Meer als een jaar bezig met zwanger zijn en nog geen Beeb!!!!

Hoi Meiden, ook ik ben al 1,5 jaar bezig voor een wondertje.
Ik heb alle onderzoeken inmiddels gehad en er is niets gevonden dus onbegrepen infertiliteit. Tja wat heb je daaraan, ik ben nog niet zwanger maar er is niets mis!
In september hebben we een nieuw gesprek met de gyn wat onze vervolgstappen zijn. Wat wsl IUI gaat worden maar in welke vorm weten we nog niet. En dat terwijl ik 8 jaar geleden door de pil heen zwanger ben geworden (werd een mk)
Ik geeft de hoop niet op terwijl voor ons de tijd ook begint te dringen. Maar als vrouwen op hun 42/45ste nog kinderen krijgen dan heb ik nog wel even
En wie weet is het alsnog snel raak, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Iedereen veel succes!

 

Beetje zelfde verhaal als bij mij, alleen weet ik zeker dat mn oma en tante het niet hebben (schijnt gunstig te zijn). Mijn moeder begon al na haar 30ste (geboorte van mijn broertje) aan de overgang en op haar 40ste was ze er in elk geval helemaal doorheen, misschien eerder.

Word zelf over 1,5week 27 en hoop dat ik haar niet achterna ga.. Maar ik geloof dat ze het bij mij ook zei dat ze het in mn bloed kunnen zien. Ik moet op cd 3 bloedprikken komende cyclus. Maar ik heb ook een vrij regelmatige cyclus dus hoop er maar het beste van. Maar het blijft toch altijd wel in je hoofd hangen he..

 

Hey
Wij zitten ook in hetzelfde schuitje
Wij zijn nu 2 jaar verder en nog geen kleintje...op 08-08-08 zijn we begonnen, toen de eerste ronde gelijk raak!, maar werd een mk
Nu dus 2 jaar verder, nog steeds niks

We zitten in de MMM sinds april, en we hebben al zaadonderzoek gehad en die was boven het gemiddelde!
Nou zijn bij de onderzoeken begonnen, en moest de 3e dag bloedprikken en op 3 sept weer (20e dag)

Morgen krijg ik de HSG en ben daar best wel zenuwachtig voor!

 

Mijn vriend wil wel heel graag kinderen, wilde hij al eerder dan ik!
Maar zodra het woordje Moet de deur om komt dan is bij hem de lol er af, terwijl ik zo iets heb, een baby maken is geen moeten! maar willen! al denkt hij daar anders over

 

Geloof me, ik heb hem wakker geprobeert te schudden
heb zelfs ruzie gehad om het feit dat ik foliumzuur ben gaan slikken en ben gaan temperaturen! Ook vind hij dat ik niet zo veel op internet op moet zoeken en dat als het gebeurd het gebeurd... Tsja dat de mensen in zijn omgeving nou zo zwanger raakte wil niet zeggen dat dat bij ons ook het geval is! Maar daar wil die niets van weten, je moet er niet zo mee bezig zijn, dan lukt het niet wordt er dan gezegd

 

Hey meiden!

Ook hier al vanaf juni 2009 gestopt met de pil. 1x een vroege miskraam gehad en eindelijk 17 juni was het dan weer zover....een positieve test. Toch helaas bleek bij de echo met 9 weken dat ons frummeltje net een paar dagen eerder was overleden Het heeft veel impact op mij gehad. Ik zit nu net na mijn curretage (begin augustus) en het ergste vind ik de reacties van de gynaecologen 'je hebt een gezonde zoon en je bent pas geleden spontaan zwanger geraakt, er is dus niks mis met jullie' ....
Tsja en dan zit je na een jaar dus weer thuis zonder onderzoeken terwijl we eigenlijk de MM in zouden gaan.
Ik hoop dat we nu wel geluk hebben maar anders trek ik na een maand of 3 / 4 weer aan de bel. Mijn luteale fase is namelijk ook heel kort en dat kan een oorzaak zijn.

Vagans jouw situatie is wel herkenbaar. Nu na de mk wil mijn man eigenlijk gewoon weer klussen als we er zin in hebben omdat hij alle stress rondom zwanger worden kwijt wil. Ik snap hem wel zeker vanwege het verdriet dat we gehad hebben maar zo tikt de klok wel steeds meer door. Ik word 33 komende maand dus voor mijn gevoel al redelijk 'oud' En ik denk dat wij vrouwen er gewoon meer mee bezig zijn aangezien we onze cyclus hebben, afscheiding etc waar je allemaal iets vanaf kunt leiden. Mannen hebben daar geen notie van. Pff lastig hè

Saskia wow spannend meid!

 

Wat zijn er toch veel meiden die ook zo in het zelfde schuitje zitten. Zo merk je inderdaad wel dat het niet bij iedereen makkelijk gaat. Toch lijkt het in mijn omgeving wel zo!
Ik ben wel erg benieuwd naar 6 september. Natuurlijk ben ik benieuwd of het stolsel wat ik in mijn buikholte achter mijn baarmoeder had nu al flink kleiner is geworden, maar ook wat ze verder voor ons kunnen betekenen. De gyn zei al dat we op zich nog wel voldoende kans hadden om zwanger te worden, maar dat IUI of IVF wel de kans nog wat kan verhogen. In elk geval moest ik alvast beginnen met afvallen... Er moesten er 8 af en er zijn er nu 4 af in 4 weken. Ik hoop dat ze al tevreden zijn en alvast een begin met de onderzoeken willen maken!

 

Het lijkt mijn verhaal wel!!
Wij zijn ook sinds juni 2009 bezig. In april een mk (waarschijnlijk bbz). In juni kregen we weer groen licht en zouden we het nog even aanzien of het spontaan weer gaat lukken. 6 september heb ik dus weer een controle bij de gyn en dan zouden we verder overleggen over onderzoeken als we dat wilden. Inmiddels hebben we besloten voor de onderzoeken te gaan. Misschien was het wel 2x een toevalstreffer en gaat het nu weer een jaar duren... of misschien zelfs nog langer.
Mijn LF is trouwens ook erg kort, maar dat kon niet de reden van mijn bbz zijn.

Ik hoop dat het toch spontaan nog lukt deze maand...

 

Veel succes morgen met de HSG!!
Krijg je de uitslag gelijk of moet je daar dan weer een andere afspraak voor maken?

Sterkte!!

 

Mama van Dewi goed dat je al 4 kilo kwijt bent!!
Ik heb het nu ook even gehad met ziekenhuizen dus wil zelf ook een paar maandjes 'rust' en hoop er dan nog alleen te komen voor bevalling maar ja het lijkt allemaal een beetje ijdele hoop.
Ach we zien het wel.
Ik ben wel heel blij dat Kyano er is, dat geeft me echt kracht om ook gewoon een goede en positieve mama te zijn!

 

Voor de dames die een hsg onderzoek voor de boeg hebben zal ik uitleggen hoe ik het heb ervaren ze gaan met een eendebek zorgen dat ze bij de baarmoedermond kunnen komen dit kan zoals je weet vervelend aanvoelen, dan plaatsen ze een cupje op je baarmoedermond wat iets vacuüm trekt dit zal zeker een akelig gevoel zijn je krijgt dan kramp onder in je buik.
Ze gaan dan met een soort catheter buisje contrastvloeistof inspuiten sorry dames dit doet zeer dan maken ze een foto.
Na het onderzoek kan je nog wat navloeien.

Oja voor het onderzoek en na zul je pijnstillers meekrijgen.
Zoals we allemaal weten reageerd iedere vrouwenlichaam anders.
Neem dan ook iemand mee om voor je te zorgen.

het onderzoek zelf duurt niet zo lang en na die tijd ben je het gauw weer vergeten.

groetjes saskia

 

Als tegenhanger zal ik mijn HSG verhaal ook even vertellen want zoals Sas al zei iedere vrouw is verschillend en de methodes in het zh ook.
Die eendenbek is natuurlijk in ieder ziekenhuis hefzelfde daarna hebben ze een ballonnetje in de baarmoedermond opgeblazen zodat deze afsloot. Toen de contrastvloeistof ingespoten en een rontgenfoto gemaakt om te kijken of de eileiders open waren en of de bm een goede vorm had.
Nou van dit hele verhaal heb ik niks nada noppes gevoeld. En liep ik fluitend weer naar buiten. Ik was zelf verbaasd dat het zo snel voorbij was.

 

Ik had vorige keer het gevoel ook het ziekenhuis wel weer even genoeg gezien te hebben... maar nu zijn we er wel weer klaar voor! We willen toch heel graag dat 2e kindje.
Ik ben erg benieuwd hoeveel geduld we nog moeten hebben... ik ben namelijk zeer ongeduldig

 

De meeste reactie hierboven zijn zóóó herkenbaar voor mij!
Ik vond het ook steeds moeilijker worden toen we steeds maar niet zwanger raakten .
Na anderhalf jaar in het ziekenhuis beland en onbegrepen verminderd vruchtbaar verklaard. Ze stuurden ons voor een half jaar naar huis, daarna mochten we terugkomen voor IUI.
Kort daarna was ik spontaan zwanger (in ronde 24!!) en op dit moment ligt onze lieve dochter te slapen in haar ledikantje .

Ik weet het, al die mooie verhalen zijn schitterend om te horen, maar het moet dan nog wel bij JOU gebeuren (dacht ik zelf vroeger ook altijd ) maar wil je met dit verhaal wel een hart onder de riem steken. Nooit denken dat je geen kansen meer hebt of dat het niet gaat lukken e.d. Altijd hoop blijven houden! Jullie wens zal, op wat voor manier dan ook, vast ook uit gaan komen!

 

Bij ons is er heel lang verteld dat we onbegrepen onvruchtbaar waren........pfff ons verhaal zo kort mogelijk:

Gestopt met de pil in januari 2001, cyclus kwam goed op gang en 4rondes later was ik voor het eerst overtijd. Maar ik kreeg buikpijn en de HA vond het tijd voor een echo.
Tijdens de echo moest er een tweede arts bij komen en er was veel gefluister om me heen. Ik was alleen want "wat kon er nou gebeuren"?
Ze zagen wat raar maar konden niet vertellen wat. Ze dachten aan 2eilijders aan een kant.
Ik moest onder het mes. Maar omdat dit een ingewikkelde operatie leek moest ik een tijd wachten.........in december was het eindelijk zo ver. Ze hebben toen een deel van mn eilijder verwijderd en van het overgebleven stukje een nieuwe maar kortere eilijder gemaakt
Daarna moest ik gewoon zwanger kunnen worden dus we moesten eht van de gyn nog een jr aankijken.
De buikpijn bleef, en ik werd niet zwanger. Wel had ik tot 2keer een cycte maar daar hoefden we niks meer te doen die gingen vanzelf wel weg.
Januari 2002 start IUI met hormonen......1ste poging mis, 2e poging afgeblazen ei in het weekend!!! 3e poging mis en vierde poging werd het te veel voor sloppyman dus weer niks.
Ik hier buikpijn en was er soms zelfs ziek van.
In december weer onder het mes. Eilijder verkleeft en een cycte op mn linker eierstok.
De pijn bleef maar het kon nu echt niet meer van mijn eilijder komen.
We waren onbegrepen onvruchtbaar..........
Nog naar 2 andere ziekenhuizen geweest..............fantoompijn en alle andere nare dingen die ze kunnen zeggen naar ons hoofd gekregen.
in mei 2007 naar de HA waar op dat moment een Gyn zat die in het VU werkte (was voor een jaar HA) en die heeft ons door verwezen naar het VU.
Daar in juni een afspraak en daar gingen ze er in 15min al vanuit dat ik helemaal niet onbegrepen onvruchtbaar waren!!
Bij de HSG werd het duidelijk dat mn eilijder nog steeds of al weer verkleefd was (de HSG deed niet echt pijn, gelukkig)
Ik moest weer onder het mes en dit keer moest mn eilijder eruit.
December 2007 is hij eruit gehaald en we mochten 6mnd verder met de IUI starten als het na 3keer niet gelukt was gingen we door met IVF.
Mijn vriend kreeg een galblaas ontsteking waardoor het zaad matig werd en de IUI sloeg niet aan.
Hij werd in oktober geopereerd en in december starte we met de eerste IVF. Ik had 17eitjes waarvan 15 bevrucht 1 terugplaatsing en 13 ingevroren.
Dat ene embryotje werd Megan en nu hopen we erop dat een van de andere embryotjes een brusje zal worden. En dat we niet weer een IVF poging moeten doen...............ik weet niet of we dat wel kunnen nog.

Meiden ik hoop dat iedereen hier net zo'n succes verhaal zal worden!! Ik gun jullie allemaal zo'n wonder!

xxx

 

Kom maar op met die succesverhalen!
Altijd fijn om te horen dat het vaak uiteindelijk wel gaat lukken en dat alle inspanningen en het wachten dan de moeite waard waren.

Ik heb deze week een gyn. echo op cd10, een gesprek over de uitkomst van een bloedonderzoek w.b. vroege overgang en een follikelmeting. Dus voor mij weer een spannend weekje.

Iemand die weet wat ze op cd10 gaan bekijken? Ik had begrepen dat ze mijn ei gaan volgen een aantal dagen.

Maar ik zie ook dames die op dag 3 etc. een foto krijgen, waar is dat dan weer voor?

Groetjes Pina

 

@Pina: Succes verhalen geven hoop En ja op cyclus dag 10 gaan ze kijken of je een eitje hebt en als hij er dan is dan gaan ze hem in de gaten houden of hij vergenoeg door groeit. En ze kijken of je baarmoederslijm al wat dikker word, zich aan het voorbereiden voor een eventuele innestelling
Dna kan het zijn dat ze voor morgen of overmorgen nog een afspraak plannen.
Spannend!!
De echo die je krijgt op dag 3 van je cyclus is om te kijken of alles rustig is. Je baarmoeder slijmvlies mooi dun en geen cycte (een niet gesprongen eitje) op je eierstok.

 

Pfff heftig om al die verhalen te lezen.
Ben zelf ook een beetje bang dat we uiteindelijk bij de HA belanden.
Ben in mei 2009 gestopt met de pil en we hebben toen een jaar lang gewoon spontaan geklust. Nu dus sinds 4 mnd heel bewust aan het klussen want we vonden het toch wel vreemd dat we nog niet zwanger waren.
Als we nu na 6 mnd nog niet zwanger zijn willen we maar eens naar de HA maar we zien er allebei echt verschrikkelijk tegenop. Ben toch bang om iets te horen wat ik niet wil horen.
En al hoor je van de HA dat alles goed is wil dat nog niet zeggen dat je dan dus ook zwanger wordt..

Ik vind het zo frustrerend dat ik zoveel meiden in mijn omgeving ken die in 1 x zwanger zijn geworden, en een aantal na 3/4 pogingen. Ik gun het ze wel maar ik denk dan wel waarom ik niet?
Pff en dan al die mensen die triomfantelijk zeggen: nou meid, hij hoefde maar naar me te kijken en ik was al zwanger :S.

 

Haha ik lig echt dubbel om dat laatste zinnetje! Je moet er toch echt meer voor doen dan alleen kijken