Ik weet niet of ik het hier wel neer kan zetten, maar ik wil toch even mijn hart luchten!!! Onze dochter van 3 1/2 speelt regelmatig met ons buurmeisje. Nichts in de weg, heel erg leuk een vriendin in de straat, maar inmiddels komt ze elke dag, ik kan er de klok op zetten! Ze komen dan thuis en het eerste wat het buurmeisje doet is rechtsstreek naar ons huis komen lopen om te vragen of ze bij ons mag komen spelen en moeders gaat op het gemak naar binnen. Het maakt niet uit of wij visite hebben of zelfs s'avonds rond 17 uur als we gaan koken, elke keer staat ze weer voor de deur. Ik heb twee korte verhalen... (eigenlijk nog meer, maar te veel om hier neer te zetten) Paar weken geleden was ik boven met van alles en nog wat bezig en ja hoor, wie staat er voor de deur? Het buurmeisje... Nou wij even naar buiten zodat de kinderen even konden spelen. Naar een uurtje spelen wilde de buurvrouw bodschappen gaan doen maar haar dochter wilde niet mee en vroeg ze of ze hier kon blijven. Dat kan, maar niet te lang want ik wil in mijn huis weer verder waar ik mee gestopt was. De winkel is bij ons om het hoekje en naar een uur komt ze terug en vraag ik of het druk was omdat het zolang duurde. Nee hoor was het antwoord, ik heb het op mijn gemak gedaan. Van van de week dan b.v. was ik heel de week ziek en onze dochter wilde gaan spelen. Nou oke, dat kan maar niet bij ons, dus bracht ze netjes naar de buren om te vragen of het kan en ook nog even uitegelegt dat ik niet in orde was. Dat was rond 12.30 uur!!! Allemaal geen probleem, maar naar twee uurtjes wie staat er voor de deur? Onse dochter met het buurmeisje, ze kwamen bij ons spelen, tot rond 17 uur. Sorry, maar dan vraag ik me echt af wat er in somige ouders de hoofd voorgaat. Wij noemen het gewoon dumpen. Ze hebben nog een dochter, hoe gaat het dan volgend jaar woorden... heb ik dan twee kinderen aan de deur staan??? Ik vind het helemaal niet erg dat kinderen komen spelen, super leuk voor mijn dochter. Maar onze dochter heeft nog meer vriendinnen om mee te spelen en wij hebben ook vaak visiste. Stel ik me aan???
Ik zou gewoon zeggen dat het op dat momentniet uit komt.Als ze daar "boos" om wordt dan zou ik vertellen wat je dwars zit. Het is geven en nemen.Natuurlijk is het fijn dat je dochtertje een vriendinnetje heeft,maar nu lijkt het idd dat ze af en toe gewoon gedumpt wordt.Nee,ik zou het gewoon zeggen.
Dat is het juist, het buurmeisje staat altijd alleen voor de deur, de moeder of vader zijn er eigenlijk nooit bij. Ik zeg inmiddels ook vaak genoeg dat het niet kan.
nou als ze toch alleen voor de deur staat zou ik dr ook gewoon weer naar huis sturen met de boodschap dat het niet uitkomt ofzo
Idd nee durven zeggen. En blijft ze toch te pas en te onpas komen, kun je de ouders duidelijk maken dat je het niet fijn vindt dat ze zo vaak voor de deur staat. Hoe oud is dat meisje dan??
Dat maakt het extra apart. Sowieso al dat ze alleen buiten speelt (maar dat kan per omgeving en kind natuurlijk verschillen), maar vooral dat de ouders niet precies weten wat hun kind doet. Des te meer reden om die ouders duidelijk te maken dat je hier niet van gediend bent. Jouw kindje lijkt me namelijk nog wel wat jong om te gaan spelen met een meisje die blijkbaar wel erg vrij wordt gelaten. Hoe weet je dat ze altijd bij elkaar thuis spelen en niet opeens iets heel anders willen doen?
In de zomer spelen ze altijd buiten aan het huis en dan zit ik er ook gewoon bijen mijn andere buren ook, ze zijn dan dus nooit alleen. De laatste weken, nu het kouder woord spelen ze vaak binnen en zijn ze dus ook nooit alleen. Maar het is wel altijd bij ONS binnen en ik heb ook andere dinge te doen in mijn huis. Heel af en toe wil onze dochter bij haar spelen, maar naar een half uurtje komen ze weer terug. Ze geeft ook vaak aan dat ze moe is (twee kinder, huishouden, werken), de moeder van het buurmeisje
Mijn dochter wilt ook altijd met overbuurmeisje spelen. Ik heb nu telefoonnummer van hun en als ze wilt spelen, dan bel ik op of het uitkomt. Dan kan die moeder rustig zeggen als het niet uitkomt, zonder dat er gelijk een huilscene aan de deur ontstaat. Dat zou je eventueel met die moeder ook kunnen afspreken. Bel eerst of het uitkomt.
Ik denk niet dat dat kan, want ze zijn nog niet eens thuis dan staat ze al aan de deur en haar moeder is dan nog met haar andere dochter bezig om haar uit de auto te halen. Of ze is dan wel een keertje bij ons, staat de vader na 5 minuten bij ons aan de deur om te vragen of toevallig zijn dochter bij ons is.
Maar dat is toch niet jouw probleem? Je denkt te negatief, natuurlijk kan dat wel, omdat JIJ wilt dat het op die manier gaat. Daar zal die moeder gewoon rekening mee moeten houden als ze wil dat dat kindje nog bij jullie speelt.
Je moet echt gewoon nee zeggen als het JOU niet uitkomt! Consequent blijven, en nee is nee. Ook niet 5 minuten later alsnog ja van maken. Maar zoals ik het begrijp vind jou buurvrouw het wel lekker makkelijk. Sinds onze dochter geboren is komen hier de buurmeisjes (7 jaar!!)even met de baby spelen (ze is dan nu wel geen baby meer, maar dat vragen ze nog steeds...) Vaak genoeg zeg ik dat het niet uitkomt. Dat heeft de moeder van die kindjes ook gezegd hoor 'gewoon nee zeggen hoor, want anders staan ze de hele dag aan je deur'. Nu wordt het gelukkig wat minder.
Waarom niet? Als jij hebt aangegeven, dat ze beter eerst even kan bellen, dan snapt ze die hint misschien en houd ze haar dochter even bij zich.
Ik kijk wel wat ik doe... Ik bedoel, ze gaan er maar vanuit dat ze elke dag hier kan spelen, ze vragen het niet eens. Het hoeft zeker niet op mijn manier, maar er zijn meer mensen hier in de straat die het ophgevallen is en vinden dat ze te makkelijk zijn. Bedankt voor je tips, doe er zeker iets mee.
Maar aan je verhaal te horen, kan het ook wel erg vaak en zeg je vaak ja, terwijl je eigenlijk nee zou willen zeggen.... En dan zullen je buren daar idd mooi gebruik van maken, dat dat zo makkelijk kan bij jou. De twee voorbeelden die je in je openingspost noemt, vind ik daarvoor wel typerend en eerlijk gezegd ligt een deel van het probleem echt bij jezelf: als jij ziek bent en zowel je dochter als het buurmeisje komen binnenwandelen, dan zeg je toch gewoon dat ze weer terug moeten naar het buurmeisje, omdat jij ziek bent? En als jij druk bent in huis en de buuf vraagt of ze kan blijven, dan zeg je nee en neemt ze dochterlief maar gewoon mee met boodschappen doen. Dat het sneu is voor je buurmeisje, tja: zal ze ook mee om moeten leren gaan. Als je wat vaker nee zegt, zal ze dat ook wel leren en zal het vanzelf minder drama worden, (en anders wordt ze vanzelf ouder en gaat dat gemakkelijker ). Dus echt grenzen stellen, dan kun je tenminste op goede voet verder blijven wonen met je buren, want dit gaat op een gegeven moment zo irriteren dat je ze niet meer kunt luchten of zien straks!
hier woont mijn neefje en nichtje tegenover ons en als het mij niet uitkomt zeg ik gewoon nee. en ik ga me niet in allerlei bochten wringen voor een ander als het uitkomt prima maar ook wel eens niet
Als ik dit hele verhaal zo lees, kom ik eigenlijk tot de conclusie dat jou buurvrouw haar grenzen wèl aangeeft en jij nìet. Dat is niet de schuld van je buurvrouw, maar van jezelf. Je kan haar wel als makkelijk bestempelen, maar jij maakt het haar gewoon makkelijk. Grenzen aangeven meid, hoe moeilijk ook! Staat je buurmeisje aan jou deur, al dan niet met toestemming van haar moeder en het komt je niet uit, dan zeg je dat toch gewoon? Ik zie echt het probleem niet, je maakt het jezelf erg moeilijk...
Hier komt ook weleens een buurmeisje spelen, maar als ik er geen zin/tijd in heb dan zeg ik dat het niet uitkomt en dat ze andere keer mag komen spelen. Moet er niet aan denken (hoe lief ze ook is) om altijd maar hier om me heen te hebben. Zij vraagt ook de nodige aandacht en soms wil ik die aandacht liever alleen aan ons zoontje besteden.
Jullie hebben wel gelijk, ik heb het zelf in de hand. Als ik geen tijd of zin heb moet ik gewoon zeggen dat het nu even niet uitkomt. En dat doe ik de laatste tijd ook vaker, want anders heb ik ze elke dag over de vloer. En het meisje kan er ook niks aan doen, zij wil gewoon spelen.
Ik lees net mee op het moment dat je je conclusie al hebt getrokken, fijn dat je tot dit inzicht bent gekomen en ik ben benieuwd hoe er op jouw 'nee' wordt gereageerd.