oooh ik ben rustig hoor idd als je zo iets tikt tussen een groep borderliners kun je wat verwachten. en moet eerlijk zeggen het is hier nog rustig... de oudere forummers (vl novemer2007 mamas) weten hoe ik ben, niet alleen op het forum maar ook "live". deel lief en leed met hun. maar ook hun weten dat ik fel reageer, impulsief ben enz enz..
Je zienswijze maakt niet uit, maar je doet het voorkomen alsof het zo is, en dat je er overheen kan groeien. Dan is het handiger om er dingen over te vragen dan gelijk feiten te stellen. En schat, je reageert in een topic met borderliners. Mensen met stemmingswisselingen, mensen met zwart-wit gedachten.mensen die er alles aan doen om ermee om te gaan omdat het heel veel energie vergt. Je hoeft maar iets verkeerds te zeggen of te formuleren (en het niet zo te bedoelen) en dan heb je het gedaan ja. Was ook niet bepaald handig van je maargoed, kan gebeuren he. Laten we nou maar weer normaal verder gaan dames.
Hoe kun je nou stellen dat je 'niet gelooft in die ziektebeelden'? Geloof je ook niet in kanker, aids, diabetes etc? Dat is toch geen kwestie van er wel of niet in geloven? Het is al moeilijk genoeg om een dergelijke stoornis te hebben en tja als er dan iemand voorbij komt die zegt dat je gewoon meer je best moet doen en dat je er wel vanaf kunt komen dan, dan snap ik t best dat die meiden fel reageren hoor. Zij strijden waarschijnlijk al jarenlang tegen deze aandoening en dan is t niet lekker als t zo gebagatelliseerd wordt.
goh wat een gezellig topic weer hier! Ik heb alles gelezen en vindt het een beetje overdreven hoe er wordt gereageerd op Mora. Ze bedoelt het immers goed. Ik heb zelf ook last van stemmingswisselingen. Ooit bij psych gelopen en ik had symptomen van bordeline. Ik ben het wel met mora eens dat je gewoon het beste hulp kunt gaan zoeken ipv kop in zand steken. suc6 voor iedereen
Ik steek zeker mijn kop niet in het zand hoor! Ik geef in mijn eerste post al aan, dat ik vind dat ik moet gaan. Ga ook zeker de HA bellen. Ik geef alleen aan dat ik het eng vind en vraag naar ervaringen van andere leden die aan BPS lijden.
heeft iemand dit misschien nog gelezen...en kan iemand mij helpen? of op welke site kan ik misschien wat info krijgen.... liefs kim...
Ik herken het wel, maar dat is denk ik meer mijn wispelteurigheid... Ik heb eigenlijk geen flauw idee of dit ook bij BPS hoort Ik raak alleen niet in paniek zoals jij dat hebt. Ik bedenk me gewoon
Alleen maar goed van je dat je op welke manier dan ook hulp zoekt. Ik weet maar al te goed wat dit inhoud en het kan vreselijk zijn. Ik had weleens van die extreme huilbuien dan zag ik het niet meer zitten allemaal en een uur erna nadat ik alles er uit had gehuild zag ik juist alles weer zitten en heel positief pfff. En zwart/wit is ook herkenbaar. Hoe gaat je man ermee om? De partners (althans de mijne) heeft wel wat te stellen gehad met me
en daar gaat het dus om....ze vraagt naar ervaringen, niet naar meningen !! ik heb de stap naar de huisarts gemaakt op mijn 19e en kreeg eerst te horen overspannen te zijn. na 5 jaar tobben en een hoop elende eindelijk bij de ggz terecht gekomen. meerdere onderzoeken/gesprekken en tests gehad. en toen na weer ruim een jaar werd de diagnose gesteld. en dan denk je "ik weet wat ik heb, we gaan er iets aan doen". BOEM .....WACHTLIJST !!!! als je dan geluk hebt ben je na een half jaar aan de beurt en dan begint het.... ik ga elke week naar mijn gesprekken, volg therapieen, slik medicatie. en nu ben ik 32 en kan eindelijk zeggen dat ik rustig ben sinds een paar jaar. neemt niet weg dat er maar iets kleins hoeft te gebeuren of het gaat weer een paar dagen mis.
Nee niet echt, dit is meer van gedachten veranderen. Ik heb hey bijvoorbeeld, dan denk ik om half 5 in de middag. Ik wil bruin haar. EN om 6 uur heb ik bruin haar. Een week later denk ik om 12 uur, ik wil weer blond haar, en om 1 uur heb ik blond haar, etc etc. Zo ben ik heel vrolijk, en vervolgens laat ik een papiertje vallen, en ben ik kwaad, heel kwaad en vroeger sloeg ik mn hand dan naar de klote tegen de muur. Dit heb ik niet meer. Als ik nu kwaad ben ben ik apatisch, in mezelf gekeerd. En dan neem ik mn medicijnen in en dan gaat het weer prima. Borderline is heel zwartwit denken, doet iemand iets perongeluk fout, dan doet ie het bij mij expres. Vertelt iemand mij iets wat ik niet geloof,dan liegt diegene, klaar. Ik heb in een best erge depressie gezeten, door mn vorige werk. Ik had een burnout (ja op mn 24e) ik was kapot, ik wilde niet meer, elke dag zag ik op tegen mn werk, collegas haatte ik (al was dat logisch, die bitches) en ik ben toen midden in de winkel tegen mn baas uitgevallen(had ie wel verdient btw ) Nu heb ik ontzettend leuk werk en superlieve collegas, echt schatjes, evenals mn baas, en gaat et langzaam weer beter. Ik sport nu bijna elke dag, en dan vooral hardlopen, hoe langer en harder hoe beter, zo verleg ik mn mentale grenzen.
Nou... laat ik het zo stellen: het knalt hier af en toe goed.... Nu moet ik wel zeggen dat hij ook de makkelijkste niet is (ADHD) en dat gaat niet altijd even lekker samen.
ehm pardon??? ik noteerde dat stukje uit wikepeda alleen ter ondersteuning van de mensen met bps...maar prima hoor ik zal niks meer verduidelijken....
en jij bent 1 van de mensen die maanden hebben meegemaakt hoe ik het als bordie heb. helaas met niet superleuke ervaringen tussen ons.... maar gelukkig weer opgelost !!
Mijn zusje heeft borderline en het is geen pretje, zij is heel impulsief, heeft veel stemmingswisselingen en is enorm zwart/wit. Nu moet ik zeggen dat er wel verschil zit in de "ernst" van borderline, er zijn mensen die er heel goed mee kunnen leven (dmv medicatie/therapie/vers-training) en er zijn mensen die er heel veel last van hebben. Het nadeel is dat Borderline een hele nare smaak in de mond heeft in de maatschappij, denk aan automutileren/zelfmoord/woede-uitbarstingen etc en dit haalt de media en eigenlijk horen mensen dus alleen het negatieve want hoewel bps een vervelende ziekte is wil niet zeggen dat alle mensen met bps zo zijn, er zijn nuanceringen.
nee idd was niet voor jou... probeer alleen duidelijk te maken dat elke bordie anders is maar toch veel overeenkomsten heeft. en dat elke bordie niks liever zou willen dan gewoon een normaal gestructureerd leven.