ja het kan allemaal, maar wanneer is het dan wel de juiste tijd om ervoor te gaan? Nooit lijkt me dan.
Als je echt zeker weet dat je dat er allemaal voor over hebt. Wanneer het in het koopie goed zit en je geen twijfel meer hebt.
@Sas: ik heb hetzelfde! Heb een vervelende zwangerschap gehad, alles wat je maar kon bedenken aan kwaaltjes heb ik denk ik wel gehad. Op t laatst zat ik er helemaal doorheen. Toen de bevalling: die is ingeleid. Dat viel allemaal reuze mee, maar toen wilde de placenta er niet uit dus moest ik naar de operatiekamer. Borstvoeding geven gaf mij een heel naar gevoel ipv dat het je een fijn gevoel moet geven en mijn dochter huilde heel veel en sliep zeer weinig. Had dus ook een postn. depr. Dochter bleef reflux te hebben en later een helmpje ivm plat achterhoofd als gevolg van de reflux (wilde nooit op d'r buik liggen etc). Al met voel ik me pas sinds een 1/2 jaar weer de oude. Ik heb een tijd gezegd dat we het zouden houden bij 1 kindje die we dan alle liefde konden geven. De laatste tijd ga ik toch twijfelen..... Alleen ik ben zo bang dat ik weer een postn. dep. krijg en zie net als heel veel van jullie ook 1000 beren op de weg.... Het is wel heel fijn om te lezen dat dus zoveel meiden met hetzelfde gevoel kampen.
@ Mamakaatje, klinkt idd herkenbaar allemaal. Ik heb nu, na bijna 2 jaar, het gevoel weer mezelf te zijn. Zwanger worden ging niet vanzelf bij ons, en ook daarbij heb ik twijfels of ik nog een keer zo'n traject in wil gaan. Mag ik je pb'en?
ja ziek of gehandicpat kind kun je altijd krijgen natuurlijk, hier heb je idd kans op maar om daar nu gelijk vanuit te gaan...maar dit is een keuze van jezelf natuurlijk....rekening ermee houden oke maar niet denken...dan maar geen tweede omdat mischien....
vindt ik ook.... Kijk een pnd is niet niks natuurlijk...maar waarom zou je die nu weer krijgen...positief blijven dan niet? Met alle respect voor de pnd natuurlijk
Het kan zeker ook goed gaan, en door hetgeen je hebt meegemaakt kun je beter/eerder handelen (ook je partner/omgeving) en kan het heel beter verlopen (evt. medicatie en/of coach) dan je ervaring tot nu toe.
als je eenmaal een pnd (of een depressie) hebt gehad, heb je 50% kans die weer te krijgen. Dat is best veel. Het heeft te maken met bepaalde chemische verbanden die in je hersenen zijn gemaakt, en als die 'weg' eenmaal een keer is afgelegd, dan is de kans dus vrij groot dat die nog een keer wordt gemaakt... Het is dus geen eenmalige pech helaas, er is een grote kans het nog een keer te krijgen. Natuurlijk is het goed om positief te blijven, en te hopen dat het de 50% wordt dat je het niet krijgt. Maar geloof me, als je het een keer hebt gehad, het is echt de hel en dan druk ik het nog zacht uit. Daarom dus een grote angst ook het nog een keer mee te maken, die helaas niet alleen maar gebaseerd is op angst. Bovendien heb ik nu een kind, en daarvoor zal ik er ook moeten zijn. Heb ook mijn verantwoording naar haar toe...
Cindy daar ga je niet van uit. Maar je denkt er bij een 2e wel meer over na. Je hebt dus al een gezond kind en een "makkelijk" gezin. Maar goed ga niet alles weer opschrijven wat ik net al uit gelegd heb. Mss is teruglezen iets makkelijker
dat klopt, en dat is ook het enige voordeel, dat je nu weet waar je op moet letten en je omgeving dat ook weet. Maar dan nog, het is niet zo maar wat!
maar nu we het toch over de pnd hebben, @ mamasinds2009 heb je er zelf ervaring mee? Ik ben namelijk erg benieuwd naar verhalen van moeders die bij de eerste een pnd hebben gehad, en bij de tweede niet.
@Sas26: tuurlijk mag je me een pb sturen Het lijkt gewoon ofdat je mijn gevoelens en gedachten kunt lezen over een 2e. Zo herkenbaar. Ik vind het soms ook moeilijk uit te leggen aan andere meiden wat het allemaal met je doet.....
Hier geen makkelijke zwangerschap gehad (extreme misselijkheid, kans van 50-70% dat dit bij een volgende zwangerschap terugkomt), en een redelijk 'zware' bevalling (totaalruptuur, met ambu naar het ziekenhuis om onder algehele narcose gehecht te worden, extra nacht in het ziekenhuis ivm bloedverlies/bloedtransfusie), maar dat zijn voor mij dingen die ik inmiddels 'verwerkt' heb. De zwangerschap/bevalling zijn geen dingen die mij tegenhouden voor een tweede te gaan.. Maar ik sta er wel bij stil wat we moeten doen met onze dochter als mama weer wekenlang op bed ligt en niks kan. Maar onze meid heeft het eigenlijk altijd heel goed gedaan. Ze is lief, makkelijk.. Geweldig dus! Het gaat hartstikke goed zo met z'n drietjes. Waarom dit weer 'uit balans' halen voor een tweede, wie maken we hier blij mee, is de volgende wel zo makkelijk, gezond... Het is inderdaad jammer dat je er bij een tweede niet zo naief meer ingaat als bij een eerste! Meiden die een pnd hebben (gehad); Ik kan me helemaal voorstellen dat jullie wel 2x nadenken om voor een tweede te gaan!
Goh, als ik dit zo lees, heb ik nog mazzel gehad... Heb zelf HG gehad tijdens mijn zwangerschap en ben heel bang dat weer te krijgen. En dat is dan 9 maanden afzien, maar een pnd kan veel langer duren... moet ook vreselijk zijn inderdaad... sterkte meiden met het nemen van de juiste beslissing!
oh dat wist ik allemaal niet....ik heb nooit een pnd gehad dus kan hierover niet meepraten..maar kan me voorstellen dat het een hel was meid....ik begrijp je angst
nee dat klopt wel idd.....je weet nu des te meer dat het erg bijzonder is dat alles zomaar goedgaat Dat weet ik wel maar ik ben zelf nooit `bang` hiervoor eigenlijk
Jeetje meiden wat is er veel geschreven. En wat ben ik blij met zoveel herkenning! Als ik om me heen kijkt lijkt het wel alsof iedereen "gewoon" voor een 2e gaat alsof het een doodnormale volgende stap is. Inderdaad denk ik ook weleens, we hebben nu zo'n heerlijk gezinnetje, waarom zou ik dat uit balans gooien. Of stel je voor dat we idd een ziek kind krijgen of een tweeling (dat lijkt me nl ook vreselijk) Maar als ik dan weer aan zo een klein lief babyhummeltje denk dan smelt ik. Er werd hier door iemand gezegt, niet zoveel denken gewoon doen. Werkte het maar zo makkelijk. Ik ben nu eenmaal een denker en een perfectionist. En ik weet, dat doe ik mezelf aan maar gaat er niet zomaar uit hoor. Als er een tweede kindje is kun je niet zomaar terug als het niet bevalt. Wel vraag ik me realistisch af of mijn twijfels over 2 jaar minder zouden zijn dan nu, als ik heel eerlijk ben denk ik het niet. Dan verzin ik waarschijnlijk wel weer andere bezwaren
ik las bij iemand om het forum hier pas een goede slogan: Vroeger was ik een twijfelaar, daar ben ik nu niet meer zo zeker van! Ik zal ook altijd en eeuwig blijven wikken en wegen, gek word ik ervan. Zelfs soms ook om heel onbenullige dingen.
Wij hebben ook lang gewacht, bijna 4 jaar. De grote kan zich nu goed zelf redden, gaat naar school en heeft vriendjes. En ik heb veel tijd en aandacht voor de baby. Zit nu veel bewuster in deze babyperiode. Voor ons ideaal op deze manier, maar dat is voor iedereen anders.. Groetjes Juliette
Als je het zo voelt, dan moet je het toch gewoon niet doen? Ik zie met alles beren op de weg (ga er voor naar een psycholoog want ik wordt er gek van ) , maar vaak als het dan ook zover is valt het allemaal zo mee. Maar goed, heb geen ervaring met pnd en vervelende zwangerschap of bevalling, maar een ding wat we zeker wisten was dat we leeftijdsverschil wilde.....en dat geeft me al heel veel rust. Charlie