kriebelt het ook?

Ja, ik herken het ook en dan te bedenken dat mijn kleine meid pas 10 maanden is. Vooral nu ik weet dat mijn ex weer vader wordt kriebelt dit heel erg.
Ookal zijn we niet meer bij elkaar steekt het toch heel erg dat hij, degene die toegegeven heeft niet klaar te zijn geweest voor een gezinnetje, al dit moois weer mee mag maken.
Heb wel al tegen mijn ouders gezegd: stel ik ben over een jaar of 2 nog alleen en ik woon in eigen een huisje, dan zou ik graag voor een 2e kindje gaan. Dan maar alleen. (als het allemaal kan en mag lukken)
Dus ja, ik begrijp je gevoel heel goed

 

Ja bij mij kriebeld het af en toe ook. Heb het laatst al serieus met mijn beste vriendin besproken... maar ik wacht nu nog even kan nog wel 6 jaar wachten m.b.t. mijn leeftijd. wie weet wat er in die tussentijd nog allemaal gebeurt? en nu heb ik mijn leven op de rit dus ik geniet er nu maar (weer) van. Maar ik herken je gevoel, liefst zou ik er aan toegeven en voor een 2e gaan... maar lijkt me verstandig nog ff te wachten

 

Hier hetzelfde hoor, m'n dochter is nu bijna 3, dus qua leeftijdsverschil had ik een 2e al wel leuk gevonden. Ik ben zelf bijna 35, dus ook dat speelt mee in mn kindwens. Maar op dit moment is het voor mij geen optie om een 2e kindje in mn eentje te krijgen. Het liefst wil ik toch gewoon weer een gezinnetje, dus daar wacht ik nog even op hihi. Ik heb wel zoiets..als ik straks 37 ben en het is er nog niet van gekomen..dan ga ik er voor om in mn eentje nog een kind te krijgen. Dus ik heb nog 2 jaar

 

Ik merk wel dat het wel echt belangrijk voor me is. Als ik een man leer kennen ben ik daar ook wel duidelijk in. Niet alleen dat ik een kind heb, maar ook dat ik nog een kinderwens heb. Oh en dat ik niet naar een andere plaats verhuis, weten ze dat ook gelijk haha.

 

ik heb er al twee m/v waar ik erg gelukkig mee ben, maar zou het nog wel eens mee willen maken omdat ik bij mijn jongste niet heb kunnen genieten van het baby zijn ook hele stukken kwijt.
maar dan wel met een man niet alleen dat zou ik echt niet kunnen (2 kids is echt druk in je eentje laat staan 3) echt vollop genieten zoals het hoort en een man die daarbij ook meegeniet

 

ik moet zeggen dat ik het ook graag wil..
maar mijn wens is dan echt om ook een gezin te vormen en het met vader en moeder te doen en met mijn kleine ventje dus!
dus wel een stabiele relatie iig erbij!

 

Wat mij het meeste tegenhoudt qua 'het alleen doen'..dan zou m'n dochter wel een echte vader hebben en de jongste niet. Zij gaat regelmatig naar haar papa en het 2e kindje zou dat niet hebben. Dat vind ik dus eigenlijk niet eerlijk naar dat 2e kindje toe.

Anderzijds..als de 2e wel in een 'gezin' geboren wordt, is het ook weer raar dat mn dochter dan steeds naar haar papa toegaat, terwijl de 2e dan gewoon thuis is bij haar papa en mama.

Poeh, ingewikkeld allemaal hoor, had ik een paar jaar geleden nooit kunnen bedenken...zucht..

 

Heb natuurlijk ook liever een stabiele relatie erbij. En qua leeftijd heb ik nog tijd genoeg. Maar zou het ook leuk vinden als de leeftijden van mijn kinderen een beetje bij elkaar liggen.
Maar goed, er kan in een jaar tijd al veel gebeuren, laat staan in twee jaar tijd 8)

 

ja idd er kan veel gebeuren ja! we zullen zien

 

ja da is ook ingewikkeld.. als ik er over na moet denken word ik al niet goed.. ik ben zelf toch echt van mening dat ik het dan samen wil doen! en tegen die tijd ga ik me er pas druk over maken. heb ik nu toch nog niks aan en ik weet ook niet of ik nog wel zwanger kan worden tegen die tijd dus daar zal het ook van af hangen...

 

Tja ik ben nou eenmaal een denker haha, das ook wel een beetje mijn probleem. Zoals ik in t 'in love' topic schreef, ben soms wel bang dat ik niet eens meer verliefd kan worden. Ik vertrouw altijd op mn verstand en luister nooit naar mn gevoel, sterker nog, die hoor ik eigenlijk nooit haha. Niet zo gek dus dat ik in een verstandshuwelijk zat he haha. Maarja, mijn hersenen draaien dus overuren en lopen nogal op alle zaken vooruit. Ik zou willen dat ik ook s kon denken 'dat zien we dan wel', maar dat zit gewoon niet in me vrees ik

 

dan ben ik dus het tegenovergestelde van jou:O want ik ben juist echt een gevoelsmens! en ik luister eerder naar mijn gevoel.. als wij nou is een beetje aan elkaar geven dan komt het goed!
hihihihi

 

Haha dat zou handig zijn he Ik probeer tegenwoordig echt wel wat meer op mn gevoel te vertrouwen, maar ik vind t knap lastig hoor haha. Ik ga nou eenmaal altijd voor 'de verstandige keuze' zeg maar..Terwijl ik wel een enorm gepassioneerd type ben, dat dan weer wel..haha..lekker tegenstrijdig he

 

hahaha ja best wel! ik zou echt willen dat ik minder gevoelig was.. en ik hoor ook regelmatig uit mijn omgeving dat ik harder moet worden voor andere.. want voor mezelf ben ik wel hard.. maar het is vooral naar andere mensen toe.. en eerst kreeg ik ook altijd heel snel gevoel voor een jongen.. dat heb ik gelukkig niet meer..

 

Om t nog ingewikkelder te maken..ik ben eigenlijk juist ook heel gevoelig haha. Maar heb gewoon een enorme muur om heen geloof ik. Ik heb nogal veel (teveel) meegemaakt in mn leven en door op mn verstand te vertrouwen heb ik t allemaal gered. En daar ben ik dus ook hard (voor mezelf en anderen) door geworden. En tja, dat muurtje doorbreken..das doodeng en dat doe ik dus liever niet. Maarja...

 

nee dat kan ik begrijpen.. ik moet wel heel eerlijk bekennen dat ik bang ben dat ik langzaam aan ook steeds meer een muur op ga bouwen.. en misschien is dat van de ene kant wel goed.. maar van de andere kant wil ik het nie. maar hoe ga je het tegen.. hmmm dat gaat niet.

 

Ik zou wel graag nog een keer een kindje krijgen. Maar ik wil niet alleen een kindje krijgen en ook niet in een onstabiele situatie.
Ik wil iemand echt kennen en echt een basis opgebouwd hebben voordat ik weer aan een kind begin.

 

ja dat bedoel ik dus ook..