Op het moment ben ik de film 'De gelukkige huisvrouw' aan het kijken... ik kan het me niet voorstellen dat moeders dit kunnen doen als ze depressief zijn... vind het zo erg en zo eng...
en toch zit er zeker een kern van waarheid in!!! Na mijn bevalling kan ik me wél voorstellen dat er vrouwen zijn die ver gaan in hun psychoses. Niet dat ik dat gedaan heb, maar door hormonen en alles voelde ik me wel echt helemaal niet meer "Taliaa" ... maar goed, ik mag de film pas over een jaar kijken van mijn man, haha
tuurlijk ik geloof wel dat er mensen zijn die erge dingen kunnen doen... maar omdat ik het zelf nog nooit heb mee gemaakt hebt, ook niet in mijn omgeving dus alleen maar in de kranten leest en op de tv ziet... kan je het niet voorstellen... ik geloof het wel, maar het is zo erg en zo eng... ben gek op mijn kleine mannetje die boven lekker slaapt...
Moet wel zeggen toen onze dochter echt een hele lang tijd voornamelijk huilde s'nachts en overdag ik ook weleens rare ideeen in mijn hoofd kreeg, het werd me soms echt teveel en kon geen kant uit.. maar dat was dus niet vanwege haar maar meer hoe het allemaal ging.
Helaas gebeurd het echt, zonder dat de vrouw er iets aan kan doen. Postnatale depressies en psychoges zijn puur hormonen kwesties Zie het op mijn werk (psychiatrie) maar al te vaak. Vond de film wat minder realistisch omdat er gedaan word of alle ellende (depressie, psychose) zouden komen door een onverwerkt 'trauma' uit het verleden. Dat is echter nooit het geval, het is puur een hormonen kwestie!
Helaas gebeurd... heb het nooit meegemaakt.. daarom lijkt het soms zo onwerkelijk... heb wel met mensen gewerkt die wel zoiets hadden... nu ik deze film kijken en het begin heb gezien met de baby... vond het zo erg, zielig en eng tegelijk... voor haar als de man als voor de baby...
Ik heb de film ook gekeken maar ik vond hem eigenlijk een beetje tegenvallen....... Ik had er wat meer van verwacht als ik eerlijk ben! Maar wel "mooi" hoe ze zoiets in een film laten zien, dan komt er iets meer bekendheid over, ik denk dat het vaker voorkomt dan de meesten mensen denken!
Ik vind het wel goed dat ze zo'n film gemaakt hebben. Breekt ook een beetje het taboe erover. Niet dat een post natale depressie een schande is, maar tis niet iets om er trots over te zijn.. Ik heb hem nog niet gezien, en weet niet wanneer ik eraan toe ben om hem te kijken. Ben bang dat hij nu nog te confronterend is.
Heb de film aangezet en ben afgehaakt vrij vroeg op het moment dat ze haar kind in bad loslaat om over de spiegel te wrijven. Kind helemaal slap uit bad gegrist omdat manlief binnenkwam...Vind Carice echt een top wijf en super actrice maar ik ga de film niet verder kijken. kan er niet tegen (mischien nog de hormoontjes in mijn lief die gieren) durf gewoon niet verder te kijken echt niet.
veel erger wordt het niet, de rest zie je hoe ze moeder verder gaat met haar depressie... de baby komt bijna niet meer in de film alleen op het einde...
Ik heb ´em ook gezien. Kreeg het spaans benauwd van de bad-scene en had ook gelijk weer zin in de bevalling Vond de stukjes in die inrichting wel erg leuk, vooral die gezagsvoerder en Carice vind ik altijd goed!
Hier net zo, maar als dat het ergste was wat je ziet met het kind, ga ik hem maandag wel ff verder kijken. Ben wel erg nieuwsgierig! Boek heb ik wel gelezen.
Nou gisteren met een vriendin de film gekeken. Tijdens de bevalling scène zaten we met onze handen voor onze ogen. Je zou nu bang zijn om zwanger te worden. Maar de bad scène en over de doos. Dat lijkt me echt erg als je dat overkomt. Dat je niet meer weet wat je doet. Je krijgt idd veel meer begrip voor de dames die dat echt hebben meegemaakt.
Vind het boek sowieso veel beter, maar dat geldt voor de meeste verfilmingen. Het is onvoorstelbaar, ja, dat er moeders zijn die zulke dingen doen. Kun je nagaan hoe ziek en van de wereld je raakt door een postnatale psychose. Heb er ook eens een boek over gelezen, ook waargebeurd en zij was totaal van de wereld. Compleet de weg kwijt en totaal zichzelf niet meer, alle realiteitszin verloren door hormonen die de kluts kwijt zijn geraakt. De film zelf, niet slecht maar ik vond die badscène vreselijk, toen heb ik even de andere kant opgekeken. De bevalling vond ik wel meevallen. Mijn vriend zei 'kijk nou niet want je moet zelf ook nog'. Maar ik ben er, na het zien van dit, niet doodsbang voor geworden.
Ik vond het een goede film. Gelukkig had ik wel mijn bevalling al achter de rug toen ik hem zag. Ik denk dat als je al geen zin hebt in een kind en een bevalling, je toch al minder in staat bent om dit goed te doen. Dat hebben ze in de film goed laten zien vind ik. Als je vertrouwen hebt in je lichaam en zin hebt in het moederschap komt het wel goed met die bevalling hoor dames.
Ik heb het boek niet gelezen en de film nog niet gezien maar ben eigenlijk benieuwd wat er is met de bevallingsene