Hoi allemaal, In november heb ik een afspraak bij de gyn. We hebben een poging gedaan om nog een brusje te krijgen voor Luuk en Thijs* maar dat is niet gelukt helaas. Ik heb de knoop ook doorgehakt om geen pogingen meer te doen. Ik ben 42 jaar, we hebben het na 10 jaar mmm toch mee mogen maken dus het is goed zo. Een spontane zwangerschap is medische gezien, niet mogelijk. Alleen nu komt het volgende probleem weer omhoog. Ik heb het steeds voor me uit geschoven omdat we nog voor een kindje zouden gaan. Nu dat van de baan is, heb ik een afspraak bij de gyn gemaakt. Ik heb PCO en endometriose en mijn darmen en baarmoeder zijn verkleefd. Dit veroorzaakt beiden veel buikpijn en dat niet alleen, ik heb ook heftige menstruaties van 7 dagen of langer. Ik heb al bloedarmoede maar tijdens de menstruaties ga ik steeds bijna tegen de vlakte. Oplossing zou de pil kunnen zijn zei de gyn eerder. Nou, dat helpt dus helemaal niks. Misschien wel tegen de buikpijn omdat de verklevingen niet verergeren maar de bloedingen worden niet minder. Ik wil nu bespreken om eventueel de baarmoeder te laten verwijderen. Ik weet dat ze dit vroeger nogal makkelijk deden. Mijn moeder was 34 toen ze alles weg hebben gehaald. Ze had verklevingen en cystes en hoppa, eruit. Ze hebben 1 eierstok laten zitten geloof ik om te voorkomen dat ze in de overgang zou raken. Maar.......... doen ze dit nog wel tegenwoordig? Ik weet dat ze dit niet zomaar meer doen maar wanneer dan wel? Ik krijg 17 november duidelijkheid maar misschien zijn er hier mensen die meer weten. Bedankt alvast....
Hey meis, Bij mij hebben ze op 25 juni mijn baarmoeder en baarmoedermond verwijderd. Ik ben 29. Bij mij hebben ze hem ook verwijderd ivm endometriose. Ik ben wel na een psychologe moeten gaan ivm mijn leeftijd. Wanneer je nog vragen hebt stel ze gerust. X Vera
Ik weet wel dat ze het niet zómaar doen, omdat het verwijderen van de baarmoeder inclusief eierstokken een spontane overgang op gang brengt en er zijn volgens mij nog meer nadelen. Maar als jij kunt aantonen dat je nu meer last hebt dan je zou hebben zonder baarmoeder, denk ik dat het best een optie is hoor.
Mijn topics hierover: http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/174406-moet-onder-mes-mijn-baarmoeder-moet.html http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/213414-nerveus-voor-operatie-2-weken.html http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/224817-even-update-baamoeder-verwijderd.html X Vera
Ooh meid, wat erg zeg. Ik ben 'al' 42 en ook is die kinderwens er nog, het kan gewoon niet meer. Ik moest zelf ook ergens een grens trekken. Had je veel verklevingen? Bij mij hebben ze al een keer los gebrand en daarna 2 liter vocht in de buik laten lopen. Dat was toen net een nieuwe methode. Helaas zijn de verklevingen wel teruggekomen maar dat kon ook gebeuren zeiden ze. Ook heb ik elke maand cystes door de pco. Ik heb dat de afgelopen 2,5 jaar maar op de koop toe genomen omdat we nog een kleine wilden. Maar nu we een knoop door hebben gehakt wil ik echt van die pijn en die hevige bloedingen af. Een vrouw verliest een theekopje bloed per cyclus zegt men dan..... Nou, maak er maar een grote koffiemok van hier . Ik word er ook echt niet goed van, steeds alles in de gaten houden. De nachten zijn een ramp want alles zit steeds onder en ook overdag opletten omdat ik elke ongi doorlek.
Jeetje Vera, ik lees net je eerste berichtje van de update na de verwijdering en zit met verbazing te lezen. Buikslapen kan ik niet door de pijn Seks..... euh, wat is dat? Inderdaad, pijn.... Buikpijn? Heb ik elke dag... Diarree heb ik ook vaak En ga zo maar door. Ik zou ervoor tekenen om dat weg te krijgen of te verbeteren allemaal zeg.....
Ik heb sinds de 2e keizersnede al erg veel pijn tijdens de ongesteldheid. Maar sinds de 3e keizersnede is de pijn echt ondragelijk geworden, en ook verlies ik véél meer bloed dan voorheen. Bij de 3e KS zei de gyn al dat ik behoorlijk veel verklevingen had, maar kan dit ook een oorzaak zijn van de pijnen die ik heb? Ik mag geen kinderen meer krijgen en de knipjes zijn al gezet, maar door deze pijn denk ik steeds vaker aan een baarmoeder verwijdering. Ik kan nog wel op mijn buik slapen (behalve bij ongesteldheid) en heel af en toe doet sex zeer en verlies ik wat bloed daarna. Mijn klachten zijn dus minder heftig dan die van jullie Vera en MamaBij maar denken jullie dat ik hiermee naar de HA moet? Kan ik het zelf aanvragen? Ik wil er vanaf!
Troeltje, je kan altijd een verwijzing vragen bij je huisarts. Pijn kan inderdaad door de verklevingen komen. Omdat mijn darmen verkleefd zitten aan de baarmoeder enzo, heb ik altijd extra veel pijn als ik naar de wc moet en tijdens de ongi. Ik heb zelf de huisarts hier niet over gesproken omdat ik 1 oktober nog bij de fertiliteitsarts was geweest. Ik heb gewoon gebeld net en omdat mijn dossier en verleden daar bekend zijn, maakten ze zo een afspraak. Trouwens, de wachttijden voor de gyn zijn wel belachelijk lang in Tilburg bij het EZ zeg! Omdat ik een bekende gyn wilde (zij heeft de bevalling gedaan) moest ik eigenlijk wachten met een afspraak tot december. Maar omdat er een extra spreekuur was gemaakt, kon ik 'al' 17 november terecht.
De verklevingen bij mij waren ver ingedroogd door de orgametril die ik slikte. Maar mijn baarmoeder op zich was heel erg pijnlijk bij mij. Ik weet dat het bij iedereen anders is hoe ze zich voelen na de operatie, maar ik kan niet anders zeggen dan ik hoop dat ik het eerder gedaan had. Maar zoals ik in mijn voorgaande topic ook al schreef, dan had ik mijn meisje niet gehad, en die zou ik voor geen goud willen missen. X
Ik heb hier een jaar of 8 geleden ook voor bij de gyn gezeten. Omdat wij nog een kinderwens hadden, hebben we andere opties nooit besproken. Ik ben ook blij dat we toen geen actie verder hadden ondernomen anders had ik mijn mannetjes ook niet gekregen.
Tsss, dat is ook wat zeg zo lang wachten!! Ja ik denk dat ik toch wel naar de HA ga. Ze hebben zelf al gezegd dat er echt veel verkleving was en gingen mij al met 2 gyneacologen opereren (dus zonder assistent of in opleiding) omdat ze al verwachtte dat er veel verkleving zou zijn. De pijn voelen gewoon als weeen maar dan nog erger en langer!
Blijkbaar is er nog wat onduidelijkheid. Ikdus en ik hadden een traject met eiceldonatie opgestart. Dit hebben we(moeten) stoppen. We hebben een gesprek gehad bij de gyn en Ikdus had teveel risico op weer een overstimulatie (50+ eitjes) dus de gyn heeft het afgeraden. Het risico was voor Ikdus te groot. Wij hadden vantevoren aangegeven te willen stoppen als het risico te groot zou zijn voor haar dus heb ik daar de knoop doorgehakt. We zijn dus moeten stoppen en we hebben besloten niet meer op zoek te gaan naar een nieuwe donor en weer heel die molen door te gaan.
Klopt, die pijn. Net voordat ik naar toilet moet voor de grote boodschap, krijg ik ook enorme pijnlijke krampen. Ik moet dan ook gewoon puffen net zoals de weeen. De pijn is inderdaad vergelijkbaar.
Lieve meiden, Het klinkt echt heel erg herkenbaar wat jullie doormaken nu. (niet kwa eiceldonatie ed) Maar wel kwa pijn, na het toilet moeten ed. De wachtlijst was hier ook heel erg lang. Ik geloof dat ik in dec op de wachtlijst kwam en pas in juni geopereerd werd. Bij mij zijn er ook door 2 volwaardig gynaecologen geopereerd. Zelfs een half uur voordat ik de ok in ging, moest ik bij een van hen op kantoor komen. Of ik het zeker wist. Ja, ik weet het 200 % zeker!! Ze vond me eigenlijk nog te jong. Het enige dat ik nu nog heb, is nu ruim 3 maanden geleden. Ik ben pas begonnen met sporten, en ik voel duidelijk dat ze in mijn buik hebben gerommeld. (aan m'n buikspieren) Ik heb nu speciale oefeningen gekregen om toch een effectieve workout te hebben, maar minder mijn buikspieren hoef te spannen. Maar volgens mijn coach zou dit binnen nu en 2 maanden helemaal over zijn.
Wat is het risico van overstimulatie? En jeetje wat erg dat je zo'n traject aangaat en het dan toch niet goed gaat. Maar van de andere kant ook onwijs sterk dat je dan zelf kan zeggen "tot hier en niet verder!"
29 is ook erg jong! Ze vonden het bij mij ook heel moeilijk om voor te stellen om mij te steriliseren (ik ben 28) maar vonden het toch nodig omdat het te risicovol zou worden als ik nogmaals zwanger zou raken. Maar goed dat rommelen in de buik herken ik wel, hier met de keizersnedes heb ik ook lang last van mijn buikspieren gehad. Baarmoeder ligt onder de buikspieren natuurlijk. Nou ja ik ben wel overtuigd na het lezen van jullie verhalen dat ik naar de HA ga om een doorverwijzing, maar ik weet wel dat ik minder last heb dan jullie dus ik vraag me af of ze wat kunnen/gaan doen voor me.
Het risico is dat alle 50 eitjes door gaan rijpen. Ze kan daardoor veel vocht in de buik krijgen en het bloed kan verdikken. Een ziekenhuisopname zou dan zeker zijn. De risico's bij doorzetten zouden behoorlijk zijn. Tsja, die knoop moest ik gewoon doorhakken. Ergens moest er een grens worden getrokken. We hebben het hele traject al een keer doorlopen waar onze mannen uit zijn geboren. Maar vanaf '98 zaten we al in de mmm en ergens houdt het op..... Mijn leeftijd speelde daar ook zeker in mee hoor, in de beslissing. Vera, is het herstel je meegevallen? Ik sport ook, aquarobics dus dat is misschien wel te doen een week of 6 na de ingreep? Ik hoop dat de gyn mee wil gaan en ook het advies zal geven om alles eruit te halen. Laten ze trouwens ook wat van de eierstokken achter? Want dan kom je niet meteen in de overgang....
Het herstel is me super meegevallen. Alleen de eerste week was ik moe, maar dat was volgens mij ook van de narcose. Na 2 weken wilde ik alweer gaan werken, maar ik mocht niet van mijn man en mijn baas. Je moet je wel proberen te houden aan het niet zwaar tillen. Dat is me het meeste tegengevallen. Afhankelijk moeten zijn van anderen. Ik ben gewent om alles zelf te doen, en dan mag het in een keer niet meer. Ik heb een paar keer gefoetelt, maar daar heb ik ook de rekening van gehad nadien. Ik had me op het ergste voorbereid, moe pijn ed. Maar niks van dat alles. Na 3 dagen had ik al geen pijnmedicatie meer nodig. Zelfs in het ziekenhuis na de operatie, met katheter en al heb ik al op mijn buik kunnen slapen! Wat een genot was dat. X Vera
O ja, nu moet ik ook erbij zeggen dat de manier van opereren ook meespeelt in het herstel. Bij mij hebben ze hem laparascopisch losgemaakt, en via de vagina eruit gehaald. Ze konden het ook helemaal via de vagina doen, maar ze wilde de verklevingen ook weghalen, en dat ging alleen in combinatie met laparoscopie.