Dit zijn mijn persoonlijke ervaringen... Heb ik er ook bijgezet. Dus heeft niks te maken met of ik het zo bekijk of niet.. Dit waren de feiten in de periode dat ik een baan zocht.
Pardon?! Nee hoor meid ik en mijn ouders werkten toen ook gewoon allemaal... Het is imo zoooo makkelijk om excuses te verzinnen om niet te werken. Maar moet me er niet druk om maken...
Kijk dat is al weer wat anders. Niemand die zou vragen wat ik er WEL aangedaan heb om aan het werk te komen. Ik volgde al een opleiding, solliciteerde op banen tijdens kantooruren, had het kdv er al voor geregeld zodat ik ergens fulltime aan de slag kon. Na een maand goed hard zoeken vond ik een fulltime baan en ging 1 avond per week naar school. Dat naast een kind die je alleen opvoedt. En dan mensen alleen maar zeiken dat je in die maand dat je werk zoekt geen putjesschepper bent geworden ofzo... Daar kan ik gewoon niet tegen.. Als iemand een half jaar lang werk zoekt en TE hoge eisen steld. Ja dan kan ik het mij voorstellen..
Uhm.... sorry hoor. Als je bewust in je relatie een kind krijgt en de relatie gaat niet goed.. Wat dan? NEt of elke alleenstaande moeder er zelf voor heeft gekozen
Hier ben ik het eerlijk gezegd ook wel mee eens.. Dus niet als je in de steek gelaten bent, of de condoom is gescheurd of je bent zwanger geraakt door de pil heen terwijl je hem elke dag trouw slikte. Maar wel als je het niet veilig deed(dus óók als je maar sporadisch de condoom gebruikte, hem 1 keertje 'vergeten' bent, de pil 10 keer per maand vergeet etc.) en dus wist dat er kinderen konden komen en vervolgens omdat het allemaal te moeilijk is om te werken de bijstand in gaat. Ik vind het dan echt je eigen schuld. En sommige mensen vinden de kinderen dan zó leuk dat ze er nog wel eentje 'nemen', maar ondertussen geen of amper of slecht contact met de vader(s), en een onstabiele (financiele) thuisbasis. Ik vind dit soort dingen echt egoistisch want je kost mensen geld en vervolgens worden die mensen boos als er iets over die situatie gezegd wordt. En (komt ie), begrijp me niet verkeerd, iedereen verdient een tweede kans, iedereen heeft het recht om hulp te ontvangen of om tijdelijk gebruik te maken van de uitkeringf als opstap naar iets beters. Daarbij spreek ik hier niemand persoonlijk aan dus als je niet aan de eisen voldoet van mijn verhaaltje voel je dan alsjeblieft niet aangevallen.
Dat zeg ik niet, ik reageer op pnirmal der sneer, dan kan ze die terug krijgen. Ik zeg niet dat elke alleenstaande moeder ervoor kiest, diegene die er wel voor kiest en dan zeikt dat ze geen oppas heeft, tja...
Hier heb ik alle begrip voor hoor, sterker nog, ik heb er alle bewondering voor als je een studie volgt terwijl je een kind hebt(weet er alles van). En als de uitkering een paar maanden betreft vind ik het helemaal een ander verhaal, dan gebruik je het dus als opstap naar iets beters, en dat kan helaas nodig zijn ja. Maar begrijp ik goed dat je nu een fulltime baan hebt en 1 avond per week naar school gaat? knap hoor..
Meisje, waarom voel je je zo aangesproken dan? Als je een maand in de bijstand hebt gezeten? Dat kan iedereen overkomen, zelfs een half jaar. Het gaat over mensen die het lekker makkelijk vinden in de bijstand, dingen express doen om erin te blijven, of zeiken over pietluttige zooi om niet te hoeven werken (in mijn optiek, geld dit dus ook voor het ik heb geen oppas probleem).
Nu niet meer.. Het betrof een uitzendbaan en er was te weinig werk. Aangezien ik BI heb moest ik er als eerste uit. (overigens totaal door anticonceptie heen zwanger ben geworden) Maar nu ben ik gewoon thuis met mijn dochter. Mijn vriend en ik wonen nu samen en hij werkt gewoon.
Ja het zijn idd ook onbekenden. Maar ik begrijp moeders wel als ze liever hun kids bij geschoolde oppas achterlaten ofzo.
Ik heb iets langer in de bijstand gezeten, maar de eerste 2 maanden was ik vooral op zoek naar woonruimte en ondertussen een schuldregeling gaan laten starten en daar alles voor opzoeken en uitzoeken enz.. Wel direct ingeschreven bij een kdv.. Toen ze kon beginnen na 2 maand (direct fulltime) ben ik die uren gaan gebruiken voor solliciteren. Soms thuis bellen en mailen enzo, meestal echt op pad langs allerlei winkels, bedrijven en uitzendbureaus.
Ik ben een alleenstaande moeder en hoewel het op zich te doen is dankzij geweldige familie die achter me staat, dan nog vind ik het verdomd zwaar. Als alleenstaande wil ik helemaal niet zielig gevonden worden, maar wil juist gezien worden als een sterke onafhankelijke vrouw die het toch maar 'even' flikt in haar eentje. Maar kan me wel behoorlijk aangesproken voelen wanneer ik lees/hoor dat sommigen vinden dat alleenstaanden minder moeten zeuren. Vooral wanneer ik merk dat dat vrouwen zijn die de luxe hebben om bij de kinderen thuis te blijven omdat hun man voor ze zorgt. Verder vind ik ook dat er soms wel heel makkelijk wordt gepraat over het zoeken van een baan. Ze liggen nu eenmaal niet voor het oprapen, nee ook de 'mindere' baantjes niet. Ik werk nu 32 uur in de week, hartstikke leuke functie op HBO-niveau en het verdiend zeker niet slecht. Maar toch moet ik verdomd hard m'n best doen om elke maand de eindjes aan elkaar te knopen want hoewel ik dan wel alleenstaandeouder korting krijg, krijg ik voor de rest helemaal niets. Geen zorgtoeslag, geen huurtoeslag (heb koophuis), geen alimentatie, niets van dat alles. Geeft niets, want als je 'genoeg' verdiend heb je er simpelweg geen recht op. Maar mocht ik vandaag op de stoep komen te staan met een mooie ontslagbrief in mn handen, geen haar op mn hoofd die er aan denkt om putjesschepper te worden, of om een paar uurtjes de schoonmaak in te gaan. Niet omdat ik me daar te goed voor voel, oh absoluut niet, maar puur en alleen omdat het dagloon van mijn ww-uitkering die gebaseerd is op 70% van mijn laatst verdiende loon nog hoger is dan wat ik voor een schoonmaakbaantje zou krijgen. Dan trek ik toch liever even ww (een recht wat ik overigens zelf tijden al die jaren hard werken heb opgebouwd) zodat ik mijn rekeningen kan blijven betalen en de tijd kan gebruiken om weer een goede baan te vinden dan anderen tevreden te stellen door aan een schoonmaakcarriére te gaan beginnen en zo diep in de shit te gaan raken. En die opmerking over bewust een kind laten komen tijdens een lat relatie, slaat werkelijk alles. Zelfs wanneer je bewust aan kinderen begint in een goede relatie zou je in je achterhoofd moeten houden dat je er weleens alleen voor zou kunnen komen te staan, of het nou door het verbreken van een relatie is of door overlijden, het kan allemaal. Betekent dat dat we met zijn allen maar voortaan onze benene bij elkaar moeten houden? Daarbij is het meerendeel van de alleenstaande moeders zwanger geraakt tijdens een goede relatie of ze waren zelf in de veronderstelling dat het goed zat. Als je het over een lat-relatie hebt dan praat je wel over een hele kleine groep.
Niet om flauw te doen ofzo, maar hier in mijn stad zijn het over het algemeen wel mensen waar ´iets mee is´.. ik denk dat dat per stad of dorp verschillend is. edit: maar ze doen supergoed werk hoor