Ik weet niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan. Aan de ene kant begrijp ik het, aan de andere kant denk ik....blijf met je vingers van mijn kindje af. Het volgende: Vanmiddag zijn we een ijsje wezen eten, bij een bekende ijstent in de omgeving. Daar zit een groot grasveld bij waar Roan zich even lekker kon uitleven. Komt er een kindje van een jaar of 2 naar hem toe en knijpt hem hard in zijn arm en laat hem ook niet meer los. De moeder van het kindje komt aangerend en wordt ook boos op het kindje dat hij los moet laten, maar hij begrijpt het niet en begint alleen maar harder in de arm van mijn zoon te knijpen. Roan kijkt me heel beteuterd aan, met zo'n gezicht van:"ik doe toch niets verkeerd". Ik zie zijn oogjes rood worden en als dat kindje uiteindelijk los heeft gelaten, zie ik hem nog steeds dat beteuterde gezichtje hebben, waarna hij (eindelijk) begint te huilen. Die moeder heeft haar excuses aangeboden, vond ik echt heel netjes begrijp me niet verkeerd. Maar toen we de auto in stapte, zag ik dat in zijn armpjes 4 nageltjes gekrast stonden. Ik vind dit zo zielig! Ik wist ook niet zo goed wat ik tegen die moeder moest zeggen, want ik weet dat zij en dat kindje er eigenlijk niet echt wat aan konden doen. Moeder deed wat ze moest doen en tja dat kindje heeft het geweten nog niet, dat hij niet mag knijpen. Maar toch....mijn moedergevoel he......ze zaten toch aan mijn kindje... Hoe doen jullie dat? of wat zeggen jullie?
Andermans kind of niet. Als ze mijn kind pijn doen, grijp ik in(met woorden uiteraard!). Of de betreffende moeder dat nou leuk vind of niet..Ik laat niemand mijn kind pijn doen. Vreemde ogen dwingen, zeggen ze altijd.
Als de moeder van 't andere kindje het goed oplost, ga ik me er naderhand echt geen drukte over maken. Tweejarigen zijn vaak niet van 't meest subtiele soort en ik denk dat die moeder zich ook niet al te prettig voelde bij 't feit dat haar kind jouw kind zowat fijn kneep... Ik richt mijn energie liever op 't troosten en weerbaar maken van m'n eigen kind dan. Als moeder niet ingrijpt, doe ik 't zelf.
nou sorry hoor maar mijn meisje pakt ook weleens een kindje bij dr arm en dan grijp ik als mama meteen in en zeg ook tegen mijn dochtertje dat ze het goed moet maken aaien of knuffel geven als een moeder dan mij staat uit te kafferen vraag ik wel ff of ze niet helemaal goed bij haar hoofd is we hebben het over kinderen van nog geen 2 die van mij is 20 maandjes. de moeder waarover ts schreef heeft toch ook alles gedaan wat ze moest en kon doen
inderdaad als moeder niets doet groot gelijk ik kon wel huilen paar weken terug mijn meisje pakte iedereen bij de tshirt beet en liet niet los loop je in een sprookjesbos. ik voelde me er rot door dat komt heel bedreigend voor kindjes over ik grijp alaminuut in en ze moet van mij het altijd goedmaken vandeweek op kdv had ze haar vriend vast en toen pakte ik zijn handje en liet mijn dochter even vast houden toen ging ze gillen kijk jij vind het ook niet leuk en je vriendje ook niet even laten zien hoe het is en inderdaad op deze leeftijd zijn ze soms een beetje handtastelijk en ik keur dat echt niet goed zo niet hoor
dat deed de moeder van dat jongentje toch al en inderdaad als ik er dichter bij had gestaan had ik op hurken gaan zitten en zijn hand losgetrokken en rustig maar wel streng gezegt dat mag niet laat eens even heel snel los
Ik vind dat die moeder heeft gedaan wat ze kon en moest doen, dan zou het bij mij al een heel eind goed zijn (wat niet wegneemt dat het heel vervelend is als jouw kindje pijn wordt gedaan). Als ik er zelf pal naast sta, grijp ik zelf wel in als de moeder van het andere kindje later is dan ik. Gisteren hadden wij een situatie waarbij de moeder dus niet ingreep, dat vond ik echt heel vervelend. Het was op een feest, de kindjes waren in de tuin in het zand en gras aan het spelen. Mijn vriend was op een afstandje Juul in de gaten aan het houden, ik zat een eind verderop dus heb het zelf niet gezien, mijn vriend vertelde het later. Een kindje van een jaar of 2,5-3 gooide handen zand in Julie's gezicht. De moeder van het mannetje stond op 1 meter afstand, en zei tot 2 keer toe dat hij ermee moest stoppen. Dat deed hij niet, integendeel, hij gooide ineens twee handen vol zand recht in Juuls verbouwereerde snuitje, in haar mond en ogen. De moeder corrigeerde dat ventje die keer niet eens meer, liet hem geen sorry zeggen, zei geen sorry tegen mijn vriend, niks! Dat vind ik dus echt niet kunnen. Ik snap echt dat kleine kinderen elkaar wel eens (per ongeluk) pijn kunnen doen, maar als dat gebeurt zeg je naar mijn mening sorry, ook tegen de andere ouder. Maar goed dat ik er niet bij stond
die van mij wordt meestal geslagen,hij is veels te verlegen. maar als ik het zie dan moet ik me wel inhouden ja,het liefst zou ik dat kind heel suptiel een beetje wurgen nee hoor gekkigheid,zo zijn die kleintjes nou eenmaal,ik grijp meestal gewoon in,maar niet boos ofzo,afleiden is het beste vind ik.
ik ben er niet zo moeilijk in eigenlijk, als de ouder gewoon zelf in grijpt... nu doet een ander het bij jouw kindje en straks is het andersom en ben ik misschien wel nét te laat met ingrijpen. Ik hoop dat een ander er dan ook rekening mee houd, dat onze dochter ook gewoon een peuter is... En sorry zeggen lees ik hier en daar.. tja als onze dochter écht in een driftige of dwarse bui is, doet ze dat écht niet denk ik. Dan bied ik net zo lief zelf m'n excuses aan -en probeer het andere kind een beetje te troosten en 'straf' m'n kind dan wel op een andere manier... maar in situatie van ts, zou ik het best los kunnen laten denk ik . Kinderen kunnen vaak nog niet zo goed met woorden communiceren en doen het dan op een andere manier. Helaas niet altijd de juiste.. maar daarvoor zijn ze nog kind...
kijk en nu heb je een rede om boos te zijn vind ik ook echt aso van die moeder gaat t weer met je kleintje ik herriner mezelf van dat ik 5 jaar was en zand in mijn ogen kreeg wat een rot gevoel zeg
Ik geef wel eerst de andere moeder de kans om in te grijpen. Geen kind is heilig en als de jouwe iets doet vind je het ook niet leuk dat iemand meteen op jouw kindje afvliegt voordat jij iets kon zeggen. Mijn meisje vind kindjes hartstikke lief, maar pakt soms ook hard bij het armpje terwijl ze daar niks boos mee bedoelt. Ik ga er naar toen en leg uit dat het niet fijn voor het kindje is en laat haar zien dat ze moet aaien. Bij bekende kindjes zeg ik: geef maar een kusje om goed te maken. ts, dit is niet naar jou bedoelt hoor, je hebt het gedaan zoals ik zou doen, maar meer omdat ik ook reacties lees, van moeders die er meteen zelf wat van zouden zeggen.
In in dit geval kun je niets doen. De moeder van dat jongetje heeft het goed opgelost. Boos worden en blijven op een kindje van 2 is nutteloos. Dat kindje heeft geen idee wat hij doet. Maar ik snap heel goed dat het rot voelt. Mijn zoontje gaat sinds een maandje naar een kdv en op de dag 3 is hij heel hard gebeten door een ander jongetje van zijn groep. Toen ik dit aan het einde van de dag hoorde, kookte mijn bloed. Maar ik realiseerde mij heel snel dat dit nutteloos was. Ik heb wel meteen gevraagd wat de leidsters hier aan gedaan hebben/ hoe ze het verder aangepakt hebben. Ik was tevreden met hun antwoord. En verder is er bar weinig aan te doen. 2 jaar is een lastige leeftijd wat dat betreft. Sommige kindjes knijpen en bijten op deze leeftijd heel veel, anderen weer helemaal niet.
Het is niet dat ik boos ben op dat kindje hoor, maar het is echt mijn gevoel. Drang om hem voor alles en nog wat te beschermen.... En ik zie dat gezichtje van hem nog, zo zielig, hij was zich van geen kwaad bewust (dat andere kindje ook niet hoor) en keek me echt aan van: wat is dit nou? Van de week belde het kdv om kwart voor 6 nog op dat hij gebeten was door een ander kindje. Dat was ze vergeten te zeggen bij de overdracht, ze had niets gezien en hij had ook niet gehuild. Daar mochten ze niet zeggen wie het geweest was, maar ik heb al wel zo'n vermoeden aangezien ik dat kindje al eens iemand heb zien bijten toen ik hem weg bracht. Ik weet het niet zeker, maar in gedachten denk ik echt als ik dat kindje zie van grrrr.... Maar goed, Roan zal heus ook wel eens een kindje pijn doen, want hij is wat dat betreft ook niet heilig. Het viel mij alleen op dat ik nogal koel reageerde tegen die moeder, kon geen woord uitbrengen, omdat ik dat koppie van mijn zoon zag, die ik zo snel mogelijk wilde troosten. Dit topic bedoelde ik meer om te weten te komen hoe jullie zouden reageren.
Denk dat die drang heel normaal is hoor.. Ik heb hier 1 x ervaring gehad dat ze gebeten is door een kindje op het kdv. Hier hoorde ik wel wie het gedaan had, een helft van een tweeling. Maar ik hoorde dus ook, dat onze dochter het mannetje bijna van zich af 'geslagen' had, voor zover ze kon en dat hij z'n broertje een stuk erger te pakken had gehad. Bij onze dochter viel het -zagen wij- op zich wel mee. Wel een afdrukje wat later wat blauwig werd, maar ze had er gelijk geen last meer van of wondjes ofzo. In tegenstelling dus tot bij z'n broertje. Maar doordat ze dus best voor zichzelf op kwam (waar ik wel van stond te kijken) was ik vooral érg trots op haar. Het kindje wat het gedaan heeft, ken ik als dondersteen -maar wel een leuke... dus misschien scheelt dat allemaal een beetje in mijn gevoel en gedachten naar dat kindje toe? Overigens had onze dochter ook eens een bijtwond, die ze óók niet gezien hadden, alleen ineens brullen... die was wat heftiger... Maar achteraf gezien, heeft ze het zéér waarschijnlijk zélf gedaan . Thuis zagen we haar later ook iets soortgelijks doen. Waarschijnlijk is ze gaan brullen toen ze ineens 'doorbeet' ... Maarja, 'gelukkig' dan bij zichzelf, dan bij andere kindjes denk ik dan maar...
Denk dat je me volledig verkeerd begrijpt. Ik ga niemand staan uitkafferen hoor. Ik vertel dat kindje dat hij/zij dat niet moet doen omdat dat pijn doet en niet lief is. Waarom zou ik de moeder gaan uitkafferen? Die kan daar toch niks aan doen? Het zijn peuters...In een leerproces, het hoort erbij. Blijkt maar weer dat we stilletjes aan steeds asocialer worden, als is het alleen maar omdat we verwachten dat een ander iets aso's gaat doen. Vreemde ogen dwingen, dat is echt zo. Zoonlief wou laatst het terras aflopen tijdens het eten met opa en oma en mij...Een bekende van me die hij niet ken zei hem dat hij dat niet moest doen omdat het heel gevaarlijk was en hij kwam meteen bij mij terug.
sorry even offtopic maar moet het even kwijt , over 'vreemde ogen' : Laatst wou m'n dochter niet mee uit de speelgoed winkel en ging lekker dramatisch op de grond liggen, ik had géén zin om haar op te gaan tillen en was dus al even bezig... Kwam er een mannetje van een jaar of 3 , misschien net 4 ? bij haar staan en zei met boze stem tegen haar: Staan! Jij moet mee! dus m'n dochter keek hem zo eens stil aan (ik moedigde het mannetje stilletjes aan haha). En toen hij nog eens streng en met lage stem zei : Lopen! Jij moet met jouw mama mee! Toen stond m'n dochter snel op en liep snel naar buiten waar oma stond te wachten. Ondertussen keek ze nog eens héél verbaasd achterom.... -maar ze was flink onder de indruk haha