Hoi daar! Mijn naam is Blaadjes (niet in het echt natuurlijk) en ik ben 20 jaar. Ik heb haast vijf jaar een relatie gehad met mijn grote liefde. Dit is ook nog mijn aller beste maatje. We zijn echter wel uit elkaar. Wij hebben nog wel regelmatig gemeenschap met elkaar, voornamelijk omdat ik nog van hem houd..en ik ook zijn meisje ben geweest. We vinden elkaar nog wel erg aantrekkelijk, maar omdat we vanaf jonge leeftijd al samen waren liep de relatie mis. Nu denk ik dus dat ik zwanger ben. Van hem uiteraard, er is geen andere bedpartner geweest. Ik heb een heel slecht geheugen..maar ik denk dat ik nu wel wat langer dan een maand al niet meer ongesteld ben geweest. Vanaf wanneer kan ik een zwangerschapstest laten doen? Ik neem aan dat dit nu ook al kan? Hebben jullie nog do's en dont's wat betreft merk van de test? Goed... ik woon nog bij mijn vader en broertje. Ik heb een fulltime baan en verdien maar 900 euro in de maand. Ik heb geen flauw idee wat ik moet doen en waar ik moet beginnen. Uiteraard wil ik op mijzelf gaan wonen, maar ik sta nog nergens ingeschreven. Dat moet ik dus wel gaan doen. Daarbij... niemand weet het nog. Ik denk er nu best makkelijk over ben ik bang... maar weet dat er ook een hoop stress van gaat komen. Ik wil diep in mijn hart dit kindje houden. Het zal niet gemakkelijk worden maar het is haalbaar. Echter twijfel ik nog, omdat ik mijn ex/beste vriend niet wil opzadelen met een kind waar hij niet op heeft gerekend. Ook hij weet het nog niet. Ik vind de relatie met hem belangrijker dan mijn kindje...en tegelijkertijd vind ik natuurlijk mijn eventuele zwangerschap belangrijker dan mijn ex. Hebben jullie tips, wat voor dan ook, voor mij? Zijn er instanties, regelingen, urgentie voor een huis e.d aan te vragen bijvoorbeeld? Groetjes, Blaadjes
Ik zou eerst maar eens een zwangerschapstest doen om zeker te weten of je inderdaad wel zwanger bent. Daarna zou ik me pas druk gaan maken over de te regelen zaken. Als zwangerschapstest zou ik die van de Kruidvat halen (2 voor 5 euro), lekker goedkoop en goeie testen!
Qua test maakt het volgens mij niet zo heel veel uit welke je pakt, ik had zelf die van etos en de dag erna testte ik met CB met indicator, dan weet je ong. hoe lang je zwanger bent (als je het bent). En je kan nu wel testen hoor. Ikzelf had het daarna wel aan mijn vriend verteld (sorry zit een beetje verkeerd hiero) ondanks dat hij het totaal niet verwachtte, was hij eerst geschrokken en daarna vond ie het hartstikke leuk. Daarna een afspraak bij de HA gemaakt, die vertelde me wat de volgende stappen zijn (VK etc etc) Hij/Zij kan je misschien ook verder helpen met het zoeken naar oplossingen/instanties Urgentie krijg je vaak niet, tenminste ik niet. Ik zou het wel zo snel mogelijk bespreekbaar maken met je ex, want misschien dat hij ook evt. oplossingen heeft.. aangezien je nog een goed contact met hem hebt (tenminste dat maak ik op uit je verhaal) Verder weet ik eigenlijk geen instanties, aangezien ik samen ben en deze week ga samenwonen/verhuizen. Wij huren voorlopig particulier, misschien een optie? Ik denk dat lotgenoten (als ik het zo mag noemen) wel meerdere tips hebben over wat je nu kan doen succes
Bedankt voor de reacties Ik ben al eens eerder zwanger geraakt, dit is los gekomen maar had zelf al goed in de gaten dat het er zat. Vandaar dat ik eigenlijk al wel vermoed dat ik zwanger ben, ik ga zometeen naar de kruitvat en dan haal ik een test. Wat betreft mijn ex..tja we houden nog van elkaar maar de kans dat hij bij mij terug komt is nu klein, ik ben bang dat het nog minimaler wordt na dit nieuws. Zowiezo wilde hij bij het vorige kindje liever een abortus en ik was het er mee eens, maar toen liet het zelf al los. Daar heb ik veel verdriet van gehad. En vooral ook omdat mijn moeder jong zwanger raakte en het heeft gered, ik lieve ouders, een lieve oma, lieve vrienden én een lieve ex heb wil ik het houden. Ik ben bezig met begeleid wonen dit ook door andere omstandigheden en er is een kleine kans dat ik begeleid kan wonen als jonge moeder mocht het echt zo zijn dat ik zwanger ben geraakt. Gek genoeg vind ik het nu een prettig gevoel dat ik zwanger ben. Ik heb vanaf kleins af aan al namen voor een meid en jongen.. ik droom lekker verder zo. Maar voor de test ( die ik nu ga halen zit te treuzelen met mijn koffie) ben ik bang..want dan is het werkelijkheid. Het is een gek gevoel.. ben pas 20. Ik denk ook dat ik dit topic nu open omdat mijn eerdere zwangerschap is mislukt en ik daar ook nog best wat emoties van heb lopen. En nu ondanks ik misschien wel niet zwanger ben..alsnog even het gevoel kan hebben dat het er is. Raar eigenlijk, misschien ook wel wat naief.
Naja eerst maar de bevstiging krijgen dat het zo is. Dan komen er misschien weer andere emoties naar boven. Sterkte en hou ons op de hoogte.
Ik ben zwanger. Ik heb gehoopt en gehoopt toen ik de test ging halen, ik liep constant het gesprek met mijn ex en ouders e.d door in mijn hoofd.... en nu ben ik bang. Heel erg bang. Ik ga zo eerst bellen met begeleid wonen want daar heb ik een telefonische afspraak mee en ik hoop dat zij mij nog kunnen helpen nu ik ook nog eens zwanger blijk te zijn. Op dit soort momenten heb ik behoefte aan mijn moeder. Hoe voelde zij zich toen zij zwanger bleek te zijn? En mijn oma... hoe deed zij dat. Maar ik durf het nog niet te vertellen. Ik wil het liefst eerst alles geregeld hebben zodat niemand zich erge zorgen hoeft te maken. Dit is moeilijk... ik liet me daarnet meeslepen met mijn best nog jonge meiden gevoelens, maar nu is het toch echt. Ik heb overigens nog een test liggen voor over 48 uur, voor de zekerheid. Als ik daarna nog zwanger blijk te zijn ga ik naar de huisarts en ik ga naar de maatschappelijkwerker. Ik denk dat ik dat laatste wel ga waarderen. Nogmaals bedankt voor het reageren.
Hoe lang denk je nu zwanger te zijn? Wanneer was je laatste menstruatie? Vind wel dat je je ex zo snel mogelijk moet inlichten. Daar heeft hij recht op. Dan kun je hem ook vertellen wat jij wilt. Verder is het natuurlijk zaak om de verloskundige te bellen. Dan weet je echt hoe lang je zwanger bent en of alles goed is. Sterkte en ik hoop dat je eruit komt.
Ik heb net mijn moeder gebeld en zij komt zometeen langs. Ik ga even in het diepe springen en haar alles vertellen. Mijn moeder heeft mij vaak teleur gesteld en ik hoop dat zij dit deze keer niet doet. Ik ben erg bang voor dat gesprek. Ook heb ik net mijn ex gebeld maar hij is nog aan het werk. Met hem wil ik het niet via de telefoon bespreken dus ik vraag of hij vanavond of van de week langs kan komen. Ik ga hem niet zeggen dat ik zeker weet dat ik het wil houden.. ik doe die andere test nog een keer over 48 uur, daarna naar de dokter en als ik weet hoelang het er al zit, kan ik een beslissing gaan maken. Voor mijzelf weet ik deze al, maar wellicht dat ik er anders tegenaan ga kijken als ik ook mijn ex en moeder heb gesproken. Trouwens ik kan zowiezo al een maand zwanger zijn. Maar... ik heb de maand ervoor bloedverlies gehad, best hevig. Ik dacht dat het de ongesteldheid was maar daarna stopte het bloeden en was het over. Wellicht dat het zelfs al twee maanden aan de gang is.
Elke week wel. Ik gok zelf op anderhalve maand geleden want daarvoor hebben we het een periode niet gedaan. Maar dat is alsnog een grote gok... dat weet ik nu echt niet met zekerheid. Ik heb net met een andere vriend van mij gepraat en hij heeft waarschijnljik vanaf volgende week een drie kamer woning. Dus als ik echt in nood zit kan ik bij hem terecht, ik ken hem al vanaf de basisschool. Begeleid wonen Rotterdam is in vergadering dus die bel ik vanavond of anders morgen even terug. Capelle spreek ik straks om vier uur.
Wat was de datum van de 1e dag van je laatste bloeding? Is wel handig dat je dat weet zodat je eventueel sneller naar de vk kunt.
Als je niet weet wanneer je voor het laatst ongesteld was, zal de verloskundige waarschijnlijk een echo willen maken. Daar kunnen ze ongeveer op zien hoe ver je bent. Het zegt niet altijd iets, maar werd de test al snel donker of duurde het langer en bleef het streepje nog wat licht?
Hoi blaadje, Jeetje wat een verhaal. Ik weet niet of ik je moet feliciteren of niet. Heb je je moeder al gesproken?? En je vriend? Nou in ieder geval sterkte met het nemen van een besluit.
Echter twijfel ik nog, omdat ik mijn ex/beste vriend niet wil opzadelen met een kind waar hij niet op heeft gerekend. Ook hij weet het nog niet. Ik vind de relatie met hem belangrijker dan mijn kindje...en tegelijkertijd vind ik natuurlijk mijn eventuele zwangerschap belangrijker dan mijn ex. hoe kun je dat nou zeggen????? Ook al vind je je kind tegelijkertijd belangrijker dan hem??? Hij is niet eens je vriend, en als jullie elkaar toch zo lekker kunnen nemen waarom dan niet gewoon een relatie??? En waarom laat je je dan nemen zonder dat je de pil gebruikt of iets? als je hem toch belangrijker vind aan de ene kant? ik snap het niet hoor... ik ben ook geen voorbeeld ofzo... daar niet van maar om dan te zeggen dat ik mijn ex belangrijker vind dan mijn kind omdat seks zo lekker is en ik zielsveel van hem houd.. dat gaat er bij mij niet in... Maar ja in ieder geval gefeliciteerd.. hoop dat je op den duur als je het houd wel meer van je kind gaat houden. Dan alleen van seks met je ex partner. klinkt lullig maar zo komt het op neer.
Vind dat niet lullig klinken hoor, daar zat ik ook echt van op te kijken, van die reactie! Snap het sowieso niet, en waarom geen voorbehoedsmiddelen? Daar lees ik verder niks over in je verhaal, en je "ex-vriend" had ook beter moeten weten lijkt mij, als hij bij je vorige zwangerschap ook al een abortus wou. Nouja, in iedergeval ook maar een felicitatie (?) en als je echt voor je kindje wilt gaan, ga ik er maar van uit dat je toch meer houd van je kindje dan een 'relatie' met je exvriend? Groetjes!
volgens mij denk je dat ik dat gedeelte getypt heb hahaha... ik had het fout gequote ik heb het namelijk tegen Blaadje... dat ik niet snap dat ze kan zeggen dat ze haar ex belangrijker vind dan haar kind... Mijn reactie richting haar begint dus bij " Hoe kun je dat nou zeggen" daarvoor is het haar eigen reactie... Ik zou nooit zeggen dat ik mijn ex belangrijker vind dan mijn kind... die man kan de pot op als het om mijn kind gaat hallo... hou wel van hem maar ik ben niet zo een die seks en "houden van hem" belangrijker vind dan een wonder die in me groeit... wat van mij is en met zoveel liefde en zorg in mijn buikje zit... Dus voor de duidelijkheid.. reactie is niet over mij maar van mij naar naar Blaadje. maar als je het begin verhaal leest dan begrijp het wel... Liefs, Damiana
Ik begreep je wel hoor. Kan me ook inleven als je vriend je laat zitten als je zwanger bent.. Heeft mijn vriend ook gedaan, maar we zijn nu (gelukkig) weer bij elkaar. Maar toen heb ik dus ook echt mijn kindje boven hem verkozen. En niet omdat ik zoveel van hem hield ook maar 1x die keuze overwogen. Maargoed, ik snapte je reactie, en wist dat je dat citeerde, en ik gaf weer antwoord op wat jij zei. haha snap je het nog.
Ze schrijft ook dat ze tegelijkertijd haar zwangerschap belangrijker dan haar ex vind. Waarom is dat niet rood gemarkeerd? Waarom altijd lezen wat het beste uitkomt? Zo wordt er een heel ander verhaal van gemaakt, altijd dat geoordeel hier op het forum..bah! Ze is gewoon hartstikke in de war.
Ooh maar ik bedoel het ook niet verkeerd hoor. Maar ze zei al dat haar vriend bij de vorige zwangerschap een abortus wou, en zij 'dat ook wel goed vond', en nu heeft ze dus een tweestrijd; kindje voor vriend, of vriend voor kindje. Ik vind dat gewoon een rare opmerking, en vind dat ze eerst eens even bij zichzelf na wil gaan wat ze echt wil, voordat ze overhaaste beslissingen neemt! Geen oordeel, een mening, en dit is de allereerste keer dat ik zo'n opmerking plaats.