Na ja, ik lees hier over tampons en spiraaltjes, paar weken na de bevalling al.. Ik hoef geen spiraaltje oid, maar tampons ofzo, of het idee dat iemand daar even met zn vingers ingaat.. Kunnen jullie dat echt?? Ik durf zelf amper te voelen.. En gemeenschap één keer gehad maar vond vreselijk/eng... Ben ik nou zo gek... :x
Ik vind het persoonlijk wel een beetje apart dat je er zo'n moeite mee hebt. Ik heb de dag na de bevalling gekeken hoe het er aan toe was daar beneden en het zag er allemaal heel normaal uit. Onder de douche heb ik regelmatig aan het litteken van mijn knip gevoeld en ook af en toe eens gekeken hoe het er na verloop van tijd uitzag. Ik heb vrij snel weer tampons gebruikt en 2 maanden na de bevalling hebben we weer voor het eerst gevreeën. Het vrijen voor de eerste keer vond ik wel spannend, maar ging eigenlijk hartstikke goed, op een beetje pijn op het begin na. Tja, het is nog steeds mijn vagina alleen is er nu een keer een kind doorheen gekomen...
Ik moet zeggen dat ik af en toe al weer behoefte krijg aan seks. Alleen is de knip nog niet helemaal genezen, er zitten nog hechtingen in. Dus ik durf er nog niet eens met een vinger in, laat staan met wat anders. Ik hoop over een paar weken wel weer zo ver te zijn. Ik denk dat bij mij straks eerder een rol speelt dat ik met een half oor lig te luisteren of ik mijn zoontje niet hoor. Maar ach, dat zien we dan wel weer. Het zal gewoon wel weer wennen zijn! Voor beide partijen, denk ik.
Oh maar ik heb wel meteen gekeken hoor! Tijden lang iedere dag! Maar niet voelen, brr.. vind het eng. Ben bang dat het erg pijn doet en weet niet.. Het idee dat het wijd geweest is, net of het weer kapot kan ofzo..
raar of gek... nee volgens mij niet.. hoor veel vaker vrouwen er niet aan moeten denken.... en ook niet voelen aan de onderkant... ik ben uitgescheurd en heb toch wel even gevoeld hoor het bloeden over was, en 4 weken na de bevalling weer seks gemiddeld zo'n 2/3 keer per week, ( volgens mij ben ik raar en apart hahaha ) (bij de eerste na 5 weken weer seks zo,n 4 keer in de week, ik wou wel vaker maar manlief niet haha )
Vind je het vervelend, Kiddie, dat jij je zo voelt? Als je zegt "ik vind het wel prima zo", hoef je er natuurlijk niks mee te doen. Maar als je het vervelend vind, zou ik eens naar de huisarts gaan. Die kan je doorverwijzen naar iemand die je weer een beetje op weg helpt. Ik weet dat er bepaalde oefeningen zijn om je weer een beetje vertrouwen te geven dat het goed zit daar beneden en dat er ook wat in kan.
Nou ja prima.. Het zou best fijn zijn weer eens iets echt doen zoals voorheen he.. Maar aan de andere kant wil ik het niet veranderen omdat ik bang ben, snap je. Als jij bang bent voor spinnen wil je dat dan veranderen? Ja het zou handig zijn. Nee moet er niet aan denken.. Snappie.. Het is dubbel. maar wilde wel eeens weten hoe jullie er over dachten.. Maar oefeningen.. moet je er mee naar iemand toe, en hoe kun je weten wat kan zonder het te proberen.. Zweet zweet..
Ik snap je gevoel. Als je er niks mee doet, verandert er niks. Maar er wel wat mee doen betekent dat je je angst onder ogen moet zien. Ik weet niet precies hoe ze die begeleiding aanpakken, maar ik weet wel dat het begint met gesprekken. Ze gaan dus niet meteen down under aan de slag ofzo. Voor zover er lichamelijke 'oefeningen' nodig zijn, doe je dat gewoon zelf thuis hoor. Het is niet zo dat er een therapeut aan je lijf gaat zitten. Het lijkt me lastig om de stap te zetten en hulp te vragen. Misschien helpt het als je denkt aan het doel (alles is weer zoals het was) en niet teveel denkt aan welke stappen je moet zetten om daar te komen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar het is wel een manier om de eerste stap te zetten, als je dat wil en er aan toe bent.
Ik heb het ook hoor Kiddie! K ben 8 maanden geleden bevallen maar tot de dag van vandaag komt er niks in bij mij haha. Heb tampon geprobeerd maar was helemaal niet prettig!!!
hier helemaal geen problemen mee gehad (na 2,5 week alweer sex gehad, nou had ik alleen een mini labia scheurtje en mocht voor de bevalling al 8 weken niets..) en ik denk dat het voor jezelf iets is waar je best mee kan zitten als je er wel last van hebt. Het geeft toch spanning bij jezelf en in je relatie, dus ik zou als je na zo'n 4 a 6 maanden er nog niet helemaal rustig onder bent om te voelen/sex hebt e.d. toch wel iets van hulp zoeken.
Nou ik snap het wel hoor. Ik heb vorige week voor het eerst weer tampons gebruikt, maar het voelt allemaal zo anders. Ik vind dat ook eng. De tampon ging er ook heel anders in dan voor de bevalling. Net of ie scheef ging ofzo en het was ook pijnlijk. Ik ben trouwens flink ingeknipt tijdens de bevalling en de knip was ook nog weer gescheurd. Heb er heel lang last van gehad en kijken durf ik nog steeds niet Het gekke is dat gemeenschap geen pijn doet, maar toch moet ik elke keer over een grote drempel heen.
@Mimi 83: 9,5 maanden al he.. @Tupp, jij snapt het helemaal, bedankt. Ik denk er al zo lang aan om hulp te zoeken, maar echt het lukt me niet. Ik zou er nooit over durven praten! Nog niet eens bij de HA die een vrouw is trouwens. Erg he.. Dus kom zo ook niks verder.. Denk steeds dat het wel over gaat, maar begin nu te twijfelen.. @Dushi85: gelukkig ik ben niet de enige dus.. Hoe ervaar jij het dan, ook gewoon niet? Of zit je er wel mee..
ja dat las ik kiddie.. ik bedoelde dat ik het verstandig vind dat als een vrouw er na 4 tot 6 maanden nog zoveel problemen mee zou hebben om dan hulp te zoeken. Zolang jij er niet over durft te praten denk ik ook niet dat je het kan verhelpen of dat het minder word. zou het toch echt proberen.. En met je vk?? zou je dat wel durven?
Misschien.. Maar nu nog eens?? Ze zal denken dat ik voor een nieuwe zwangerschap kom haha.. Maarre, die kan er toch ook niets aan doen?
ik denk wel dat je vk nog wat voor je kan doen. Ik had een hele nare ontstoken wond na mijn bevalling waardoor ik erg bang was voor mijn onderkant. Vk heeft er werk van gemaakt om mijn angst weg te nemen vanaf de eerste controles na de bevalling, ze heeft eerst een tekening gemaakt van hoe het eruit zag daar. Later hebben we samen gekeken met een spiegeltje. Daarna moest ik steeds zelf kijken (ook omdat ik in de gaten moest houden of de boel wel genas). Nu 2 maanden later kom ik nog steeds op controle bij haar. Ze heeft net zolang op me ingepraat dat ik de laatste controle op de fiets durfde te komen (ze zit 2 straten verderop). En nu heb ik als opdracht dat ik maar wereens aan sex moet beginnen.. bijna jammer dat ze me daar niet bij kan komen helpen Bij jou is er iets meer tijd overheen gegaan natuurlijk, maar ik denk wel dat ze ervaring hebben met dat soort angst en misschien wat tips en trucs voor je hebben... en zo niet dan hebben ze vast wel een adres waar ze je naar kunnen doorverwijzen!
@cowgirl80 Hmm klinkt goed jouw verhaal. Nou ja, hoe het aangepakt is dan. Ik heb echt een leuke meid hier maar ben zo bang dat ze zegt dat ik naar de HA moet.. Straks wil ze me wel even helpen om een afspraak te maken en dat wil ik helemaal niet.. Maar bij jouw is het toch anders want ik kijk wel zelf.. Dus moeten meteen to the point zeg maar.. En ik ben met de nacontrole geweest toen had ik geen vragen.. Wel gevraagd naar sex maar zullen er veel meer zijn die dat dan nog niet hebben gehad. Dus zucht.. wil ik dit wel.. Mijn man lijkt er ook niet zoveel moeite mee te hebben (gelukkig) Hij weet dat ik nooit zin heb en niet durf maar laat me vrij.. Na ja zoekt wel eens toenadering natuurlijk maar ik hoef niet als het niet lukt. Heerlijk maar zo komt het ook nooit..
Bij de eerste had het bij mij ook heel lang nodig voordat ik weer iets wilde van onder. Nu heb ik er geen problemen mee. De eerste tampon vond ik wel vreemd maar nu niet meer.
je kan het altijd vragen natuurlijk. zo van ik heb er heel veel moeite mee, komt dit vaker voor na de bevalling en ik durf er niet over te praten met mijn ha. heb je een advies??? Ja man zal er misschien wel vrede mee hebben, maar ik denk toch dat sexualiteit en intimiteit wel belangrijk is in een relatie, of voel je dat zelf niet zo??
Oja dat voel ik zeker zo, en hij ook. We hebben wel veel intimiteit als kusje geven knuffelen. heerlijk tegen elkaar aan liggen.. Hij begint soms te vrijen en dan raak ik in paniek.. Dan roep ik meteen: we gaan het niet doen hoor! Hij zegt dan nee dat hoeft ook niet! maar probeert wel altijd hoever ik ga. Het is nl wel een keer gelukt. Dat vind ik zo sneu om wel te vrijen en niet HET doen dat ik het maar van te voren roep.. Dan kan ik tenminste zonder schuldgevoel vrijen.. Sorry voor mijn verhaal, het doet me geloof ik toch wel veel..