bij colin was ik vrij zeker maar dat was logisch aangezien ik premature ween had vanaf 30 weken, heb hem toch weten vastte houden tot 38 + 1 en toen kwam hij zelf anders zou ik 2 dagen later ingeleid worden. Bij deze zelfde verhaal door mijn pijn zal ik in iedergeval niet te ver over de 38 weken door moeten lopen als het natuurlijk mag , dat ligt aan mijn hernia dus een keizersnede kan ook nog en dat is in ieder geval rond de 38 weken omdat colin ook rond die termijn "klaar "was.Ds nog zo'n 20 weken pijn te gaan.. Iris. jij gaat eerder bevallen inderdaad, lijkt mij breemd dat ze jouw met de (bijna) zwangerschapsvergiftigig laten lopen tot 40 +.
Ik had het gevoel ook. Het speelde ook mee dat ik veel bloedverlies had tijdens de zwangerschap. De gyn zei dat ik waarschijnlijk gewoon de 40 weken zou halen. Nou ik had mooi gelijk Met 36 weken wilde m'n zoontje er toch echt uit.
Ik vind zo'n voorgevoel echt niets zeggen. Een vriendin van mij dacht precies hetzelfde en die is inmiddels bijna 40 weken zwanger en de kleine zit er dus nog steeds in
Mijn schoonzus wist ook zeker dat ze te vroeg zou bevallen. Sorry, maar ik heb haar echt een beetje uitgelachen. Maar hoe dan ook, het zou te vroeg komen. Uiteindelijk ging ze natuurlijk gewoon overtijd. Ik geloof dus niet zo in dat gevoel. Is het niet eerder stiekeme hoop?
Je gaat toch niet hopen dat je kindje te vroeg geboren wordt?? Ik neem aan dat iedereen hoopt dat haar kindje gewoon gezond op tijd geboren wordt.
Te vroeg, tsja het is maar net wat je onder "te vroeg" verstaat? Om heel eerlijk te zijn mag ze van mij met 37 weken geboren worden. (dan mag je ook gewoon bevallen..) Maargoed puur en alleen omdat ik het fysiek soms bijna niet meer trek van de pijn. Maar voor de 37 weken hoop ik vanzelfsprekend absoluut niet natuurlijk!!
Ik had dat voorgevoel heel sterk. Ben ook met 35 weken en 5 dagen alles klaar gaan maken, omdat ik helemaal de kriebels kreeg en de volgende dag was ineens mijn vruchtwater gebroken en is mijn zoontje geboren. Hij heeft uiteindelijk 2 weken op de couveuse-afdeling doorgebracht en dat is echt zo niet leuk!!
Idd, wat Iris ook al zegt: wat is te vroeg? Mijn schoonzus ging er vanuit dat hij tussen de 37/38 weken zou komen. Natuurlijk is het beter dat je kindje nog even blijft zitten tot +/- 39 a 40 weken, maar volgens mij zijn de meeste vrouwen hun zwangerschap bij 38 weken echt wel zat. Ik heb hier juist niet het gevoel dat hij vroeg gaat komen, maar van mij mag het nu echt wel beginnen hoor.
Ik had het voorgevoel ook al vanaf de posi test. En mijn dochter is 12 weken en 5 dagen te vroeg geboren. Groetjes
Ja maar vanaf 37 weken is idd niet te vroeg. In je openingspost heb je het over dat denkt rond de 35/36 weken. Dat je hoopt dat hij voor de 40 weken komt, snap ik wel. Dat had ik ook.
Mijn voorgevoel zegt me al een tijd dat ze rond die tijd zichzelf zal aankondigen.. Ik was 2 weken geleden daardoor ook al heel onrustig wat betreft het noodkoffertje, ik moest en zou de tas helemaal klaar hebben. Voel me daardoor wel wat rustiger moet ik zeggen.. Maargoed ik hoop natuurlijk niet dat ze zo vroeg geboren word, dat is gewoon te vroeg. Dan is ze nog zo klein.. Ik hoop daarom ook dat ze rond de 37 weken nog ff wil blijven zitten. Dat bedoelde ik.. Snap je me nog, hihi
Oei dat is wel heel erg vroeg inderdaad.. Mag ik vragen wat daar de oorzaak van was? Of ben ik te nieuwschierig. Lijkt me rot zeg, om je lieve kleine schat achter te moeten laten. Al weet je natuurlijk wel dat ze in goede handen is.. Maar toch. Liefss!! xxx
Ja ik snap je wel hoor Dat van dat koffertje herken ik wel. Ik moest en zou dat ding klaarhebben voor het weekend. Mijn man vond me maar raar geloof ik. Tot zondagochtend, volgens de verloskundige waren het voorweeen maar ze kwam toch even kijken. Ondetussen heb ik nog meer in m'n koffertje gestopt want ik wist zeker dat ik zou gaan bevallen en omdat het nog te vroeg was had ik meer kleding nodig voor in het ziekenhuis had ik bedacht. Van de verloskundige hoefde ik de spullen nog niet mee te nemen, het was maar voor de zekerheid dat ik weer naar het ziekenhuis moest. Ik heb het heel eigenwijs toch meegenomen (man: het hoeft niet, ik: dan til ik het toch zelf! ) En ik ging inderdaad bevallen. Ik ben ervan overtuigd dat je zelf echt wel kan voelen waar je lichaam mee bezig is.
Ik heb ook altijd gezegt dat ons mannetje eerder zou komen vraag me niet waarom ik dat dacht maar het klopte wel met 39.1 weken zwangerschap is ons lief mannetje geboren
ik heb altijd gezegd dat Ties pas met 42 weken zou komen, maar op de uitgerekende datum beviel ik. dus zou me er niet op vastpinnen als ik jou was, mocht je tot 42 weken gaan lopen dan maak je het zo zwaar voor jezelf, omdat je er niet op bent ingesteld.
In mijn omgeving heb ik dit erg vaak gehoord, maar kwam nooit uit. Daarentegen heb ik het er op 14 juni nog met mijn vriend over gehad dat ik erg bang was dat de gyn me langer zou laten wachten dan 37 weken (tweeling) en ik beviel toch echt de dag erna met 32w+0dgn... Denk dat die voorgevoelens meestal helemaal niets zeggen. Ze laten meer zien dat je je kindje graag wilt zien en/of waar je juist bang voor bent.
Ik had een voorgevoel, daarom wilde ik ook persé de babykamer vroeg klaar hebben. Dat is gelukt en ook de geboortekaartjes waren al besteld met 25 weken. Dat was maar goed ook, want met 26,1 weken zijn ze geboren... (Nu is de kans dat dat gebeurt bij een tweelingzwangerschap ook groter, dus ik weet eigenlijk niet of mijn verhaal wel zo relevant is... )
ik had zeer sterk het gevoel dat ik de 37 wk niet ging halen. voelde me gewoon anders en gaf dit ook aan bij de verloskundige. die zij dat veel vrouwen dit hadden en het bijna altijd gewoon netjes uitlopen tot 40wk of zelfs er overheen. toch voelde het allemaal niet goed en was ook erg bang dat het mis zou gaan. uiteindelijk met 32wk verloor ik zo nu en dan veel vocht van onder en dacht zal wel afscheiding zijn want ja was pas net 32wk. heb zo een heel week doorgelopen tot ik opeens op het werk een hele plas verloor en toen bedacht ik me toch dat het wat anders kon zijn. nog op me gemakje naar huis gereden met de auto (nando lag bij de laatste controle nog dwars maar niet aangedacht) en eenmaal thuis zeg ik etgen mijn vriend dat ik veel vochtverlies had. hij zo bel maar even voor de zekerheid maar had daar eigenlijk helemaal geen zin in want had het gevoel dat ik niet serieus genomen werd. toch maar gebelt en bij controle toch even naar het ziekenhuis. mijn water was dus wel gebroken en mocht meteen blijven. ctg gaf al lichte weeen aan maar had enkel wat menstruatiepijn. meteen weeremmers gehad en longrijpers en uiteindelijk met totale bedrust ingeleidt met 37wk. mijn voorgevoel was dus gewoon juist. bij mijn 1e zwangerschap had ik dit trouwens helemaal niet en ze is geboren met ruim 38 weken, zonder hulp en ook begonnen met gebroken vliezen. had mijn tas al lang klaar staan en ook de babykamer was al helemaal af met 32 wk en dat was wel fijn omdat ik met totale bedrust ook niks mocht doen. toen ik dus moets blijven in het ziekenhuis kon mijn vriend thuis gewoon de ziekenhuistas halen