Hallo, Ik kom me misschien hier ook wel bijvoegen. Ik heb momenteel een relatie van 4 jaar. Waarvan we ruim 3 jaar van samenwonen. Helaas gaat het nu al een hele tijd niet goed. Hij heeft me al eens bedrogen en meerdere keren sexueel contact met andere vrouwen gezocht. Helaas ook tijdens me zwangerschap. Gelukkig kwam ik er bij de laatste keer op tijd achter, en ben ik vreselijk en ook vreselijk uitgeschoten naar hem toe. Het was me recht, maar sindsdien staat er een hoop spanning op onze relatie. Als ik toen niet zwanger had geweest had ik hem het huis uit getrapt. Maar nu inmiddels al weer een jaar verder lijkt het alleen maar slechter te worden. Ik heb geen behoefte aan gemeenschap Ik vraag wel veel aandacht met knuffelen en dergelijke. Maar helaas word dat met tegenzin beantwoord van zijn kant. Dit natuurlijk met meer frustraties van mij. Zelf zitten we in relatietherapie. Dit voornamelijk voor het communiceren en voor mijn probleempjes zoals mijn post partum depressie en ADD Ook thuis word er geen donder in huis gedaan. Ik zit nu wel in de ziektewet en hij werkt 40 uur. Hij hoeft niet veel te doen in huis. Het zijn maar kleine dingen zoals even de kattenbak verschonen of even drollen vissen. Wasje ophangen of even stofzuigen. De rest doe ik tot zover ik kan en mogelijk is. Ook heeft hij sinds een paar weken een gameconsole. Hier zit hij veel achter en verliest hij heel snel zijn geduld. Dus een hoop gescheld en getier in de woonkamer waar ik me aan erger. Helaas is het niet alleen met de gameconsole maar ook met andere dingen. Ik ben een slechte opruimer en helaas altijd vaak dingen kwijt. Daar kan hij zo boos op worden. Terwijl hij het zelf met andere dingen doe die ik dan weer kan ruimem Ook met koken is het een ramp. Ik gebruik van alles en laat het staan tot na het eten. Daarna ruim ik het vaak wel op. Maar meestal net voordat ik wil gaan ruimen is hij al boos omdat die rommel daar nog staat. Ik snap ook wel dat het makkelijker is om gelijk alles op de ruimen maar meestal heb ik datgene nog een keer nodig. En vind ik het onnodig om het dan nog een keer uit de kast te halen. Mijn slechte eigenschap van de ADD. Ook is het voor mij moeilijk op structuur in het huishouden aan te houden. Gelukkig gaat het met de verzorging van de kleine wel supergoed. Maar als ik het aan hem overlaat krijg de kleine pas de fles als hij huilt, of ik het aangeeft dat hij de fles moet. Kortom een hoop frustratie die niet alleen van mijn kant kom. Er zijn altijd wel 2 mensen die het veroorzaken dus daar ben ik me wel bewust van maar het gaat zo gewoon niet langer. Wie heeft dit ook (gehad) en hoe gingen jullie er mee om? Binnenkort weer een update Groetjes MyLife x
Allemachies, meid wat schrik ik hiervan!! Wat ontzettend heftig wat je allemaal mee maakt!! En juist nu je hem zo nodig bent laat hij je (weer) keihard zitten! Ik ben het met je eens dat MEESTAL waar 2 "vechten" 2 schuld hebben.. Maar in dit geval vind ik toch wel dat jij behoorlijk in je recht staat!! Hoe durft hij jou te bedonderen. Das al erg genoeg, maar dat hij dit zelfs tijdens jou zwangerschap nog deed is ronduit verschrikkelijk!! Dat jij er over denkt om te stoppen met deze relatie kan ik me heel goed voorstellen!! Wat een kl*te keuze!! Helemaal nu jullie een zoontje samen hebben!! Maar geloof me, als ik jou beschrijving zo hoor (van zijn getier in huis) is dat wel het laatste qua omgeving waar jou kindje in hoort op te groeien!! Ik vind het moeilijk om te zeggen wat ik zou doen... Ik zit niet in zo'n situatie.. Het enige wat ik je wel wil zeggen dat ook al is het zwaar!! Jij en je ventje zullen het ECHT wel rooien!! Er is meer hulp om je heen dan je misschien verwacht (daar heb ik dan weer wel ervaring mee ) En ik denk niet dat het verstandig is om aan te blijven modderen.. Begrijp me nie verkeerd. Natuurlijk zou het geweldig zijn als jullie relatie te redden zou zijn.. Maar wat jij hier nu allemaal omschrijft wat er al is gebeurd. En dat hij zelfs tijdens jou zwangerschap van ZIJN kindje notabene je beduvelde, nou, iets ergers is er niet!! Ik kan wel heel hard zeggen; geef hem een trap, zo hard je maar kan.. Maar ik weet ook dat het niet zo werk! Omdat je juist voor je zoontje het ideaalbeeld zo graag wilt hebben.. Maar hier word hij echt niet gelukkig van! EN JIJ al helemaal nie!! Ik wens je heel veel sterkte met je keuze! Ik hoop dat we je hier zo veel mogelijk kunnen steunen! Veel liefs!
dankjewel lieverd, Ik ga me de aankomende weken echt beraden wat ik nou moet gaan doen. Zo verder gaat echt niet. En relatieterapie daar heb ik ook geen vertrouwen in. Ohh net weer zo een moment Hij maakt voor zichzelf een unox worst klaar en ik krijg "gelukkig" hihihi de helft. Vraagt hij aan mij: wil je een plat bord? Ik zeg tegen heb ik heb al een bord staan. Zecht hij: dat zeg ik niet heel boos... hij zei toen: Ik vroeg of je hem op je bord wilde. NOU echt!!! ik hoorde echt wat anders!! grrr dat is een van de dingen die allemaal mis gaan
Dit is indd al heel vergevorderd! Dit zijn ergernissen die nergens over gaan!! Om het zo maar te zeggen, begrijp me nie verkeerd. Maar als er al ruzie is om zoiets It sucks bigtime meid!! Bah!!! Wou dat ik je kon helpen!! *knuffel voor jou* Kan je anders niet tijdelijk met je ventje bij hem weggaan? EN dan zien of hij nog tot zinnen is te brengen? Liefs
Hihhi ik denk dat het andersom beter is Ik moet dan van alles meenemen. Ik heb een heel dierentuin En alles van de kleine staat hier..... Dus denk ik dat ik hem voior ga stellen dat ie maar een week bij zijn ouders gaat logieren. En de kleine is op zijn best in zijn eigen omgeving. Dus ben ik bang als hij nog een keer uitvliegt tegen mij oid. Dat ik het wel gaat voorstellen/eisen.
Is dit mijn ex? (kon zomaar zo zijn haha) Nee even serieus... maar veel punten kan ik me in vinden. Dat gamen en dan vloeken en tieren als het niet lukt... erg sfeerbepalend altijd. ook koken, ik had altijd een grote bende om mij heen tot ergernis van mijn ex en die begon altijd tijdens mijn koken op te ruimen... dikke ruzie want dan ga ik juist uitdagen door er nog een dikkere bende van te maken. Ik ben soms ook een chaoot, daar sta ik bekend om bij bekenden... sleutels kwijt, toegangspas van het werk, pinpassen, acceptgiro's daar kon mijn ex zich dood aan ergeren. Hij was altijd supernetjes nl (te netjes er mocht niet geleefd worden dus in huis) Maar ook het vreemdgaan. Mijn ex dook altijd de kroeg in, ook al toen ik zwanger was. Maar ik heb het toen ook uitgezongen totdat de kleine er was, je wilt redden wat er te redden valt dan nl in de hoop als de kleine er is dat hij dan beter wordt. Hier is het ook niet goed gekomen, mijn ex ging ook vreemd na mijn bevalling en het ging steeds slechter tussen ons. Ik heb mijn spullen en zoon gepakt na 2 maanden (na de bevalling) en dit is de beste keuze ooit geweest hij heeft gesmeekt dat ik terug zou komen, maar ik was er klaar mee en heb er totaal geen spijt van gehad. Niemand die nu meer zeurt over mijn rommel op het aanrecht tijdens het koken, geen sfeerbepalende humeuren meer om mij heen... Ik ben echt blij dat ik bij hem weg ben gegaan. en vreemdgaan is zowiezo bij mij einde relatie, dat wist hij ook. Toen ik er achter kwam ben ik diezelfde dag dus ook meteen vertrokken... geen slappe dreigementen van mij maar heb gedaan wat ik zei Sterkte meid, maar denk hel goed na wat jij wil. Voor jou en je kindje. Hier wordt je niet gelukkig van en je kindje ook niet. Kies voor jezelf en je kindje wil ik zeggen. Maar jij gaat voor en je kindje ook, zo wordt jij niet gelukkig. Je kan een tijdje bij hem weg gaan en eens kijken of jij er dan beter op wordt en wat zijn reactie is... Maar als hij beterschap beloofd dan moet hij dit eerst bewijzen voordat je terug gaat! Mijn ex beloofde ook beterschap maar dit had hij al zo vaak beloofd dat ik hem niet meer geloofde en je ziet wat voor Loser mijn ex is: Ik ben bij hem weg en naar zijn zoon kijkt hij niet om, hij ziet zijn zoon waarsch. als de hoofdschuldige dat ik bij hem weg ben... nou dan heb je in mijn ogen je verstand niet Sterkte meid! laat ons weten hoe het verder gaat.
thisismylife wat een rot situatie heb je meid!!! wat kussie ook zegt daar ben ik t eigenlijk wel mee eens. Er is niemand die mij kan bedonderen dan is het heel gauw klaar en dan weet tie t gat van de deur maar al te goed te vinden en als tie geluk hebt dan help ik m nog pakken ook nee meid ik begrijp t goed dat je natuurlijk voor de kleine alles op alles wilt zetten maar met een depressie en als er al zoveel in je koppie omgaat dan zou hij wel beter moeten weten en er aan moeten werken om jou er boven op te helpen ipv jij de relatie redden. veel sterkte en suc-6 met je keuze. en volg je verstand!
Hey meis, In wat een nare situatie zit jij zeg. Blijven vechten voor een relatie is enorm slopend. Dit zal waarschijnlijk toch ook uitwerking gaan krijgen op jullie kindje. Ik ben zelf ook sinds 2,5 maand alleen en ik moet zeggen, ook al dacht ik dat mijn dochtertje er weinig van mee kreeg, ze nu echt veel rustiger is dan toen ik nog bij mijn ex was. Ook jou kleine voelt de spanningen tussen jullie. Vaak is het wel dat als je je steeds meer aan elkaar gaat storen je in een cirkel terecht komt waar moeilijk uit te breken is. Dit is alleen mogelijk als jullie dat BEIDEN willen. Probeer net als eerder gezegd is een tijdje apart te gaan leven en allebei goed na te gaan denken. Dit gaat vaak beter zonder elkaar dan met elkaar. Wil je enorm veel sterkte wensen. *dikke knuff*
Meid, wat heftig allemaal! Vooral nu jullie samen nog zo'n kein kindje hebben, eerlijk is eerlijk anders was de keuze wat gemakkelijker. Maar indd jullie maken nu ruzie om de domste dingen, echt niet fijn. Vooral nu jezelf ook niet echt lekker in je vel zit. Hij zou je moeten steunen!!! Pff vind het echt een moeilijke situatie waar je nu in zit. Zou even heel goed na gaan denken wat je wilt, en misschien bij familie vragen of je daar terecht kan mocht het zover komen dat jullie uitelkaar gaan. Of indd een tijdje uitelkaar, soms wil dat ook wel eens helpen. Meis, een hele dikke knuffel! Wou dat we meer konden doen voor je!
He wat vervelend voor je meid!! Zeker nu jij je al niet helemaal top voelt en dan ook nog een vriend die zo reageert en vreemd is gegaan Hij zou er idd voor je moeten zijn en niet zo moeten reageren! Maar wat ik me dan afvraag (misschien zie ik het dan wel verkeerd ): heeft hij niet ook een probleem? ik bedoel als je zo boos reageert dan zit hij misschien ook niet lekker in zijn vel? Ik weet verder niet hoe je het aan zou moeten pakken, dat is iets wat jij of jullie samen moeten beslissen! Maar meid denk goed na over het besluit wat je neemt en praat er anders over met een proffesional misschien dat zij je wat advies kunnen geven? Al is en blijft het jou keus natuurlijk! *knuffel voor jou meid *
ja was bij mijn zoon ook zo alleen dan omgedraaid. Mijn zoon was altijd heel rustig, iedereen zei wat een rustig ventje is het. Nou was nog geen week bij mijn ouders met mijn zoon en mijn zoon werd het omgekeerde! een druk, vrolijk, beweegelijk manneke Lag altijd te kraaien in de box van plezier en lag niet meer stil zoals voorheen. Toen pas kon ik ook zeggen dat mijn zoon (hoe klein hij dus ook was) er last van heeft gehad en zodoende wist ik dat ik de juiste keuze had gemaakt Nu is mijn zoon nog een heel druk en vrolijk baasje dus dit is echt zijn ware karakter, en geen stil manneke zoals toen. al zijn ze nog zo klein, ze hebben er echt last van die kleinen.
Meid wat een enorme k*t situatie. Niks geeft iemand het "recht" om vreemd te gaan. Ook niet waar "2 vechten hebben 2 schuld". ik ben zelf ook een chaoot, en ben regelmatig dingen kwijt. Na mijn zwangerschap lijkt het wel verdubbeld te zijn. Tuurlijk mijn man ergert zich er wel eens aan, maar maakt er geen probleem van. Ik vind het wel super fijn om te lezen dat het met tussen jouw en je kleine zo goed gaat!!!! Tja, hoe moeilijk het ook is, kies voor jezelf en je zoontje. misschien een time - out instellen? Kijken hoe het gaat als jullie voorlopig even apart leven zodat jullie het voor jullie zelf eerst op een rijtje kunnen krijgen wat jullie willen? Deze situatie is voor jullie 3 en niet prettig, en gaat niet werken. Waarom heb je geen vertrouwen in jullie relatie therapie? Doet hij zich daar anders voor als het in werkelijkheid gaat? Wat je ook beslist, heel veel sterkte!!!
He lieverd, even sterkte van mijn kant. Bedenk ik ieder geval: voor vreemdgaan is nooit een excuus en al helemaal niet tijdens de zwangerschap... Als jullie allebei een minder leuk persoon zijn bij elkaar, dan zonder elkaar, is het misschien tijd voor een time-out. Kijken hoe je dan weer bent. Mis je hem heel erg, of voel je je juist beter? Je kindje is het meest gebaat bij een happy mama, dat is in ieder geval zeker.
Hey meid! Jeetje dat is me allemaal wat... ik kan me eigenlijk helemaal aansluiten bij het antwoord van Nijnja.. Wellicht is het tijd voor een time out.. Dan kunnen jullie beide even bedenken wat jullie willen... Ik zou het gewoon aan hem voorstellen... Ik neem aan dat hij ook ziet dat het zo niet erg lekker loopt..
Ohh lieverds dankjewel voor deze lieve en steunende berichtjes. Ik ben nu bij me moeder want die is net van vakantie terug en wilde haar zien. Maar doordat ik niet helemaal 100% ben door de ontstekingen en de medicijnen kan ik geen auto rijden. dus blijf met zoonlief bij me moeder slapen. Me moeder is op de hoogte en weet ook niet echt wat ik moet doen. Helaas is mijn broertje ook net uit elkaar en komt thuis wonen dus tijdelijk bij me moeder terug is geen optie. Hij is ook bedonderd alleen is zei zwanger geraakt van een ander. En hadden net een huis gekocht Vrijdag gaan we weer naar de relatieterapuit en hoop ik dat we daar wat duidelijker van worden. En ga van de week nog een gesprek aan over hoe we het moeten gaan doen. Pffff..... tis zo zwaar K*T En ik zei ook altijd van als ze bij mij vreemd gaan is het over... Maar helaas Het is toch weer die ezel die wel meerdere keren zijn kop stoot aan de zelfde steen. Bedankt allemaal voor al jullie berichtjes
Het is ook niet dat ze qua bewegingen en geluid rustiger werd hoor. Maar het was een soort van innerlijke rust die ze opeens uitstraalde. Ze doet het nu ook echt super goed, mama rustiger is kindje rustiger. Dat is echt gewoon een feit. Die kleintjes voelen alles echt heel goed aan.
daar heb je 100% gelijk in! merk hier ook als het mij wa minder gaat het met de kleine ook minder gaat! ik weet wel dat ik alle kracht uit mijn kleine vent haal! wat een kind je kan geven is ongeloofelijk! je blijft door vechten!
Ik merk het vooral als iemand mij vraagt naar de vader van mijn zoon en mijn zoon is in de buurt van mij. Hij pikt mijn kwaadheid dan echt direct op en komt direct bij mij staan en slaat de handen om mij heen En dan heb ik meestal nog niet eens wat gezegd tegen degene die mij er naar vraagt. Laatst op het CB had ik een nieuwe art en ziet een streep in het groene boekje door de naam van mijn ex. en vraagt: zijn jullie gescheiden? ik zei ja wij zijn gescheiden (gewoon op een normale manier) maar mijn zoon pikt direct het signaal op en komt bij mij staan en houdt mij stevig vast. Kinderen pikken gewoon heel snel dingen op, ik heb mijn zoon daarom ook altijd buiten de ruzies van mij en mijn ex gelaten, alleen de laatste dag toen ik daar was en mijn ex confronteerde met zijn vreemdgaan was mijn zoon er (helaas) wel bij... Maar bij mij knapte er op dat moment direct wat en heb mijn ex er meteen mee geconfronteerd. Gelukkig kwam mijn beste vriendin er al snel en die heeft mijn zoon toen meegenomen zodat hij uit het huis was voordat mijn exschoonmoeder er ook nog eens mee ging bemoeien
Dames jullie wijken behoorlijk van mijn verhaal af snap dat het geen leuk onderwerp is maar ik kom hier echt voor advies en om mijn hard te luchten. En dit gaat niet over mijn "probleem" dus zouden jullie dit in een ander topic willen voortzetten? Ik snap dat het oude zere plekken openmaakt maar anders raak ik het overzicht in mijn topic kwijt Bedankt voor jullie begrip Groetjes MyLife