ik bedoel, onze dochter zit netjes in haar kinderstoeltje en eet graag. Ze krijgt een prakje die ik haar 'opvoer' en soms nog iets los, afhankelijk wat. Maar ze moet echt altijd iets te doen hebben. hebben alle kinderen dit? En alles gaat meteen nar de grond natuurlijk dus volop bezig Ik wil haar niet op de grond oid zetten om te spelen, aan tafel is eten. Daar mag ze best even spelen. Maar ja, heb het er zo druk mee
Mijn dochter krijgt volgens de Rapley methode bijvoeding en wij eten dus met zijn alle tegelijk. Zij krijgt gewoon eten voor zich en is daar lekker mee bezig en zo kunnen wij ook rustig eten.
Ja wij eten ook met zn drieen maar niet altijd is er iets wat ik haar los kan geven. En als ze genoeg heeft gooit ze alles weg, en hoe houd je haar dan bezig?
Waarom zou je dingen niet zo kunnen geven? Ik heb nog niet meegemaakt dat mijn dochter eerder uitgegeten is dan wij, dus dat probleem hebben we niet. Maar eerder (toen ze nog geen bijvoeding kreeg) zat ze gewoon te spelen als wij aten, of in haar stoel, of bij ons op schoot.
Hier kregen ze ook altijd iets om mee te spelen. op deze leeftijd moeten ze gewoon iets in hun handjes hebben. hetzij speelgoed, hetzij grove groentes, maar wel gewoon aan tafel bij ons.
Wij eten ook altijd met z'n drieën, Lucas krijgt deels stukken om zelf te eten, deels krijgt ie wat gevoerd, idd afhankelijk van wat we eten. Hij eet totdat ie genoeg heeft, dan zet ik zijn eten weg (gooien = genoeg hebben, dat geldt hierzo, met eten wordt niet gegooid. Meestal is het ook een teken dat ie genoeg heeft gehad). Hij krijgt dan meestal iets van speelgoed, daar vermaakt ie zich eventjes mee. Als ie het echt te bont maakt, gaat ie in de box. Ik wil zelf ook nog wel eventjes rustig af eten en met een moeie dreumes in de kinderstoel die driftbuien ontwikkelt, is het niet echt ontspannen meer. Vaak is een hele maaltijd aan tafel zitten voor kleintjes ook nog wel erg lang. Wij schipperen dus een beetje, afhankelijk van de situatie. In principe dus bij ons aan tafel (evt. na zijn eten mét speelgoed), tenzij het echt niet meer wil door de vermoeidheid.
oke dames ik begrijp het. Als ze te moe is wil ze ook niet ergens anders spelen dus kan ik haar net zo goed laten zitten. Ik vind het prima dat ze iets uit de handjes eet maar ik wil dat ze eerst een prakje eet, en dat gaat ook prima. Ik doe weleens bepaalde groentes maar aardappel daar begin ik niet aan. Ik kook alles vrij zacht en al die 'snot' op haar blad heb je niks aan. Ok dan maar speelgoed. Vorkje enzo werkt ook wel goed.
Julia eet ook aan tafel (of aan haar eigen kleine tafeltje soms, een boterhammetje), maar ze mag best tussendoor wat spelen. Ze is gek van boekjes lezen, dus ze zit best wel eens met een boekje aan tafel. Laat je niet gek maken! Niemand zegt hoe het moet, dus doe lekker je eigen ding!
@Gentle, het is ook mijn eigen keus hoor. Maar het komt ook omdat wij de maaltijd beginnen en eindigen (bidden, bijbellezen, danken.) Dan lopen we niet ussendoor van tafel, dat mochten wij als kinderen ook niet. Goed, veel mensen zullen dat niet willen, maar misschien is het toch anders dan.
Ik denk dat jullie het best julie dochter kunnen laten wennen om het ritueel ook te volgen. In het begin is het dus wennen dat ze lang aan tafel moet zitten, later om ook mee te bidden e.d. Hier beginnen ze heel enthousiast met het eten wat voor hun ligt, maar ze zijn ook snel verveeld hoor. Ze mogen hier spelen met bestek of met lege beker (volle kiepen ze alleen om als ze geen acute dorst hebben). In ieder geval met dingen die met eten te maken hebben. Speelgoed is echt een noodoplossing als niks anders werkt. Overigens, ontspannen eten moet ik nog meemaken hier, hebben we afgelopen 1,5 jaar nog niet gehad. Maar dat komt vanzelf wel, nu is het een gezellige chaos. Ik weet niet of het bij jullie mag, maar hier zingen we ook liedjes aan tafel als ze het niet meer zien zitten, in handjes klappen, met een lepeltje op tafel slaan op muziek enz. Maar dat is meestal als ze al geen echte honger meer hebben.
O Adi jouw verhaal is precies voor mij bestemd. ze heft altijd haar lege schaaltje met een lepel/vork, ook een keer een oud kopje, geweldig dat geklingel! maar die is aan diggelen.. Ja we zingen ook vaak ff voor haar en inderdaad ik vind het belangrijk ook als ritueel. Ze begrijpt het al een beetje als ik met haar bid
Wij deden ook rapley, nu doet luca gewoon mee aan tafel en of nu simpel of uitgebreid eten, hij moet aan tagel blijven. Bij jullie is het ook een ritueel, dus misschien kun je ook kinderboekjes zoeken die bij het bijbellezen horen? Misschien met een thema? Dat is wel leuk, als ze wat ouder is in ieder geval wel. Ik liet luca ook vaak lezen en nu nog. Wat je wel kunt proberen te doen is een duidelijk moment inlassen waarna het eten klaar is en het voor je kindje duidelijk is, dat het eten over is en ze mag spelen. Dat was voor luca ook op een gegeven moment duidelijk. Als we gingen afruimen, mocht Luca spelen aan tafel. Of met potloden kleuren, maar toen was hij 11 maanden. Maar aan tafel blijven zitten kan je best trainen, als je maar duidelijk onderscheid maakt, tussen eten (niet spelen) en klaar met eten (wel spelen) Dus niet tussendoor speelgoed geven.
Ok bedankt sanna. We hebben een kinderbijbel maar die mag ze niet alleen. Boekjes ben ik niet zo van, helemaal niet bij het eten. En echt, kleuren met 11 maand?? Zat me al een keer af te vragen wanneer dat zou kunnen.. Dat kan hier echt nog niet. Na het eten blijft ze altijd nog in haar stoeltje als ik afwas doe. Dat kan dan beter niet dus.
Haha! Ja dat kleuren is hier echt favoriet bij Luca, maar ja, ik schilder ook zelf, en dat ziet hij dan natuurlijk. Je moet er zelf je draai aan geven natuurlijk. TIjdens de afwas kan ze best blijven zitten natuurlijk! Maar dan mag ze dus wel lekker spelen in haar stoeltje. Is juist wel makkelijk als ze het zo lang al kan volhouden. Luca is altijd redelijk voorzichtig met boeken geweest, ik had speciaal boekjes die vies konden worden en ik weer schoon kon maken.
Ons zoontje is eigenlijk te jong, maar we eten wel met zn drieen aan tafel. Maar het zal hem op dit moment nog een worst zijn waar hij eet. Ook met een speelgoedje (een badspeeltje van rubber, is lekker makkelijk schoonmaken) Maar over die boekjes, wij hebben voor hem "bijbelse" voorlees boekjes van plastic, die zijn dus makkelijk af te spoelen, is dan ook niet zo heel erg als daar wat overheen gaat. Misschien is dat wat voor jullie?? Je kan ook stukjes uit het boekje halen en daar zit dan weer een ander plaatje onder, heeft ze gelijk wat te doen... En over dat bidden niet snappen kan ik meepraten. Ik zing altijd een liedje voor hem als hij gaat slapen (hoger dan de blauwe luchten, ik ga slapen ik ben moe) En bij beiden liedjes moet hij echt zo hard lachen, elke dag weer...Prachtig om te zien, hij doet het bij geen ander liedje.. XX
Wij doen dat ook bij onze maaltijd. Maar ik vind dat je op dat punt echt niet te veel mag verwachten van een baby. Voor mijn kinderen was die hele riedel van samen zingen, bidden, etc gewoon te veel op die leeftijd. Dus ze kregen een hapje, zaten dan op schoot als ik een kinderlied zong als gebed aan het begin van het eten, en dan mochten ze eten tot ze konden. Daarna op schoot of op de vloer tot de rest klaar was en dan weer aan tafel voor het eindigen. Ik ben trouwens geen voorstander van boekjes, kleurtjes of speeltjes tijdens de maaltijd. Aan tafel zit je om te eten, niet om te spelen (tenzij je bij McDonalds bent), dus eten klaar? op schoot, in de stoel of op de grond. Ik vind dat je bij erg jonge kinderen rekening moet houden met wat ze al aankunnen. Denk dan even aan bijvoorbeeld 1 Kor. 3:1, 2 en Hebr. 5: 13, 14 -voedsel, en ook geestelijk voedsel past God aan aan de leeftijd, hij vraagt geen onmogelijke dingen van een kind. Als je kind vol zit na prakje voeren en jullie zijn nog niet klaar met eten en het wordt te lang voor je kind, dan is het denk ik beter om de boel om te draaien. Geef eerst wat stukken groente en aardappel die je kind zelf kan pakken en eten en eet je eigen bord leeg. Voer dan pas het prakje (als je een prak belangrijk vindt: het is handiger als je kind gewoon zelf eet hoor!). Mijn kinderen gebruikten met 9 maanden soms een lepel, maar ze konden ook heel goed netjes met de handen eten (ik vind het belangrijk dat ze ook met hun handen netjes kunnen eten, wij wonen namelijk in een land waar eten met je vingers normaal is).
Hoi Dirksmama, Ik blijf bij het prakje en als extra krijgt ze wel eens iets in de hand maar lang niet elke maaltijd heb ik daar iets geschikts voor aangezien aardappel niet werkt, en dat vind ik ook niet nodig. Dat hoort op een bord. Stukje groente ok, paar erwtjes ofzo, verder niet. Dus op dat punt geen verandering helaas. Wij zingen niet bij het eten maar ik bedoelde met zingen, als aflieding voor haar, niet als ritueel ofzo.
Ik eet altijd tegelijk met mijn zoontje. Eerst hij een hap en dan neem ik een hap van mijn bord. Om het hem los in de hand te geven zie ik niet zitten. Daarnaast (en daar ben ik dan wellicht wat ouderwets is) vind ik dat je je avondeten met mes en vork of in het geval van mijn zoontje, met een lepel eet. Ik doe dus wel eens eten op zijn lepeltje en dat brengt hij wel naar zn mondje. Ik moet trouwens eerst het avondeten op tafel zetten en dan pas mijn zoon aan tafel zetten, want als hij ziet dat er eten op tafel wordt gezet wil hij het meteen hebben. Krijgt hij het niet dan raakt hij heel erg overstuur.
Wat hier trouwens wel goed werkt als Sven zijn eten al op heeft en ik nog niet zijn die fruitsabbelzakjes van Nuby. Daar kun je fruit in stoppen en kunnen ze heerlijk aan sabbelen zonder dat je bang hoeft te zijn dat er iets in de keel schiet. Mandarijn of peer bv, van dat fruit wat zacht is en waar veel sap in zit. Het is als extraatje dan na het eten. 's ochtends krijgt hij natuurlijk ook zijn fruit hoor, zodat ik zeker weet dat hij zijn vitamientjes wel binnen krijgt.
elke dag een stukje(dun reepje) komkommer kan er toch ook bij...kan dat in zn handje en kan dara aan sabbelen...en verder de hapjes tussendoor