Hey meiden, Ik heb nogal een moeizame relatie met mijn zus. Vind dit erg jammer omdat deze jaren terug erg goed was. Sinds ik bijna 9 jaar terug een nieuwe relatie kreeg, is het helemaal veranderd.Heb het idee dat ze me niks gunt! Terwijl ik uit een hele vervelende relatie kwam er alleen voor stond met mijn zoon, dan zou je toch blij zijn dat je zusje nu iemand heeft? M'n zus heeft een zoontje die een jaar ouder is dan m'n dochtertje. Harstikke leuk! Ze zijn echt gek op elkaar. Ik doe er dan ook zoveel mogelijk aan dat neef en nicht elkaar minstens 1 keer per week zien, we wonen tenslotte 10 minuutjes fietsen van elkaar. Soms gaat dit goed met mijn zus, maar soms doet ze gewoon zo raar! Zoals nu, ik kwam haar eergisteren tegen in de winkel, ze vroeg wat ik gedaan had die dag dus ik vertelde dat we naar het CB waren geweest, ze vroeg ook hoe het was. Dus ik verteld dat ons meisje het goed doet dat we gaan proberen haar in de nacht zindelijk te krijgen op advies van CB. Ze reageerde daar zo raar op ze vond het maar onzin, haar te jong enz enz. Sindsdien negeert ze me ook gewoon, vaak spreken we elkaar in de ochtend even op msn. Dit gebeurd zo vaker, als mijn dochter of zoon of wij als gezin een mijlpaal hebben kan ze niet blij voor me zijn en laat ze zo 2 weken niks van zich horen. Zou dit nou puur te maken hebben met jaloezie? Dit is wat m'n man zegt namelijk. Maar het is toch sneu om jaloers te zijn op je zusje? Haar zoontje loopt best achter met zijn ontwikkeling, misschien dat ze het daarom niet kan hebben? Maar het is niet alleen met onze kinderen zo, het is met alle goeds wat er gebeurd dat ze direct afstand neemt.
Misschien gaat het met haar niet zo goed en durft ze dat niet te vertellen. Is ze jaloers dat het bij jullie dan wel zo goed gaat. Wel jammer dat je zusje zo doet zeg. Misschien moet je er eens met haar over praten, wie weet wat eruit komt.
Ik krijg gewoon het gevoel dat ze zelf ergens mee worstelt/ niet lekker in haar vel zit. Zou eens op een goed moment rustig een gesprekje met haar aangaan. Het zou fijn zijn als ze je kan vertellen waar ze moeite mee heeft (of last van heeft).
Soms laten mensen A zien terwijl ze B voelen... Denk je dat je het er ´n keer met haar over kunt hebben? Op 'n goed moment, dat er geen spanning voelbaar is en zij niet in haar 'afstandsmodus' zit.
Ja maar het is echt al 9 jaar zo! Heb al wel een keer met haar geprobeerd te praten, maar in mijn familie zijn ze niet echt praters helaas. Oprechte interesse word vaak gezien als een aanval . Tja haar relatie met haar man is nooit goed geweest, hij heeft haar min of meer gebruikt voor zijn verblijf in NL en is nooit thuis en wil geen relatie met hun zoon! Maar toch blijft ze zelf doen alsof ze het perfecte leven heeft ondanks dat iedereen ziet hoe het eraan toe gaat. Maar dit lijkt me geen reden om altijd maar jarloers te zijn op je zusje. Lijkt me juist ontzettend ongezond om een ander nooit iets te gunnen. Bedoel toen mijn man naar jaren vechten eindelijk zijn verblijf kreeg terwijl hij uitgezet zou worden volgende maand, kon ze niet eens blij voor me zijn! Terwijl ze zelf in een soort gelijke situatie heeft gezeten.
idd gewoon met dr praten. En dan niet op een verwijtende toon maar vraag eens of ze wel gelukkig is. Misschien komt er dan al een heleboel dingen los. Misschien is ze wel heeel ongelukkig en doet het gewoon zeer om geluk bij jou te zien. Of ze is gewoon echt jaloers. Is geen schande toch? Ze maakt geen ruzie met je en zegt geen vreselijke dingen. Ze neemt gewoon even afstand. Daarna is alles toch weer goed?
Tuurlijk jaloezie is geen schande, maar ik vind dat je vooral familie en naaste vrienden het beste van de wereld moet gunnen. En daarnaast nogal kinderachtig dat een 35jarige vrouw zich als een klein kind gaat gedragen. Zeg het me dan gewoon, maar negeer me niet! Maar zoals ik aangaf, praten helpt niet, ze is al een paar keer huilend bij me geweest dat ze het allemaal niet meer trekt heb toen ook voor haar klaar gestaan. Maar wanneer ik voorzichtig met haar er over probeer te hebben dan word ze ontzettend boos en maakt ze me voor alles uit. Daar heb ik ook geen behoefte aan, ik wil d'r helpen maar dien wel met respect behandeld te worden toch?
Miischien ook handig van mezelf om aan te geven waarom ik er mee zit. Er is veel tussen ons gebeurd, ze heeft me veel geflikt dingen waar je mond van open valt maar toch heb ik ons contact nooit vebroken. Ik ben zelf niet echt een wraak persoon dat ligt niet in m'n aard en vergeef mensen gewoon snel. Momenteel ben ik in therapie ivm een burn out en worden dit soort voorvallen ook besproken. En nu ze zich zo gedraagt denk ik gewoon echt bij mezelf waarom zou ik het allemaal ook gewoon pikken?
lastig voor je dit... als praten al niets oplost zul je het moeten accepteren als je wel verder wilt met je zus en jullie band met elkaar... misschien dat ze over een tijdje wel gaat praten... mijn zus ik ook een beetje zo en heb pas nog een enorme discussie gehad met haar en zij kan en wil niet de andere kant van het verhaal zien en snappen... erg kortzichtig... wat dus is uitgemond in een negeer fase bij haar... ik heb haar gisteren opgebeld en net gedaan of er niks aan de hand was en over koetjes en kalfjes gepraat en opeens begon ze er zelf over... dat ze het zo jammer vind dat we elkaar en vooral onze kinderen elkaar weinig tot bijna nooit zien... tja... mijn jongste dochter is 4 aug 1 jaar geworden en ik heb gewoon helemaal niks gehoord van mijn zus... dat deed me dan wel verdriet want ik heb zoiets nog nooit gedaan bij haar kinderen... ik bel altijd, kom langs met een kadootje, stuur een kaartje... en toen ik haar ermee confronteerde kreeg ik als antwoord ik ben gekwetst door jou dus ik had er geen behoefte aan... stjah... ik mag niet mijn gevoel uiten naar haar toe anders word ze boos en spreek ik haar zo een half jaar niet.... ik ben er klaar mee hoor... de keus is nu aan haar....
@mora27: Kan me voorstellen dat je er klaar mee bent, het kost soms ook gewoon zoveel energie, en dan vraag jij je soms af wat heeft het voor nut? Helemaal omdat een ander niet naar jouw kant van het verhaal wil luisteren.
Als ik dit lees krijg ik het gevoel dat je zus het best moeilijk heeft met alles, en dat heel graag een gelukkig 'normaal' leven wil hebben. Het leven dat ze op dit moment bij jou ziet. Jij staat heel dichtbij haar, jullie komen uit hetzelfde 'nest' en misschien voelt ze zich daarom juist 'mislukt' ten opzichte van jou. Deze gevoelens kunnen zich uiten in hele zware en hatelijke reacties, maar misschien bedoelt ze het niet zo. Misschien vindt ze het vreselijk moeilijk om te horen dat jij (naast een leuke man op dit moment) OOK een kindje hebt waar het gelukkig prima mee gaat, en dat bij haar daar OOK moeilijkheden mee spelen. Als jullie geen praters zijn, kun je haar geen brief schrijven? En vertellen dat je haar echt alle geluk van de wereld gunt en dat ze bij jou altijd terecht kan als ze zich zo voelt. En dat je ook eerlijk opschrijft hoe jij je voelt en wat het met jou doet. En dan sluiten met het feit dat jij wilt dat jullie kinderen samen opgroeien, en dat je ze totaal niet met elkaar wilt vergelijken, dat je dol bent op haar zoontje, en dat je van haar houdt. Dan heb je alles blootgelegd van jouw kant, meer kun je inderdaad niet doen. Succes meid!
@adi: dat zou ik kunnen doen, misschien een lief kaartje zodat ze wel weet dat ik voor haar klaar sta, maar dit zou wel echt mijn laatste stap zijn hierin. Ik weet dat ze het heel moeilijk heeft en ik heb zo vaak geprobeerd om hierover te praten met haar, m'n moeder ook maar ze reageerd alleen maar boos. Zelfs mijn moeder heeft zoiets dat ze het gewoon zelf moet veranden, en dat is ook zo wij kunnen het niet voor haar veranderen. Als zij een ander leven wil en gelukkig wil zijn heeft ze dit zelf nog altijd in de hand. Ik zou haar zo graag gelukkig zien,bedoel ze is m'n zus ik wens haar het beste van de wereld. En vind het dan ook heel moeilijk om te zien dat ze zo leeft, ze laat zich gewoon onderdrukken door haar man, en zo zijn we helemaal niet opgevoed we zijn opgevoed als sterke vrouwen. Ik ga erover nadenken om een kaartje te sturen, en ben wel eens benieuwd hoe ze hierop reageerd. Maar daarnaast vind ik dat ze ook wel mag weten dat haar hatelijke reacties mij ook pijn doen.
ze klinnkt een beetje als mijn schoonzus, waar ik nu sinds een jaar geen kontakt meer mee heb, die kon ook niks hebben en moest ook altijd hetzelfde als mij. toen ik vertelde dat mijn man me ten huwelijk gevraagd had feliciteerden ze ons niet eens. en vervolgens 2 wk later is et jah we gaan ook trowuen maar dan 2 wk na jullie.... en zo ging het met huis kopen en zelfs met kids krijgen ze had er al twee maar toch toen ik zwanger was van de eerste was zei het ook maar dan een maandje na mij. en bij hun vierde was ze ook expres gestopt omdat ze wist dat wij rond die tijd zouden beginnen maar gelukkig merkten wij op tijd dat ze zwanger was en zijn wij dus opzettelijk gestopt want had er geen zin in om weer konstant van haar maar ook van me schoonma te horen dat het bij haar toch echt beter is.... en haark ids het toch echt beter doen. maar goed zo is het bij ons dus haha. je kunt het toch altidj proberen idd met praten oid en het is dan toch echt haar probleem om haar leven anders in te vullen als ze niet gelukkig is. maar zo te horen wil ze het dus neit eens anders maken dus jah dan moet ze ook niet zo raar doen tegen jou toch. ze heeft het toch echt zelf in de hand.
ja als je er altijd alleen maar zelf energie moet insteken en er niets terug komt zul je toch eens jezelf moeten afvragen waarom je dat doet... en waarom een ander dat niet doet... ik vraag me dan weleens af ben ik dan wel de moeite waard voor zoiemand? als dat niet zo is dan is het voor mij klaar hoor... familie of niet... vind het alleen erg rot voor mijn nichtjes... ik zou ze zo graag vaker willen zien en samen met mijn dochters willen laten spelen... ze zijn bijna van dezelfde leeftijd... dat steekt me dan wel weer en wil kinderen er niet in betrekken dus daarom ga ik altijd naar hun verjaardagen heen en probeerde ik tussendoor dus ook contact te hebben... ik heb een tijdje geen auto gehad en mijn zus woont hier 20 km vandaan en met de trein kan wel maar dan is er een rot connectie met de bussen enzo.. en dat met een duowagen en 2 kleine kids is niet te doen... dus toen ik geen auto meer had een tijdje kwam er gewoon geen contact meer.... tsjah dan ga je wel nadenken hoor.... zelfs toen ik hoogzwanger was ging ik erheen met mijn dochter... maarja...... helaas...