Hallo allemaal, Vorige week 1e afspraak bij gyn gehad. Die vroeg mij ook om na te denken over nekplooimeting. Ik heb een info boekje meegekregen en moet de volgende keer (3sept) beslissen of ik dit wil doen met 12 weken zwangerschap. Wat ik begrijp uit de info, is dat als je een nekplooimeting doet dat je alleen weet of de kans groot is, of heel klein. Als de kans groot is, dan kan je daarna ook nog een flokkentest doen, zodat je écht meer weet. Zo'n nekplooimeting wil ik best doen, maar een flokkentest absoluut niet!!! Ik heb een keer op tv gezien hoe dit gaat, nou sorry,durf ik écht niet Maar als ik een nekplooimeting doet, en daar komt uit dat je een grote kans heb op syndroom van down kindje, wat dan??? Dan vind ik: dan MOET je die flokkentest ook doen,want je wilt zekerheid/uitsluitsel.... Wat vinden jullie?? Hebben jullie 1 van beide, of beide testen gedaan? Graag hoor ik van jullie een reactie, mening en graag poll invullen. Sorry voor t lange verhaal, maar wil graag jullie mening Liefs F
Wij hebben 't allebei niet gedaan, omdat het inderdaad maar een kansberekening is. Daarna kan je idd wel een vlokkentest laten doen, maar daar zijn ook weer risico's aan verbonden (oa miskraam). En bij ons is een kindje met syndroom van down ook gewoon welkom, we zouden er dan met de 20 weken echo wel achter komen, dan is er nog genoeg tijd om jezelf er op voor te bereiden.
Hier ook geen testen gedaan. Inderdaad een kansberekeing en hier zou een kindje met bijvoorbeeld down ook erg welkom zijn!
Ik heb toendertijd wel een nekplooimeting laten doen. Gelukkig was de uitslag goed. Respect voor de vrouwen die wel een kindje met Down (of een andere afwijking) geboren zouden laten worden. Maar ik weet dat ik dat persoonlijk niet aan zou kunnen. Dat zal best heel hard overkomen op sommigen, maar bedenk wel dat dit voor mij persoonlijk geldt, een ander die dat wel zou kunnen: alleen maar respect voor.
@FB1984: Wij hebben wel een nekplooimeting gedaan (wij zitten verder niet in een 'risicogroep') maar wisten al wel dat als we een verhoogde kans zouden hebben we een vlokkentest of vruchtwaterpunctie zouden doen. Als jij zeker weet dat je dat NIET wilt doen zou ik eerst goed nadenken wat je wilt. Het is tenslotte geen pretecho dus ik vind wel dat je daar van tevoren goed over na moet denken! Succes ermee meid!
wij doen het ook niet..simpelweg omdat het een kansberekening is...en ik ken mezelf...dan ga ik me heel de tijd druk zitten maken om de uitslag van is het wel goed of niet? en stel dat de kans groot is dan ga ik me daar de hele zwangerschap druk om maken..en heb het er allang met mijn vriend over gehad..als het zo is dan is het zo...dus als het kindje het down syndroom zou hebben dat is het gewoon welkom en zullen we net zoveel van haar/hem houden als van een gezond kindje.
Ik denk er precies zo over als Linda en meer meiden die hebben gereageerd op je topic. Ik val wel in een risicogroep - ben 39 jaar, maar ons kindje is hoe dan ook meer dan gewenst en omdat ik al 2 miskramen heb gehad ga ik niet de risico's aan van een vlokkentest en vruchtwaterpunctie. De 20 weken echo zal beslist spannend zijn, maar zou er iets afwijkends worden gevonden, dan verandert dat voor ons niets aan ons gevoel dat we dit kindje heel graag willen, we hebben dan alleen de kans en mogelijkheid om aan het idee te wennen en ons erop voor te bereiden. Best moeilijk om hierover te moeten beslissen hè?
Wij hebben het niet gedaan, omdat het een kansberekening is. Met een slechte uitslag kun je een gezond kindje krijgen, maar heb je wel 9 maanden in de stress gezeten. En met een goede uitslag kun je alsnog een ziek kindje krijgen. Wij wilden sowieso geen vruchtwaterpunctie of vlokkentest en we hadden ook de zwangerschap niet af laten breken. Dus voor ons had de test geen meerwaarde. De 20 weken-echo hebben we wel gedaan. Mocht er wel iets aan de hand zijn, dan ben je op de hoogte en kun je je erop voorbereiden.
ik heb bij laatste 2 zwangerschappen een nekplooi laten doen, omdat ik ouder dan 36 ben. bij mijn eerste 2 niet.. zowieso omdat dat toen niet zomaar kon zoals nu.. en ik was stuk jonger, geen risico etc
Ik heb bij mijn eerste twee zwangerschappen een nekplooi meting laten doen. Ik viel niet in een risicogroep maar wilde toch zoveel mogelijk zekerheid dat het kindje geen chromosomale afwijking had. Bij de eerste zwangerschap was het mis. Nekplooi van 7 mm en daarom de zwangerschap afgebroken met 14 weken. tweede keer was het gelukkig wel goed. Onze zoon is 12 januari 2009 geboren. Nu met mijn derde zwangerschap heb ik de 31e de nekplooi meting. Zo'n beslissing is altijd moeilijk. Je moet je van tevoren een aantal dingen afvragen. Is het kindje sowieso welkom? Zo ja, dan hoef je zo'n combinatietest niet te doen tenzij je voorbereid wilt zijn (alhoewel je met 20 weken echo ook al veel kan zien). Als je nu al weet dat je liever geen kindje op aarde zet met zo'n afwijking, dan moet je beseffen dat wanneer de uitslag van de combinatietest slecht is, je waarschijnlijk toch zo'n vlokkentest of vruchtwaterpunctie zal doen. Niets is verplicht natuurlijk. Het probleem met de combinatietest zijn de gradaties waarin het risico ligt. Bij 1 op 200 weegt zo'n vlokkentest misschien niet op tegen het risico van een miskraam. Bij 1 op 3 (zoals bij ons) toch wel. Jullie zullen zelf de beslissing moeten nemen. Maar dat is het moeilijkste wat er is.. Succes!
Allemaal bedankt voor de reactie´s! Dit maakt t voor mij allemaal een stuk duidelijker dan dat het al was.... Ik denk ook dat ik geen test laat doen. Ga het er wel nog even goed met mijn vriend over hebben. Meer reactie´s zijn altijd nog welkom hoor! Liefs
Wij hebben wel een nekplooimeting laten doen. De reden waarom is mijn leeftijd, ik ben 39. Het is uiteraard een kansberekening, maar als deze berekening niet goed uitvalt, is het wellicht makkelijker om voor een vlokkentest of vruchtwaterpunctie te kiezen. Uit deze testen kan wel voor 100% vast komen te staan of je kindje een bepaalde afwijking heeft. Wij hebben er voor gekozen om bij een positieve kansberekening (boven de 1:200) geen verdere testen te laten doen. Ik was dan ook bijzonder opgelucht toen er uiteindelijk > 1:5000 uitkwam. Uiteraard biedt deze uitkomst geen garanties op een gezond kindje! Veel succes met je beslissing.
Of een kindje syndroom van Down heeft, is meestal niet te zien op de echo. Dit heb ik gehoord van een arts toen wij daar waren om over prenatale diagnostiek te praten. Andere chromsoomafwijkingen (trisomie 18 en 13 bijvoorbeeld) zijn meestal wèl goed op de echo te zien.
Wij hebben het wel gedaan en ik zit niet in de risicogroep. Waarom? Wij willen geen down- syndroom kind, wij kunnen het emotioneel niet aan. De uitslag was voor ons 1 : 25000. Ik weet niet wat we zouden doen met een slechte uitslag. Gelukkig hoefden wij daar verder niet over na te denken.
heb het niet laten doen. het is een blijft een kansberekening en als je daarna meer zekerheid wil hebben dan komen er of onderzoeken me risico's aan te pas of zit je heel de zwangerschap onnodig in de tress terwijl dit niet nodig was geweest. Ik bedoel 1 op 100 is voor veel slecht terwijl ik dat helemaal niet slecht vind. je hebt dan 1% kans op bijv een kindje met down. ik ben jong en nam gewoon het risico. mocht er uiteindelijk blijken dat het kindje dan naast down nog andere ernstige afwijkingen heeft zoals ernstige hartafwijkingen enz. (wat zeker niet altijd het geval is) kun je als nodig is altijd nog met de 20 wk echo kijken wat je verder gaat doen.
Aquilegia, onze gyn zei dat ze het soms ook al kunnen zien als het kindje bijna geen neusbeentje heeft. Onze uitslag was verder 1:29700 dus gelukkig goed zover als ze kunnen berekenen.
100% mee eens! Wij hebben dus ook de nekplooi/combitest laten doen. Dapper besluit van jullie overigens van jullie 1e kindje en dat was ook ons besluit geweest als het niet ok was geweest.
Dank je wel! Niet iedereen is het altijd eens met zo'n beslissing. Ook directe familieleden hebben vragen gesteld bij ons besluit. Het belangrijkste is dat jij en je partner het met elkaar eens zijn over zo'n moeilijke beslissing. De rest heeft er niets over te zeggen. Ben blij om nu ook eens een medestander te vinden in deze kwestie .