mensen die het zelf niet ervaren of ervaren hebben. medici heb ik allemaal aan mijn kant staan. sommige denken hoe misselijker hoe beter.
Hi, hoe gaat het met de zwangere meiden?? Blijven de medicijnen een beetje werken? Blijf voor jullie duimen hoor! Liefs Rosa
Hoi allemaal, Hier gaat het niet zo goed. Constant weer zo misselijk als de vorige keer. Gelukkig nog niet gespuugd, maar vanochtend al wel staan kokhalzen... Ik heb het dus op het werk alweer moeten vertellen omdat ik me zo lamlendig voel en dat met 5 weken zwangerschap Maar gelukkig is de baas superblij voor me en als het echt niet meer gaat, moest ik het direct zeggen en dan gaan we direct maatregelen nemen d.m.v. minder werken en/of naar huis gaan en extra rust enz. pakken. Dus hij is gelukkig wel heel begripvol. Heb wel emesafene maar helpt gewoon alweer niet... grrrrrrrr. Waarom is elke vrouw nou geen normale zwangerschap gegund! (sorry, even frustratie uiten)
Ohh, wat balen voor je meis!! Probeer nu goed je rust te pakken en goed op je zelf te letten! En als de emesafene niet werkt zou ik om iets anders vragen. Wat fijn trouwens dat je zo'n lieve werkgever hebt! Super hoor! Enneh... frustraties uiten, daar zijn we voor hier
Ik heb het ook, en heb er 5 dagen door in het ziekenhuis gelegen. Door uitdroging. Aan het infuus Was heel naar, maar voel me nu wel een stuk beter! Ben vandaag weer wat misselijk maar het is te doen, en gelukkig geef ik niet over! Op naar de 12 weken, hoop dat het dan over is!
Lieve hugbear, echt zo klote dat je je weer zo ziek voelt. Kan me je frustraties ook zo goed voorstellen. Voel mezelf de laatste dagen ook best rot. Hele dag misselijk en aantal keer per dag braken. Kan nog wel goed eten enzo dus dat scheelt, maar ik heb ook last van die frustraties, en voel me ook erg down. Wilde dat ik iets voor je kon doen maar het enige wat ik kan doen is je vertellen dat ik het snap..... Knuffel, DeeLighT
Heb vandaag weer twee keer goed overgegeven. Maar het gaat nu gelukkig weer beter! Het verschilt echt zo per uur hoe ik me voel. Het ene uur lig ik doodmoe op de bank en het volgende uur sta ik met de stofzuiger de hele woonkamer te stofzuigen en mee te dansen op de radio Haha
Hoi Deelight en alle andere dames, Jammer dat je je ook minder voelt. Ikzelf heb vandaag al weer 2 keer gespuugd en bijna de hele dag op bed gelegen. Wow wat voel ik me schuldig tegenover mijn kleine jongen en dat is nog het ergste. Buiten het feit dat ik echt giga misselijk ben de hele tijd. Echt erg de gedachten die soms weer door je hoofd spoken, waarom wou ik dit ook alweer? enz. enz. en dan voel ik me daar weer schuldig over. Welke medicijnen zou ik evt. kunnen vragen en moet dat gewoon bij de huisarts? Voor iedereen die het nodig heeft een dikke knuffel van mij Groetjes hugbear
Hugbear wat vervelend! Ik gebruik Emesafene. Het haalt de misselijkheid niet helemaal weg maar de scherpe kantjes zijn er bij mij wel vanaf..
@Hugbear, heb je al emesafene gekregen? Als dat niets doet zou ik primperan vragen als de ha dat niet wil geven dan meteen een verwijzing vragen naar de gyn. De richtlijn van de NHG (huisartsengenootschap) is ook om bij ernstige zwangerschapsmisselijkheid door te verwijzen (maar dat vergeten ze soms dus). Snap wel dat je je schuldig voelt en dat er nare gedachten door je heen gaan. Maar probeer je niet schuldig te voelen! Het is gewoon lood en lood zwaar en dan komen dat soort dingen soms opzetten. Ook met je andere kindje, probeer er zo veel mogelijk voor hem te zijn op een manier die voor jou kan. Voorlezen, samen tv kijken etc... In elk geval een dikke knuffel voor jou, Bloemm en Deelight!!! Jullie kunnen het echt en vergeet niet dat elke dag er een gewonnen is! Wou zo dat ik meer kon doen dan alleen maar een beetje mailen !!!
hey meiden kwam ook weer even kijken. ik lees wel vaker mee maar nu toch ff een reactie! hugbear wat naar zeg, ik herken het precies, ik voel me ook zo lamlendig en ik denk ook maar dat ik mijn zoontje 'verwaarloos' hoe oud is die van jou? wat naar he. Je weet wel dat je er niks aan kan doen maar toch voel je je rot. hm rosao dat wist ik niet dat ze je dan in principe doorverwijzen naar de gyn. Moet ik ook maar eens vragen dan.
Dit staat er: Als het braken zodanig ernstig is dat 'er geen drinken of eten in blijft', er dehydratie dreigt en er ketonen in de urine verschijnen, spreekt men van hyperemesis gravidarum en is verwijzing geïndiceerd. En dit is de link: Zwangerschap en kraamperiode Ik heb net ook het voorbeeldprotocol van helpHER op de steunpunt HG site gezet: Help HER - » For Health Professionals | Suggested Protocol Daar staat ook wel veel in over hoe zorgverleners HG zouden moeten behandelen. Heel veel sterkte!!!
Hugbear: ik voel ook die schuldgevoelens naar mijn dochter toe en naar dit nieuwe kindje. Ik ben dan zo depri dat ik erge dingen ga denken zoals dat het beter was geweest als er maar 1 kindje bij ons was enzo.... terwijl we super graag dit kindje willen!! Ik denk ook dat de hormonen dit wel doen. Dan wil ik gewoon niks, liggen op bed en niet eens mezelf aankleden oid.... wil ik niet eten ondanks dat ik weet dat ik me dan beter voel.... ik gun mezelf dan niks..... en kan alleen maar huilen.... het zijn echt ook gevoelens vanuit de eerste zwangerschap die bij me omhoog komen want lichamelijk is het nog niet eens zo erg dit keer. Er komen ook herinneringen naar boven van dingen die ik totaal niet meer wist.... Rosao: dankje.... Snieke, jij hebt al eens eerder gepost toch? Maar dat is nu weg door de crash.... hoe gaat het met je dan? Bloemmm; raar he dat wisselende, ik verbaas me daar ook nog steeds over. Hier wisselt het ook zo erg.
@ Rosao: ik heb inderdaad al emesafene, maar helpt helaas niets. @ Snieke: ja dat heb ik dus ook heel erg. en het doet me heel veel pijn als ik anderen met mijn zoontje bezig zie en ik kan het gewoon niet. Onze zoon is 16 maand. @ Deelight: Die gevoelens heb ik dus ook. En dan komt mijn vriend door de bocht met grapjes als ach nog maar 8 maand even doorzetten.... Ja en dingen die ik helemaal vergeten was, van hoe ellendig ik me de vorige keer voelde, pffff... Maar we weten wel dat mijn vriend binnenkort een afspraak gaat maken voor het knippen van zijn zaakje Vandaag eigenlijk zo'n beetje de hele dag op bed gelegen, af en toe er uit als mijn zoon ook uit bed was. Maar toch is slapen het fijnste en doe ik ook zoveel mogelijk. Ik ga in ieder geval me morgen wel weer ziek melden op het werk, want ik zie het helemaal niet zitten om te werken. Mijn moeder komt ook vanaf morgen helpen op de maandag als ik met de kleine thuis zou zijn en hopelijk krijgt mijn vriend de komende donderdagen vrij. Zou een hoop schelen. Sterkte allemaal. knuffel hugbear
Hugbear, wat naar dat je vriend zo reageert... snapt hij het niet of reageert hij zo uit onmacht? Hoe was je echo eigenlijk? Wij hebben ook al afgesproken dat mijn man zich laat "helpen". Maar dan wel pas als dit kleintje gezond en wel ter wereld is gebracht. Fijn dat je moeder wil komen helpen en dat je vriend de donderdagen wil nemen. Zou een hoop schelen. Vind het echt naar dat je je zo moet voelen. Hier gaat het sinds het weekend een stuk beter. En dan voel ik me psychisch ook meteen stukken beter, zo raar is dat. Kan ik haast de wereld weer aan. 't Zijn bij mij ook echt buien, want ik heb geen HG dit keer....
He allemaal, Hier nog een eentje met HG. Ik ben nu bijna 11 weken zwanger en heb inmiddels twee keer in het ziekenhuis gelegen omdat ik niet eens een slokje water binnen kon houden. Gister en eergister twee hele zware dagen gehad en vandaag gaat het opeens best goed. Dan hoop ik meteen dat dat komt omdat het hormoon afneemt en er een einde komt aan deze ellende maar ja, maar niet te blij zijn nog want het kan zo maar weer de kop opsteken. Gelukkig kreeg ik van mijn huisarts en in het ziekenhuis alle begrip. Maar inderdaad, thuis moet je het weer zelf doen. Momenteel doe ik niks, ben te slap en te moe om ook maar te gaan douchen. Een ommetje af en toe probeer ik wel maar daarna ben ik kapot en voel me beroerd. Je kunt helemaal niks, mijn man moet alles doen in huis, schoonmaken, boodschappen doen, koken etc. Tijdens de ergste dagen gaan er gedachten door je hoofd van: was ik maar niet zwanger..etc. En vervolgens voel je je heel erg schuldig want je bent dolblij dat je zo'n wondertje mag vasthouden straks! Erg verwarrend allemaal. Echt een aanslag op je lijf en je hoofd. Zijn er ook vrouwen bij wie het na 12 weken wel weg was? Heb even wat behoefte aan positieve verhalen haha.
By the way. Ik heb emesafene gehad, hielp niks. Momenteel heb ik primperan maar dat doet ook niets eigenlijk. Slik ook een maagbeschermer maar blijf overgeven dus ik ben bang dat niks helpt. Een tante van mijn man is voetreflex therapeut en die heeftme laatst behandeld. De punten op je voeten die staan voor de maag en de hormoonhuishouding waren erg pijnlijk. Na die behandeling heb ik de volgende ochtend geen last gehad van misselijkheid. Daarna uiteraard wel weer. Vanavond komt ze weer, baat het niet, dan schaad het niet denk ik dan. En je krijgt in ieder geval een ontspannende voetmassage...misschien een kleine tip voor vrouwen die alles al geprobeerd hebben...
Hallo allemaal, hier ben ik weer, ik moest me notabene opnieuw registreren en mijn naam (bloeme) was nog gewoon beschikbaar, nou ja zeg Voor de nieuwe: welkom! Ik ben 18 weken zwanger en nog last van HG. Vorige zwangerschap 9 maanden ziek geweest dus ik verwacht ook niet dat het zomaar over is, en als het wel zo is dan is dat natuurlijk heel mooi meegenomen. Het lukt me wel steeds beter om van deze zwangerschap te genieten (op mijn eigen manier ) En het te nemen zoals het komt en niet te proberen dat te veranderen want dat lukt me niet Mijn dagen zijn wisselend, redelijke dagen, slechte dagen en hele slechte dagen. Sinds ik naast Emesafene ook Primperan heb ben ik wel in staat om wat kleine dingetjes in huis te doen. Van week 5 tot week 17 was ik tot niet veel meer in staat als in bed liggen; thuis of in het ziekenhuis. Ik heb van Emesafene en Primperan de zetpillen want pillen slikken lukt niet en ik heb Antagel tegen de vreselijke maagpijnen. Hugbear: ik heb me ook zo gevoeld als jou; je afvragend waar je aan begonnen bent. En of dit nou wel is wat je wil. Ik heb liggen denken aan een abortus, gewoon het idee om eraf te zijn, niet van het kindje maar van dat zwaar ellendige gevoel. Had het gevoel dat het kindje gifstoffen door mijn lichaam jaagde. Uiteindelijk bleek ik toen al vet uitgedroogd te zijn. Toen het eenmaal een herkenbaar mensje werd op de echo was dat gevoel van 'wil ik dit wel' wel weg. Ik voelde me daarvoor ook ziek en niet zwanger. En mijn dochter; tja daar voel ik me ook heel rot over. Echt ik wou dat ik kon doen voor haar wat ze nodig heeft, maar ik kan het niet. Dat is zo rot, ik begrijp dat echt. Maar het enige dat je kan doen is loslaten en erop vertrouwen dat er anderen zijn (oma, papa) die je kleintje de aandacht geven die ze nodig heeft. Ik probeer wel dingen te verzinnen om haar dicht bij me te hebben. Maar zeker zonder de Primperan kon ik soms haar 'geurtje' niet eens verdragen, zo zielig. Het is gewoon een rotziekte die HG, wat voor je hele gezin een fijne tijd zou moeten zijn waarop je je op het nieuwe kindje verheugd wordt zo zwaar met HG. Maar meid kom lekker je hart luchten hier. Er zijn weinig mensen die het echt begrijpen wat je meemaakt, maar hier zitten er in ieder geval een heleboel! Deelight: hoe gaat het met je meid? begrijp ik nou dat het toch steeds wat zwaarder word voor je, maar dat het nu wel weer redelijk gaat? Lastig he dat onvoorspelbare, mja gewoon genieten van de momenten waarop het goed gaat, iets doen, maar niet te veel. Knuffel!