ik vind dat je bij twijfel MOET melden!!! Het is hun zaak om het uit te zoeken, daar worden ze voor betaald hoor. Maar bij twijfel: MELDEN!!!! (trust me....) Over je vragen: je wordt niet op de hoogte gehouden, tenzij in uitzonderlijke gevallen. Het kind kan zeker ondervraagd worden, afhankelijk van het onderzoek wat ingesteld wordt. Ze beslissen aan de hand van de melding wat ze gaan doen. het kan zijn dat ze je gegevens vragen om verder in het onderzoek contact met je op te nemen. Wees dan duidelijk wat je wel en niet wilt! succes!
Mijn buuf is ook zo tegen dr kind :S echt heel erg, probeerde t ook bij mijn kind...in de ruzie gezeten...! 1. Als zij denken dat het kind gevaar loopt of ouders ondersteuning kunnen gebruiken. 2. Ligt aan de leeftijd van het kind, vanaf 6 jaar wel dacht ik. 3. Dat denk ik wel, het lijkt me voor een kind vrij heftig. 4. Als die persoon toestemming geeft word jij op de hoogte gehouden, ook kan het AMK jou bellen of ze de melding accepteren of niet. 5. Jij moet wel je naam en gegevens geven, en ze willen liever geen geheimen, maar als het jou of je kind's veiligheid op t spel staat kan het anoniem, jij bent wel bekend, maar niet maar de ouder(s).
Respect! Zo'n kind moet geholpen worden (een kind om 22 uur buiten zetten is sowieso al niet in de haak...) en ik vind het echt goed dat je daarvoor uit je 'comfort-zone' stapt. Helemaal mee eens. Er moet zeker goed gekeken worden wat er aan de hand is en ik ben ook echt geen voorstander van kinderen onterecht uit huis plaatsen, maar het gebeurd nog veel te vaak dat mensen niet melden uit loyaliteit/angst/twijfel... Dat kan gruwelijk misgaan (denk aan Savannah).
Hoi hoi, Ik wilde alleen even de situatie vanaf de andere kant benaderen. Kan je je voorstellen dat je zelf ( als liefdevolle moeder ) zoiets overkomt en waar je dan doorheen moet ? Wanneer er ''alleen maar'' een melding bij het AMK staat is dat écht heftig. Je zou bijvoorbeeld ook de huisarts op de hoogte kunnen brengen, misschien bestonden er daar al vermoedens. Ik noem maar even wat. Maar zoals je al schreef je wilt niet heel de situatie op ZP beschrijven dus ik ga ervan uit dat je nog veel meer hebt... Want ik denk niet dat een kind om 22:00 uur op straat zetten genoeg is.... De buurtkinderen hier zijn allemaal zo laat nog buiten. ( sommige culturen is dat heel normaal ) En wie weet hebben ze wel fixe ruzie gehad waarbij het kind onhandelbaar werd of wat dan ook. Kinderen zijn ook niet altijd eerlijk. Goed, nu schiet ik weer in de verdediging maar dat komt puur doordat ik dit van dichtbij heb meegemaakt. De ouders zijn jaren later nogsteeds getraumatiseerd en gingen echt door een hel. Nogmaals, wanneer jij echte vermoedens hebt, melden bij het AMK !!!!!! Ik maak het nu ook ( weer ) mee met mijn buurvrouw, zij heeft een dochter van bijna 2. Ik heb haar moeder haar al een paar keer zien slaan, schelden etc. Vreselijk gewoon. Maar ik ben zelf naar haar toe gegaan en heb geprobeerd erover te praten met haar. We hebben heel veel gepraat. Ze was wanhopig, had het gevoel alles verkeerd te doen en fout aan te pakken. Ze bartstte in huilen uit, want ze had het zo zwaar etc.... We hebben afspraken gemaakt. Zo heeft ze nu bijvoorbeeld ''het strafhoekje'' waar ze nu heel blij mee is. Zo hebben we samen geprobeerd nog meer te veranderen. Zo wilde haar dochtertje bijvoorbeeld niet slapen in haar eigen bed. Samen hebben we dat aangepakt, huilend zat de moeder naast mij op de bank, maar uiteindelijk werkte het. Nu zij wel weer op tijd in haar eigen bedje slaapt heeft de moeder ook meer tijd voor zichzelf, komt weer tot rust. Zo hebben we nog meer van dat soort dingen veranderd. En nu ? Ze is in een paar weken veranderd van een verwaarloosde en boze moeder tot een vrolijke stabiele moeder. Soms wil iets kleins al helpen, het gevoel dat je haar wilt helpen. Ik vermoed dat dat bij jou niet het geval zal zijn ? Jammer, maar dan is het inderdaad niet anders. Ik ben erg benieuwd hoe dit verder zal gaan. Succes ermee !!
Nou ik heb ook een valse melding gehad, maar toch staat dit los van hier. Ik bedoel, hoe onhandelbaar ook, je mag een kind, uberhaupt ook geen volwassenen!, met kanker gaan uitschelden, zoiezo is schelden op een kind fysieke mishandeling! Ik vind dit echt tever gaan om het zo te laten. Ondanks dat ik en mijn oudste getraumatiseerd zijn geweest door dat AMK gedoe (ligt ook aan jou als ouder, wat vertel je je kind en wat krijgt je kind mee, in mijn geval was het mijn schuld dat mijn dochter er last van kreeg ), vind ik wel dat je dit soort dingen moet melden. Je vergeeft het jezelf nooit, als een kind een flinke gooi tegen de muur krijgt en plots blijft liggen....
Je bent een top buurvrouw, dat meen ik echt! In veel gevallen kan dit ook. Maar er zijn ook buren die je gelijk een rotschop geven of wat dan ook als je hierover gaat praten, want dan bemoei je je met hun. Niemand is een perfecte moeder, die moet nog geboren worden maar zal nooit komen haha Maar als je continu in een scheldpartij zit, schreeuwen, slaan etc dan kan ik me voorstellen dat iemand gaat melden. Overigens schreeuwen mijn kids ook continu, maar daar reageer ik niet op. Mn buren zullen soms wel denken hihi, gelukkig heb ik dat aangekaart, dat t soms wel eens een herrie kan zijn.
Ik ben blij dat ik niet uit huis ben geplaatst omdat ik een paar keer het huis uit ben gejaagd of uitgescholden door paps of mams zeg.. pfff.. Ik heb ook wel eens te harde billekoeken gehad om het netjes te houden. Iets wat vrij traumatisch was, maar nog had ik echt nooit uit huis geplaatst willen zijn geweest ofzo hoor. Dat kan ik echt met 100% overtuiging zeggen.
Dat is logisch Chai, kinderen zijn altijd loyaal naar hun ouders toe. Ik heb een stoel voor mn hoofd gehad, mijn vader kneep mijn keel dicht, politie heeft voor de deur gestaan toen ik weer eens klappen kreeg. Maar echt niet dat ik weg wou hoor...nu denk ik, nu ik zelf kinderen heb in die leeftijd, denk ik... lekkere ouder ben je als je zo met je kind om gaat...maargoed, mijn pa is zelf ook mishandeld geweest dusja die wist niet beter. Ondanks dat, heb ik dus geen zin om dit bij mijn kindjes allemaal te moeten doen zeg
Ik ben toch geen kind meer? ik voel het nogsteeds zo. Mijn keel is overgins niet dichtgeknepen ofzo... maar het ging soms wel tever. Toch waren het ook hele lieve ouders en nog, misschien niet perfect maar ach.. Als volwassen vrouw kan ik nogmaals zeggen; ik had nooit uit huis geplaatst willen worden. En als je mishandelt bent geweest wildat niet zeggen dat je daar zelf ook fan van bent en dat gedrag na gaat apen bij je eigen kinderen, dat is blijk van zwakheid, ook ik doe daar niet aan. Je hebt gelijk, zoiets doe je niet maarja, de acties die mensen nemen kunnen soms wel gevolgen hebben die niet persee nodig waren geweest.
Trouwens, het AMK haalt je niet gelijk uit huis hoor, ligt aan je situatie. Als je gewoon mee werkt is er zoiezo al niets aan de hand, tenzij uit hun onderzoek die ze voeren uitkomt dat er idd mishandeling plaats vind, van halen ze de RVDK erbij en een aangifte bij de politie. Maar in de meeste gevallen proberen ze liever overal de ouder(s) bij te betrekken. helaas is t wel zo, na een melding, dat je 18 jaar met een streepje naast je naam staat, het jongste kind word aangehouden (tot het 18 is).
Je bent geen kind meer, maar wel het kind van je ouders, daar hou je van, wat er ook gebeurd, meestal dan. Ik ga ook gewoon nog met mn moeder om, ondanks dat ze me altijd uitschold (verst. beperkt). Ik heb er een klap van gehad, onzeker, slecht zelfbeeld. Het is iets wat ik zeker niet wil meegeven, maar ik wil mijn kinderen er wel voor beschermen
Dankje ! Ben er achteraf ook heel blij, maar denk ook dat het uitzonderlijk is. En nogmaals, ben het ook helemaal met jullie eens. Zou alleen liever meer gegronde redenen zien. ( maar die zijn er misschien wel !! )
Ik snap helemaal wat je bedoelt. Ik heb ook geen superband met me moeder en vader. Maar toch hou ik wel heel veel van ze. Toch moet ik zeggen dat me warme bedje altijd thuis is geweest of het nou me ouders zijn ofniet. Ze hebben zoveel meer goed gedaan dan slecht. Misschien isdat bij jou wel anders gelopen.
Ik heb zelf van zeer dichtbij meegemaakt wat een melding bij het AMK met een gezin kan doen. Geloof me, ik was er kapot van toen ze bij mij thuis voor de deur stonden omdat ze mijn moeder willen spreken. Gelukkig was dit een valse melding, maar ook dit laat een knauw achter. Met de vader en zijn vrouw valt niet te praten, geloof me dat is al geprobeert. Heb het amk gebeld om advies, ga het eea verder op papier zetten en ga dan melden. Wil concrete dingen kunnen melden en geen halve verhalen waar zij niets aan hebben.
Ja, je kan beter dingen met praten oplossen dan gelijk een drastische maatregel, absoluut. Ik moet zeggen dat, als ik kijk naar mijn omgeving, dat het best veel mensen zijn die het absoluut niet tolereren als je ze er op aanspreekt. Heb t wel eens gedaan, maar dan krijg je ook een bende over je heen...ik bemoei me het liefst zo min mogelijk met anderen. Ik ben gelukkig niet iemand die (snel) zou melden ofzo, dat ik een andere visie heb, wil niet zeggen dat ik een tik infeite als mishandeling zie oid(al is t wel zo volgens de wet). Ieder zn eigen manier, maar er zijn met sommige dingen wel grenzen. Gebeurd het 1x dat je iets laat vallen mbt schelden, denk dat vele dat wel eens hebben Iedereen maakt fouten, als je je er maar bewust van bent wat je "fout" (rot woord!) doet en wat je evt wilt veranderen/bereid bent te veranderen, denk dat dat alvast stap 1 is.
Idd ik zal ook niet zeggen dat het altijd slecht was thuis hihi Mijn ouders konden mij niet goed aan, dat was het grootste probleem denk ik. Ik heb hard gevochten, en dingen bereikt, zoals ik nu ben. Ik ben gelukkig met mn kindjes, en dat is wat telt, ja toch!?
Maargoed, ik had niet verwacht dat ik zoveel pb's zou krijgen! Ik doe mijn best om ze zsm te beantwoorden! En Celeste, ik weet wat ik doe. Nogmaals, dit is de enige optie wat ik nog kan doen, je weet de helft nog niet eens van wat er speelt.
Nou meid, hartstikke goed dan dat je je ervoor inzet !! Jij maakt het mee, dus jouw gevoel zal juist zijn !