Dat kan ik morgen wel een gaan proberen. Misschien eerst een paar stukjes met alleen boter. Ik heb ook nog pasta in huis, mag hij dat ook al?
Nee meid, geen wanhoop of schreeuw om hulp. Een depressie, iets waar je geen controle over hebt! Het is naar, ik vind het ook, gelukkig sta ik tegenwoordig veel positiever in het leven en weet ik dat ik niet snel weer in zo'n situatie kom!
Ik was vroeger ook wel zo hoor! Dacht dat het wegstoppen van problemen of dingen die ik had meegemaakt daardoor klaar waren en ik er niet meer aan zou hoeven te denken. Maar niets is minder waar. Die week dat ik zo enorm diep in de put zat kwamen al die dingen weer boven. Heb wel eens het verteld over die abortus op mijn 17de (als jullie het niet meer weten wil ik best de korte versie vertellen). Dat heeft toen zo'n enorme impact gehad. Maar ik moest verder met school en mijn leven. Had leuke klasgenoten en die hebben er deels ook voor gezorgd dat ik er weer bovenop kwam! Maar ik heb het nooit een plekje kunnen geven! Dit is ook 1 van de dingen die ik een plekje moet geven, en dat is echt heel moeilijk (ik ben altijd al een kinderliefhebber geweest)
Dat lijkt mij ook moeilijk! Zeker nu je een kindje hebt en weet wat voor geluk dat is! Maar meid, je klinkt heel sterk en je komt er echt wel bovenop. En soms is het goed om te weten wat je hebt meegemaakt, dat brengt je een niveau hoger!
Meeeid, al 3 maanden op de bank? Kan vriendlief niet op de bank slapen! Jij hebt je rust heel hard nodig! Zeker nu met die galstenen! Of heb jij net als ik zo'n ontzettend lekkere loungebank?
Dan moet ik morgen eerst ff langs de winkel; heb alleen nog maar smeerkaas met sambal smaak (is wel erg heftig om gelijk mee te beginnen ) en geen smeerworst.
Oh meid zo herkenbaar. Ik heb het met veel pijn en moeite eruit durven te gooien tegenover manlief (en dat terwijl ik weet dat ik echt alles tegen hem kan zeggen). Maar men, hij schrok er zo van! Hij zag toen zelf ook in dat dit echt niet goed ging! Heb nooit gesnapt waarom mensen van een flat af konden springen, of voor een trein, maar sinds die dag snap ik het heel goed. Die mensen zijn zo ver heen! Die leven waarschijnlijk zelf bijna niet meer! Vandaar dat ik het zo enorm beangstigend vond. En vadaar dat ik ook meteen de volgende dag naar een dokter ben gerend (echt letterlijk he!). Mijn moeder zei die ochten (voordat ik naar de dokter ging) dat ik mezelf een trap onder me hol moest geven, en dat ze vermoedde dat ik niet alles verteld had! NEe duh, ik durfde dat niet. Totdat ik bij de dokter was geweest. Mijn ouders vroegen hoe het was gegaan. Tja eeh heb medicijnen mee gekregen. Oh antidepresiva soms? Nee, kalmeringspillen die ik alleen in uiterste noot mag gebruiken! Waarvoor dat dan? Nouja, toen heb ik het eruit gegooid. Daarvan schrokken ze toch wel!
Vind het moedig van je meid wat je zegt. Maar vergeet niet dat jij voor je relatie wilt vechten! En ik denk dat als hij dat gaat inzien het goed komt! Hopelijk draait hij snel bij en gaat hij inderdaad hulp zoeken!
Zou ik persoonlijk nog niet doen, pasta is ook behoorlijk zoet! Anders eerst alleen boter proberen en misschien een kommetje melk erbij!
Ja klopt, ik ben er ook sterker door geworden! Ik ben pas gaan beseffen wat voor groot geluk een kindje met zich meebrengt toen Dinand werd geboren! Daarvoor heb ik er alleen maar over kunnen dromen. Ik geef toe dat ik het moederschap heel zwaar vind om het te moeten combineren met mijn werk en alle dingen die erbij komen kijken, maar aan de andere kant maakt dat het juist ook wel weer spannend!
Wij gaan tukken hier, hopelijk voor langer dan een uurtje. Stijn is op dit moment helemaal onder zeil, nu maar hopen dat dat zo blijft voor de komende 8 uur Welterusten iig
Om eerlijk te zijn weet ik niet of ik er nog voor wil vechten. Onze hele relatie is een bumpy ride, wij hebben altijd wel wat gehad. In het begin had hij als hij gedronken had dat hij heel boos kon worden. Toen is hij op vakantie geweest en een soort van verliefdheid gekregen naar een meisje toe. Toen ben ik even bij hem weggeweest. Daarna zijn we heel erg lang gelukkig geweest. Maar toen ging hij steeds meer werken en kwam steeds later thuis. En toen kwam het gezeur met die winkel wat enorm veel spanning met zich mee bracht. Laatst hebben we ook weer knallende ruzie gehad en dan nu dit. In mijn hoofd denk ik al aan een leven met de kinderen alleen.
Ik moet zo ook maar gaan slapen, morgen weer werken bij dat stomme werk! Die kinderen zijn echt onhandelbaar en mijn collega's negeren me gewoon. Klagen over dingen die totaal niet relevant zijn! En daarbij is het bestuur echt knudde! Liefst meld ik me ziek en kom ik niet meer!
Gelukkig dat je er nu wel over kan praten. En ja over die abortus heb je het eens gehad volgens mij ook bij de lounge. En is gewoon heftig geloof je helemaal. Dat daarna met Dinand dat is gewoon te veel. En ik merk aan jouw verhalen en ook tijdens de zwangerschap dat het tussen jou en je moeder ook niet helemaal lekker loopt. Ivb met zusje of er is iets wat gespeeld of nog steeds speelt en dat is lastig. Mijn jeugd ga er niet eens over beginnen. Al hoe wel een stukje dan. Want het is gewoon een boek werk. Ben niet lichaamlijk/of sexuweeel misbrukt. En ik weet dat beide ouders veel van mij en me zusje houden. Maar ze hebben zo veel ellende samen gehad dat wij ik en me zusje echt heel veel problemen hebben/gehad met opgroeien en volwassen worden. We moesten volwassen worden terwijl we gewoon nog kind moesten zijn. Zo als zo velen. Mijn pa drinkt graag vroeger werd hij daar altijd agersief van en tot gevolg grote ruzies in huis. Een voorval kan ik nog steeds niet vergeten. Ik was een jaar of negen. De willem ruisshow was op tv. En ze hadden weer eens ruzie. En mijn moeder vluchte via het balkon naar het ander balkon. En nee het was niet een hoog maar vijf hoog. Kan je de schrik van een kind voorstellen. En dit soort dingen zijn vaak gebeurt. Ik zeg vaak tegen mijn ouders als we nu geleefd hadden in deze tijd had de kinderbescherming ons uit huis gehaald. Niet op door de weekse dagen of zo maar in het weekende feesten feestdagen dan was het altijd ellende ellende en nog eens ellende. Maar nu ik ouder word merk ik gelukkig wel dat het vervaagd je gaat het meer een plek geven. O ik ben vaak zo boos op ze geweest zo boos. En toen met Arun ze begrepen er geen bal van waarom ik juist een postnatale kreeg de dochter die altijd zo sterk was die goed voor zich zelf kon zorgen zich niet problemen op de hals haalden juist ik. grr. met 17 ben ik juist het huis uit gaan omdeze ellende te ontvluchten. En het mooie komt nog me ouders zijn gescheiden een jaar dat ik het huis uit ging. Kan je het voorstellen. Me vader ging er met de buurvrouw van door. Soms denk je wel eens trek je de ellende aan je weet dat dat niet zo is. maar toch. En als ik dit dan zo opschrijf dan denk ik valt wel mee. Me moeder heeft nog meer mee gemaakt. grrrrrrrrr. Me lieve lieve moedertje dat is ze nog steeds en soms ja soms dna kan ik ook haar nekje wel omdraaien maar ze is er nog steeds.god zij dank en me zusje we kunnen lezen en schrijven met elkaar maar we kunnen ook vechten als kat en hond maar we zijn er gelukkig nog steeds voor elkaar. En ook ja zij heeft een leven waar je u tegen zegt.
Klinkt ook niet echt prettig meis. Hoop dat je snel ander werk vind wat een ellende ook jij. Meid knuf. En wat je net schreef. Als hij zelf geen hulp wil. Je slaat de spijker op zijn kop. dan wil hij ook geen hulp voor jullie. Hoop wel dat hij op tijd het licht gaat zien. Maar jij komt er wel je bent ook sterker dan je denkt. KNUff.