hoi, momenteel 15 weken zwanger en ik ben het gewoon helemaal zat. Sinds de 6e week ben ik misselijk, voel ik me beroerd, draait het me als ik snel opsta, moet ik opletten wat ik eet, moet ik zorgen dat ik genoeg drinken binnenkrijg (mag blij zijn als ik 1 liter per dag drink), kan ik niet veel doen in het huishouden of wat dan ook en het belangrijkste... ik kan niet eens genieten van mijn zwangerschap. Werken doe ik al sinds 20 augustus niet meer. Werk in een winkel en de hele dag staan is gewoon geen doen. Huishouden doe ik beetje bij beetje, lijk wel Flodder Huis hier. Mezelf laat ik maar wat hangen, heb er gewoon geen zin in om me leuk aan te kleden of wat dan ook. Iedereen leeft hartstikke mee (alleen het werk vind het niet leuk, tja werkgevers he, en daar zal vast wel over me gepraat worden) en krijg alle steun die ik nodig heb. Ik heb gewoon zin om even flink alles uit te schreeuwen en even een potje lekker te janken.... komt echter geen traan en wat schiet ik met schreeuwen op. Ik moet leren de druk voor mezelf te verlagen (ik wil teveel) en mijn RUST te nemen en de boel de boel te laten EN VOORAL eens beginnen met genieten van het wondertje in mijn buik. Hyperemesis Gravidarum.... het maakt echt dat je niet kunt genieten van je zwangerschap. sorry moest het even kwijt......................
Ik weet hoe het is, meid, ben de eerste 16 weken ook verschrikkelijk ziek geweest. Niets kunnen eten, hele dag spugen en maar een beetje op de bank hangen. Je mag ook best eens zeggen dat je er helemaal niets aan vind hoor! Heb ook wel gezegd die weken 'van mij hoeft het niet meer' of 'waarom wilde ik dit?' of 'één keer en nóóit weer' Nu voel ik me gelukkig weer redelijk goed, sinds ruim een week, overgeven is in ieder geval zo goed als voorbij. Hoop dat dat bij jou ook gaat gebeuren! Heel veel sterkte in ieder geval voor de komende weken!
Vorige week maandag gestopt met medicatie en buiten het ochtendovergeven... ging het best goed. tot zaterdag.. sindsdien lig ik weer plat en spuug k weer veel. vandaag dus ook weer met medicatie begonnen. hoevaak ik al niet gedacht heb: van mij hoeft het niet meer? waarom ik? waarom nu zo misselijk? laten we maar gewoon hopen dat deze week weer een dip is en het daarna echt over is... geloof er echter niet meer in en krijg steeds meer schrik dat dit de resterende weken ook nog blijft!!!!! (gevoelsmatig)
Dat gevoel had ik ook hoor! Dacht dat het nóóit meer over zou gaan, maar nu ben ik er toch echt vanaf Ga maar uit van 17 weken, mijn verloskundige had gelijk: toen was het echt stukken beter! En voor nu: Lekker doen waar je zin in hebt (beter gezegd: vooral niets doen war je geen zin in hebt) en zo goed mogelijk voor jezelf proberen te zorgen. Laat je maar zo goed mogelijk verwennen en probeer om er ook echt over te praten. Was voor mij altijd een hele opluchting als je bij iemand je verhaal kwijt kon
O ik weet precies hoe je je voelt! Hier ook een flodder huis en een flodder mama in spe die er niet eens van kan genieten omdat ze zich zo kl*te voelt!!! Ik zal ff met je mee gaan schreeuwen!!! sterkte!
Meid, ik wil je even heel erg veel sterkte wensen.. Je verhaal is zó herkenbaar dat ik er gewoon tranen van krijg. Ik heb in de eerste weken ook zó gebaald. Vond er ook geen bal aan op die manier. Bij mij ging het vanaf de 20e week weer wat beter. Toen heb ik me ongeveer 3 weken hartstikke goed gevoeld en heb toen ook echt genoten van de zwangerschap. Maar nu begint het allemaal weer. Gelukkig niet misselijk, maar wel de kwaaltjes die je krijgt aan het eind van de zwangerschap. Nee, ik vind die 9 maanden veel te lang duren en ben de zwangerschap best wel zat. Sterkte meid!!
@Luckey Ik hoop echt dat je je snel beter voelt, dat gevoel wat jij je omschrijft is bij mij sinds begin van de zwangerschap tot nu niet beter geworden maar alleen slechter, ik ben helemaal uitgeput. Ik zou heel graag willen schreeuwen maar daarvoor heb ik de energie niet... Ik zit nu in mijn 29e week.... Dit had ik absoluut niet bij mijn eerste zwangerschap 4 jaar geleden, toen liep ik nog vrolijk door tot eind van de zwangerschap...maar na zoveel weken me slecht voelen ben ik het ook helemaal zat! Sterkte! liefs
Debdeb.... pfff in de 29e week nog slecht... gatver zeg.... ik hoop niet dat ik je na ga. aan de rest van de dames... kl*** dat jullie weten hoe ik me, dat er zoveel mensen zijn die er mee te maken hebben. merken jullie onbegrip vanuit de omgeving (familie, vrienden, werk)? Ik gelukkig niet al mag het van mijn man gauw over zijn, het is ook veel voor hem. Ik lig maar wat te liggen, niet in staat om huishouden te doen, niet in staat om te koken en dan ook nog een hond die uit moet en een peuter die bezig gehouden wil worden.... Iedereen veel sterkte!!!!!
hey luckey! heel herkenbaar. ben tussen week 7 en week 16 ook ontzettend ziek geweest ik hield helemaal niks binnen nu nog steeds elke ochtend vanuit mn bed direct boven de wastafel. en nog steeds dagen dat ik de hele dag misselijk ben, gelukkig heb ik een zittende baan en kan dus wel gewoon werken. hopelijk heb je er wat aan want vooral het drinken is een groot probleem. dingen die bij mij helpen. spa rood in heel kleine slokjes drinken (absoluut geen suiker of citroen erin) ijswater drinken. heb dan flesjes water in de vriezer liggen (halfvol) die vul ik dan verder en laat het blok ijs het water ijskoud maken. dat is het enige vocht dat bij mij goed blijft zitten gek genoeg. verder absoluut geen zoete drankjes. geen jus, geen cola, geen zoete thee. ook geen zoete dingen eten. geen koekjes, geen zoet beleg hier draait mn maag ook bij om elke zwangerschap is verschillend dus waarschijnlijk helpt het jou niet maar er staat allicht iets bij dat je nog niet hebt geprobeerd. wil je heeel veeel succes wensen
nog even meid, vanaf week 16 gaat het stukken beter! dan wordt het hormoon waarvan je zo moe en misselijk wordt vervangen door iets anders. hier bij de 3de zwangerschap voor het eerst mega misselijk enzo geweest en op 16 weken was het over. succes
Met 38 weken van ellende ingeleid en nu bij de derde sinds vijf weken kotsmisselijk.. Toch denk ik nooit wat vreselijk en waarom ik, want er zijn veel ergere dingen!
Bjv... helemaal gelijk hoor. er zijn ergere dingen en dit is zeker weten iets dan voorbij kan gaan... toch zijn er dagen dat ik even niet meer zie zitten om zwanger te zijn en liever dat ik daar vooruit kom en het van me afschrijf dan dat ik in een depressie beland omdat ik alles opkrop
Vind het knap als je dat kunt blijven denken! Ik moet zeggen dat ik weinig dingen kan bedenken die ik erger zou vinden dan HG. Toen ik het had voelde ik me zo ziek dat ik af en toe het gevoel had dat ik het niet zou overleven. Het voelde alsof ik in een allesomvattend gevoel van golvende misselijkheid zat waar ik niet meer uit kon komen. Ik denk dat van alle dingen die ik heb meegemaakt HG toch wel de meeste invloed heeft gehad op mijn leven. Misschien klinkt dat heel dramatisch Luckey, begrijp heel goed dat je het af en toe zo zat bent en er genoeg van hebt! Het is soms zo moeilijk om door te gaan. Ik zou zeggen: gooi het eruit!
ik heb het misschien nog niet zo heel erg als sommige anderen met hg die vaker in het ziekenhuis hebben gelegen en werkelijk niets kunnen als ze thuis zijn. ik kan me aankleden, zoontje naar opvang brengen en boodschapjes doen. Vraag niet hoe (alsof ik de marathon gelopen heb zo kapot ben ik daarna) maar ik kan het. natuurlijk weet ik ook dat als de misselijkheid voorbij (voor of na de bevalling) ik het snel weer vergeten zal zijn. Maar het spijt me wel... iemand die de godgandse dag boven de wcpot hangt en al moe is als ze de was heeft opgehangen.... hoe wil ik dan in vredesnaam kunnen blijven lachen?????
bij de eerste ben ik 9maanden misselijk geweest, na 25 weken werd het iets draaglijker, maar het is tot het eind gebleven. Nu ben ik weer hondsberoerd dus ik ga uit van weer 9 maanden... maar het is het me allemaal waard alsie blijft plakken, ik weet waarvoor ik het doe want ik heb een prachtige zoon En er zijn ergere dingen, mijn vriendin is al bijna 10jaar bezig en 6xIVF zonder resultaat dus als ik naar haar kijk,dan prijs ik me rijk, hoe ik me ook voel... heel veel sterkte, en blij denken aan dat kleine hummeltje die je over een paar maandjes kan knuffelen
Hoi, ik ben tot een week of 18 misselijk geweest en moe en hangerig. dat gevoel van bankhangen en tot niets in staat herken ik zooooo!! maar ben nu 21 weken en voel me kiplekker. het was van de een op de andere dag gewoon verdwenen! echt heel vreemd. natuurlijk slaap ik nog steeds heel veel en ben nog zo moe, maar kan alles eten!! heerlijk. ik geef nog wel regelmatig over bij vieze luchtjes, maar ja, als dat alles is... toch! er leeft wel een mooi kindje in je! ik heb bij de 20 weken echo te horen gekregen dat er een afwijking gezien is rond de hersenen.. zit nu flink in de stress om de uitslagen ,dus als ik hoor dat andere dames de 20 weken echo goed doorstaan hebben dan denk ik weleens: niet zeuren, je kindje is gezond!!! neem die missselijkheid en kwaaltjes er gewoon bij! wees gelukkig. heel veel sterkte verder. groetjes, Marjolein
Allereerst is het natuurlijk ontzettend naar als je zo'n vervelende boodschap krijgt bij de 20 weken echo. En het is uiteraard heel fijn als je kindje gezond en wel is. Maar als jij dat dan vervolgens niet bent en zo ziek als een hond alles uitkotst wat je in je mond stopt, naar het ziekenhuis moet om vocht te krijgen of zelfs sondevoeding nodig hebt dan is het echt geen kwestie van "neem die missselijkheid en kwaaltjes er gewoon bij! wees gelukkig". Iedereen heeft zijn eigen hordes en de dingen waar jij makkelijk over heen stapte zijn voor andere vrouwen bergen van onmetelijke proporties en andersom...
Dat is geen garantie hoor! Ik ben nog steeds heel ziek en al 24 weken. Een ding is zeker: het gaat over (evt pas met de bevalling, maar hopelijk eerder)