oeh oehbeebje it's you're birthday. we are gonna party like it's you're birthday. go oeh oeh!!!!!!!!! deliverydance!!!!! everybody oeh oeh
Het is hier helaas nog verdacht rustig, maar ik denk dat we Jasper toch maar een nachtje laten logeren...
Lieve Maranka, nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Sorry wat aan de late kant, maar we zaten het weekend in Duitsland! Jammer dat buikbeeb zich nog niet laat zien. Sterkte met de laatste loodjes, hopelijk komt er snel verandering in. Zora, fijn dat je thuis bent. Ik ga even spieken in je album. Hier helaas weer ongi
Zo nu even tijd voor mijn bevallingsverhaal: Vrijdagavond 22 oktober zijn mannetje en ik lekker uit eten, we grappen nog in het restaurant tegen de eigenaar dat het elk moment kan gebeuren. Ik ben dan 37w + 4d. 's Avonds thuis gaan we lekker naar bed en als ik naar de wc ga breken plots mijn vliezen. Mannetje en ik allebei shaken, want tja het kan nu elk moment gaan beginnen. De vk komt maar kan verder niet veel doen. We slapen die nacht erg slecht. Zaterdag 23 oktober komt de vk nog 2 langs voor controle van het hartje, de kleine doet het goed maar we worden ivm vliezen die al bijna 24 uur gebroken zijn overgedragen aan het ziekenhuis waar we zaterdagavond ook een CTG maken. We worden weer naar huis gestuurd en moeten wachten of er zelf iets op gang komt. Die nacht slapen we natuurlijk weer niet goed. Zondag 24 oktober moeten we weer naar het ziekenhuis voor een CTG. Alles ziet er goed uit en wederom worden we naar huis gestuurd. Gebeurd er deze nacht niets, moeten we maandagochtend om 7.15 uur in het ziekenhuis zijn en worden we ingeleid. Die nacht krijg ik om het kwartier wat krampen, slaap weer slecht, maar er zet niets door. Maandag 25 oktober, 7.15 uur melden we ons op de afdeling verloskunde. We moeten even wachten en dan word ik aan het GTG gelegd, de kleine doet het nog prima, maar nog geen weeenactiviteit te bespeuren. Ik word getoucheerd maar omdat mijn baarmoeder gekanteld ligt gaat dat moeizaam en moeten ze nog een poging doen, best pijnlijk helaas, ik heb 1 cm ontsluiting, een tegenvaller. Dan wordt het infuus feprikt, het zit niet mee, twee keer prikken ze mis en de derde keer gelukkig raak. Verder krijgt beeb een draadje op haar hoofdje voor de hartslag. Rond 9.00 uur wordt de pomp aangezet. De eerste weeen kan ik prima opvangen en het gaat heel goed. Rond 12.00 uur word ik weer getoucheerd en heb ik 2 cm. Balen want het wordt steeds zwaarder. De pomp wordt ook om het half uur opgehoogd. Rond twee uur bel ik de verpleging, ik vlieg tegen het plafond en hou het echt niet meer uit, ik heb om de minuut krachtige weeen, ik wil een ruggeprik. Na getoucheerd te hebben heb ik krap 3 cm ontsluiting dus ze stemmen in met de ruggenprik. Rond 14.30 uur wordt ik naar beneden gereden voor de prik. Hier heb ik echt niets van gevoeld en om 15.00 uur ben ik heerlijk pijnvrij. Rond 17.00 uur begin ik door de ruggenprik heen wat kleine krampjes te voelen. De ruggenprik wordt hoger gezet maar omdat de ontsluiting niet opschiet, ik heb dan ongeveer 4 cm worden de opwekkers ook steeds hoger gezet. Er word voorzichtig gemeld dat we eventueel rekening moeten houden met een keizersnede. Om 18.00 uur komen de weeen steeds krachtiger door de ruggenprik heen en vlieg ik weer tegen het plafond. Helaas is er niets meer aan te doen en zal ik ze moeten opvangen tot ik 10 cm ontsluiting heb. Ik word getoucheerd en heb dan 7 cm. Rond 19.45 uur krijg ik persdrang en word ik weer getoucheerd. Eindelijk die 10 cm en ik mag gaan persen. Ik heb vaak gelezen dat mensen persen als heerlijk ervaren, ik vond het echt vreselijk. Ik had de persweeen erg snel op elkaar en had na het weekend en die hele dag gewoon de kracht niet meer. Op een gegeven moment zijn de opwekkers iets lager gezet zodat ik iets meer tijd had om bij te komen tussen de persweeen door. Om 21.00 uur kreeg Sara het slechter en ik kreeg haar het bochtje niet om geperst. Er werd snel besloten een knip te zetten en de vacuum werd er bij gehaald. Na nog een paar persweeen kwam ons kleine meisje om 21.15 uur ter wereld. Wat een bevrijding!!!! Ze werd op mijn buik gelegd maar moest meteen mee om aan de beademing gelegd te worden. Apgar was eerst 7, even later gelukkig een dikke 10. Ze had het wel even slecht gehad. Daarna werd ik gehecht, en konden we van ons prachtige meisje gaan genieten. Wat zijn we blij en gelukkig met haar. We moesten tot donderdagochtend in het ziekenhuis blijven ivm gebroken vliezen en vacuumverlossing. Sara is nog een tijdje beroerd geweest, wilde niet eten, plastte niet en sliep alleen maar. Daarom heeft ze in het ziekenhuis bijvoeding gehad. Nu thuis gaat de borstvoeding erg goed en is ze alweer 60 gram gegroeid!!
Dank je Linds!!!!! Mieke: Wat rot dat je weer ongi geworden bent zeg, om moedeloos van te worden. Dikke knuffel! Maranka: Spannend, ben benieuwd wanneer jullie kleine zich aandient. In ieder geval alvast heel veel sterkte en succes!
Jeetje Zora, heftige bevalling! Maar ik voel gewoon hoe trots en verliefd jullie zijn! Prachtige banner! Mieke, weet niet zo goed wat ik moet zeggen.. Knuff
@zora: wow heftig hoor! maar jullie hebben er een prachtige dochter voor terug gekregen! @mieke: knuffel!
mieke meis. wat k*t. kl*te. bah! blijkbaar duim ik nog niet hard genoeg dus bij deze de belofte nog harder te gaan duimen voor jullie!
Zora, wat heb je je bevallingsverhaal goed opgeschreven zeg. Je weeen moeten erg heftig zijn geweest als ik het zo lees. En het laatste stukje heeft jou en Sara veel moeite gekost, Pfff. Maar gelukkig, ze is er! En aan je banner en je verder verhalen te zien ben je een terechte supertrotse mama!