Mijn man zit ook echt niet stil! Helemaal nu ik verschrikkelijk misselijk ben de hele dag, vindt hij het echt niet erg om even een was op te hangen, een stofzuiger door het huis te halen of de afwas te doen.. (Ondanks dat ik een groot deel van de week thuis zit) En als ik gewoon werk of naar school ga, doen we het gewoon samen, niet meer dan logisch volgens ons...
Voor die klagende vrouwen heb ik toch een vraag. Niet beschuldigend bedoeld, maar echt uit belangstelling: Hoe is het dan zover gekomen dat hij niks doet? Wij zijn gaan samenwonen en werkten toen allebei fulltime. Huishoudelijke dingen deden we samen of om de beurt. (Bijv. om de beurt koken. Boodschappen samen. Poetsen samen etc.) Op een gegeven moment merkten we wel dat het bij sommige dingen niet handig is om het samen te doen. En dat ik bijvoorbeeld absoluut niet kan koken. ('t Was echt 1 dag lekker eten, 1 dag mislukte maaltijd.) en als ik boodschappen doe, zijn we altijd meer geld kwijt en moet ik halverwege de week nog een keer om nog wat dingen te halen die ik vergeten ben. Dus inmiddels zijn de taken wat anders verdeeld. Hij kookt (vrijwel) elke dag en doet de boodschappen. Ik ben nu meestal degene die poets, stofzuigt, dweilt en sanitair doet. Ik werk iets minder uren buitenshuis, dus doe wat meer binnenshuis. Maar wat ik dus niet snap, of niet goed voor me kan zien: Je bent verliefd. Je gaat samenwonen. En dan blijkt dat je partner geen reet doet in het huishouden. Dan laat je dat toch niet gebeuren? Ja gaat dan toch gelijk afspraken maken hoe je het gaat verdelen? Zodra je een paar jaar verder bent, is het moeilijk om een patroon te doorbreken.
Sja mijne doet weinig in het huishouden, we werken allebei fulltime maar ik zeik hem iig niet af tegenover anderen. Ik kaart het vaak genoeg bij hemzelf aan en dan gaat het weer even een paar weken goed en daarna lijkt hij het weer te vergeten haha. C'est la vie! Ik hou toch wel van hem haha of hij nou wel even veel mee helpt in het huishouden of niet. Enige wat ik vaker aan hem vraag nu is of hij de hond wil uitlaten omdat ik veel last heb van bandenpijn en het nog een jonge ADHD hond is.
Ik ben ook zo'n klagende moeder haha, dus ik zal onze situatie even schetsen: Mijn vriend woonde al op zichzelf toen wij elkaar leerden kennen. Hij had 1 huisgenoot (was wel zijn eigen huis). 2 kerels die dus geen ene moer uitvoerden. Badkamer, moet ie schoongemaakt worden? Het douchewater spoelt dat vuil wel weg joh! De was deden ze ook zelf. Alles was grijs, want wit en zwart werd natuurlijk niet gesorteerd. De stofzuiger was al een half jaar stuk. Afwas werd gedaan als er geen schoon bord meer in de kast stond. En dan komt het ergste: hij vond/vind dat allemaal prima. Ja en dan ben je verliefd.. Nu 9 jaar later, waarvan 3 samenwonend, doet ie wel het een en ander als ik het m vraag. Waar ik over klaag is dat ik graag zou willen dat ie begreep dat ik wel van een opgeruimd huis hou. En dat als ik een dagje met de kids weg ben geweest en ik kom thuis, dat ik het echt niet grappig vind als de woonkamer eruit ziet alsof er een bom ontploft is. Het probleem bij ons is dus dat hij het allemaal niet nodig vind. En ik wel.
Ik doe het meeste in het huishouden, mijn man werkt dan ook fulltime en ik parttime. Toch is hij 1,5 dag thuis voor de kleine (omdat ik dan werk). 1 dag echt vrij en dan dweilt hij meestal. Die halve dag moet hij thuiswerken. Ik vind het niet erg om het meeste te doen, ten eerste weet ik dat het dan goed gebeurd en als ik wil dat hij wat doet, dan vraag ik het gewoon. Want hij wil alles wel voor me doen, hij ziet het alleen niet (dat is echt mannen eigen, kunnen ze niets aan doen). Hij kookt wel meer, want dat kan ik niet zo goed en hij wel. De zorg voor ons mannetje is eerlijk verdeeld. Maar ik bekijk het dan wel zo, ik doe niets qua klussen in en om het huis!!! Dat doet hij, ik heb 2 linker handen en hij is mega handig (heeft de badkamer helemaal zelf verbouwd en is supermooi geworden). Dus laten we ieders maar doen waar we goed in zijn, is iedereen tevreden