Vandaag ben ik ingestort op mijn werk. Ik werk al 5 jaar bij een TBS kliniek wat voordat mijn zoon geboren werd geen problemen heeft opgeleverd. Maar sinds mijn zoon er is heb ik ontzettend veel moeite met de patiënten. Toch heb ik dat altijd maar een beetje weggeduwd en ben gewoon doorgegaan. Ik zit ook vooral op kantoor en werk niet MET de patienten., Wel notuleer ik al een aantal jaar de vergadering van de patientenraad. Vandaag zat ik klaar om te gaan, maar ik durfde niet meer en kreeg een paniekaanval en een enorme huilbui. Mijn leidinggevende was erg geirriteerd en had zoiets van "als je in een TBS kliniek werkt, dan moet je hier maar tegen kunnen". Ik vind ook dat ze gelijk heeft! Dus ik was hardstikke boos op mezelf. Ik had mezelf totaal niet in de hand en ben naar huis gegaan want ik zat gewoon 2 uur achter elkaar te huilen en kon niet meer stoppen. Ik heb daar een vast contract en aangezien we met een huis bezig zijn an ik het me echt niet veroorloven om mijn baan te verliezen. Ik heb maandag een afspraak bij de dokter, want ik merk dat ik de laatste tijd vaker last heb van bepaalde angsten. Maar ik schaam me rot voor mijn collega's, voor mijn man. Ik voel me zo betrapt en vind het vervelend dat het er op zo'n vervelende manieruit is gekomen. Wie heeft er ervaring met dit soort gevoelens en kan mij uitleggen wat er in godsnaam aan de hand is! Ik kan me namelijk alleen nog maar slecht voelen op het moment en ik wil er gewoon zijn voor mijn man en mijn kind.
Kan me voorstellen dat je van jezelf geschrokken bent! Het is je gewoon te veel geworden. Hoe reageerden je collega's? En zijn er misschien andere dingen op het moment waar je ook stress van hebt?
Je weet natuurlijk dat wanneer je in een TBS kliniek werkt, het heftig is.. Maar ook dan vind ik dat je leidinggevende niet zo 'lullig' hoeft te reageren.. Ik heb zelf met agressieve clienten gewerkt, en de ene dag kon ik dat beter dan de andere. Het is niet niks wat er allemaal gebeurd, wat je hoort.. Neem het jezelf niet kwalijk! Het is al heel goed van jezelf dat je in ziet dat dit niet 'normaal' is voor je en dat je naar de huisarts gaat.. Heel veel succes meid!
Ik denk dat het weinig zin heeft jezelf zo de grond in te duwen! kom op je hebt last van menselijke emoties. tis denk vrij normaal dat je anders in het leven staat als je zelf eenmaal kinderen hebt. Het kan gewoon allemaal te veel zijn geworden. Kan zelfs zijn dat het niks met je werk te maken heeft maar het daar in uit. jammer dat je leidinggevende zo respectloos moet handelen. Gewoon ziek melden en afwachten wat de dokter zegt is mijn advies. En heel veel sterkte.
@Danip, mijn collega's reageerden begripvol. Ze zijn zelf ook allemaal moeder en herkende het gevoel wel. Alleen zij kunnen er beter mee omgaan. Ik kon daar ook gewoon goed mee omgaan, had er zelfs helemaal geen problemen mee. Maar sinds een paar maanden voel ik me paniekerig voordat ik erheen moet en heb ik echt slapeloze nachten. Er zijn wel wat andere dingen waar ik me druk om maak op dit moment. @Neeltje, bedankt voor je lieve woorden.
@Cherie, bedankt voor je reactie. Mijn leidinggevende was totaal niet begripvol en dat maakte het ook alleen maar erger. Ik dacht, nu kan ik straks mijn baan op mijn buik schrijven, terwijl ik net in onderhandeling ben voor een ander huis en er verder heel graag werk. Toch was ze echt niet in staat om zich in te leven.
Gezien de dingen die je beschrijft lijkt het me inderdaad belangrijk om eens met een huisarts oid te praten. Dit had je ook kunnen gebeuren als je bij de kruidvat ( ik zeg maar even iets) zou werken. Paniekaanvallen gaan vaak gepaard met een burn-out.. Hopenlijk is dit niet het geval in jou situatie. Stertke!
Zou het niet kunnen dat het niet alleen je werk is, maar dat alle stress nu een hoogtepunt had bereikt? Dat alles er nu toevallig op je werk uit komt (kan me voorstellen dat je daar erg van baalt, ook al is het gewoon een menselijke reactie) Denk dat je dit het beste met je huisarts kunt bespreken. Hey en dat je collega's hier beter mee om kunnen gaan hoeft toch niet zo te zijn. Zij kunnen over een paar maanden hetzelfde wel beleven. Als jou een paar maanden terug was gevraagd of je zou instorten op je werk had je vast ook nee gezegd, maar er wel begrip voor gehad bij een ander. Jezelf niet naar beneden halen hoor. Hier kun je niks aan doen, en zegt ook niet dat jij zwak bent ofzo. Je hebt waarschijnlijk gewoon wat te veel aan je hoofd gehad. Vaak kom je dan in een soort spiraal (zoals met je angst) en op een gegeven moment komt dat er dan uit. Bij de een anders dan bij de ander. Maar bij bijna iedereen gebeurt er wel eens zoiets.
Luna1, wees alsjeblieft niet boos op jezelf joh! Dat je leidinggevende zo reageert is al erg genoeg! Wel heel goed en dapper dat je zo snel naar een dokter gaat, ik denk dat die je echt verder kan helpen. Een vertrouwenspersoon is erg belangrijk. Het is niet niks wat je dagelijks meemaakt en wat je nu doormaakt is daarom ook niet vreemd. Dat sommigen daar wel goed mee om (lijken te) gaan is soms frustrerend, maar vergis je niet. Zij nemen hoogstwaarschijnlijk ook veel dingen mee naar huis en zitten daar ook erg mee. Ik vind het heel knap dat je je angsten onder ogen ziet en dat je er ook wat mee doet. Wees dus trots op jezelf! Dit is heel menselijk hoor!!!!!!!!
och Luna , wat ongelooflijk sneu dat je zo voelt!!! ik snap dan ook echt niet die reactie hoor van je leidinggevende... moet zeggen dat ik het ook niet echt een tactische reactie vind meis! Enne , je hebt nu weekend neem ik aan?? praat er eens rustig over met je partner! en laat het eens bezinken... probeer wat te ontspannen en ik vind het hartstikke goed van je dat je naar de huisarts gaat volgende week!!!! Miss een ideetje om je gevoelens op te schrijven??? zodat je het wat meer kunt loslaten?? Sterkte hoor en pas goed op jezelf!!! jij bent nu het belangrijkste! het werk blijft wel!!!!!!
Ik kan alleen maar zeggen: neem jezelf serieus!! Dit is een heel duidelijk signaal dat er iets aan de hand is en als je daar steeds overheen stapt wordt het alleen maar steeds erger. Dit is echt niets om je voor te schamen!! Het is ook niet stom van jezelf of wat dan ook. Juist je leidinggevende had dit serieus moeten nemen en iets of iemand in moeten schakelen. Denk dat Danib gelijk heeft, dat alle stress tot een hoogtepunt is gekomen en voor een paniekreactie heeft gezorgd. Ik zou ook zeker langs de ha gaan. En ik zou me ook ziekmelden zodat je even tot rust kunt komen. Heel veel sterkte in elk geval...
Och meid toch, het enige wat ik kan zeggen is "luister naar je lijf" dit gebeurt niet zomaar en je had dit overal van kunnen krijgen. Praat over de dingen die je bezig houden en wees jezelf!!! Praat, praat, praat en luister naar je eigen hoofd en lijf!! en dan komt het vast helemaal weer goed!!
oh meid, ga niet boos worden op jezelf, dat kan iedereen overkomen! sterker nog, ik zit ook tegen een burn-out aan en ik heb niet eens een baan! laat staan zoiets heftigs als wat jij dagelijks mee maakt. ga idd langs de HA, en zorg dat je kan praten over de dingen waar je mee zit. dikke knuffel en veel sterkte meid!
wat sneu voor jou Luna! ach weet je, nu je moeder bent is alles anders! je slaapt minder, hebt minder rust, kunt nog last hebben van hormonen etc je bent nu ziek thuis, maar daarmee verlies je je baan niet, dat mag helemaal niet. Als je ziek bent moet er gekeken worden naar wat je nog WEL kan en je leidinggevende kan je vervangend werk aanbieden of jou ziek thuis laten zijn. ik vind helemaal niet dat je overal maar tegen moet kunnen, hoe lang je het werk ook al doet, iedere situatie is anders. en helemaal als je zelf moeder bent zul je tegen bepaalde situaties anders aankijken dan toen je nog geen moeder was. Sterkte!!
och meis toch... wat vervelend zeg, en dan ook nog een baas die zo reageert.. slecht hoor! maar net als wat anderen zeggen, luister wel naar je lijf! en laat het niet te ver komen meid!
Wat een onprofessionele reactie van je leidinggevende! Ga niet aan jezelf twijfelen, waarschijnlijk is het alles bij elkaar waardoor je zo in de stress zit dat dat zich uit in paniekaanvallen. Goed dat je naar de huisarts gaat, en sterkte!
Ach lieverd toch! Zit met tranen in mn ogen je bericht te lezen en schrik er enorm van. Meisje, denk alsjeblieft aan jezelf! Schaam je niet voor de reacties van wie dan ook en al helemaal niet voor Guus. Dat is de grootste lieverd die je je maar kan wensen. Praat met hem, vertel hem wat je voelt. Meld je even ziek op je werk, ga naar de h.a en zoek iemand om me te praten. Meid, ik denk niet dat het probleem werkelijk op je werk ligt(nou ja wel mede oorzaak). Maar je moet erachter komen wat de trigger was voor deze uitbarsting.... En geloof me, dat ik precies weet hoe je je voelt, dit heb ik je onlangs nog verteld..... Dus als je vragen hebt, als je gewoon wil praten what ever...weet me te vinden he En heb schijt aan je leidinggevende, hij kan je niks maken als je je ziek meld. En het is echt belangrijk dat je dit doet! Neem rust, voor jezelf, voor Juulz en voor je man. Dikke knuffel van mij
Ik werk zelf ook in een TBS kliniek, alleen dan wel met de patiënten en sta er iedere dag midden tussen in. Ik heb geleerd met dit werk: je kan het of je kan het niet. Het is zwaar, het is soms heel heftig. Maar als jij het altijd hebt gekund, geloof ik niet dat dat zomaar verandert. Ik denk dus eerlijk gezegd dat er meer aan de hand is! En met een vaste aanstelling hoef je voor je baan niet bang te zijn; iedereen kan ziek worden! Sterkte meis!!
Hoi allemaal, heb eens even een paar uur op bed gelegen. Ontzettend bedankt voor de reacties, daar kan ik zeker wat mee. Ik ga maandag inderdaad langs mijn huisarts, ben benieuwd wat die ervan zegt. Ik barst nu van de hoofdpijn en het is inderdaad zo dat alle stress van de afgelopen tijd eruit komt. Zit alweer te huilen en voel me erg onbegrepen door mijn familie en ook door mijn leidinggevende. Gelukkig zijn er ook mensen die het wel in perspectief kunnen zien en inderdaad ook inzien dat ik niet gek aan het worden ben, maar gewoon even in een dip zit. Liefs Luna
heel veel sterkte meid! pas goed op jezelf... wat rot dat je je ook onbegrepen voelt door je familie.....! hartstikke goed dat je maandag langs je huisarts gaat! vind ik echt knap van je hoor!!! Nogmaals veel succes en pas goed op jezelf!!!