hoi, even een snel berichtje, ik ga zo nog even spelen met de kleine. oh ja en dit is mijn achtergrondmuziek YouTube - Toy-Box - Tarzan & Jane @miskraam: een vriendin van ons heeft dit jaar 2 mk gehad, daarom kwam ik er zelf mee. Ik heb haar gezegd dat we dit goede nieuws wilden vertellen, maar dat ik begrijp dat het haar rauw op haar dak kan komen omdat zij onlangs 2 keer een mk heeft gehad. er was verder nog iemand die zelf aangaf een mk te hebben gehad met 8 weken. ik weet zo ook even niet hoe die erop kwam, waarschijnlijk omdat ik het vrij vroeg in de zwangerschap vertel. ik heb er niet zoveel moeite mee dat mensen dat vertellen, omdat het toch een feit is dat 10% van de zwangerschappen op een mk uitloopt. Ik hoop van harte dat dit mijzelf en jullie en iedereen die ik ken, niet overkomt.
He bah Jipper, wat naar toch wat je mee hebt gemaakt. Moet toch iedere keer weer even slikken als ik het lees. @ons kleintje: wat naar om het over zo'n onderwerp als miskramen te hebben als je net zwanger bent. Soms heb ik het gevoel dat mensen niet echt goed nadenken. Mijn schoonzusje is nu ook zwanger en die kan ook gerust in geuren en kleuren gaan zitten vertellen dat ze 'lekker thuis mag bevallen'. Dit was echt iets wat ik ook heel graag wilde, maar wat er natuurlijk niet van kwam. Ook hoopt ze dat haar kindje 'lekker vroeg' komt en ik kan dan alleen maar denken: WAAATTTTTTT:x!!!!!!!
BV: Geprobeerd en niet gelukt. Voelde me net een koe aan dat kolfapparaat dus heb het thuis nog 1 week volgehouden. Met de mega voorraad van het ziekenhuis heeft Mylan in totaal 5 weken bv gehad. Bij een tweede ga ik bij een vroeggeboorte niet eens proberen om bv. te geven. Ik zie de zuster nog Mylan zijn hoofd tegen mijn borst drukken met zijn armen in de houtgreep en mijn vriend die onder zijn voeten moest kriebelen om hem te stimuleren. En hij maar brullen ipv. drinken. Toen ben ik zo afgeknapt op bv. geven vond het zo zielig voor hem. Voor mij geen bv. meer als het kindje het niet zelf kan drinken. Mocht de kleine in een keer happen en drinken dan ga ik er natuurlijk wel voor. Banjabas: dat de kleine lekker vroeg komt!!! Belachelijk he dat mensen denken dat dat makkelijker en leuker is dan overtijd lopen. Bij het babyzwemmen in de peutergroep was vorige week een moeder 1,5 week overtijd. Dus ik vroeg haar zo: kun je het nog een beetje volhouden? Nou zegt ze ik ben al bijna twee weken overtijd. Oh zei ik lijkt me wel onzeker dat wachten of niet? Ja zegt ze je kunt beter eerder bevallen hoef je ook niet te wachten wanneer het komt. Heb maar niks gezegd maar wist niet hoe snel ik Mylan moest aankleden en naar de kleedkamer moest lopen. AAARRRGGGG!!!!!
ik had dr flink de waarheid vertelt! `het kindje kun je wel uit de buik weghalen, maar het erin terugzetten lukt niet!`
OK: ja normaal wel maar stond nu aan het zwembad met Mylan in zijn blootje en het bad voor kindjes. Normaal kan ik dan mijn mond ook niet houden hoor. Zal zelf ook nooit meer zeggen hoop dat het eerder komt of iets in die trant.Tegen een zwangere niet maar zelf ook niet. Maar ach weet nu al dat ik toch eerder ga bevallen of gehaald word. Ze laten me hoe dan ook niet over lopen.
Wat kunnen mensen domme opmerkingen maken zonder na te denken hè... Toen bekend was dat ik een tweeling kreeg waren we op een verjaardag en daar vertelde een jongen van rond de 20 dat een leerkracht van hem op de middelbare school ook een tweeling gehad had... de eerste was meteen overleden en de andere de week erna... Heb ook meteen tegen hem gezegd dat dat geen dingen zijn die je tegen iemand zegt die net zwanger is. "ja maar het was toch zo" kreeg ik toen terug...
Omdat ik streptokkoken draagster ben. Bij een voldragen zwangerschap heeft het kindje grote risico's op een ic.opname. Dus laten ze me niet overlopen.
Hoi meiden, Wat een serieuze onderwerpen zijn er ineens aangesneden zeg! Maar jullie hebben gelijk, het is wellicht idd ook wel eens goed om het daarover te hebben. Ik probeer het altijd maar licht en opgewekt te houden, maar als ik jullie verhalen zo lees herken ik daar stiekem toch wel veel in. Bv. Mijn oudste (dysmatuur, 2 kilo) was gelukkig sterk genoeg om in 1 keer te drinken. Nu achteraf besef ik pas wat een geluk ik heb gehad om zo'n geode start te hebben met mijn 1e dochter. Ik stond veel sterker in mijn schoenen nu met mijn 3e en als het nu mijn eerste was geweest was de bv hier zeker nooit gelukt.
Adi, Ik heb bij mijn eerste een keizersnede gehad en bij mijn andere 2 kinderen een 'gewone' bevalling. Het is gewoon zo gelopen. Ik snap wel dat je het graag ook eens anders zou willen doen. Gewoon, gewoon zeg maar. Fijn dat je man je zo goed begrijpt. Ik denk zeker niet dat dat een gegeven is. Ik bedoel als zelfs andere moeders al vaak geen begrip op kunnen brengen Angelbaby, hier nog net een foto gemaakt vlak voor de bevalling. Bleek 'ie bewogen te zijn :x Haha, dat schoot dus ook niet op OK. Ja, je hoort die verhalen vaak niet, maar het komt vaker voor. Veel mensen praten niet zo makkelijk over dingen die 'anders' lopen. Bijzonder dat jullie dat op een verjaardag konden delen. MvM, lekker een nieuwe fiets! Ik mis fietsen in Holland echt zo enorm! De kinderen genieten er ook zo van he. Wat jammer dat je met de geboorte zo veel gemist hebt. Dat lijkt me idd heel moeilijk ja. Ik vond het ook heel moeilijk dat ik mijn kind helemaal niet heb mogen zien. Ben daar echt wel boos over geweest (ik was zelf wel bij kennis, maar ze namen haar gewoon mee zonder haar aan me te laten zien). En als ik het zo typ merk ik dat ik daar nog steeds een beetje boos of verdrietig over ben :x Dus kan mee heel goed voorstellen dat dat iets heel moeilijks is om te verwerken. Fabs, fijn dat je Fabiënne nog hebt mogen zien en aanraken. Mijn man is ook niet iemand die zich gemakkelijk uit. Hij wordt een soort doemdenker als hij iets moeilijk of eng vindt. Ik riep bijvoorbeeld na de bevalling van L yvia uit: 'gelukkig leeft ze hè'. Waarna hij zei: 'niet te hard juichen, misschien gaat het alsnog mis' Veel mensen snappen die reactie vast niet, maar ik begrijp hem wel (al wilde ik dat niet horen natuurlijk ). Hij was zo bang dat het misging dat hij niet blij durfde te zijn met het feit dat ze nog leefde... Dat heeft hij bij mijn andere dochters ook gehad, dus ik ben het gewend Het maakt hem niet minder betrokken, hij is gewoon bang voor het verdriet, dus 'dekt' hij zich in. Dat is ook iets waar ik zo van houdt, dat enorm gevoelige in hem. Haha, nou genoeg liefdesverklaringen (wel een hele vreemde trouwens )... Hechting: dat is om eerlijk te zijn mijn grootste angst. Dat ik niet voldoende ben gehecht met mijn jongste en mijn liefde minder natuurlijk komt dan bij mijn andere 2 dochters... Liefs Elea
Jipper wat zie ik nou!!! was al een pag. verder maar ben weer terug gegaan naar pag 69 GEFELICITEERDDDDDD
Foto´s wilden wij zondags gaan maken. Deden we altijd om de 4 weken. Stom toevallig had mijn vriendin een foto gemaakt 20 uur voor zijn geboorte. Ikke met dikke buik achter haar kinderwagen met 2 kids.
hi meiden ik vlieg ff laag over want ik ben bere druk en mega moe Allemaal erg herkenbaar jullie verhalen.... Toch ook weer een hoop opgerakeld nu de tweede net (met 'gewoon' 40 wkn) geboren is.... en mensen met rare opmerkingen...: mensen moeten altijd iets spectaculairs te vertellen hebben en denken niet na over hoe het aankomt bij anderen.... Vandaag ook weer ff een pijnlijk momentje.. had een vriendin met man en 2 kids op verlaat kraambezoek. Zegt ze: "ja Thomas maakt altijd van die grappige keel-geluiden als hij praat, lijkt net eeeh hoe heeft die afrikaanse stam ook al weer? hahah" Ik vond dat erg pijnlijk, want het is overduidelijk dat Thomas een spraakprobleem/achterstand heeft en dat hij deze manier van praten niet voor de lol doet. Ze bedoelde het uiteraard niet naar, maar voelde me er wel naar bij....
Jeetje dat voelt idd naar zeg. Je hebt liever begrip dan van die opmerkingen waar je niks mee kunt he. Mensen denken vaak gewoon niet na als ze wat zeggen he. Je in een ander verplaatsen is duidelijk niet zo makkelijk voor veel mensen. Zo kreeg ik van de week te horen van de vrouw die de rontgenfoto's maakte dat L yvia zo'n typisch 'prematurenhoofd' had. Met 'van die ogen'.... Weet nog steeds niet wat ze daar nou mee bedoelde, maar voelde me er wel een beetje vreemd onder Wat moet ik daar nou weer van denken Liefs Elea
Hoi meiden, OnsKleintje, ok dat klinkt minder rot dan hoe het in eerste instantie op me overkwam. Inderdaad zoals MaryWoods zegt, mensen moeten altijd iets bijzonders vertellen en denken niet na... Elea, op zich heb ik er eigenlijk niet eens zo veel moeite mee dat ik wat "gemist" hebt want door het roesje heb ik het allemaal wel rooskleuriger onthouden dan het was, hahaha! Bij Levi was ik helemaal verbauwereerd hoe rot een bevalling wel niet was, het deed PIJN! En dat vond ik van de eerste niet gek he! Wel heel naar maar niet pijnlijk... Apart spul die magnesiumsulfaat. @ hechting, ik durf het bijna niet meer hardop te zeggen, hoewel ik het meteen na de geboorte wel vaak gezegd heb.... Ik ben echt heel bang juist met Levi dat ik minder gehecht ben, terwijl hij niet zo prematuur was. Het wekenlang iedere dag twee keer meer dan een uur buidelen met Mischa, zulke dingen heb ik met Levi niet gedaan/gehad. De eerste nachten met Levi lag ik in het ziekenhuis en kreeg hem na één nacht bij me op de kamer, heerlijk! De eerste nacht wist ik niet wat ik moest doen als hij huilde, heel suf, maar de dagen daarna voelde ik helemaal een band. Wat ik met Mischa nooit heb gehad (misschien deels door onervarenheid) had ik met Levi wel, bij ieder geluidje wist ik precies wat er met hem was, heerlijk! Tot hij (zo geel dat de kraamhulp thuis schrok) mee naar huis mocht en na één nacht dus meteen weer terug naar het ziekenhuis moest. Daar moest hij een paar nachten blijven en omdat zijn bili ZO extreem hoog was moesten we alledrie (Levi, ik en papa) geprikt worden om naar allerlei erfelijke dingen te kijken. Onzin, ze hebben het zelf te ver laten komen en daar kan ik wel boos en verdrietig van worden. Dat gevoel van verbondenheid is volgens mij nooit meer teruggekomen. Pas nu hij ouder is en meer op mij reageert heb ik het gevoel dat we een sterke band krijgen. Iedereen zegt tegen me dat het met Levi zo anders dan met Mischa voelt doordat Mischa ouder is, en we elkaar langer kennen, maar het gevoel blijft knagen dat het iets anders is... Gelukkig begin ik nu wel steeds meer een band te voelen hoor! Maar het is gewoon zo'n dingetje dat af en toe knaagt... @papa, die heeft er weinig van meegekregen wat er eigenlijk aan de hand was. De diagnose pre-eclampsie is pas gesteld toen ik al aan het bevallen was, terwijl ik al weken met klachten liep. Maar het is ons nooit verteld! Pas na de bevalling heb ik het gevraagd. Ik was heel erg ziek maar dat hadden wij allebei niet door. Mijn moeder is verplaagkundige geweest en heeft best wel doorgevraagd, maar ook zij had geen idee! Pas maanden na de bevalling, toen ik er al zoekend op internet achter kwam hoe heftig het allemaal was geweest en toen bleek dat ik nog steeds zo veel klachten had, begon het langzaam tot hem door te dringen. Misschien ergens maar goed, we hebben ons dus nooit zorgen gemaakt want we wisten helemaal niet wat er aan de hand was. Wel apart, bij mijn nacontrole vroeg ik aan de arts-assistente die mijn bevalling gedaan had of ik magnesium-sulfaat had gehad omdat ik kans had op eclamptische aanvallen... Daar is dat spul namelijk voor had ik gelezen. "Nee joh, ben je mal, dat komt bijna nooit voor!" Uhm... Wel dus en daar is het dus weldegelijk voor. Heeeeeel vreemd! Gelukkig had ik bij Levi een heel ander team arts-assistenten, anders was ik naar een ander ziekenhuis gegaan! Heb het achteraf ook aan de verloskundige en gynaecologe die mijn bevalling gedaan hadden verteld, en het latere team een compliment gegeven! Ik ga de vaatwasser nog even uitruimen. Vandaag weer een stukje gefietst. Ik had er altijd zo'n hekel aan, maar met z'n tweetjes is het zo gezellig!
Oja Elea, zo'n "prematuren-hoofd" dat snapte ik ook nooit. Inmiddels ben ik er achter, doordat onze kindjes veel op hun zij hebben gelegen hebben ze een wat smal koppie en doordat ze wat klein zijn en dus wat kleine koppies hebben lijken hun oogjes wat groot voor hun hoofd. Daardoor lijken ze ook allemaal een beetje op elkaar. We hebben een tijd geleden eens foto's vergeleken en bijvoorbeeld de kleintjes van Ons Kleintje en van Susan leken SPREKEND op Mischa (wanneer ze ongeveer dezelfde leeftijd hadden), heeeeel bizar om te zien is dat.
@elea Volgens mij ontstaat het `prematurenhoofd` omdat de ogen sneller gaan groeien in het gezicht, omdat deze worden gebruikt krijgen deze een voorsprong. In de baarmoeder zouden ze de ogen nog niet nodig hebben gehad en daarom zijn die van atherm geboren kindjes minder groot. Ook groeit de schedel anders qua vorm, geen idee waarom. Persoonlijk heb ik geen moeite met deze term omdat je inderdaad kunt zien dat hij prematuur geboren is, en hij leek op die van Mvm en Suzan. Zo ontmoette ik iemand die ik niet kende en die vroeg aan mij of mijn zoontje te vroeg was geboren, mijn zoontje was toen 5 maanden oud. Hij kon het zien, omdat hij 30 jaar geleden zelf ook een prematuur kindje gekregen had. Ik vond dat heel bijzonder. Mvm o men ik moest huilen van je verhaal over de hechting tussen jou een Levi. Ons Kleintje en ik zijn zo goed aan elkaar gehecht, dankzij het buidelen. Lekker he, samen fietsen!