Iedereen hier kent wel Oei ik groei, waarin beweerd wordt dat kinderen een bepaald aantal plotselinge veranderingen in de mentale ontwikkeling doormaken, op behoorlijk exacte momenten. Met 5, 8, 12, 19, 26, 30, 36, 44, 52 en 60-61 weken. Ze beschrijven dat er eerst een periode is, waarin je kind huilerig en hangerig is, maar er wordt ook gezegd dat dat niet altijd het geval is. Daarna zul je als ouder merken dat je kindje iets nieuws heeft geleerd, nieuwe interesses heeft of dingen ineens anders doet dan voorheen. In mijn ogen is dit behoorlijk koffiedik kijken. Kindjes zijn wel vaker huilerig en hangerig. Dat ouders dan niet snappen wat er aan de hand is. En dan houdt het ineens op en denken de ouder: Het zal wel een sprongetje geweest zijn, want het komt ongeveer wel overeen met de tijden uit het boek. En ja hoor: Dit en dit doet Pietje nu ineens anders! Of hij kan ineens zus-en-zo! En verder wordt er niet over nagedacht. Het kan toch ook zijn dat je kindje om een andere reden een paar dagen of weken huilerig of hangerig is? En nieuwe dingen leren doet ie sowieso natuurlijk. Zou niet goed zijn als dat niet zou gebeuren. Nu ben ik 'slechts' en kritische moeder en geen wetenschapper, dus ben ik eens op zoek gegaan naar onderzoek en bewijs. Dat een kindje mentale sprongen doormaakt, wordt geloof ik wel algemeen onderkend, maar voor zover ik kan vinden is alleen het onderzoek van de ontwikkelaars van Oei ik groei wat beweert dat die mentale sprongen zo precies voorkomen, op bovengenoemde momenten (na uitgerekende datum). De resultaten van dit onderzoek van Van de Rijt-Plooij & Plooij is gepubliceerd 1992. Ik heb een proefschrift gevonden dat deze resultaten kritisch bekijkt en deze bevindingen poogt te bevestigen. Daarnaast worden ook de resultaten van een onderzoek, wat het tegenovergestelde beweert (o.a. dat deze sprongen niet aan een leeftijd te koppelen zijn), voorgelegd. Hier vind je de samenvatting. De conclusie is enerzijds dat het niet is gelukt om de resultaten van Van de Rijt-Plooij & Plooij te bevestigen w.b. de timing en het aantal mentale sprongen (de samenvatting beschrijft ook hoe dat is geprobeerd), maar anderzijds wordt wel bevestigd dàt deze sprongen zich voordoen en dat kinderen in die periode emotioneel instabieler zijn (huilerig en hangerig). De enige strikt getimede regressieperioden die wél bevestigd zijn, zijn die van 7 en 12 maanden (30 en 52 weken), maar verder is de conclusie van dit proefschrift dat er een veel hogere mate van variabiliteit is dan de 10 door Van de Rijt-Plooij & Plooij voorgestelde perioden. Nu ben ik erg benieuwd naar jullie meningen.
Gheghe Lady, wat heb je toch altijd leuke topics! Ik heb het boek niet gekocht want ik wil graag op gevoel moederen en niet op basis van een boek. Mijn niet-wetenschappelijke gevoel staat me niet toe boeken te geloven die door iedereen in een hype worden gelezen. Oei ik groei of Rust, regelmaat en inbakeren of dr. Spock. Maar leuk dat je er zo induikt, kan ik wel waarderen...
Wat goed dat je het heb opgezocht! Ik was er heel sceptisch over maar nadat mijn dochter geboren was, vond ik het wel erg toevallig en opvallend dat net in de genoemde weken, mijn dochter groeide in haar ontwikkeling. Ik geloof er dus wel in. Maar ik hang er niet alles aan op natuurlijk. Bij mijn dochter is het ook niet exact qua tijd dat ze een 'sprongetje' maakt maar wel ongeveer. Ik zie wel dat na elke periode/fase/ontwikkeling/sprongetje (hoe je het ook maar noemen wil) mijn dochter meer kan en vooral wil kunnen. Ze is tijdens zo'n periode ook echt huileriger en hangeriger. Maar doordat ik weet dat het een periode is, begrijp ik haar beter en kan ik er gewoon in mee gaan. Zonder me gelijk zorgen te maken over wat er nou met haar aan de hand is. Het ene kind is natuurlijk wel gevoeliger voor verandering en zal er dus heftiger op reageren. Ik kan me ook voorstellen dat er kinderen zijn bij wie je het helemaal niet merkt, gewoon omdat ze heel flexibel zijn of zo. Ik zou nooit het oei ik groei boek kopen omdat ik ook vind dat je vooral zelf heel goed moet kijken naar je kind ipv alles op te zoeken in een boek. Is toch gebasseerd op gemiddelde kindjes en welk kind is dat nou?
ik geloofde er wel in hoor,maar goed misschien was het gewoon een excuus zoeken omdat kleintje huilde! ik ben wel overtuigd van die 8,5 maanden sprong want beiden van mijn kids waren toen niet te genieten en gingen daarna zitten. Ach het is maar wat je wil geloven denk ik!
Ik heb het boek ook. De dingen die erin staan die hij zou moeten doen na elk sprongetje klopt wel aardig. Alleen staat er in het begin van het boek dat je de leeftijd moet corrigeren. Nou is mijn zoontje 4 weken te vroeg geboren en als ik dat zou doen klopt het weer niet. Ik hou dus gewoon z'n geboortedatum aan en dan is het wel grappig om te lezen dat de dingetjes die hij doet dan ook in het boek staan beschreven.
Ik heb dat boek gekregen en tot nu toe kan ik me er ook niet echt in vinden, hier kan ze ineens wel dingen maar het gaat totaal niet gepaard met een sprongetje, ze huilt ook bijna nooit en al helemaal geen bepaalde periode ofzo. Maar ik geloof best dat er baby`s zijn die al die ontwikkelingen anders door maken en die wel meer huilen en dan is het wel meer van toepassing. Want op zich klinkt het wel logisch over terug willen naar het geborgen gevoel, mama dus en dan daarna ineens van alles kunnen. Maar nee hier kan ik me er echt niet in vinden.
Ik heb het boek ook en vond het aan het begin wel fijn om een beetje te kijken wat de globale ontwikkeling van je kindje gaat worden. Ik heb nooit echt naar de weken en zo van de sprongetjes gekeken, want daar geloof ik niet in. Maar naarmate L. ouder werd en ik meer zelfvertrouwen heb gekregen als moeder is dat boek niet meer uit de kast gekomen, dus ik geloof er niet echt in nee.
Hier het boek al in de kast staan, maar ook meer voor een globaal overzicht. Merk wel dat ik kenissen heb die echt bij dat boek zweren, maar dat vind ik nog een beetje overdreven. Want dan scheren ze dus alle babietjes over 1 kam...
Ik heb het boek ook. Tot voorkort vond ik het echt onzin, want Irem liep totaal niet gelijk met de sprongetjes en de dingen die ze zogenaamd dan na een sprong moeten kunnen, kon zij al voor die tijd of kan ze nu nog steeds niet. Maar wat ik nu wel opvallend vind, is dat Irem sinds een week (sinds week 16) echt heel zeurderig is, onrustig, terwijl ze daarvoor nog makkelijk 3 kwartier in de box kon, wil ze nu nog maar 10 minuutjes en dan is het huilen, wipstoeltje is niet goed, ze wil eigenlijk alleen maar bij ons zijn. En dat klopt wel precies met de 19 weken sprong die zich vanaf week 15 al kan gaan aankondigen. Dus ja, nu twijfel ik toch Ik geloof sowieso, wat het proefschrift ook zegt, dat kinderen een aantal keer fases doormaken waarin ze meer leren, hersenen ineens weer groeien etc en dat ze daar last van kunnen hebben. Alleen denk ik dat het per kind verschilt wanneer die fases precies zijn. Tenslotte kan het ene kind ook sneller lopen of praten dan het andere kind. Dit helpt mij namelijk ook te geloven dat deze zeur-periode eindig is ik word er bij tijd en wijle echt geirriteerd van!
Ik heb altijd mijn vraagtekens gehad bij dat boek eerlijk gezegd. En las ook altijd dingen die ze al mogelijk zouden kunnen, waarvan ik dan dacht, huh nu al? Maar nu bij onze jongste komt het inderdaad redelijk overeen, moet ik zeggen. Al boeit het me nu niet meer zo erg dus ik hou het ook nauwelijks bij. Maar ik denk ook dat de sprongetjes wel erg worden gepresenteerd als zijnde absolute waarheden, terwijl dat volgens mij lang niet bij elk kind opgaat. En daar kan je dan als ouder (zeker bij je eerste) nogal onzeker van worden.... Dus ik vind het boek wel erg 'overrated'.
Ik haal overal gewoon uit wat me past. Bij oei ik groei vond ik de nieuwe dingen of nieuwe mogelijkheden die ze hebben ná die momenten wel heel leuk. Of dat precies die tijden zijn, ach, maar mijn dochter liep daarmee aardig gelijk. Oei ik groei lijkt ook altijd vrij vlot te zeggen dat je kind op een bepaalde leeftijd iets kan (omrollen, kruipen) en mijn dochter deed dat precies volgens wat zij zeiden! Ik heb zeker wel het idee dat het iets te maken heeft met het psychisch uitbreiden van hun mogelijkheden. Zo was er bij de "11 maanden sprong" iets over een volgorde van dingen kunnen aanhouden, maar dan maar voor een klein deel (hmm, lastig te omschrijven). Het voorbeeld was een kind met de volgorde: lepel pakken, lepel in de pap doen, lepel in de mond doen, lepel er uit halen. Dat was nog te moeilijk, dus het kind snapte alleen lepel pakken, lepel in de pap doen en er weer uithalen. Het lijkt klooien, maar eigenlijk doet ze (deels) na wat jij normaal gesproken doet. Zo deed mijn dochter rond die tijd opeens gebarenliedjes na. Ze kan nu een deel van 'In de maneschijn' meedoen, maar een heel groot deel nog niet. Ik zie aan haar dat ze er maar een klein stukje van meekrijgt. Dat soort dingen vind ik leuk en neem ik mee. Verder, ach, alle wetenschap kan weer worden weerlegt met andere wetenschap!!
Mijn buurvrouw heeft het boek en ik krijg wel de sprongenwekker, maar ik denk vaak: Zal wel. Het is leuk voor achteraf, maar that's it En door het boek kun je ook makkelijker zeggen "het is waarschijnlijk een sprongetje" en da's toch wel relaxter dan je af blijven vragen wat er aan de hand is, omdat je kindje hangerig is Tenzij er natuurlijk echt iets is! Nou, ze claimen dus dat het universeel is, en dus niet gebaseerd op alle kindjes. Ik werd overigens getriggerd doordat mijn zoontje al een week echt hangerig en huilerig is en hij volgens Oei ik groei niet op een sprongetje zou zitten. Maar ik ben er van overtuigd dat dat wel het geval is.
Tja, wetenschappelijk of niet, ik heb er veel aan gehad. En wat in het begin gezegd wordt, van ik wil moederen zonder boek, dat gaat voor de meesten wel op hoor. Oei ik groei is gewoon makkelijk om af en toe is te lezen als je twijfelt of het soms aan jou ligt. Door af en toe het boek eens te lezen en al die herkenbare dingen zag, dacht ik gelukkig, ik doe niks verkeerd, waardoor ik weer rustiger werd en mijn dochter automatisch ook
Klopt ook wel, Foxter. Daar gebruik ik dit forum ook voor. Alleen hier zitten voornamelijk gewoon moeders en (bijna) geen wetenschappers op het gebied van kinderen (in de breedste zin van het woord). Hoewel sommigen denken dat ze de waarheid in pacht hebben en je een complex proberen aan te praten, dat je het wél fout doet. Maar goed. Da's een andere discussie Die mensen heb je sowieso overal wel. Oja, mijn punt was dat ik het op z'n minst opmerkelijk vind dat dit ogenschijnlijk als de waarheid wordt aangenomen, terwijl het slechts één onderzoek is geweest en als ik zo dat proefschrift lees zijn er ook slechts 15 moeder-kind paren onderzocht...
Ik vind het woord 'hype' trouwens wel grappig voor een boek dat al decennia lang door ik weet niet hoeveel ouders als bijbel gebruikt wordt (Dr Spock). Heb het even nagekeken en het is voor het eerst uitgegeven in 1945.... Die hype duurt dan al best lang, toch?
Ik heb maar 3 sprongen echt duidelijk kunnen waarnemen: die van 7 maanden, die van 12 maanden (deze twee worden dus kennelijk door het onderzoek bevestigd), en momenteel zit mijn zoon in de 17 maanden sprong. Ik zou willen dat ik het boek als onzin kon afdoen, maar waarom klopt het bij mijn zoontje dan precies? Ik kan heel duidelijk merken dat hij niet zichzelf is. Alle kenmerken van een sprong zie ik momenteel bij hem terug, ik word af en toe helemaal gek van 'm. Ik vind 't ook een stom boek, maar het geeft me toch op een bepaalde manier een soort troost, van: oh ja, het is dus weer een fase, en het gaat weer over (dat laatste is het belangrijkste ). Het zou best kunnen dat deze groeisprongen bij alle kinderen rond dezelfde tijd plaatsvinden. Een kind in de buik groeit normaal gesproken ook volgens een bepaald patroon (zoveel centimeter en gram per maand, aanleg longen in de zoveelste week etc.). Waarom zouden de hersenen na de geboorte niet ook volgens een bepaald vaststaand schema kunnen groeien?
Oh ja, ik lees trouwens nooit die stukjes over wat ze dan zogenaamd moeten kunnen na een sprong. Ik vergelijk alleen de periode van de sprong met zijn leeftijd op dat moment. En dat klopt toch wel heel redelijk.
Ik ga op mijn gevoel af. Wat fijn aan "die" boeken is, is dat je zekerder gaat voelen. Ik weet niet waarom....maar....ik heb zooo'n hekel aan het woord sprongetje..BAH:x:x
ik wil heel graag zeggen dat ik het een enorm onzin boek vind, maar het klopt wel allemaal precies met Fenne. niet als excuus om een enkele huilbui te verklaren, maar haar hele gedrag is anders rond deze periodes.
Ik krijg bij dat boek altijd 't idee dat mijn koters achterlijk zijn. Die van mij kunnen (en konden) helemaal niet zo veel na 'n 'sprongetje'..