijk ook af wat de kans is dat het bijv. binnen twee weken vanzelf komt. Het vruchtje zit inmiddels als iets van 6 weken in mijn buik terwijl het niet goed is, en ik weet het sinds een week. Ik heb helemaal geen bloedverlies gehad, alleen afgelopen zondag en dinsdag iets bruine smurrie met afvegen (toen kreeg ik gelijk hoop dat het vanzelf zou komen), maar verder helemaal niets. Maar misschien kan de vk me daar wat meer over vertellen.
Uiteindelijk komt het altijd vanzelf, maar het kan een tijd duren en dat hou je ook niet vol! Bespreek het idd met de vk. Sterkte, hoor. Het is een rottijd, dat wachten op een mk. Suus
Goedemorgen allemaal, gisteren ben ik gecurreteerd. De ingreep is me meegevallen (voor zover dat kan). Ben de hele dag stoned geweest en heb weinig gevoeld, voelde me gedrogeerd. Ik vond het wel confronterend toen ik naar de wc moest. Bah, maandverband en bloed. Ik was de hele dag erg moe. Gisteravond werd ik erg emotioneel, alsof het tot me doordrong wat er die dag was gebeurd. Vanochtend moest ik voor mijn zoontje het bed uit. Mijn lichaam voelt al anders. Mijn buik is minder opgezet en mijn borsten zijn niet zo pijnlijk en de misselijkheid is weg. Mijn man moest vanochtend werken, dus sta er even alleen voor. Ben erg moe en hang wat op de bank. Mijn zoontje vermaakt zich prima alleen. Ze bellen vanuit het ziekenhuis vandaag nog om te vragen hoe het gaat. En 7 september word ik gebeld door de gyn om de uitslag te krijgen van het vruchtje. Weet iemand wat je dan te horen krijgt? Kan me er niks bij voorstellen. Krijg je dan de oorzaak door? Ik hoop niet op complicaties zoals sommige hier hebben. Ik wacht mijn menstruatie maar af. Ben er voorlopig nog niet aan toe om zwanger te worden. Meiden sterkte allemaal ermee!
Sterkte Machteld! Ik weet hoe je je voelt. Probeer je rust te pakken. Is er iemand die je een beetje kan helpen in de buurt? Je krijgt geen oorzaak door denk ik. Ik kreeg alleen te horen dat het zwangerschapsweefsel uit het eerste trimester was...tja, dat wist ik dus al.
Sterkte Machteld , wat voel je je dan leeg he, en zooo moe. Het is nogal wat ook wat je doormaakt. Van de uitslag hoef je niet veel te verwachten vrees ik. Meestal is het zoiets als 'weefsel komt overeen met zwangerschap van x weken'. Heel veel sterkte. Doe het rustig aan en wees lief voor jezelf. Suus
Machtelt, sterkte de komende tijd! 'Fijn' dat het nu achter de rug is, maar het blijft natuurlijk moeilijk. En dat je emotioneel was na afloop, lijkt me niet meer dan normaal. Neem de tijd om het verlies te verwerken en hopelijk voel je je binnenkort dan weer wat beter! Nogmaals sterkte!
Ik heb ook weer nagedacht en hoe ik er nu over denk is dat ik toch eerst voor de pillen wil gaan, maar dan wel gelijk dinsdag of in ieder geval zo snel mogelijk na de echo maandag. Ik zou wel graag alvast een afspraak hebben voor een eventuele curettage zodat er in ieder geval komende week wat gaat gebeuren. Ik vind dat het nu lang genoeg heeft geduurd allemaal. Misschien verander ik nog van gedachten, en ik ben ook benieuwd wat de vk mij aanraadt, maar zo denk ik er nu over. Ik voel me in ieder geval een stuk rustiger dan gisteren, toen voelde ik me heel opgefokt door alle mogelijk doemscenario's
Zo heb ik het ook wel gedaan, eerst pillen proberen, maar ook meteen curettageafspraak voor later in de week als het niet zou lukken. Voordeel van pillen is dat je meteen kan beginnen, dus maandag afspraak, maandag meteen pillen. En in de meeste gevallen heb je de miskraam dus die dag nog. Suus
Ik vind het idd wel fijn om een afspraak achter de hand te hebben, mochten de pillen niets teweeg brengen. Maar ik hoop natuurlijk dat het genoeg is voor een volledige miskraam. Maar mag de vk die pillen voorschrijven? Want ik heb namelijk maandag om 15.50 uur de echo, en ik zou toch wel in ieder geval dinsdagochtend met die pillen willen beginnen.
De vk heeft me wel een keer antibiotica voorgeschreven, dus blijkbaar mag ze wel (bepaalde) medicijnen voorschrijven. Maar maandag weet ik vast meer. In ieder geval bedankt voor je reacties, helpt me vaak ook om alles beter op een rijtje te krijgen
Dank je wel, lief dat je er aan denkt! Om 15.50 uur hebben we nog een echo, en daarna gaan we het hebben over hoe verder. Hoe gaat het nu met jou?
Tja wat zal ik zeggen... Ik voel me leeg. Ben erg moe. Mijn lichaam is bijna weer terug veranderd. Ben echt niet meer zwanger. Gisteren voelde ik me enorm somber. Heb nu ook weer gebroken nachten, omdat Thijs ziek is. Ben op... Heb besloten dat ik iig deze week nog niet ga werken, maar nog rust heb. Voelt ook in mijn hoofd rustiger aan. Vandaag voel ik me weer wat beter, kan iets meer hebben. Maar emotioneel ben ik een wrak. Hopelijk voel ik me snel wat beter. Ben benieuwd naar hoe het bij jou was gegaan. Laat je het weten als je eraan toe bent?
Ha Machtelt, de somberheid en de leegheid zijn erg herkenbaar. Je maakt zoiets heftigs mee, en die hormoonschommeling maakt het allemaal ook niet echt makkelijker. Neem inderdaad de tijd voor jezelf, je komt hier doorheen, maar denk heel, heel erg aan jezelf. Suus
@ Suus, dank je. Jeetje jij hebt dit al 5 x meegemaakt. Vreselijk zeg. Hoe gaat het nu met jou dan en ben je nog bezig voor een kindje of de oorzaak te zoeken?