Hallo, Mag ik even zeuren...? Ik ben nu 29 weken zwanger, ben alle dagen thuis met ons zoontje van 22 maanden. Heb geen auto bij de deur, alleen fiets. Maar ik ben het zoooooooooooooo zat. Ik heb geen puf meer, ben moe, 'vreet' niks uit met ons zoontje. Heb de energie er niet voor. We hebben geen familie in de buurt die eens op kan passen. Ik verveel me dus behoorlijk. Maar goed, zo is het nu eenmaal. Maar mag ik even zeuren over mijn man dat ik nog geeneens een cadeautje o.i.d. heb gekregen voor deze zwangerschap? Iets leuks voor de nieuwe baby ofzo... Of is dat echt teveel gevraagd voor een man... Ik weet heus wel dat hij een goede vader is en weer wordt. Dat heeft hij allang bewezen. En hij helpt mij ook wel. Maar goed, een leuke (baby)cadeautje lijkt me zo leuk.... Worden jullie hierin ook 'vergeten' door jullie man/vriend? Of ligt dit toch echt aan mijn zeurbui.... Groetjes, Hanna
Ik zit net als jij ook thuis met alleen een fiets.Vervelen doe ik me niet maar soms is het wel erg eenzaam. Soms zie ik dagen niemand anders dan mijn man. Ik heb ook geen cadeautje gehad maar vind dat ook niet nodig. Samen iets kopen is toch veel leuker
Ik heb ook nog niks gehad, hangt denk ik ook wel een beetje van de man af. Probeerde wel laast samen babykleertjes te kijken maar meneer stond al snel bij de zonnebrillen te kijken ipv babykleertjes met mij, hahaha Achja, wat erniet is kan nog komen toch? Ik mis niks in ieder geval, volgensmij is het echt een vrouwen ding. Het getut en gewinkel doe ik toch lekker met me moeder die er netzo zwijmelig van word als ik als we babykleertjes en alles bekijken.
van mij hoeft het ook niet, mijn cadeau zit in mijn buik Waarom koop je geen leuk cadeau voor hem, misschien krijg je wel iets leuks terug
Ik vind het trouwens al een kado als ik een kussie op me buik krijg of hem er verwondert naar zie kijken.
Mijn vriend zal ook nooit uitzichzelf een babywinkel instappen en wat leuks kopen hoor Denk dat dat gewoon echt een vrouwending is, hoe jammer ook. Ik sleur mijn vriend gewoon mee de winkels in en dan vindt hij het ook echt wel leuk, maar hij staat nog steeds liever in de halfords
Ik heb ook niks van mijn vriend gekregen. Hij is er met dat soort kleine dingen ook echt niet mee bezig. Ik heb hem wel een kledingsetje gegeven, en laarsjes voor de kleine, maar meer als kleinigheidje / geintje. Maar van hem verlang ik eigenlijk niks. Hij zal druk genoeg zijn om de kamer in orde te maken (echt alles moet gedaan worden) en vind dat al meer dan genoeg.
Als ik vind dat mijn man te lang met niets is thuisgekomen dan zeg ik dat ronduit... Ik ben daar vreselijk direct in haha, staat wel tegenover dat ik wel vaak iets voor hem meeneem als ik in de stad ben of als ik iets op internet bestel ofzo. Het hoeft natuurlijk niet veel te zijn maar een bloemetje o.i.d is op zijn tijd wel eens leuk toch? En ja, ik vind dus ook dat je man wel eens met een leuk cadeautje voor jou thuis mag komen. Maar het is denk ik toch wel een beetje man eigen dat ze er gewoon niet aan denken.
tuurlijk is het leuk om cadeautjes te krijgen maar ik vind niet dat je hem er op moet afrekenen dat hij het niet heeft gedaan. Wij vrouwen vinden het allemaal vanzelfsprekend om frutsels voor elkaar te kopen als we zwanger zijn, en als we op vakantie gaan, als we een nieuwe baan hebben,als we een scheet hebben gelaten of als de nicht van de moeder van je oom jarig is maar mannen denken hier serieus niet aan. Ik denk dat als je het hem zou vragen hij zou zeggen.."oh.. wist niet dat je dat wilde/ dat dat moest". dus sorry meid maar het ligt een beetje aan je zeurbui (maar ik begrijp je wel hoor )
Tsja, hier is het niet anders. Vanaf 12 weken zit ik al thuis, eerst niet helemaal volledig, maar vanaf 25 weken wel. Mijn zwangerschap is tot nu toe alles behalve voorbeeldig gelopen. Tot 20 weken heel erg misselijk, hoge bloeddruk, blaasontsteking, heel veel last van maagzuur, etc. Heb zelfs al een paar dagen in het zh gelegen. Aan het begin van de zwangerschap heb ik voor mijn man gelijk een (klein) cadeautje gekocht, een humoristisch geschreven boek over het papa-worden. Nu heb ik echter van hem nog steeds geen cadeautje gehad. Het gaat me eerljk gezegd helemaal niet om het cadeautje zelf, maar om het idee. Heb uiteindelijk na tig hints zelf maar een bola gekocht. Ook met spulletjes kopen voor de kleine moet ik altijd het initiatief nemen, hij zal niet zomaar na het boodschappen doen met iets leuks voor de kleine thuiskomen. Ik heb me er maar bij neergelegd dat het er gewoon niet in zit, het komt gewoon helemaal niet bij hem op om een keer iets leuks voor mij of de kleine mee te brengen.
Tja, mannen.... Mijn vriend zegt altijd dat het soms voor hem nog niet zo concreet is, hij weet 't natuurlijk en voelt de baby nu enzo, maar hij heeft er niet de lichamelijke (on)gemakken van. Hij denkt ook meer praktisch.. babykamer doen, financiën, e.e.a. regelen voor straks rond de bevalling (oppas voor z'n zoontje, de hond etc. etc.) En daar hou ik me wat minder mee bezig, dus ben allang blij dat hij zo verstandig is.. Hij gaf me trouwens wel gelijk na de test een hele lieve knuffel en een paar babyschoentjes en eerlijk is eerlijk, hij heeft laatst twee setjes babykleertjes uitgezocht, dus tegenvallen doet ie wat dat betreft niet, maar ze zijn er nu eenmaal wat minder emotioneel mee bezig dan wij vrouwen denk ik. Ik kreeg afgelopen week wel een prachtige bos rode rozen zomaar trouwens... het was al een tijdje geleden dat ie bloemen had meegenomen (dat zei hij zelf tenminste ook steeds ) dus dat vond ik helemaal geweldig. Het blijft een scheet hoor.
Wat ben jij aan het zeuren zeg Ach, bij de ene man zit het er in dat hij af en toe wat meeneemt, bij de andere niet... Ik heb ook niet echt iets voor de baby gekregen, maar mijn man neemt wel vaak een bloemetje of wat lekkers voor me mee, kookt vaker dan voorheen, bedenkt allerlei handige dingen die we in huis moeten hebben (kwam afgelopen week met een verbanddoos thuis.... ), helpt wat vaker met schoonmaken, doet in z'n eentje de zware boodschappen, zet kopjes thee voor me met extra veel chocola erbij... Ik denk dat je gewoon even aangevlogen wordt door je situatie; dat je je verveelt, er niet makkelijk op uit kunt en dat je dan ook nog die gezellige hormonen in de buurt hebt.... Kop op meid, relativeer, en laat het van je afglijden. Oh, en op zich best een tip; gewoon vragen waarom ie niet iets meeneemt. Mijn man zegt ook altijd; ga niet zitten kniezen om wat je niet van me (gedaan) krijgt, zeg gewoon wat je wilt. p.s. Oh, wat een tr*t ben ik toch; sinds we weten dat we een meisje krijgen, kwam ie aanzetten met een enorme fles champagne, roze champagne, voor ná de bevalling....
Uh nee..., bij de vorige zwangerschap had ik wel zo'n rompertje gehaald met 'liefst papa' o.i.d. Dat deed hem volgens mij niks. Dus ja, 'k zou niet weten wat ik voor hem zou moeten halen. "Bier", zegt ie dan. En bovendien is ie net jarig geweest....
Laten we het op zwangerschapsdementie gooien dat ik dat even vergeten was... Maar ik zou het er lekker bij laten als ik jou was, niet te veel druk om maken. En probeer jezelf en je kindje te vermaken; ga knutselen, boekjes lezen, kastjes opruimen...
Ik ben bijna uitgerekend en heb ook geen cadeautjes van manlief gehad.. maar vind het niet echt nodig eigenlijk.. heb al een heel mooi cadeautje in mijn buik en mijn man is ook niet zo van even spontaan een cadeautje kopen.. ik heb wel best veel cadautjes voor hem gekocht voor de baby.. kon het niet laten zooooo schattig xx