Nee, en ik zal het in de toekomst ook niet worden. Aan mij word niet gesleuteld als ik overleden ben. Ik ga zoals ik geboren ben. Wanneer er OOIT(hoop het niet) eventuele organen nodig zijn zoals een nier en dan wel binnen mijn gezin EN ik kom daarvoor in aanmerking, sta ik het met liefde af.
Je moet altijd doen waar jij je goed bij voelt. Wil jij het niet of op een andere manier maakt dat helemaal niks uit. Ik vind dat iedereen zelf moet beslissen hoe of wat en ja ik ben wel donor maar wel na 5 jaar lang te hebben gedubt of ik het wel of niet zou doen.
mischien moet je eens lezen wanneer je geschikt bent wat heel veel donoren blijken helemaal niet geschikt of de organen zijn al dood. ik bedoel als ik hersendood ben dan kan iedereen rustig afscheid van me nemen en pas daarna worden mijn organen verwijderd
Ja hoor, ik heb er toch niks meer aan als ik dood ben! Ik vind het belangrijker dat ik op die manier kan zorgen dat een ander nog even door mag leven dan dat mijn nabestaanden even een half uurtje moeten wachten om mij weer te zien. Zullen ze vast begrip voor hebben, aangezien ze op dat moment weten hoe het voelt om iemand te moeten missen (en dat gun je een ander toch niet).
ja ik ben donor, ik zou zelf ook graag een orgaan willen hebben als ik het nodig heb. Hierom geef ik het ook weg aan anderen
ik heb me net aangemeld en laat het over aan me nabestaanden maar heb ze laten weten dat ik liever geen donor ben ik wil gaan zoals ik gekomen ben!
Dat zou ik je alleen kunnen vertellen op het moment dat ik het daadwerkelijk nodig zou hebben. Ik word er al bang en naar van als ik er aan denk. Het is ook zeker een stukje angst. Je wil niet weten hoe lang ik hierover getwijfeld heb, maar ik kan het gewoon niet. Ik wil met rust gelaten worden wanneer ik dood ben.
Nee ben geen donor, zelf kan ik geen beslissing nemen. Laat de beslissing over aan mijn familieleden.
Maar stel dat je in coma ligt, en ze gaan dan snel je organen verwijderen omdat je donor bent....en je zou dan bijvoorbeeld een paar dagen later toch weer bij kennis zijn gekomen... dat gaat niet meer zonder organen. Dat is wat mij toch steeds aan het twijfelen brengt: de angst dat ze mijn organen te snel weghalen, terwijl ik misschien toch nog verder had kunnen leven. Ik ben - ondanks deze twijfel - wel donor, al zolang ik me kan herinneren. Maar ik weet dat mijn vriend het totaal niet ziet zitten. Het zou me niks verbazen als hij het na mijn dood toch nog zou tegenhouden (als hij dat juridisch kan tenminste...dat weet ik eigenlijk niet eens).
ja ben ik omdat ik niks meer aan heb als ik dood ben. zolang ik maar herkenbaar blijf voor mn partner en kinderen als ik in de kist lig...(hoe bot klinkt dat hahaha) en verder ben ik nu aan het rondvragen en informeren over het doneren van mijn 3 overgebleven cryo's. omdat ik mijn gezin helemaal compleet heb en hoop andere mensen ook de kans op dit geluk te mogen geven.
je merkt er niets mee van hoor nee geintje ik kan het begrijpen maar je zei het zo stellig hahaha. ik bedoel als je een lever nier oid nodig hebt krijg je ook iets van een ander waar jij zelf dan weer oud mee kan worden als jij dan na je dood iemand kan helpen in leven houden door jou orgaan weg te geven en die persoon kan dan oud worden. ik begrijp je heel goed hoor en inderdaad als je eenmaal z'n situatie hebt mee gemaakt is het anders.
Ik heb ja, waarom? gestemd. Reden, waarom niet? Als ik een orgaan nodig zal zijn wil ik er ook wel graag één, dus zal ik ook zeker voor een ander wat willen afstaan. Maar mijn nier (1 van de 2 dan) bewaar ik voor mijn moeder, mocht ze 'm toch nodig zijn (zij heeft er maar eentje)
dit gebeurd echt niet snel hoor.mijn vader heeft in coma gelegen in daar was het ook niet zeker van. maar niemand die uberhoubt begon over zijn organen.en dit was ook niet mogelijk geweest vanwege de medicijnen die hij in het ziekenhuis kreeg
ze mag ook alles van mij hebben hoor geen probleem maar ik vraag me altijd af hoe het komt dat mensen zo denken