Zo zie je maar weer dat bij iedereen de situatie anders is. Goed dat je er uit bent over het aantal uren dat je wilt gaan werken. Dat geeft je misschien ook wel een wat rustiger gevoel. Je kan dan in ieder geval 's middags gaan rusten en maak je toch pas op de plaats. Het belangrijkste is dat je je gevoel en je lichaam volgt.
Ik kan me je zorgen goed voorstellen. Als je je er niet goed bij voelt, zou ik het bij de eerstvolgende controle aangeven en vragen of de cerclage 'gewoon' bij een acceptabele termijn verwijderd kan worden (b.v. 37 weken)!
Vandaag was het een moeilijke dag. In 2008 ben ik met deze termijn bevallen van mijn dochter. Ik was er niet bang voor dat dat deze keer ook zou gebeuren (vorig jaar bij mijn zoontje gebeurde er immers ook niks), maar je gedachten gaan toch de hele tijd terug naar hoe het toen was. A.s. maandag zit ik op de termijn dat mijn zoontje werd geboren. Ik zal zo blij zijn als er bij mij eindelijk een '3' in het getal zit. Niet dat mijn zorgen dan voorbij zijn, maar het zal voor ons wel een mijlpaal zijn.
Juno, dat zijn inderdaad de minder mooie dagen die er zijn waarvan ik me de opluchting zo goed kan voorstellen als die voorbij zijn. Ik hoop voor je dat die 22 dagen tot je volgende mijlpijl daar zijn voordat je het weet.
Hey Dames, Ben dan wel niet zwanger maar lees af en toe nog steeds even mee en kan me al jullie onzekerheden nog zo goed voorstellen. Hoop dat jullie cerclage bij jullie allemaal net zo goed zal werken als hij bij mij heeft gedaan. Bij mijn 3e zwangerschap heb ik t/m 33 weken gewoon halve dagen (vanaf plaatsing cerclage) doorgewerkt dit ging gelukkig hardstikke goed. Bij mijn 4e zwangerschap ben ik vanaf het plaatsen van de cerclage halve dagen gaan werken en toen ik met de 20 weken echo hoorde dat het niet goed was met zijn hartje ben ik direct in de ziektewet gegaan. Heb gelukkig nooit bedrust oid moeten houden, maar merkte wel dat mijn laatste zwangerschap erg zwaar was omdat ik nog een dreumes van 1,5 had rondlopen. In ieder gevaal nogmaals allemaal veel sterkte en succes!!!! Liefs
Graag gedaan, tis voor mij "alweer" een jaar geleden maar blijft nog steeds een heel gevoelig onderwerp. Voel me toch echt wel een beetje met jullie verwant hoor, weet zo goed hoe het voelt en kan me alle angsten en onzekerheden nog zo goed voor de geest halen. Heb dan inmiddels wel 2 gezonde kinderen maar tis voor mij nog steeds er moeilijk te aanvaarden dat ik nooit een "gewone" zwangerschap heb gehad en ook nooit zal krijgen. Ik ben nog steeds iedere dag dankbaar met mijn kids maar tblijft zo nu en dan toch even slikken!! Succes
@ Isolde Het is zo fijn om succesverhalen te lezen van mensen bij wie een cerclage goed heeft gewerkt. Ik las in je onderschrift dat jij ook het nodige hebt moeten meemaken en dat je nu gelukkig twee gezonde kindjes hebt rondlopen. Ik kan me voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt dat je nooit een 'normale' zwangerschap hebt gehad. Je hebt net als de meesten van ons gewoon teveel meegemaakt. Fijn dat je even gereageerd hebt!
@ Juno, het is fijn om hier gewoon af en toe nog even te zijn. We zitten/zaten toch allemaal een beetje in hetzelfde schuitje. Mijn oudste zoontje plotseling is geboren met 22w6d na een tot dan toe perfecte zwangerschap, diagnose cervixinsuff. Kort daarna weer zwanger van een eeneiige tweeling, met 14 weken een mc donalds cerclage geplaats en met 23w4 dagen alsnog bevallen van 2 prachtige dochtertjes. Vroeggeboorte kwam echter niet alleen door mijn cervixinsuff er waren meerdere complicaties. Ruim 2 jaar later werd onze nu oudste zoon geboren met 38w2d na een ongecompliceerde zwangerschap waarbij de shirodkar met 34 weken verwijderd is. 2 jaar later bevallen met 38w3d van mijn jongste waarbij ook de shirodkar met 34 weken verwijderd is. Ik had het zelf echt nooit verwacht, heb na de verwijdering bij beiden ook nog een dag in het ziekenhuis met contracties gelegen, kinderarts was al opgetrommeld maar ze bleven gelukkig toch nog 4 weken zitten!!! Was wel een beetje zuur hoor...... Maar goed dat was het in een notendop, de feiten dan, het emotionel aspect hoef ik aan jullie niet uit te leggen.... Zie dat jij ook al het nodige voor je kiezen hebt gehad, ook een cervixinsuff??? Liefs
De meningen van de artsen of ik echt een zwakke baarmoederhals had waren verdeeld. Bij mijn oudste zoon heb ik een zorgeloze zwangerschap gehad en ben zelfs thuis bevallen bij 40+1. De zwangerschappen van mijn dochtertje en zoontje verliepen qua complicaties identiek aan elkaar (hematoom in baarmoeder en maandenlang iedere dag door bloedingen). Bij mijn dochter braken mijn vliezen bij 25+6 en bij mijn zoontje kwam de bevalling spontaan op gang bij 27+1. Aangezien ik zo'n goede zwangerschap heb gehad bij mijn oudste, gingen de meeste artsen er vanuit dat de oorzaak ergens anders moest liggen. Een jaar geleden heb ik allerlei onderzoeken gehad om te kijken of er een mogelijke oorzaak gevonden kon worden voor de vroeggeboortes. Het enige wat eruit kwam was dat ik een bloedstollingsafwijking had en bij deze zwangerschap moet ik mezelf iedere dag injecteren met een bloedverdunner. Verder slik ik weeënremmers om mijn baarmoeder rustig te houden. Bij deze zwangerschap heb ik erop gestaan dat ik een cerclage zou krijgen en gelukkig gingen de artsen daar wel in mee. Toen mijn eigen gyn mijn baarmoedermond ging checken schrok hij, want deze bleek heel soepel te zijn i.p.v. stug. Dus hij stelde uiteindelijk zijn mening bij en vond een cerclage bij mij noodzakelijk. Morgen zit ik precies op de termijn dat mijn zoontje werd geboren, dus dat wordt ook weer een moeilijke dag.
Even nog een vraagje aan alle dames hier: Ik heb al sinds vrijdagavond pijn onderin mijn buik. Het is een zeurderige/stekerige pijn onderin en aan de zijkanten. Af en toe ook steken in mijn vagina. Gisteren liep ik echt krom van pijn, nu gaat het wel. Als ik me rustig houd is er niks aan de hand, maar zodra ik beweeg of loop begint het weer. Is dit nou de beruchte bandenpijn wat men bedoelt? Ik heb er tijdens mijn vorige zwangerschappen nooit last van gehad. Ik heb wel een beetje gegoogled en naar mijn idee komt het aardig overeen. Maar ik kan me nu ook werkelijk waar over alles zorgen maken, dus ja...
Lievejuno, Ik kan je niet helpen alleen maar adviseren om te bellen en niet met die angst en onzekerheid rond te blijven lopen. En zeker niet nu, nu je zo dicht bij de termijn komt waar het de vorige keer mis ging.
Hoi Juno, rond jou termijn heb ik het ook een paar keer gehad. Het kan van alles zijn, blaasonsteking, bandenpijn of indalingsweeen etc. Ieder keer als ik belde met het ziekenhuis moest ik langskomen. Ik zou geen risico nemen als ik jou was en meteen met het ziekenhuis bellen. Beter 10 keer voor niets dan 1 keer te laat zei mijn gyn altijd. Bij twijfel altijd bellen.
@juno: natuurlijk is het het beste om het even te laten checken. Maar zoals je het omschrijft klinkt het als bandenpijn! Vooral omdat je zegt dat het doortrekt naar je vagina en het wat beter gaat wanneer je je rustig houdt. Bel toch maar even het ziekenhuis, al is het om je gerust te stellen! Sterkte vandaag met deze toch al moeilijke dag...
Bedankt voor jullie reacties! Het gaat vandaag al een heel stuk beter. Nog wel af en toe stekende pijn, maar niet meer zo erg dat ik er krom van moet lopen. Tot nu toe heb ik 's nachts nergens last van gehad, dus ik houd het inderdaad gewoon op bandenpijn. Mocht het weer heel erg worden of als ik het toch niet vertrouw dan ga ik zowiezo het zkh bellen. Maar hopelijk blijft het weg...!
@Tomtobias Ik zie dat je al weer 35 weken bent . Het schiet nu lekker op, alhoewel de tijd voor jou wellicht niet snel genoeg kan gaan.
@ Juno, sterkte vandaag!! @Tom tobias, zwijmel, 35 weken heerlijk. Dat is al een week verder als mijn eigen doel. Fijn zeg!! Vandaag gaan werken en dat was een heel optimistisch plan. Ben 3,5 geweest maar was echt wat te veel terwijl ik rustig aan gedaan heb. Misschien kwam het wel omdat ik in tranen uitbarste toen ik aan mijn leidinggevenden aangaf dat ik echt niet meer durf en kan werken. Ze pikken het super op, had ook niet anders verwacht, en als het een beetje meezit begint maandag mijn vervanger. Ze vinden dat ik me vooral druk moet maken om mezelf en dit kindje en helemaal niet om hen. Is wel moeilijk en zeker met al die hormonen. Vandaag dus mijn eerste ziekte middag op de bank. Hij is nu nog lekker maar of dat over een aantal weken nog zo is?
@ Bramtim Het is niet niks wat je het afgelopen jaar allemaal voor je kiezen hebt gehad. Het is nu zo belangrijk dat deze zwangerschap wel goed gaat... Dat gaat je echt niet in de koude kleren zitten. Misschien was je te optimistisch, maar beter zo'n instelling dan het tegenovergestelde. Het belangrijkste is dat je je gevoel hebt gevolgd. Misschien dat als je er weer wat meer vertrouwen in hebt, je het ook weer aandurft/fijn vindt om enkele uurtjes te gaan werken. En mocht dat niet zo zijn, dan blijf je 'gewoon' lekker thuis. Ik vond het in het begin ook heel moeilijk, want je hebt nog zo'n lange tijd te gaan en die gaat ook niet bepaald snel als je thuis zit. Ik probeer me te vermaken met lezen, tv kijken, internetten en het doen van wat lichte huishoudelijke klusjes. Meid, als je het even niet ziet zitten dan typ je het hier gewoon even lekker van je af! @ All Gisteravond ben ik toch maar even voor controle in het zkh geweest. Nadat ik mijn zoontje van school had gehaald, kreeg ik toch weer last van die krampen/steken. Weliswaar niet zo erg als zaterdag, maar het zat me toch niet lekker. Gelukkig was alles goed met mij en ons brusje. Waarschijnlijk is het toch gewoon bandenpijn, maar ja... het is nu ook zo'n spannende tijd voor ons.
Hoi dames, Ik heb gisteren een echo gehad hoewel alles er keurig uitziet Bm 4,7 (mag eigenlijk een gat in de lucht springen). Het is allemaal zo moeiljk. Bij mijn zoon zijn de vliezen met 24,6 gebroken morgen dus al en met 27, 3 bevallen. Ik merk nu gewoon dat ik bang ben. Kon ik maar een winterslaap houden de komende 3 weken. Ik hoop dat ik na 28 weken wat meer vertrouwen heb in mijn lichaam. Laatst was ik nog zo positief heb zelf namelijk ook wat kleertjes gekocht en nu...zo bang voor alles. Papatya
@ Papatya Ik herken je gevoelens zo goed. Ik ben sinds vandaag door de moeilijke weken heen en was in de aanloop naar deze weken en tijdens deze weken verschrikkelijke nerveus. Nu ik over de termijn heen ben, is mijn ongerustheid niet verdwenen. Ik ben ook nog steeds bang voor van alles en nog wat. Ik vrees dat ik dit tot het einde zal blijven houden. Het enige wat ik kan zeggen is dat ik je deze komende weken heel veel sterkte wens en dat de weken maar snel voorbij mogen vliegen.