Julie heeft altijd al moeite gehad om alleen in slaap te vallen. Ze kan het gewoon niet alleen. Als we haar wakker in haar wiegje en nu ledikantje leggen, gaat ze verschrikkelijk huilen en houdt dat uren achtereen vol, wordt helemaal hysterisch. Wij waren en zijn niet van het laten huilen, ook al heb ik het wel eens geprobeerd. Maar het komt er nu op neer dat ze alleen maar tegen ons aan in slaap kan vallen. Als ze slaapt, leggen we haar in haar eigen bedje. Meestal wordt ze 's avonds/'s nachts nog enkele keren half wakker en zoekt dan weer heel erg die geborgenheid. Als ik haar dan laat liggen, gaat het jengelen over in echt huilen en huilt ze zichzelf wakker. Dus pakken we haar maar op en houden haar tegen ons aan tot ze weer slaapt. Nu is ze bijna 14 maanden en ik begin er nu wel tegenaan te lopen dat deze manier wel erg vermoeiend voor ons is... We zijn soms lang bezig haar in slaap te krijgen waardoor een van ons boven is. Iemand een tip? Ik word er zo moe van Ik heb het gevoel dat we al zoveel geprobeerd hebben! Naast het bedje zitten werkt ook niet, hoofdje aaien ook niet. Ze is alleen stil als ze opgepakt wordt.
Miffy, hier hetzelfde 'probleem' en mijn zoontje is bijna 2... Ik heb dus geen tips! Ik denk alleen dat als je de cyclus wil verbreken je toch zal moeten laten huilen.. Maar dan eerst zittend naast bed (misschien dat van jullie) tot ze slaapt & dan steeds wat verder? Andere optie is accepteren dat het zo is.. Dat heb ik gedaan... Haha! Ik zie het nu als een rustpuntje! Ik lig nu naast hem op internet mrt mijn tel. tot hij slaapt & dan ga ik weg...
Hier hetzelfde probleem, alleen kan ik nu (19 maanden) wel naast zijn bedje zitten en hoef ik hem niet perse meer vast te houden. Dit uitbreiden en verder weg zitten, of boven rond blijven lopen lukt hier voor geen meter. Ik ben bang dat je alleen maar tips zult krijgen in de vorm van "laten huilen" want iets anders is er volgens mij niet (anders had ik het wel gevonden ). Laten huilen (is hier vreselijk overstuur krijsen) zal ik nooit doen, dus ik heb me er ook bij neergelegd dat het zo blijft totdat ik hem wat meer kan uitleggen.
Hier nog een klein meisje wat heel veel geborgenheid nodig heeft. Ze kan nu pas sinds een tijdje zelf in slaap vallen. Eerst lukte het overdag en nu lukt het steeds vaker 's avonds ook. Ik wil haar niet laten huilen en het is nu helemaal vanzelf gegaan. Ik heb eerst naast haar bed gezeten overdag tot ze in slaap viel. 's avonds viel ze op schoot in slaap(dan lukte het in bed niet, ik probeerde het eerst wel), en dan werd ze nog regelmatig wakker in de avond en kon ze alleen op schoot weer in slaap vallen. Eerst alleen aan de borst en later gewoon op schoot. Ook 's nachts had ze mij nodig en sliep ze iedere nacht bij ons in bed. Totdat ik er toch wel genoeg van begon te krijgen. Toen heb ik het campingbedje naast ons bed gezet en ging ze daarin als ze 's nachts wakker werd.Ze vond het alleen de eerste keer niet zo leuk, maar ze bleef wel rustig omdat ik naast haar lag. Dat heb ik ongeveer 3 weken gedaan. En wonder boven wonder slaapt ze door en kan ze ineens ook 's avonds zelf in slaap vallen. Nog niet iedere avond, maar het gaat echt al een heel stuk beter. Dus ik heb niet echt tips voor je maar ik wil je wel succes wensen.
Ik ben ook tegen laten huilen maar denk dat je misschien er wel naar toe kunt werken om haar in slaap te krijgen als je naast haar bedje gaat zitten. Maar het is heel vermoeiend, hier een dame die weinig slaap nodig heeft en elke avond tot 21-22u rondhobbelt, zo kom je ook niet echt meer aan iets toe voor jezelf of zo... En ik denk ook maar: er komt HEUS een tijd dat ze rond 19.30 in bed ligt.... maar wanneer?! 8)
Moet ze echt bij jullie op schoot, of kan ze ook in slaap vallen als je bijv. naast haar gaat liggen op jullie bed? (en haar dan overlegt als ze slaapt) Ik prpbeer even mee te denken namelijk. Misschien dat ze op een manier moet leren om in slaap te vallen zonder directe fysieke contact. Dus je gaat naast haar liggen, eerste paar avonden met je armen om haar heen. Als dat goed gaat, proberen om naast haar te liggen zonder haar aan te raken, en daarna om ietje verder weg te liggen. Dat ze zo op een hele rustige en langzame manier leert om in slaap te vallen zonder die fysieke contact. Als dit uiteindelijk misschien werkt kun je ernaar toe werken dat zij in haar bed in slaap valt als jij naast het bedje zit. Heel veel succes!
Ik vind het al heel fijn om te lezen dat Juul niet de enige is! Soms krijg ik echt het gevoel dat het heel raar en zeldzaam is dat ze niet zelf in slaap kan vallen, of dat wij iets verkeerd doen of haar te veel verwennen. De herkenning van jullie doet me al goed Ze hoeft niet echt bij ons op schoot om in slaap te vallen. 's Avonds krijgt ze voor het slapengaan nog een flesje. Dat geven we bij ons op de kamer, op de bedrand in het schemerdonker (op haar kamertje staat en past geen stoel). Dan leggen we haar op ons bed, gaan er zelf naast liggen. De ene keer kruipt ze helemaal in me, zo hard wil ze knuffelen. De andere keer knuffelt ze eerst een tijdje, gaat met haar handjes mijn arm en gezicht aaien, om vervolgens van me af te draaien, haar "eigen" plekje op het bed te zoeken en in slaap te vallen. Als ik haar te snel overleg in haar eigen bedje, graait ze met haar armpjes en schrikt ze wakker. Ik moet dus echt wachten tot ze diep slaapt.
Je bent écht niet de enige en je verwent haar écht niet... je geeft toe aan haar behoeftes & dat je dat aanvoelt als moeder zijnde is toch helemaal top? Ik denk dat hierboven wel al goede tips staan.. mijn zoontje kruipt ook echt helemaal in me als hij naar bedje gaat... ach er komt inderdaad vast een tijd dat hij niet meer wil Chantal herkenbaar hoor! Mijn kleine man ligt pas sinds een maand of 2 om 'normale' tijden (20:00 / 21:00) te slapen... dat was een jaar geleden héél anders!
Hier nog eentje. Ilana krijgt ´s avonds nog BV. Soms valt ze aan de borst in slaap, soms is ze al klaar en slaapt ze naast me in. Laten huilen doe ik niet aan, want dat kan echt uren door gaan, lijkt me. Het langste dat ik eenmaal volgehouden heb was 20 minuten. Ik heb het maar geaccepteerd. Als ik haar in bed overleg, wordt ze af en toe wel wakker. Dan zeg ik haar gedag en zeg moet slapen en loop ik toch de kamer uit. Achter de dichte deur spreek ik haar nog even toe dat ze nu moet slapen en dat mama zo weer terug komt. Ik heb haar nu zover dat ze dat accepteert. Kleine stapjes tegelijk proberen.
Hier ook dat probleem gehad. Als ik 'r naar bed breng 's avonds, mag ik niet weg. Papa mocht dat wel, dus mijn man brengt haar sinds een tijd naar bed. Verder hebben wij afgebouwd in de nabijheid die ze nodig had, (ik bij haar slaapje overdag, mijn man 's avonds). Eerst moesten we echt met 'r op bed liggen en dan overleggen in haar eigen bed (en dan idd lang genoeg wachten om te voorkomen dat ze weer wakker zou worden). Dat zijn we gaan veranderen naar in haar eigen bed met ons er naast, (we hebben het ledikantje altijd hoog gehouden, dat kon gelukkig met Thirza, die heeft nooit pogingen gedaan om te gaan klimmen uit bed. Daardoor was het voor ons nog redelijk comfortabel mogelijk om wang-tegen-wang met 'r bij d'r bedje te staan..) Vervolgens was naast haar staan met een hand op d'r hoofdje voldoende, volgende stap was enkel naast haar bedje staan, daarna een eindje verder en zo hebben we dat steeds afgebouwd.
@Ts, nee hoor! Je bent echt niet de enige. En net zoals LovelyDK al zegt... je verwent haar niet hoor, je meisje heeft dit nodig en jij geeft haar wat ze nodig heeft. En zijn nu eenmaal kindjes waar het in slaap vallen en doorslapen niet zo vanzelf sprekend zijn. Bij ons gaat het ook met hele kleine stapjes vooruit, maar het gaat wel vooruit en dat zal bij jullie ook echt gaan gebeuren.
Hier ook een meisje dat aan de borst in slaap valt. Weet niet goed hoe ik dit moet veranderen. Het werkt prima als ik er ben. Maar als ik weg wil gaan en ze wordt wakker 's avonds is het een groot drama. Terwijl mijn vriend een papadag heeft en ze gaat 2 dagen naar het kdv. Dan kan ze wel prima zelf in slaap vallen. Denk dat ik het gewoon afwacht tot ze het gaat snappen.
Jullie zijn lief Rozemarijke, toen Julie's ledikantje nog op de middenstand stond, deden wij ook die cheek-to-cheek manier. Dat werkte best goed, ze accepteerde het ook. Ik baalde dus enorm toen we het voor Juul te gevaarlijk vonden worden om het bedje zo te laten staan en het dus op de laagste stand moest. Als Juul wakker wordt, gaat ze gelijk staan en zich optrekken aan de bedrand. Nu kunnen we dus niet meer wangetje-wangetje doen in haar bedje . Ik heb ook geprobeerd naast haar ledikantje op de grond te gaan zitten zodat ze weet dat ik er ben. Dat maakt haar niks uit, ze wil echt alleen maar dat lichaamscontact... We zijn nu aan het proberen haar we naast ons (op ons bed), maar minder TEGEN ons aan in slaap te laten vallen. Dat lijkt ze wel te accepteren. Het lijkt wel of zij zelf graag de "controle" wil of ze wel of niet tegen ons aankruipt. Als ze weet dat zij mag beslissen, kan ze ook een meter van ons vandaan in slaap vallen.
Julie kan het ook niet op het KDV of op mijn vriend z'n papadag. Ik denk ook dat we maar moeten afwachten tot we haar dingen uit kunnen leggen... het zelf kunnen gaan slapen kun je denk ik toch niet forceren, dat werkt hier in ieder geval alleen maar averechts.