Heel veel sterkte. Ik herken je verhaal en weet precies hoe je je voelt. Hopelijk doen de pillen goed z'n werk.
hi 1979 hoe was jou echo vandaag bij de gynaecoloog?? hopelijk was het voor jou een betere uitslag als die van ons. maar ben erg benieuwd hoe het bij jou is gegaan groetjes brenda
Lieve Bren, Wat een klotenieuws zeg , hopelijk doen de pillen hun werk .... En wat herkenbaar , heb zelf 2x die pillen gehad ......... Zorg dat je niet alleen bent he ............... dikke kknufffffffffffffffffffffff
Jeetje meid, lees je verhaal ben er stil van,....wilde je heel veel sterkte wensen in deze rot tijd... liefs
bedankt allemaal meiden voor jullie berichten. erg prettig dat steuntjes in de rug en fijn om te horen hoe jullie het allemaal hebben beleeft of het beleven. en de tip die ik allemaal mee heb gekregen. groetjes brenda
Hoi Brenda, helaas voor ons ook slecht nieuws... Er was nog steeds alleen een leeg vruchtzakje te zien op de echo. We wachten nu nog 2 weken op een spontane miskraam, anders zal ik 8 november gecurreteerd worden. Mijn gyn is geen voorstander van het opwekken door pillen, omdat dit hele heftige reacties van het lichaam kan opwekken (kan, hoeft dus niet...) Ik hoop dat 't bij mij de komende 2 weken vanzelf nog gaat komen... Veel sterkte meis! Laten we hier nog even contact houden, om te zien hoe 't ons verder vergaat... Xxx
Sterkte !! Ik kreeg mijn miskraam met behulp van cytotec , ik had helemaal geen problemen mee, ook is mijn baarmoeder nu schoon. Als ik jou was zou ik niet wachten. Want als het vruchtzakje groeit, gaat alleen maar moeilijker worden.
ik ben geen voorstander voor de pillen , als ik zelf de keuze had zou ik voor een curretage gaan ...Nederland is een van de weinige ( misschien wel het enige) waarje dit thuis zelf mag doen ...........................Andere landen is het een dag opname in het ziekenhuis omdat het idd gevaarlijk kan zijn ...............
1979 en Brenda, allereerst: wat ontzettend rot voor jullie. Een miskraam is zo afschuwelijk, en al die onzekerheid is slopend! Wat betreft de pillen (cytotec of misoprostol geheten) of curettage, ik heb allebei meer dan eens meegemaakt. Ik heb geen slechte ervaringen met de pillen. De miskraam kwam snel op gang, en ik verloor wel flink bloed, maar niet verontrustend veel. Pijnlijk was het wel, de miskraam zelf dan, maar dat geldt niet voor iedereen. Het nadeel van pillen is dat de kans dat de miskraam volledig op gang komt is met pillen niet 100 procent is, maar rond de 80 procent. (Ik hoor ook weleens lagere percentages.) Ook krijgen sommige vrouwen extreem bloedverlies en moeten dan met spoed naar het ziekenhuis. Dit komt niet heel veel voor, maar je moet er wel op bedacht zijn, en meteen naar het ziekenhuis als het bloeden niet meer ophoudt en als je onwel wordt. Het voordeel van cytotec is dat je de miskraam thuis krijgt, zonder medisch ingrijpen in een ziekenhuis. Ook is de kans op baarmoederbeschadigingen, zoals verklevingen (het syndroom van Asherman) aanzienlijk kleiner als de miskraam volledig is, maar mocht er nog een restje achterblijven dat toch nog gecuretteerd moet worden, ook dan is de ingreep veel minder ingrijpend, die kan dan vaak ook poliklinisch in plaats van onder volledige verdoving, en wat mij betreft is het belangrijkste pluspunt: de kans op verklevingen is veel en veel kleiner met pillen dan als je meteen voor een curettage zou gaan. Die verklevingen heten het syndroom van Asherman. De kans op deze aandoening wordt in Nederland door veel gynaecologen nog uiterst miniem geacht, maar in Amerika schatten ze dat 1 op de 3 vrouwen die een curettage ondergaat daar verklevingen aan overhoudt, met onvruchtbaarheid tot gevolg. (Die onvruchtbaarheid kan veelal ongedaan worden gemaakt door middel van een of meerdere operaties, maar niet in alle gevallen.) Er zijn genoeg gynaecologen in Nederland die met het oog op het risico op deze verklevingen liever niet voor een curettage kiezen. Maar er zijn ook verloskundigen en gynaecologen die erg op pillen tegen zijn, vanwege het risico op ernstige bloedingen. (Mocht je daar erg bang voor zijn, dan kun je afspreken om de pillen tijdens een dagopname in het ziekenhuis in te brengen. Dat gebeurt nu ook al in sommige ziekenhuizen.) Ik hoop voor jullie dat de miskraam spontaan op gang komt, maar zo niet, dan hoop ik dat jullie op basis van bovenstaande informatie een goede afweging kunnen maken. Er is geen goede of een foute keuze, maar ik vind het belangrijk dat je weet waar je voor kiest. En laten we wel wezen: het is een keuze die geen enkele vrouw ooit zou willen maken. Heel veel sterkte. Suus
Suus, thanks voor je steun en je bijzonder goede advies! Op zo'n presenteerschaaltje krijg je 't niet, bij een Google zoekopdracht Ik ben blij dat ik 't nog 2 weken de tijd geef! Hopelijk is 't genoeg! Daarnaast ga ik maandag contact opnemen met mijn osteopaat. Zij kan wellicht ook 't een en ander wakker schudden in mijn lijf, waardoor de miskraam op gang kan komen... Xxx
Goed idee om de hulp van een osteopaat in te roepen. Acupunctuur schijnt ook te kunnen helpen. Hopelijk komt het vanzelf. Nogmaals sterkte. Suus
Hoi meiden, Wat ik nu ga schrijven kan misschien erg heftig overkomen. Wees je daar bewust van wanneer je het gaat lezen. Dat wilde ik toch van te voren even zeggen. Ik zou komende dinsdag mijn echo krijgen om te kijken of ik nog zwanger zou zijn, maar afgelopen donderdagmiddag had ik bloedverlies. Omdat het langer dan een uur aanhield, heb ik het ziekenhuis gebeld. Ik moest langskomen en kreeg ik een echo. Hierop was te zien dat het vruchtje niet gegroeid was en zelfs kleiner was geworden. Ook was te zien dat het afstoten begonnen was. Ik kreeg voor de zekerheid pillen mee als het toch niet op gang wilde komen. Ik heb vrijdag en zaterdag gewoon gewerkt en er gebeurde weinig (licht bloedverlies). Ik besloot zaterdag 's avonds de pillen in te brengen rond 20:40. Na een half uur kreeg ik al krampen en zelf ontsluitingsweeen (voelde hetzelfde als bij mijn eerste bevalling). Ik ben met een kruik mn bed ingedoken en om 22:30 inslaap gevallen. Om 00:30 werd ik wakker en had ik al veel bloed verloren. Ik stapte uit bed om me te verschonen, maar omdat ik opstond begon er bloed op de grond te druppen/stromen en voelde ik het vruchtje en placenta naar buiten komen. Ik wist niet wat ik moest doen, wat een bloedbad. Ik heb mijn man geroepen die nog beneden zat (echt nooit in je eentje doen!!) en hij schrok enorm. Ik begon duizelig te worden en toen ik op de grond zat, had ik het idee dat ik flauw ging vallen. Ik kon met moeite bij mijn positieven blijven. Ik zat ondertussen in een plas bloed. Ik vroeg een teiltje om mijn kleren en alles wat ondertussen in mn broek terecht was gekomen, in te doen, maar ik heb het teiltje uiteindelijk gebruikt om in over te geven. Wat een toestand! Mijn man wist niet meer wat hij moest doen en ik heb hem gevraagd om de gyn te bellen. Ze zeiden dat ik naar het ziekenhuis moest komen om te kijken of alles eruit was gekomen en het bloeden gestopt was. Mijn moeder gebeld om op onze dochter te passen. Ik ben toen onder de douche gestapt en mijn broek uitgetrokken. Daar zag ik ons kindje in wording (niet herkenbaar hoor maar ik wist ongeveer hoe het eruit zou zien). Toen werd ik erg emotioneel. Ik heb heel hard gehuild. Dat had ik die 4 weken ervoor nog niet zo erg gedaan. Ik ben daarna naar het ziekenhuis gegaan (samen met mn vruchtje in een zakje) en daar heb ik weer een echo gehad. Zo goed als alles was weg en mn bloeddruk was goed. Ik mocht weer naar huis. Mijn vruchtje heb ik achtergelaten. Na de vier weken in onzekerheid was dit een heel heftig en snel einde. Ik voel me nu lichamelijk goed, maar ik heb de hele dag door flashbacks. Meiden, dit is mijn persoonlijke verhaal en het zal bij iedereen anders zijn. Ik was al meer dan 12 weken zwanger dus ik had al redelijk veel weefsel in mn baarmoeder zitten. Ik zal het nooit vergeten en we zullen de tijd nemen om dit en plekje te geven. Ik had niet verwacht dat dit zo heftig zou zijn. Dus was ik er ook niet op voorbereid. Maar ik ben blij dat het voorbij is. Iedereen succes en sterkte. Ik kan beginnen met afsluiten.... Mariëlle
Marielle, wat een vreselijk verhaal, maar voor een deel ook erg herkenbaar. Een miskraam is heel erg heftig, daar kun je je nooit op voorbereiden. Het is fysiek ontzettend ingrijpend, maar lichamelijk ook. Ik hoop voor jou op een spoedig lichamelijk herstel, en dat je het een plekje kan geven, op termijn. Dat vind ik zelf de grootste klus. Veel liefs, Suus
pffff wat een verhaal erg heftig marielle weet niet goed wat ik hier op moet zeggen. maar ik weet nu dus een klein beetje wat ik kan verwachten. ik ga vanavond ook de pillen inbrengen ik hoop echt dat het bij mij niet zo heftig zal zijn maar ik kan me er nu een beetje op voor bereiden als je je hier een beetje op kan voorbereiden ik denk het haast niet. maar marielle heel veel sterkte bij het verwerken van dit alles. 1979 wat jammer meis dat jij ook een nare slechte echo uitslag heb gehad. hopelijk komt het snel opgang allemaal want dat afwachten is echt killend ik moet er niet aan denken nog 2 weken afwachten. ik ga vanavond de pillen inbrengen en hopelijk komt het dan snel opgang zodat we het kunnen afsluiten en opnieuw kunnen gaan proberen. ook jij heel veel sterkte met dit verlies. groetjes brenda
O wat een slecht nieuws hier allemaal. @Bren79, 1979 en Marielle Luister goed naar jezelf en laat goed voor je zorgen, neem de tijd om het een plek te geven. Het is heel heftig, sterkte allemaal!
Marielle, jemig, wat heftig! Dit is één van de redenen dat mijn gyn. geen voorstander is van de pillen... Heel veel sterkte de komende tijd! Hier gaat 't wel goed. Ik heb sinds vanmorgen heftige pijn in de onderrug en had ook een beetje bruinige afscheiding. Hopelijk gaat 't binnenkort komen... Mijn hormonen gieren door m'n lijf. Na het eerste verdriet was ik er vrij nuchter onder, maar vanmorgen wilde ik m'n leidinggevende een update geven van vrijdag (de echo), ga ik in één keer zitten huilen... pfff... Xxx
hi allemaal hier van mij ff een update. maar eerst ff voor 1979 meis vervelend al die hormonen die door je lijf heen gieren maar ik denk dat jou leidinggevende het vast wel begrijpt dat je spontaan in huilen uit barst en is ook helemaal niet erg toch het is juist goed dat je je emotie`s kan uitten. hopelijk zet de bloeding door en komt het allemaal snel meis maar veel sterkte nog. de update`s van mij en hoe het bij mij gaat. gister avond voor ik na bed ben gegaan heb ik de pillen ingebracht en heb nog even tv liggen kijken. ik voelde opgegeven moment ligt wat krampjes maar gelukkig niet heel erg heftig. ik ben dus ook inslaap gevallen uurtje of 1 werd ik wakker omdat ik na de wc moest om te plassen en er was nog niks aan de hand had wel nog steeds een klein beetje krampjes maar weer verder gaan slapen. een uur of 5 werd ik weer wakker omdat ik in iets nat lag te draaien. dat was bloed ik ben na beneden gegaan om na de wc te gaan. en toen begon het goed te bloeden. er kwammen flinke proppen bloed uit en heb me verschoont en opgefrist ondertussen heeft mijn vriend het bed verschoont. en ik ben weer gaan slapen mijn vriend kon niet meer slapen is nog wel even blijven liggen tot ik weer in slaap viel hij is toen na beneden gegaan. een uur of half 9 werd ik weer wakker weer het zelfde verhaal omdat het bed nat was. ik ben toen weer na de wc gegaan ondertussen liep het bloed me langs de benen bah. op de wc heb ik een klein beetje druk op gevoerd en toen viel denk ik het vruchtzakje eruit. voelde me zo vies door al dat bloed en ben lekker onder de douche gegaan en lekker een trainingsbroek beneden op de bank geploft. mijn vriend was inmiddels zijn dochterje na school brengen die was het weekend bij ons. ik heb verder gelukkig niet echt hele erg buikpijn ik heb lichte krampjes (miss dat ik de pijn niet voel omdat ik een hoge pijngrens heb door dat ik bijna 10 jaar geleden een ernstig ongeluk heb gehad en eigenlijk dagelijks met pijn leef) maar ik moet zeggen dat het voor mij echt mee is gevallen tot nu toe met betrekking tot de pijn. en zo zie je maar ieder lichaam en ieder persoon is anders en ervaard het anders. de inpact vind ik wel heel groot vanmorgen had ik echt zoiets van nu is het echt weg en zit er echt geen klein ukje meer in mijn buik en voel me echt leeg. ik wist natuurlijk al dat het niet meer groeide maar nu die miskraam echt is door gezet dringt het pas door. nou meiden voor wie het ook is overkomen en het een plekkie moeten geven en voor de meiden die het nog mee gaan maken heel veel sterkte liefs brenda
Bren, fijn dat 't jou zo is "meegevallen" op lichamelijk vlak. Het is idd wel confronterend, nu is 't voor jou pas echt voorbij... terwijl het een plaatsje geven nog maar pas begonnen is...