Zo, ben net een paar dagen bijgekomen, en dacht laat ik m'n bevallingsverhaal hier neerzetten Ik was op 15 oktober uitgerekend, maar ben uiteindelijk in de ochtend op 19 oktober bevallen. De dag ervoor had ik het wel gehad met wachten, en probeerde ik allerlei dingen waarvan men zei dat het de bevalling zou starten: seks, wandelen, ananashart eten, iets bakken (in mijn geval cupcakes). Om 19u kwamen de weeën regelmatig en besloot ik om ze te tellen. Om 22u gingen we naar bed, de weeën waren toen elke 5 minuten, vroedman maar gebeld zoals afgesproken. Hij constateerde dat er 1cm ontsluiting was, dat de cervix al volledig was verstreken, maar dat de baby nog achterin lag. Het inwendig onderzoek was daardoor nogal pijnlijk, omdat hij met z'n vingers een soort bochtje langs moest en dan omhoog. Vroedman zou terugkomen om 3u of als de weeen elke 2 minuten kwamen. In de tussentijd heb ik in een warm bad gezeten, vriend had m'n laptop meegenomen en we hebben samen Planet Terror zitten kijken (lekker toepasselijk). Voor zo ver mogelijk, want de weeën volgden elkaar sneller op, ik verloor m'n slijmprop in bad en er sijpelde zo nu en dan wat vruchtwater eruit. De weeen kwamen al heel vlug elke 2 minuten, om 1u45 hebben we de vroedman dus maar gebeld. Hij onderzocht me, bleek dat ik 3 cm ontsluiting had en dat het hoofdje nu wel goed vooraan lag. Ik had het gevoel dat ik moest overgeven en vriend verzocht maar eens een emmer te pakken, wat dus inderdaad nodig bleek te zijn. De vroedman zou hier blijven en over een uur nog eens kijken hoe het vorderde, vanaf 4cm zouden we naar het ziekenhuis gaan. Na 20 mins vroeg ik of hij alsjeblieft nog een keer wilde checken, ik had een voorgevoel. En ja hoor, 4 cm ontsluiting. Vroedman verbaasd dat het allemaal zo snel ging. Het ziekenhuis is hier vlakbij gelukkig, binnen een paar minuten waren we er. Ik had al gevraagd of ik een epidurale kon krijgen. Het inprikken van het infuus wat daaraan vooraf ging, was niet echt een daverend succes. Op de 5e poging zat ie er pas goed in, en m'n armen stil proberen te houden tijdens het opvangen van weeen werd steeds moeilijker. Op gegeven moment moest ik ze staand opvangen, met m'n rug gekromd en met m'n handen steunend op bed. De pijn zat in m'n onderrug en ik had een drukkend gevoel op m'n doos alsof ik moest poepen (dat besefte ik eigenlijk niet echt). Toen de vroedman nog eens checkte hoe ver ik was, bleek ik al volledige ontsluiting te hebben. Dat was heel snel gegaan, en te laat dus voor de epidurale. Het persen heb ik eerst gedaan op de baarkruk, dat was ook mijn oorspronkelijke plan om die eens te proberen. Vriend zat achter me, vroedman en een verpleegkundige voor me. Tijdens het persen kwam er ook diarree uit. Na een tijdje stelde de vroedman een andere houding voor: op bed op m'n knieeen, met m'n gezicht naar het hoofdeinde toe. De verpleegkundige had een lekker groot rond kussen erop gelegd, waarop ik kon steunen. Het persen werd steeds vermoeiender, maar doordat ik telkens vroeg hoe ver ik was en ik te horen kreeg dat het goed vorderde was nog wel gemotiveerd. Op gegeven moment kwam het hoofdje eraan, dat was echt het ergste gedeelte.. Het brandde enorm en ik perste met al m'n kracht, omdat ik wist dat het nu snel voorbij zou zijn. Het werkte, en met nog een perswee was ons dochtertje geboren. Wat een moment zeg, toen ik haar vast had. Ik had het nog niet helemaal door, dat besef dat ze van ons was en dat ik haar op de wereld heb gezet. Ik was al blij dat ze eruit was en dat het voorbij was. De pijn van het openscheuren ervaarde ik niet. Alleen de placenta moest er nog uit, raar om dat te zien. Hierna heeft de gynaecoloog mijn scheur gehecht, en die was groot. Ik was niet ingeknipt, daar zijn ze geen voorstander van hier. Eerst geprobeerd onder plaatselijke verdoving, maar ik kon me niet ontspannen, zelfs niet toen een verpleegkundige mijn ene been in bedwang nam en mijn vriend m'n andere been. Het is toen onder narcose gedaan, terwijl mijn vriend onze dochter tegen z'n ontbloot bovenlijf vasthield (en ze vervolgens op z'n buik poepte). In totaal duurde de hele bevalling 6 uur, vanaf dat de vroedman voor het eerst bij ons kwam. Onze dochter is geboren op 19 oktober om 5.10 uur, was 47 cm lang en woog 3350 gram (minder dan de vermoedelijke 4000 gram gelukkig). Het is een prachtmeisje met een flinke bos donkerbruin haar, en zooo schattig en klein!
Meid, goed gedaan!!! Van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter Sophie. Veel gewenst, lieve groet, Selma
Een ''mooi'' verhaal om te lezen. Gefeliciteerd!! En nu lekker gaan genieten. Dit heb je maar mooi gedaan en gehad!!
Dat is inderdaad snel gegaan, maar bij mij is het nog sneller gegaan. Om 21:00 uur begonnen de weeën Om 21:30 uur de verloskundige gebeld Om 22:00 uur 4 cm ontsluiting Om 00:00 uur 10 cm ontsluiting Om 00:34 uur is Julia geboren. Dus bij mij alles in 3,5 uur. Had ook wel even een paar dagen nodig om het allemaal te bevatten dat het zo snel was gegaan. Liefs
Jeetje, 3,5 uur... dat klinkt echt heel intensief en vermoeiend. Ik moet vooral bijkomen van de hechtingen en de enorme aambei, doet zeer zeg.
gefeliciteerd meid! geniet ervan bij mijn tweede 5 uur eeste wee, ik werd wakker en dacht oke zal het. og lekker blijven liggen later even douchen 9 uur vk => 2 cm had wel wat weeén maar niet pijnlijk, had zelf het gevoel dat het over zou gaan, oudste zoon werd opgehaald door opa 10 uur => nu begon de bevalling begint zeer te doen de vk komt 5 cm 11.45/11.50 => hendrik word geboren ik vond dit een snelle bevalling heb veel naweeën gehad, ook wou de vk de vliezen niet breken ivm de snelheid en de kraamzorg moest nog komen toen deze kwam brak ze mijn vliezen en floep na 10 minuten ofzoiets mocht ik gaan persen 20 minuten geperst (hendrik was een sterrenkijker anders was ook dit nog sneller gegaan)
hier ook een snelle 2e keer! rond 6 uur braken mijn vliezen, half 7 eerste wee, half 9 volledige ontsluiting, 1 min. voor 9 was ze er.. dus 3 uur na het breken van de vliezen en 2,5 uur na eerste wee