Hoi dames, Ik ben nu 4 jaar samen met mijn vriend. Ben altijd stapelgek op hem geweest, tot nu toe... Ik irriteer me aan ALLES wat hij doet, hij kan in mijn ogen niks goed doen. Ik probeer me steeds in te houden gemeen te doen, maar dit lukt me totaal niet! Hij krijgt zolangzamerhand ook genoeg van mijn gedrag, maar hij is zo trouw. Hij zal mij nooit laten zitten. Het probleem is volgens mij dat hij te goed is en daardoor ben ik iets te verwend geworden Begrijpen jullie wat ik bedoel? We hebben nu dus erg vaak ruzie, wat voor ons beide niet leuk is. We zijn al een paar maanden van plan een huis te kopen, maar sinds een paar weken twijfel ik. Ik stel het me steeds vaker voor hoe het zou zijn hem te verlaten. Ik ben op dit moment gewoon niet gelukkig en ik vraag mij af of ik ooit gelukkig met hem zal worden. Iedereen om mij heen vind hem zo geweldig, mijn moeder is ontzettend gek op hem en mijn vriend op mijn moeder. Wat moet ik doen?! Ik weet het gewoon niet! Ik ben bang dat als ik uiteindlijk de stap neem hem te verlaten ontzettend veel spijt ga krijgen. Iemand in dezelfde situatie gezeten?
In dezelfde situatie heb in niet gezeten, mijn ex heeft mij namelijk altijd heel slecht heeft behandeld (nog steeds eigenlijk) terwijl ik alles voor hem overhad. Maar ik heb me net als jij vaak afgevraagd hoe het zou zijn wanneer ik mijn relatie verbrak, of hoe het zou zijn om met een andere man een relatie te hebben. Uiteindelijk hebben we samen de beslissing genomen om uit elkaar te gaan en ik kan je vertellen dat het behoorlijk pittig is. Sowieso is het moeilijk, maar met een kleintje is het pas echt zwaar! Ik vind niet dat een kind een reden is om bij elkaar te blijven hoor, zeker niet wanneer er veel ruzie is want dat is alleen maar schadelijk voor je kind. Ik vind wel dat wanneer je een kind samen hebt, je echt alles uit de kast moet hebben getrokken voor je er een punt achter zet, dat je net even wat harder moet vechten dan wanneer je geen kindje hebt samen! Als je nu nog twijfelt, zoals je zelf aangeeft, dan zou ik toch nog proberen om je relatie te redden. Praat erover met je partner, ga desnoods in relatietherapie, neem tijd voor elkaar, of neem juist een kleine time-out om erachter te komen of je hem dan mist etc. Bij ons heeft het allemaal niet mogen baten omdat mijn ex er echt niet meer voor wilden gaan, en ja dan werkt het gewoon niet, wat je ook probeert. Maar geef het niet te snel op is mijn advies! Succes en sterkte met welke beslissing je ook neemt!
mee eens !! mijn ex heeft het ook ineens uitgemaakt het enige wat ik hem nu nog ECHT verwijt is dat hij het nooit een kans heeft gegeven, hij heeft er nooit voor geknokt om de relatie te redden enz. Ik had het graag nog een kans gegeven toen. Nu inmiddels ben ik er overheen en blij dat ik het nu alleen doe, maar idd waarom niet hebben willen proberen het te redden. ik was toen 6 mnd zwanger. Dus zou zeggen bedenk goed wat je wilt en ga praten en besluit dan verder
Een groot probleem in onze relatie is het niet praten. Ik wil zo graag praten met mijn vriend, maar hij vind dat niet blijkbaar niet belangerijk(of hoe hij het zegt: ik kan het niet). Hij is zo'n man die erg makkelijk over alles denkt (ofterwel: niet nadenkt). Dat is ook de reden dat iedereen om mij heen hem zo geweldig vind. Hij doet alles voor iedereen, het maakt hem allemaal niks uit. Maar ik heb liever een man die wat meer op zijn strepen staat en met mij praat over wat hem dwars zit. Ik heb het idee dat zijn mening mijn mening is. Voorbeeld: Ik zeg: ohh dit is een mooie bank! hij zegt: nee niet echt iK zeg: Waarom dan niet? Hij zegt: gewoon, als je hem wil kopen we hem Als ik dan doorvraag, dan ben ik een zeikerd en loopt hij weg. Wat mij dan weer ontzettend boos maakt! Haha, dit is een beetje een vreemd voorbeeld maar zo gaat het naar mijn idee met alles. Ik wil hem niet verlaten, en als hij er niet is dan wil ik dat hij er wel is, maar als hij er dan is dan valt het meestal weer tegen omdat we dan weer ruzie/irritatie krijgen.
deels wel herkenbaar mijn ex was ook zo makkelijk en iedereen vond hem zo super maar ondertussen kon hij de verantwoordelijkheden niet aan, liep weg van problemen, praten kon hij niet en hij dook in zijn game verslaving. ik maakte het vaak bespreekbaar en dat hielp dan even, maar niet structureel helaas. ik wilde er dus van alles aan doen en wel verder maar hij gaf toen ineens te kennen niet door te willen. Wilde geen moeilijkheden meer (verantwoordelijkheden betreffende geld en kind op komst) en wilde alleen zijn. Echter ik denk dat het afhankelijk is van jullie beider inzet. is hij bereid zijn best te doen je wat tegemoet te komen enz.
Nou ik moet zeggen dat mijn ex ook zo was... ik herken het best wel nl. eigenlijk hetzelfde als bij mamametzoon. Ook klaar staan voor anderen, overal en iedereen helpen e.d. Maar mijn ex liep ook weg voor problemen en praten kon hij al helemaal niet. waren we aan het praten dan zat hij altijd irritant te nagelbijten ipv antwoord te geven op mijn vragen e.d. en ook mijn ex dook weg in zijn gameverslaving! Zat altijd achter de PC tot midden in de nacht. Hier ook veel ruzies over gehad toen, en toen ging het een week goed en toen was het weer mis... Ook zocht mijn ex heel vaak de kroeg op, soms elke dag was hij in de kroeg terwijl ik alleen thuis was (hoogzwanger) hij vluchte altijd voor zijn problemen. ik ben heel blij dat nu bij hem weg ben! geen ergernissen meer aan hem nu dus. (hebben wij dezelfde ex mamametzoon? haha )
Echt zo super herkenbaar! Ik heb ook een man die alles vor mij doet, ik kan daar soms ook super lui van worden als ik niet oppas. Ook ik heb met deze gevoelens gezeten. Vergete niet dat een kind krijgen een vreselijke stempel op je relatie kan drukken. Wij hebben het een kans gegeven en zijn er sterker uit gekomen. Toen de kinderen wat groter en zelfstandiger werden ging het bij ons ook beropwaards. Plan een weekendje weg, ga samen uiteten. Ook heb je er op dat moment geen zin in, het is wel goed voor je relatie. Probeer met elkaar te praten, en blijf met elkaar praten, hier is manlief er ookniet zo goed in. We pplannen 1 avond in de week als spelletjes avond, gewoon tijd met elkaar en dan komt het praten vanzelf.
soms is het zo dat je van tijd tot tijd je relatie gaat evalueren. ben ik nog wel gelukkig? wil ik zo verder?hoe zou het zijn als ik alleen zou zijn. tenminste dat zijn dingen de mij wel bekend voorkomen. en helemaal als je net een kindje hebt gekregen. hier kwam het altijd vanzelf weer goed. en als ik dan ging nadenken hoe ik het zou vinden als hij bij mij weg zou gaan werd ik altijd stok ongelukkig. dat zorgde voor mij altijd dat ik alles weer in perspectief zag. misschien iets voor jou om te proberen. al kan het natuurlijk zijn dat het echt over is. maar dat kan alleen jij beoordelen. succes in ieder geval.
Bedankt voor jullie reacties Misschien zijn de meeste mannen wel zo en moet ik me er gewoon bij neerleggen. Mijn vriend is gek op voetbal, gelukkig is zijn x box kapot anders was hij ook dag en nacht met dat ding bezig. Ik hoop dat wat jullie zeggen waar is en dat het beter zal gaan worden! Ik blijf in ieder geval nog even mijn best doen, en hoop dat hij dat ook blijft doen
De meeste mannen zijn nu eenmaal niet echte praters is mijn ervaring (de uitzondering daar gelaten natuurlijk). Maar als jij niet (echt) gelukkig meer bent en je zo voelt zou ik het toch bespreken. En dan kan hij wel geen echte prater zijn, probeer het toch. Jij ergert je aan hem en dat zal echt niet zomaar verdwijnen denk ik. Je moet duidelijk maken dat je ongelukkig bent en erover wilt praten. Maak duidelijk dat jij dit ook nodig vindt om de relatie in stand te houden, dat je twijfels hebt. Misschien dat het kwartje dan wel bij hem valt. Zo geef je hem wel een kans.
Ik heb dit al meerdere malen besproken met hem. Hij wil wat ik wil, daar komt het op neer. Het ligt dus vooral aan mij en niet aan hem...
Hoi Dames, Sorry dat ik hier binnen kom vallen. Ik herken hier een berg jammer genoeg. Ik zit momenteel in een relatie van ruim 4 jaar. De vader van mijn zoon. Helaas gaat het al een tijdje niet goed. Hij heeft me al eens bedrogen en tijdens de zwangerschap zocht hij contakt met zijn ex. :x Ook erger ik me dood aan alle dingen die hij doet. Zoals indd zijn spelletjesverslaving. En helaas ben ik psygisch niet in orde (PPD) en momenteel de griep met keel en bijholte ontsteking en zit aan een pretnison kuur dus soms helemaal van de kaart. Nou ik lag gisteren voor uitgebrand op bed. Komt vriendlief die tot midden in de nacht bij een verjaardag heeft gezeten die bij ons in de straat was. Ik was zo ziek dat ik heel veel vergat dus had uitdrukkelijk gevraagd dat hij dit weekend voor zijn zoon wilde zorgen. Komt hij thuis... Vraag ik aan hem ofdat hij de kleine zijn nachtfles al had gegeven. Hij antwoorde daarop van nou dat zou jij toch ook kunnen doen? zo gaat het ook met het huishouden. Kleine dingen die hij maar hoeft te doen. Zoals container aan de straat te zetten, kattenbak bijhouden en de was ophangen. Nou zelfs hier moet ik hem mee stimuleren anders word het niet gedaan. Het lijkt hier helemaal uitgebloeit te zijn niks gaat hier met liefde waardoor ik helemaal verder in de put raakt. Oh en ook nog eens als je ziek ben verwacht je toch dat je vriend niet van jou verwacht dat je dan nog ga koken? Nou helaas...... groetjes MyLife
sneu is dat mylife als je niet lekker in je vel zit en dan dit.... soms ben ik stiekem ook wel eens een beetje blij single mama te zijn whahahaha..... geen energie hoeven steken in iets wat uiteindelijk niet werkt of zinloos lijkt. Al hoort dat natuurlijk niet zo te zijn he maar goed. ik weet niet beter dan dat ik alles nu alleen doe en dan valt het ook niet tegen ook.
Klinkt wel goed mischien heb ik het besluit al wel gemaakt. Als vrijgezel voelde ik me veel gelukkiger Bedankt voor je reactie
Hier ook een alleenstaande mama... Ik lees hier dat "mannen indd meestal geen praters zijn" A la.. Laat dat zo zijn, maar ze KUNNEN TOCH MOEITE DOEN? Waar een WIL is is een weg? Ik vind dat altijd zo'n makkelijk excuus voor ze!! Dat werd tegen mij ook steeds gezegd. "Tjah, tis een man heh, wat kan je van verwachten" Nou als het volwassen kerels zijn die wel de daad verrichten en daarbij papa worden, dan kunnen ze verdorie er ook staan als de kleine er is! En dan vooral ook voor de mama! En mocht het echt niet werken.. Tjah, dan houd het natuurlijk op!! Maar het niet eens proberen??? Noway dat ik het een excuus vind!
Dat heb ik me ook wel eens bedacht, totdat hij een weekend weg was met zijn werk. 3 dagen alleen voor de kinderen zorgen en 's avonds alleen zijn. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat ik na de dip zou genieten van het weekend alleen zijn en dat dat misschien wel de druppel zou zijn om uit elkaar te gaan. Nou buiten dat ik zijn hulp miste in huis, en ik het saai vind zo 's avonds alleen heb ik hem ok vreselijk gemist. Ik ben er dus wel over uit...wij blijven bij elkaar
En hij wilt er niet aan werken? Hmm.. dan zullen bij jou de irritaties alleen maar oplopen denk ik. Als hij niet eraan wilt werken en jij bent ongelukkig zoals het is... dan is de kans groot dat jullie relatie uiteindelijk tot een einde komt (denk ik dan he, is niet een feit ).
Ik denk dat hij er wel aan wil werken, maar dat hem dat gewoon niet lukt. Hij begrijpt mijn probleem niet. Het dringt niet tot hem door dat waarom ik zo graag met hem wil praten.
Pff moeilijk meid! Ik weet het ook niet. Waarom begrijpt hij het niet/dringt het niet tot hem door? Vervelend voor je! Zekers als het nog niet helpt als je zegt dat je twijfels hebt en dat je niet zeker weet of je nog wel van hem houdt.... Kan je dan alleen maar veel sterkte wensen. Ik hoop dat hij het snel wel begrijpt en dat jullie eruit komen.
Als je nu hulp van buitenaf zoekt en je dit bij hem neerlegd. Zo van, het is mee werken en leren praten of het is over. Het klinkt misschien rot maar vaak hebben ze een echte zet nodig om aan iets mee te werken. Er zijn een hoop mannen die niet kunnen praten en met hulp van buitenaf kunnen ze dat wel leren en zien ze in dat het ook wel erg belangrijk is. Als je dan alsnog uit elkaar gaat, kun je in ieder geval zeggen dat je er alles ana hebt gedaan om bij elkaar te blijven.