Hi Druif, Ik heb onlangs ook Cytotec gekregen en bij mij deed het niets, maar dan ook helemaal niets! Ik ging dus ook twijfelen of ik ze goed had ingebracht, maar wat ik hier lees, klopt het dus dat je af en toe nog stukjes pil voelt zitten. Ik mocht toen nog een week proberen, maar omdat het bij mij de week ervoor echt niks had gedaan, toch maar voor curettage gekozen. Er was voordat ik aan de cytotec begon al wel spontaan wat uitgekomen, maar dat laatste restje wilde dus niet met cytotec. Hoop voor jou dat alles er nu uitkomt. Sterkte!!!
Wat vervelend voor je zeg, dat de cytotec helemaal niks gedaan heeft. Nou ja, op zich dan wel weer fijn dat je die pijn niet voor niks hebt hoeven hebben. Daar en ik bij mij dus wel een beetje bang voor. Maar we blijven optimistisch. Het vruchtzakje is er iig uitgekomen dus mocht er toch nog gecurretteerd moeten worden dan is het een peulenschilletje is mij verteld. Maar ik ga uit van het beste. Hopeijk is alles straks gewoon schoon. Ik vloei nog aardig dus dat lijkt me ook wel een gunstig teken. Alles wat ik nu kwijtraak is mooi meegenomen! Hoe is jullie cyclus na de cytotec? Hebben jullie lang(er) moeten wachten op de vlg ongi? Ik had voor mn zwangerschap cyclussen van 45-55 dagen dus ik hoop echt dat het nu niet nog langer wordt!
Hi druif, Ik heb dus na mijn cytotec nog een curettage gehad, maar was na 26 dgn alweer ongesteld. (normaal cyclus van 28dgn), dus het hoeft niet perse langer te duren. Mocht je nog een curettage moeten, wat ik natuurlijk niet hoop voor je, laat je wel even goed voorlichten over verdoving. Bij was het zonder verdoving en dat vind ik GEEN aanrader!!!
Zonder?!! Jemig zeg... niet normaal! Onze gyn had het al over een dagopname in het ziekenhuis dus dan ga ik er van uit dat het onder een roesje of algehele narcose gebeurt?? Maar nogmaals: hoop echt dat het niet nodig zal zijn!! Fijn dat je cyclus meteen alweer zo kort was! Hopelijk bij mij ook. Het liefst wil ik meteen weer zwanger zijn, hoe oneerbiedig dat misschien klinkt??
Nee hoor, dat hoeft niet per se. Even dan ook even een ander verhaal over curettage (dat is bij iedereen weer anders): ik heb het alle keren onder plaatselijke verdoving (alleen de baarmoedermond) laten doen en dat was echt goed te doen. Zeker als ze alleen nog een restje moeten curetteren, dan is het in 1 minuut gepiept. Daarvoor zou ik me echt niet onder narcose laten brengen, dan ben je zo de hele dag in het ziekenhuis. Als je een paar uur voor de curettage 2 cytotec inbrengt, dan hoeft je baarmoedermond niet te worden opgerekt (dat maakt het zo pijnlijk namelijk) en is het echt goed te doen. Je man mag erbij blijven, en je wandelt na de ingreep zo weer het ziekenhuis uit. Maar hopelijk is het eens niet nodig! Suus
Onze gyn vertelde dat door het cytotec gebruik van nu, je bij een evt curretage niet nog eens cytotec zou hoeven te gebruiken? Al begrijp ik niet dat die werking zo lang aan zou houden?? Maar wel een prettigere ervaring zoals jij die beschrijft Suus! Doet die plaatselijke verdoving niet vreselijk veel pijn? Lijkt me heel naar... Maar goed, alleen bloedverlies is dus geen slecht teken? Ik heb goede hoop dat t dan toch wel goed zit. Ook meegeteld dat ik minder ver zwanger was dan de meesten die hier hun ervaring hebben opgeschreven. Misschien dat er dan ook minder af te stoten valt?
Het zou best eens kunnen dat je alles kwijt bent, Druif, dat denk ik ook. Ik hoop het voor je. Van de plaatselijke verdoving heb ik zelf nog nooit erg veel gevoeld (6 curettages en nog een paar hysteroscopieën). Je moet een paar keer kuchen, en dan zetten ze de prikjes. Valt reuze mee. Nogmaals, vast niet nodig allemaal. Suus
Daar ga ik wel vanuit...Alles is nog kleiner dan... Ik mocht met 8 weken wel de cytotec pillen gebruiken en nu bij de laatste MA van 11 weken mocht het al niet meer, of eventueel onder begeleiding in het zieknhuis, maar daar waren ze geen voorstander van... Curettages waren bij mij allemaal onder algehele narcose en ook dat valt mee. Is maar een korte narcose, dus heb je weinig last van.. Hopelijk is alles schoon en is dat allemaal niet nodig.
Ik ga uit van het positieve. Maar toch bedankt voor jullie opbeurende woorden. Je bent ook psychisch klaar met de zwangerschap. Zo'n curretage zou betekenen dat t nog langer duurt voordat je dit kan afsluiten. Ik voel me trouwens lichamelijk helemaal niet zwanger meer. Hoewel ik ook weinig zwangerschapskwaaltjes had hoor, maar was wat weeiig af en toe, vol gevoel na het eten, buikkrampjes, gevoelige borsten. Dat is allemaal over. hadden jullie dat ook zo snel? of misschien is het ook wel psychisch?
Ff nagebeld vandaag, ik mag zelf weten wat ik doe, mag ze slikken of inbrengen, dat word dus slikken, vind dat stuk prettiger. En dat is ook de reden waarom ik ze mag slikken. Enige bijwerking die je dan kan krijgen is dat je misselijk kan worden, naja vorige keer was ik niet misselijk, kreeg er alleen weeen van en toen dat te snel ging ging ik over mn nek, zonder misselijk zijn. Wat betreft curretage, ik heb aangegeven dit alleen onder narcose te laten doen, zo niet dan gebeurd er helemaal niks en kom ik wel wanneer de boel een spoed is geworden dan krijg je namelijk ook narcose. Het is voor mij wel een begin van een kindje en ik ga dat dus niet met mn volle bewustzijn late doen, en zoiezo niet zonder verdoving. het is al genant genoeg dat je in zo een positie ligt. Ik hoef daar echt geen getuige van te zijn. Ik hoef me ook pas half 2 te melden bij het ziekenhuis, maargoe dook want heb smorgens nog genoeg te doen.
Na wat gegoogle las ik inderdaad ook dat het ook oraal kan worden ingenomen! Het is denk ik wel uitzonderlijk aangezien er meestal over vaginaal wordt gesproken, maar het kan dus ook. Het voelt naar mijn idee ook effectiever aan als je het gebruikt op de plek waar het ook moet werken, maar het is jouw goed recht natuurlijk. Hopelijk werkt t voor jou goed genoeg zodat je niet nog voor curretage moet. Zeker als je het ook alleen onder narcose wil. Als ik de keuze had dan toch liever niet. Ik denk dat je er lichamelijk sneller bovenop bent als je het met een plaatselijke verdoving kan doen of een roesje. Je hoeft ook niet mee te kijken he als je niet wil, dan doe je gewoon je ogen dicht? Wanneer ga je de cytotec gebruiken??
ja maar ik kan iets niet negeren ik weet verdomd goed wat er gebeurd namelijk, de curretage staat zoiezo geplanned. Dus ga er vanuit dat het gebeurd. En moet zeggen vorige keer na zwangerschap van 20 weken,20 uur weeen met pijnstilling die niet zo effectief waren. daarna 5 uur nuchter blijven toen pas richting OK voorbereid kamer/OK/uitslaapkamer bij elkaar 2 uurtjes. Het viel me mee op het emotionele aspect na natuurlijk. De rest boeide me ook echt niet meer. Ik moet 3 uur voor de ingreep die Cytotec nemen, morgen om half 12 zo ongeveer aangezien dat laatste moment is dat ik mag drinken. Gister avond om 19:00 Mifegyne genomen en zojuist is het begonnen met bloeden en beetje kramperig daar ben ik blij om want dan is in elk geval mn bmm niet meer gesloten en is het al wat op gang aan het komen. Last van wegvallende zwangerschasklachten heb ik niet had namelijk op wat kleine moeheid na geen klachten, en dit verdween in ene en voor mn gevoel was ik er niet zo gerust op dat het dit keer goed zou gaan dus heb (hoe onaardig ook) 4 weken langs net gedaan of ik niet zwanger was, niet heel veel over gepraat en ook niet veel over nagedacht. En dit maakt de klapper wel iets makkelijker ook het feit dat mn vorige zwangerschap na 20 weken fout ging zonder enige 'waarschuwing' vooraf, het was tijdens pretecho gewoon over. en de klap die je dan krijgt en het verdriet wens je je ergste vijand nogniet toe, en vergeleken daarmee is dit toch wel wat makkelijker te behappen voor mij/ons.
Ohh en suus ik vind je heel sterk dat je dat met plaatselijke verdoving kan doen! Ik meot er zelf alleen niet aan denken dan draaid mn maag al om, dus vandaar dat dat voor mij persoonlijk ook neit echt een optie is. Maar zou wel handiger zijn geweest om het poliklinisch te laten doen, gaat allemaal stukkie sneller.
Het is gewoon heel persoonlijk, net wat je wilt. Ik vind het heel erg naar om weggemaakt te worden en ik wil altijd graag mijn man erbij. Dat weegt voor mij zwaarder dan het bewust moeten meemaken. We zijn allemaal sterk dat we dit soort vreselijke dingen overleven. Afschuwelijk dat je ook al een vroeggeboorte hebt moeten meemaken. Wat een nachtmerrie. Veel sterkte morgen. Suus
Preggers, veel sterkte morgen. Ik kies ook juist bewust voor algehele narcose, en het moment van dagzeggen tegen je man, vind ik verschrikkelijk. Van de narcose zelf heb ik nauwelijks last, ben er ook liever niet bij...Nawerkingen van de narcose heb ik niet gehad, het is ook maar heel kort. Van weggaan op de afdeling tot OK/ uitslaapkamer en weer terug naar de afdeling is een uurtje...Sterkte,,,
Wat een vreselijke verhalen allemaal zeg... ik wordt er echt een beetje naar van. Het is allemaal erg, maar vergeleken met jou preggers, een vroeggeboorte meemaken.... dat lijkt me nog veel erger. Wat je verteld over 4 weken lang je zwangerschap "negeren"... dat herken ik wel ene beetje hoe hard het ook klinkt. Ik had vanaf het begin af aan al een vervelend voorgevoel en durfde mn blijdschap ook niet volledig toe te geven. heel anders als bij mn eerste zwangerschap waarbij ik vanaf het begin al heel optimistisch was. ik durfde nu ook geen familie in te lichten en negeerde bewust alle berichtjes over miskramen ed. ik heb mn blijdschap bijna een soort van afgeschermd zodat ik niet te verdrietig zal zijn bij slecht nieuws.... en jawel hoor: slecht nieuws dus. Tuurlijk blijft t een klap, er is altijd een beetje hoop natuurlijk. En hoewel het bij mij pas 7 weken heeft mogen duren heb je al hele toekomstplannen en zie je een heel beeld voor je. dat moet nu allemaal worden uitgesteld. En dat doet pijn. Wat dat betreft zijn we allemaal inderdaad sterk dat je het uberhaupt kan trekken allemaal... Preggers: heel veel sterkte meid, morgen!
Ik heb dat negeren ook gehad de laatste keer, denk inderdaad vanwege zelfbescherming. Alleen komt de klap toch wel hard aan. Deze laatste keer ben ik tot 14 weken zwangerschap gekomen, en bij 10w6d nog een goede echo. Helaas bij 14 weken vruchtje tot 11 weken gekomen.... Zowel de VK die de echo maakte, en de andere VK's en zelfs de HA, zeiden allemaal ga nu maar genieten, nu gaat het echt goedkomen. Dus toch maar langzamerhand iedereen verteld, en nu deze klap weer te boven zien te komen... Het blijft iets ontzettend moeilijks...en mensen die dit niet hebben meegemaakt, weten niet hoe diep dit verdriet en radeloosheid kan zitten. Denken dat als de MK achter de rug is, dat het klaar is. Niets is minder waar qua verwerken....
Hartstikke logisch, zeker als je al zo ver bent dan is het nog heel onwaarschijnlijk dat t dan nog mis kan gaan! Als zelfs de deskundigen je zeggen dat je kan gaan genieten... Met zo'n termijn heb je jezelf al zo gehecht aan het idee, het kindje wat er komen gaat, je veranderende lichaam, jemig wat moeilijk moet dat zijn geweest! Het maakt je denk ik ook heel onzeker als je het al meer dan eens hebt meegemaakt?! Ik merk aan mezelf dat ik het een beetje wegstop en er best wel nuchter over doe. Anderzijds: ik heb al zoveel tranen vergoten vanaf het moment dat de eerste echo fout was... wie geeft aan wat "de beste" manier van omgaan met is..??