hallo allemaal, even mijn verhaal in 2007 bevallen van een dochter ernstige pre eclampsie 2010 bevallen van dochter met pre eclampsie in combinatie met diabetes gisteren op nacontrolle geweest en heeft ons een volgende zwangerschap ontraden, dit is erg moeilijk wij hadden immers een sterke wens voor een derde kindje. is dit egoistische? wij zijn helemaal gelukkig en compleet met ons viertjes. het is denk ik meer het gevoel... herkennen jullie dit? hebben jullie een soort gelijke ervaring gehad? is bij jullie een zwangerschap ook ontraden vanwege een ziekte? wat wij ons wel eens afvragen zullen er ook moeders zijn die toch nog eens zwanger raken ondanks het advies? sorry voor vele vragen en nogmaals het is niet zo dat het moet maar meer het gevoel het is erg vervelend dat je iets wordt afgeraden ondanks natuurlijk je eigen gezondheid want wat heb je aan je kindjes als je het zelf niet overleefd
Tja ze zeggen het niet voor niets. Het is niet niets allemaal he, en je hebt kans de als je weer zwanger word dat de suiker dit keer blijft en daar hoef je niet blij mee te zijn. Het is goed onder controle te houden maar heel erg oud word je er niet mee vaak.
Pffff.....lijkt me zeker niet makkelijk! Zal mogelijk hetzelfde horen over 2 weken. Heb pe+hellp gehad en onlangs meegedaan aan het priusonderzoek. Ondanks dat me verteld is dat ze me niet zullen vertellen dat ik neit meer zwanger mag raken, zou het natuurlijk wel kunnen dat het me wordt ontraden. Manlief en ik hebben al die tijd gezegd dat we voor een 2e willen gaan ondanks het gebeurde... maar weet eerlijk gezegd niet of dat nog zo zal zijn als het risico op herhaling erg hoog ingeschat wordt... Succes!
jeetje meid wat heftig voor jullie, heb ook prius gedaan 17% kans te laag plasma volume en zwangerschap diabetes door sporten minder kans moeilijk voor jullie zeg als het ontraden wordt wat gaan jullie dan doen? het is zo erg en zeker ook omdat jullie nog geen tweede kleintje hebben. als je het fijn vind mag je mij altijd mailen wilmah1982@hotmail.com
Mmm lastige keuze! Ikzelf heb 2 keer p-e gehad (zelfde partner en bij de 2e kwam de p-e eerder). Daarbij 2 keer geen goede bevallingen en beide kindjes een rot start gehad door kma en reflux.. Ik heb voor mezelf besloten dit niet nog een keer te willen.. (Maar goed, zeg nooit nooit)
Ik zou het omdraaien: denk jezelf eens in hoe het voor je kindjes is als mama het niet overleefd.... en heb je dat er voor over?
ik voeg me bij bovenstaande. Ik weet eens wens is enorm sterk, en als het al niet mag is het nog moeilijker erbij neer te leggen maar als je man jou verliest en achter blijft met 2 kindjes of 3 is het dat waard? wat moet je man nou zonder jou met de kleintjes? Vind je het zelf waard om het risico te lopen dat je het niet overleeft en hem en de kids achterlaat? Nogmaals bedoel het niet verkeerd hoor, weet hoe sterk zo wens is, maar ik weet wel als de arts tegen mij zegt dat het niet mag vanwege kans op sterftegeval dan is dat voor mij al reden genoeg om het dus niet te doen. Maar goed dat ben ik! Succes met de keuze meid!
is ook zo hoor jullie hebben helemaal gelijk, was heel benieuwd naar de reakties en de ervaringen, weetje het is idd een droom maar natuurlijk niet ten koste van alles. Het zou niet zo zeer om mij geen (sterfet) ofzo maar meer dat de kans op pre eclampsie en diabetes terug komen en dan mischien vruchtdood.
ik herken het heel erg ik ben chronische ziek, en kon misschien niet eens kinderen krijgen, en anders zou ik eerst veel miskramen krijgen en misschien zelfs doodgeboorte, toch hebben we de stap genomen, en ik werd meteen zwanger, bij de 20 weken echo bleek van een zoontje, wel bleek dat ik SSA antistof positief was, (alleen tijdens zwangerschap) dit houd in dat als ons kindje dit ook binnenkrijgt, hij een hartblokkade zou krijgen, dus ik werd wekelijks in de gaten gehouden, Bij week 30 kreeg ik er ook nog een I.C.P bij, dit is een ernstige vorm van zwangerschapsjeuk wat met de leverfunctie temaken heeft, dit houd in dat ons kindje een nog grotere kans had op doodgeboorte,en absoluut niet langer dan 37 weken mag blijven zitten met 36 weken is ons zoontje geboren, hij is langer blijven zitten dan verwacht, (gelukkig) 8 maand later was ik weer zwanger, dit werd een mk, toen was ik een maand later weer zwanger, met 16 weken bleek van een meisje, en ook dit keer was ik SSA antistof positief, wat bleek... bij elke zwangerschap heb je extra grotere kans dat het bij het kindje terrecht komt, en ook nu met 30 weken last van icp, dit keer in een nog heftigere vorm, het ging niet meer goed, ik kreeg er slapeloosheid bij, en moest aan extra medicatie, ik had al medicatie voor mijn ziekte, prednison, daar mocht ik niet mee stoppen, nu kreeg ik voor de slapeloosheid en de jeuk nog medicatie, dit hielp geen zak, met 35 weken werd besloten om met 37 weken ons meisje te halen... met 35,5 weken nog op controle op een vrijdag.... en het ging niet goed meer met ons meisje, ze had het heel zwaar en ze besloten mij na het weekend in te leiden op 9 aug. want haar longetjes en organen waren nog niet helemaal goed, dit door alle medicatie dat het allemaal wat trager is, op 8 aug is ze gelukkig spontaan geboren, maar ik kreeg dus van 3 specialisten waar ik onder behandeling ben geweest ( 1 voor mijn ziekte, 1 voor de zwangerschap en 1 voor de huid ivm icp) dat ik niet meer zwanger mag worden of iig beter van niet.... omdat de kans bij een 3e nog groter is dat de icp terug komt, en het kindje dan met 85% dood geboren word,zeker met nog 2 kindjes die ik al heb, en gelukkig gezond zijn, er zit 1,5 jaar tussen, en nog een 3e zou het heel moeilijk zijn om voor mijn andere 2 te zorgen, het is moeilijk te accepteren dat er misschien geen 3e komt, dit omdat wij beiden graag 3 kindjes heel kort op elkaar wouden, maar misschien heel misschien..... als ze alle2 naar school gaan, over 5 jaar ofzo, dat ik wat meer rust kan nemen....